ANNABELLE’s POV
Paglabas ko ng bahay ay kakaripas na sana ako ng takbo papalayo nang makasalubong ko naman si Ate Angelica. Nagtataka siyang napatingin sa akin habang hawak niya ang cell phone niya na nakalapat pa sa tainga niya kaya halatang may kausap siya. Nagtataka ko rin siyang tiningnan. Kausap niya na naman ba si Keith? Ipinilig ko ang nga balikat ko para iwaksi ang katanungan na iyon sa isipan ko. Wala akong karapatan na panghimasukan ang buhay niya. Total naman ay matanda na siya, kaya alam niya na ang tama at hindi. “Where are you going, Belle?” tanong niya pa sa akin. Napakamot ako sa ulo. “Kay Stefano sana, Ate Angel. Mukhang may sakit ang isang iyon, eh. Puwede ba? Tapos na naman ako sa mga gawain ko sa bahay, eh.” “Pero nandito pa si Cedric, eh.” “Eh?” Ano naman ang connect ng boyfriend niya sa pag-alis ako? Ah, oo nga pala. Bigla kong naalala ang dahilan. Napatingin ako kay Ate Angelica. She has everything. Nasa kaniya na lahat ng magagandang bagay na hinahangad ng isang babae. Kayamanan, kagandahan, magandang katawan, mapagmahal na mga magulang, at mapagmahal na boyfriend. Pero kung may maipipintas man ako sa kaniya, iyon ay hindi siya marunong makuntento sa isa. Sabagay, lahat yata ng magaganda ay kaugali niya. Tama ba ako? Hindi ko rin kasi talaga alam dahil hindi naman ako kasingganda niya, eh, kaya hindi ko alam ang problema niya. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko, at pinisil iyon. Pagtingin ko sa isang kamay niya ay naroon ang cell phone at kasalukuyan na nasa linya pa si Keith. Hindi ko talaga alam ang gagawin sa isang ito. Gusto ko mang magreklamo pero hindi ko magawa dahil panigurado na kung ano-ano na naman ang sasabihin niya sa akin. Iniwasan ko ang mapakamot sa ulo. “Ano ba ang gusto mong gawin ko, Ate?” “Stay here na lang muna, but you can go kapag umalis na rin si Cedri—” Ang sasabihin sana niya ay hindi natuloy dahil ang taong pinag-uusapan namin ay papunta na sa gawi namin. Halos magkumahog pa si Ate Angel sa pagtago ng cell phone niya. Halata ang pamumutla ng mukha niya kaya naman kahit ang awkward pa rin ng sitwasyon namin ni Rik dahil sa aksidente kanina ay lumapit na lang ako sa kaniya. “Pauwi ka na ba?” Inalis ko ang pagkailang na nararamdaman ko, kahit pa nga ang totoo ay kumakalabog nang husto ang puso ko. Bakit kaya kapag nasa harap ko ang isang ito ay kumakabog nang husto ang puso ko? Gusto ko lang naman siya. Lumingon ako sa gawi ni Ate Angelica na wala pa rin yata sa wisyo dahil kamuntikan nang mahuli. Ibinaling ko ulit ang tingin ko kay Cedric at halos mapatalon pa ako nang makita kong nakatingin na siya sa akin. “Aalis ka ba?” tanong niya sa akin. Matapos noon ay sumulyap siya kay Angelica. “Are you okay?” “Yeah. Mainit lang dito sa labas. I just need to take a nap para maging okay ako,” sagot naman ni Ate sa kaniya. “Kung ganoon ay aalis na muna ako. May kailangan din akong asikasuhin sa trabaho. Ihahatid na muna kita sa kwarto mo.” Nilingon ulit ako ni Cedric. “Wait here, okay? Sumabay ka na sa akin.” Tumango na lang ako lalo pa at tiningnan na ako nang makahulugan ni Ate. Hindi nagtagal ay lumabas ulit si Cedric kaya naman naglakad na kami papunta sa kotse niya. Pinagbuksan niya pa ako ng pinto at