HELLO!NAGBABALIK NA AKO AHAHAHHAHAAHHA pasensya na readers bumili lang ako laptop hihi
Si Miles ay pinsan niya na itinuturing niya na ring kapatid, paano niya naiisip ng ganoon kabastos?" Ayoko lang na lumapit ka masyado sa ibang lalaki."Napatawa na lang si Roxanne sa kahibangan nito. "Devon, kailangan ba kitang paalalahanan na wala na tayong anumang ugnayan? Ano bang karapatan at dahilan mo para pagbawalan akong makipag-ugnayan sa ibang lalaki?"Nagdilim ang mga mata ni Devon. "Roxanne, alam kong wala akong karapatang humingi ng anuman sayo ngayon. Ibubunyag ko ang lahat sa loob ng tatlong buwan." "Hindi, wala akong interes. Sana ay huwag ka ng lumapit sa akin." Matapos niyang sabihin iyon, nilagpasan niya si Devon at umalis. Sa mga sumunod na araw, hindi na muling lumapit si Devon sa kanya, ngunit ang tsismis tungkol sa kanya at Daphne ay kumalat sa buong kumpanya. Noong una, galit na galit pa si Frizza, ngunit nang makita niyang hindi talaga iyon pinapansin ni Roxanne, hindi na niya iyon binabanggit sa harapan niya. Unti-unting bumalik sa normal ang buhay ni Roxa
“Si Miles ay itinuturing kang kapatid, kaya natural lang na hindi niya ito sabihin nang direkta. Pero ayon sa babaeng nakipag-blind date sa kanya, isinama ni Miles ang isang babae sa blind date at ipinakilala ito bilang kanyang kasintahan. Kakauwi lang niya sa Germany at wala pa siyang kilala dito. Sino pa ba ang pwede niyang isama sa blind date kung hindi ikaw?" Kumikislap ang mga mata ni Roxanne habang nakatingin kay Martha. "Aunthie Martha, hindi ba dapat munang pag-isipan ito? Kakauwi lang niya at hindi pa man lang siya nakakapag-settle sa trabaho, bakit mo siya pinipilit sa isang blind date?" Mapait na ngumiti si Martha at nagsalita sa mataas na tono, "Hindi tulad mo si Miles, na minsan nang nag-asawa. Pwede ka namang makahanap ng lalaking hiwalay na rin sa asawa sa hinaharap. Kaya siyempre, nag-aalala ako. Kung wala ka namang mahalagang gagawin, lumayo ka na lang sa kanya at huwag mo siyang bigyan ng problema!" Nanlamig din ang tingin ni Roxanne. Bago pa siya makapagsalita, bi
Sa gabi, nakatanggap ng tawag si Roxanne mula kay Grace, inaanyayahan siyang maghapunan kasama nito. Pagdating ni Roxanne sa restaurant, hindi pa dumarating ang kaibigan. Habang nakaupo siya, biglang lumitaw ang isang pamilyar na pigura sa pintuan. Napatingin si Roxanne sa babaeng kasama ni Devon. Ang babae ay nakasuot ng puting tube top na bestida, may bahagyang make-up, at may kaaya-ayang ngiti sa mukha. Sa unang tingin pa lang, halatang maganda at may dating ito. Bagama't hindi pa niya nakikita si Daphne, nahulaan niya ang pagkakakilanlan nito sa paraan ng pagkakapit nito kay Devon. Agad niyang iniwas ang tingin at yumuko, parang walang nakita. Hindi niya napansin na sa sandaling yumuko siya, tumingin din sa kanya si Devon. Napansin ni Daphne na sandaling tumigil sa paglalakad si Devon kaya't nagtatakang tumingala siya. Sinundan niya ang direksyon ng tingin nito at hindi namalayang lalong humigpit ang hawak niya sa braso nito. Bago pa siya bumalik sa bansa, nakita na niya ang
Kumislap ang panunuya sa mga mata ni Henry. "Wow? Malakas kang mang-insulto ng iba tapos kapag sayo ginawa, galit ka?”Tumayo si Irene at ngumiti nang may panlilibak. "Naging pamalit ka lang na CEO sa Genetech at umaasa ka ng ganyan? You’re nothing but a replacement of your cousin!" Bagamat ganoon din ang iniisip ni Henry, napahiya siya nang ipahayag iyon ni Irene sa harap ng publiko, kaya't biglang sumama ang kanyang itsura. "I think you're just too desperate because you can't get the love you want, so now you're picking fights with anyone you can.""HOW DARE YOU!" Sa sobrang galit ni Irene, namutla ang kanyang mukha. Tumayo siya at malamig na sinabi, "My father will hear about this!" Pagkatapos noon, mabilis siyang umalis sa silid. Mula pa kanina, si Devon ay nanatiling walang emosyon habang pinapanood ang kaguluhan. Wari bang wala siyang pakialam. Habang si Daphne ay hindi na mapakali. Noon, kahit may nagsasalita ng masama sa kanya, agad itong pinapagalitan ni Devon.Ngunit ngayo
Hindi nagkaroon ng pagkakataong ipagtanggol ni Roxanne ang sarili, at ang kanyang ibabang likod ay tumama nang malakas sa marmol na gilid ng lababo. Napakasakit nito kaya't namutla ang kanyang mukha. Mabilis naman na sinalo ni Vincent si Daphne, na siya ring natumba. Pero sinasadya niya lang iyon. "Daphne, ayos ka lang ba?" May pasa na sa noo ni Daphne, ngunit pinilit niyang ngumiti nang mahina. "Vincent, ayos lang ako. Hindi naman sinadya ni Roxanne... At saka, naghiwalay sila ni Devon kaya natural lang na ako ang sisihin niya..." Nagdilim ang mukha ni Vincent at tiningnan niya nang malamig si Roxanne. "Roxanne! Kahit hindi mo matanggap, wala ka nang magagawa. Kung sasaktan mo pa si Daphne, hindi kita patatawarin!" Labis ang inis ni Roxanne sa ginawang panlilinlang ni Daphne, lalo na nang itinulak siya ni Vincent, dahilan upang sumakit ang kanyang likod. Hanggang ngayon, ramdam pa rin niya ang sakit. Nang marinig niya ang mga sinabi nito, hindi na siya nakapagpigil at napangis
"Hindi ko gustong pumili sa kanila. Itigil mo na ang sasakyan, gusto kong bumaba." Kalmadong pinaandar ni Devon ang sasakyan. "Dahil ayaw mong pumili, ako na ang pipili para sa'yo." Sa sobrang inis ni