inalalayan pang makapasok sa loob. Hindi ako kumibo habang nasa biyahe. Akala ko ay ganoon din ang gagawin niya pero nagkamali ako. “Hindi mo man lang ba ako iko-congratulate?” Tumaas ang gilid ng labi ko at isang kilay ko dahil sa sinabi niyang iyon. “Para saan naman?” “Bukas ay engagement party namin ni Angelica. Hindi niya pa alam ang tungkol doon, kaya huwag mo munang sabihin, okay?” Hindi agad ako nakapagsalita. May kumirot sa kaibuturan ng puso ko dahil sa nalaman mula sa kaniya. Matinding lungkot ang nararamdaman ko sa mga oras na ito, pero kahit ganoon pa man ay pilit akong ngumiti. Hindi ko puwedeng ipakita sa kaniya na sobrang down ko ngayon. Ayokong malaman niya ang sekreto ko. Ang sekreto ko na gusto ko siya. Napalunok ako ng ilang beses bago ako nagsalita. Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob ko para lang hindi ako mautal. “Congratulations then.” “Thank you.” Dahil nakatigil ang sasakyan sa harapan namin dahil sa traffic ay huminto rin ang kotse niya kaya nagkaroon siya ng pagkakataon na guluhin ang buhok ko. Kung sa ibang pagkakataon ay tinampal ko na ang kamay niya, ngayon ay tila na-drain lahat ng lakas ko sa katawan. “I am wishing you all the best, too, kiddo. Sana ay makahanap ka ng lalaking magmamahal sa iyo.” Wala ako sa sariling umiling. Kung alam lang sana ni Cedric na ayoko sa iba, dahil siya lang ang gusto ko. Ano kaya ang masasabi niya? “What do you want to receive from me?” sa kalagitnaan ng nakabibinging katahimikan ay tanong niya. “Ha?” “Malapit na ang graduation mo. And according to Stefano, ga-graduate ka na may pinakamataas na marka. Hindi mo ba balak na kumuha ng degree?” “Ha?” Napakamot ako sa ulo. “Ah, gusto ko sana.” Ngumiti ako. “Pero saka na kapag kaya ko na.” Ang tinutukoy kong kaya ko na ay ang financial aspects. BS Nursing ang kinuha kong kurso, dahil pangarap ko talagang maging doktor simula pa lang noong bata pa ako. Ang buong akala ko nga ay maabot ko na ang pangarap kong iyon nang ampunin ako ng pamilya Artemis, pero nagkamali ako. “Sabihin mo sa akin kung ano ang maitutulong ko,” saad niya sa akin. Ngumiti na lang ako at hindi na nagsalita. Sumandal ako sa bintana at pumikit. “BAKIT ang unfair ng mundo?” Malakas akong bumuntonghininga matapos ko iyong itanong kay Stefano. Nandito kami ngayon sa favourite restaurant niya. Dito niya ako dinala matapos niya akong puntahan sa bahay nila. Nang makarating kasi ako sa bahay ng mga Arkanghel ay wala siya kaya naghintay pa ako roon ng kalahating oras. Ang totoo ay welcome ako sa bahay nila. Mabait ang parents nila kahit pa nga mayaman sila. Paborito nga ako ng mommy niya, eh. “Ikaw lang, eh. Puwede ka namang umalis sa nga Artemis, total naman ikaw na gumagawa ng paraan para makapag-aral ka. Kaso ikaw naman itong ayaw. We can help you. Nag-offer pa nga si Mommy sa iyo ng condo, pero ayaw mo naman. Magulo ka rin, eh, no?” Sinimangutan ko siya. “Pamilya kasi ang gusto ko, at hindi condo.” “Ang tanong, itinuturing ka ba nilang pamilya?” Hindi ako nakasagot sa tanong niyang iyon. “See? Hindi ko nga alam kong bakit kailangan na magsama ang pamilya namin at pamilya nila, eh.” “So, totoo nga?” “Yeah. Tomorrow. Napagkasunduan na ng both sides though wala pang alam si Angel sa mangyayari. Ang weird nga, eh.” “Nino?” “Ng parents ko?” patanong na sagot niya sa akin bago ininom ang natitirang mango shake na nasa baso niya. “Bakit naman?” “Malalaman mo mamaya. Baka nga naka-air na sa media, eh.” “Ang ano ba?” Naguguluhan na ako sa pinagsasabi niya. Gusto ko pa sanang magtanong pero kinuha niya ang cell phone niya. May pinanood siya sa gadget na naging dahilan ng pagngisi niya. Tumayo ako para lumapit sa kaniya at ganoon na lang ang pagkagitla ko nang mapanood ang balita! Ang mga Arkanghel, ang pamilya nila Stefano at Cedric ang laman ng balita. At ayon sa babaeng reporter ay nasa delikadong sitwasyon ang kompanya ng mga Arkanghel dahil malapit na itong ma-bankrupt... GABI na nang makauwi ako. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip ang nalaman ko. Nang tanungin ko naman si Stefano kung okay lang siya ay nakangiti lang siya na para bang hindi siya apektado sa nangyayari sa buhay nila. “Abnormal talaga ang isang iyon,” saad ko pero ang totoo ay nag-aalala ako para sa kaniya at sa pamilya niya. Katulad ng sabi ko ay mababait ang bawat miyembro ng Arkanghel kaya hindi nila deserve ang malagay sa ganitong alanganin na sitwasyon lalo pa at engagement na bukas ni Cedric at ni Ate Angelica. Papasok na sana ako sa loob ng bahay nang makarinig ako nang nagtatalo kaya naman minabuti kong sa kusina na lang dumaan. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kusina kaya naman malaya ko nang naririnig ang dahilan ng pag-aaway ng mag-asawang Artemis. Si Ate Angelica ay nasa couch at umiiyak. “See?! Dapat siniguro mo na muna na walang problema ang mga Arkanghel. But look what is happening! Laman sila ng balita! Nakakahiya! Ayokong magkaroon ng son-in-law na mahirap pa sa daga!” sigaw ni Mommy. Halata sa boses niya na galit na galit talaga siya. “Sa tingin mo, ikaw lang ang apektado sa sitwasyon na ito, Magda?! Ano na lang ang sasabihin ng mga kaibigan ko? Na ang nag-iisang anak ko, makakapangasawa ng mahirap? Paano na lang ang kandidatura ko sa darating na election?!” “Seriously, Dad?” umiiyak na sabat sa kanila ni Ate Angelica. “Ang pagtakbo mo talaga bilang Senatorial candidate ang concern mo sa mga oars na ito? Hindi mo man lang ba ako naisip? Feeling ko, you betrayed me! Kung hindi pa lumabas ang issue na ito, hindi ko pa malalaman na engagement party ko bukas! I hate you both!” Tumayo si Ate Angelica at nagdadabog na naglakad papunta sana sa hagdan. Pero natigilan siya nang makita niya ako.ANNABELLE’s POVMatapos kong makita ang tagpong iyon ng mag-anak na umampon sa akin ay mas napatunayan ko na sa kabila ng kayamanan nila ay hindi pa rin pala sapat iyon sa kanila. They are greedy.At kahit yata gaano pa kamahal ang ibayad sa family doctor ng mga ito ay wala nang pag-asa pang gumanda ang budhi ng mga taong nakatira dito.Bumuntonghininga ako, at umastang wala lang sa akin ang mga narinig ko. Naglakad ako papunta sa hagdan para sana umakyat na sa kwarto ko nang harangin ako ni Mommy.“We need to talk, Annabelle.” The way she calls me, ang paraan ng pagsasalita niya, alam kong tungkol iyon sa narinig at nasaksihan ko kani-kanina lang.“Ano po iyon, Mommy?” I tried my best to calm down, kahit ang totoo ay gusto ko nang sumigaw. Hindi ko matanggap na sobra na ang kasamaan nila.“I want you to shut that fvcking mouth, all right? Wala kang nakita, wala kang narinig. Kapag makalabas ang nangyaring ito sa mga Arkanghel ay mananagot ka sa akin.” Mahina lang ang boses na iyon ni
ANNABELLE'S POVKinabukasan nang magising ako ay mas lalong kita ang pasa ko lalo pa at maputi ako. I tried my best to hide my bruises with the use of right amount of concealer. Nang masiguro na hindi na mababakas ang pananakit ng asawa ko ay saka lang ako tumayo. Maglalakad na sana ako palayo nang makita ko ang kabuuan ko sa salamin. Napakurap ako. Nasaan na ang batang Annabelle noon? Bakit hindi ko na siya makita sa sarili ko ngayon?Bumuntonghininga ako at iwinaksi ang kakatwang pakiramdam na lumukob sa dibdib ko. Kasalanan ko ito, aminado naman ako sa pagiging martir ko kaya bakit ako magrereklamo?Puso ang pinapairal ko. At kapag puso ang kalaban, paano mo pa mapipigilan?Paglabas ko ng kwarto ko ay sumalubong sa akin ang nakabibinging katahimikan na kahit araw-araw ko nang nabubungaran ay hindi pa rin ako nasasanay. Naglakad ako papunta sa kwarto ni Cedric. Pagpasok ko ay nakita ko ang bakanteng kwarto niya. Lumapit ako sa unan na ginamit niya at kinuha iyon. Umupo ako sa gil
ANNABELLE's POVNasa canteen kami ng hospital ni Trinity to have our lunch together nang maagaw ang atensiyon namin sa pinapanood sa T.V. Isa iyong balita tungkol sa taong hinahangaan ko. Somehow, kahit hindi ko siya kilala ay binibigyan niya ako ng pag-asa. She's a doctor, but not only that, she's a successful businesswoman, too. Namamayagpag sa larangan na gusto niya. "Sa tingin mo, ilang taon na siya?" tanong sa akin ni Trinity. She likes the woman, too. "25? 27? I don't know..." Nagkibit pa ako ng mga balikat dahil hindi ko rin alam. The woman didn't disclose about her personal life that much. But she looks younger, that's all we know. "By the way, Belle, what are your plans now?" Naudlot ang gagawin kong pagsubo dahil sa tanong na iyon ni Trinity. Ano na nga ba ang plano ko? Kailangan bang may gawin ako?"A-ano ang i-ibig mong sabihin?""You know what I mean kaya nga nauutal ka riyan, eh.""I don't know?" walang kasiguraduhan kong sagot. Nagkibit pa ako ng mga balikat para
ANNABELLE's POVMaaga akong nakauwi kaya napagpasyahan kong dumaan sa department store para bumili ng karneng baka. Magluluto ako ng beef steak dahil paborito iyon ni Cedric. I was humming a lullaby habang nagluluto. Magaan ang loob ko dahil alam kong magkikita kami ng asawa ko. Alam kong kahit narito na si Angelica ay uuwian niya pa rin ako. Malaki ang tiwala ko sa kaniya-kahit walang basehan na pareho kami ng damdamin ni Cedric. Matapos kong makapagluto ay agad akong naglinis ng katawan at nagbihis. I prepared the table and prepared some wine. Matapos maiayos ang lamesa ay saka ako naghintay sa asawa ako. But you know what's hard in waiting? Iyon ang aasa kang darating ang hinihintay mo kahit pa nga tatlong oras na ang nakalilipas mula sa oras ng normal na uwi niya. It is hope that is killing me. "D-darating siya, Annabelle. Darating si Rik," pagkumbinsi ko sa sarili ko sabay punas sa luha na dumadaloy sa pisngi ko. Heto na naman. Para na namang tinutusok ng isanlibong krayom a
ANNABELLE’s POV Matapos naming kumain na mag-asawa, ang inaasahan ko ay matutulog na siya. Pero nagkamali ako. Nagulat na lang ako dah il habang naghuhugas ako ng pinggan ay nabungaran ko siyang pababa ng hagdan habang may tangan na maleta. Nagsimula ulit akong maguluhan. Ang akala ko ba ay ayos na kami? Hindi ba at maayos naman ang naging usapan naming dalawa? Pero bakit ganito? Saan siya pupunta? Dali-dali akong lumapit sa kaniya. Hinawakan ko siya sa kamay para pigilan. “Teka, Cedric. Saan ka pupunta?” Ngumiti pa ako para hindi niya makita na nasasaktan na naman ako. “Hindi mo na kailangan na malaman iyon—” “Pero asawa mo ako, hindi ba? May karapatan akong malaman kung saan ka pupunta. Gusto kong malaman kung babalik ka pa ba o hindi na. Natatakot akong mag-isa, Cedric,” pag-amin ko sa kaniya. “Ayoko na ulit na maranasan ang pakiramdam ng mag-isa.” Hinawakan niya ang kamay kong nakahawak sa kamay niya at tinanggal iyon. “I hate this side of you. Hindi ka naman dat
ANNABELLE’s POVNagmamalaking tingin ang sumalubong sa akin nang magtagpo ang tingin namin ni Ate Angelica. She’s grinning like a mad person. Ako naman ay nakaramdam ng kaba. Hindi ko inaasahan na magtatagpo nang maaga ang landas namin ni Ate Angelica. “It’s been a long time, Annabelle. Kumusta na ang kapatid kong ahas?”I gritted my teeth. Gusto ko man siyang sagutin pero hindi ko nakuhang magsalita. Ang nagawa ko lang ay napatingin ako kay Cedric sa pagbabakasakali na ipagtanggol niya ako. But it didn’t happen. “I can’t believe na may possibilities na makaka-attend ka sa ganitong pagtitipon.” Tiningnan ni Ate Angelica si Drake. At hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako o hindi, dahil nakita ko ang panandaliang admiration na rumihestro sa mga mata niya. Well, what’s new? Ang ibinabato niyang mga salita sa akin, hindi niya alam, ay sumasalamin sa kaniya. Kahit pa nga noong magkarelasyon na sila ni Cedric ay may kinakalantari din siyang iba. Yumuko ako. “Ayoko ng gulo, please
ANNABELLE’s POVNagpapakalunod ako sa alak nang dumating si Cedric. Obviously, he came from the hospital. Naroon kasi si Angelica dahil nagkaroon ng bruises dahil sa nangyari sa amin kagabi. Serves her right!Nang magtagpo ang mga mata naming dalawa ay ngumisi ako sa kaniya. Damn! Masiyadong malakas ang loob ko ngayon, dahil na rin siguro sa tama ng alak sa utak ko. “Damn you, Annabelle!” Cedric is raging mad. Para siyang leon na ano mang oras ay kaya niya akong sakmalin, but I didn’t flinch. Tumayo ako para salubungin ko siya, at para salubungin ang galit niya. Manhid ang puso ko ngayon, manhid ang buong kaluluwa ko kaya kahit na ano’ng gawin niyang pananakit sa akin, at kahit na ano ang sabihin niya sa akin ay hindi ako masasaktan. Sinubukan kong maglakad, pero umikot ang paningin ko dahil sa hilo kaya bahagya pa akong sumuray. Napahawak ako sa sofa. Wala na akong pakialam kung ano man ang isipin niya tungkol sa akin.Dahil hindi na ako nakahakbang pa ay siya na mismo ang lumapit
ANNABELLE’s POVNapatayo ako nang marinig ko ang sasakyan ng asawa ko mula sa labas. Inayos ko ang sarili ko kahit ang totoo ay kinakabahan ako sa puwede niya na namang gawin sa akin. Alas-dose pasado na, pero ngayon pa lang siya nakauwi. At kahit hindi ko pa siya nakakaharap, alam kong lasing na naman siya. Ano ba ang bago roon?It’s our 3rd wedding anniversary, pero katulad noong una kaming nagsama ay wala pa ring pinagbago sa buhay namin. Katulad pa rin ng dati. Masasakit na salita at sakit ng katawan ang natatanggap ko sa asawa ko. Pero kahit ganoon ay mahal ko siya, at siya lang yata ang mamahalin ko hanggang sa huling hininga ko. Napapagod ako sa sitwasyon ko, pero hindi sapat na rason iyon para iwan ko siya, ang asawa ko, si Cedric. Ang lalaking una kong minahal. Ang lalaking nagpapatibok ng puso ko, at siya ring dumudurog dito. Ang lalaking pinakasalan ako dahil sa isang sitwasyon, at hanggang ngayon ay paulit-ulit kong naririnig ang paninisi niya. Nang bumukas ang pinto a
ANNABELLE’s POVNagpapakalunod ako sa alak nang dumating si Cedric. Obviously, he came from the hospital. Naroon kasi si Angelica dahil nagkaroon ng bruises dahil sa nangyari sa amin kagabi. Serves her right!Nang magtagpo ang mga mata naming dalawa ay ngumisi ako sa kaniya. Damn! Masiyadong malakas ang loob ko ngayon, dahil na rin siguro sa tama ng alak sa utak ko. “Damn you, Annabelle!” Cedric is raging mad. Para siyang leon na ano mang oras ay kaya niya akong sakmalin, but I didn’t flinch. Tumayo ako para salubungin ko siya, at para salubungin ang galit niya. Manhid ang puso ko ngayon, manhid ang buong kaluluwa ko kaya kahit na ano’ng gawin niyang pananakit sa akin, at kahit na ano ang sabihin niya sa akin ay hindi ako masasaktan. Sinubukan kong maglakad, pero umikot ang paningin ko dahil sa hilo kaya bahagya pa akong sumuray. Napahawak ako sa sofa. Wala na akong pakialam kung ano man ang isipin niya tungkol sa akin.Dahil hindi na ako nakahakbang pa ay siya na mismo ang lumapit
ANNABELLE’s POVNagmamalaking tingin ang sumalubong sa akin nang magtagpo ang tingin namin ni Ate Angelica. She’s grinning like a mad person. Ako naman ay nakaramdam ng kaba. Hindi ko inaasahan na magtatagpo nang maaga ang landas namin ni Ate Angelica. “It’s been a long time, Annabelle. Kumusta na ang kapatid kong ahas?”I gritted my teeth. Gusto ko man siyang sagutin pero hindi ko nakuhang magsalita. Ang nagawa ko lang ay napatingin ako kay Cedric sa pagbabakasakali na ipagtanggol niya ako. But it didn’t happen. “I can’t believe na may possibilities na makaka-attend ka sa ganitong pagtitipon.” Tiningnan ni Ate Angelica si Drake. At hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako o hindi, dahil nakita ko ang panandaliang admiration na rumihestro sa mga mata niya. Well, what’s new? Ang ibinabato niyang mga salita sa akin, hindi niya alam, ay sumasalamin sa kaniya. Kahit pa nga noong magkarelasyon na sila ni Cedric ay may kinakalantari din siyang iba. Yumuko ako. “Ayoko ng gulo, please
ANNABELLE’s POV Matapos naming kumain na mag-asawa, ang inaasahan ko ay matutulog na siya. Pero nagkamali ako. Nagulat na lang ako dah il habang naghuhugas ako ng pinggan ay nabungaran ko siyang pababa ng hagdan habang may tangan na maleta. Nagsimula ulit akong maguluhan. Ang akala ko ba ay ayos na kami? Hindi ba at maayos naman ang naging usapan naming dalawa? Pero bakit ganito? Saan siya pupunta? Dali-dali akong lumapit sa kaniya. Hinawakan ko siya sa kamay para pigilan. “Teka, Cedric. Saan ka pupunta?” Ngumiti pa ako para hindi niya makita na nasasaktan na naman ako. “Hindi mo na kailangan na malaman iyon—” “Pero asawa mo ako, hindi ba? May karapatan akong malaman kung saan ka pupunta. Gusto kong malaman kung babalik ka pa ba o hindi na. Natatakot akong mag-isa, Cedric,” pag-amin ko sa kaniya. “Ayoko na ulit na maranasan ang pakiramdam ng mag-isa.” Hinawakan niya ang kamay kong nakahawak sa kamay niya at tinanggal iyon. “I hate this side of you. Hindi ka naman dat
ANNABELLE's POVMaaga akong nakauwi kaya napagpasyahan kong dumaan sa department store para bumili ng karneng baka. Magluluto ako ng beef steak dahil paborito iyon ni Cedric. I was humming a lullaby habang nagluluto. Magaan ang loob ko dahil alam kong magkikita kami ng asawa ko. Alam kong kahit narito na si Angelica ay uuwian niya pa rin ako. Malaki ang tiwala ko sa kaniya-kahit walang basehan na pareho kami ng damdamin ni Cedric. Matapos kong makapagluto ay agad akong naglinis ng katawan at nagbihis. I prepared the table and prepared some wine. Matapos maiayos ang lamesa ay saka ako naghintay sa asawa ako. But you know what's hard in waiting? Iyon ang aasa kang darating ang hinihintay mo kahit pa nga tatlong oras na ang nakalilipas mula sa oras ng normal na uwi niya. It is hope that is killing me. "D-darating siya, Annabelle. Darating si Rik," pagkumbinsi ko sa sarili ko sabay punas sa luha na dumadaloy sa pisngi ko. Heto na naman. Para na namang tinutusok ng isanlibong krayom a
ANNABELLE's POVNasa canteen kami ng hospital ni Trinity to have our lunch together nang maagaw ang atensiyon namin sa pinapanood sa T.V. Isa iyong balita tungkol sa taong hinahangaan ko. Somehow, kahit hindi ko siya kilala ay binibigyan niya ako ng pag-asa. She's a doctor, but not only that, she's a successful businesswoman, too. Namamayagpag sa larangan na gusto niya. "Sa tingin mo, ilang taon na siya?" tanong sa akin ni Trinity. She likes the woman, too. "25? 27? I don't know..." Nagkibit pa ako ng mga balikat dahil hindi ko rin alam. The woman didn't disclose about her personal life that much. But she looks younger, that's all we know. "By the way, Belle, what are your plans now?" Naudlot ang gagawin kong pagsubo dahil sa tanong na iyon ni Trinity. Ano na nga ba ang plano ko? Kailangan bang may gawin ako?"A-ano ang i-ibig mong sabihin?""You know what I mean kaya nga nauutal ka riyan, eh.""I don't know?" walang kasiguraduhan kong sagot. Nagkibit pa ako ng mga balikat para
ANNABELLE'S POVKinabukasan nang magising ako ay mas lalong kita ang pasa ko lalo pa at maputi ako. I tried my best to hide my bruises with the use of right amount of concealer. Nang masiguro na hindi na mababakas ang pananakit ng asawa ko ay saka lang ako tumayo. Maglalakad na sana ako palayo nang makita ko ang kabuuan ko sa salamin. Napakurap ako. Nasaan na ang batang Annabelle noon? Bakit hindi ko na siya makita sa sarili ko ngayon?Bumuntonghininga ako at iwinaksi ang kakatwang pakiramdam na lumukob sa dibdib ko. Kasalanan ko ito, aminado naman ako sa pagiging martir ko kaya bakit ako magrereklamo?Puso ang pinapairal ko. At kapag puso ang kalaban, paano mo pa mapipigilan?Paglabas ko ng kwarto ko ay sumalubong sa akin ang nakabibinging katahimikan na kahit araw-araw ko nang nabubungaran ay hindi pa rin ako nasasanay. Naglakad ako papunta sa kwarto ni Cedric. Pagpasok ko ay nakita ko ang bakanteng kwarto niya. Lumapit ako sa unan na ginamit niya at kinuha iyon. Umupo ako sa gil
ANNABELLE’s POVMatapos kong makita ang tagpong iyon ng mag-anak na umampon sa akin ay mas napatunayan ko na sa kabila ng kayamanan nila ay hindi pa rin pala sapat iyon sa kanila. They are greedy.At kahit yata gaano pa kamahal ang ibayad sa family doctor ng mga ito ay wala nang pag-asa pang gumanda ang budhi ng mga taong nakatira dito.Bumuntonghininga ako, at umastang wala lang sa akin ang mga narinig ko. Naglakad ako papunta sa hagdan para sana umakyat na sa kwarto ko nang harangin ako ni Mommy.“We need to talk, Annabelle.” The way she calls me, ang paraan ng pagsasalita niya, alam kong tungkol iyon sa narinig at nasaksihan ko kani-kanina lang.“Ano po iyon, Mommy?” I tried my best to calm down, kahit ang totoo ay gusto ko nang sumigaw. Hindi ko matanggap na sobra na ang kasamaan nila.“I want you to shut that fvcking mouth, all right? Wala kang nakita, wala kang narinig. Kapag makalabas ang nangyaring ito sa mga Arkanghel ay mananagot ka sa akin.” Mahina lang ang boses na iyon ni
ANNABELLE’s POVPaglabas ko ng bahay ay kakaripas na sana ako ng takbo papalayo nang makasalubong ko naman si Ate Angelica. Nagtataka siyang napatingin sa akin habang hawak niya ang cell phone niya na nakalapat pa sa tainga niya kaya halatang may kausap siya.Nagtataka ko rin siyang tiningnan. Kausap niya na naman ba si Keith? Ipinilig ko ang nga balikat ko para iwaksi ang katanungan na iyon sa isipan ko. Wala akong karapatan na panghimasukan ang buhay niya. Total naman ay matanda na siya, kaya alam niya na ang tama at hindi.“Where are you going, Belle?” tanong niya pa sa akin.Napakamot ako sa ulo. “Kay Stefano sana, Ate Angel. Mukhang may sakit ang isang iyon, eh. Puwede ba? Tapos na naman ako sa mga gawain ko sa bahay, eh.”“Pero nandito pa si Cedric, eh.”“Eh?” Ano naman ang connect ng boyfriend niya sa pag-alis ako? Ah, oo nga pala. Bigla kong naalala ang dahilan.Napatingin ako kay Ate Angelica. She has everything. Nasa kaniya na lahat ng magagandang bagay na hinahangad ng isan
ANNABELLE’s POVNakaharap ako ngayon sa salamin habang ginagamot ang pasa na natamo ko mula sa pananampal sa akin ni Cedric. Habang nilalagyan ko ng cold compress ang gilid ng bibig ko ay natigilan ako. Hindi ko naiwasan na maalala ang nakaraan...Nakatingin ako kay Cedric habang kausap niya ang kapatid kong babae. Nasa sala kasi ang mga ito habang ako ay nasa kusina at naghuhugas ng pinagkainan nila.Hindi ko maiwasan ang mapabuntonghininga dahil sa kalagayan ko. Sa kabila ng kayamanan ng pamilya na kinabibilangan ko, ay heto ako, gumagawa ng gawaing-bahay. Dinaig ko pa ang all-around-maid dahil sa dami ng trabaho ko araw-araw. Pinaalis kasi ng mga magulang ko ang mga katulong namin, at ang rason ng mga ito ay narito naman daw ako para gumawa ng mga gawaing bahay.I can’t complain, of course.I must not.Wala akong karapatan na mag-complain dahil hindi naman ako totoong anak ng mag-asawang Artemis. Bilyonaryo ang angkan ng parehong mag-asawang kumupkop sa akin. May anak din naman an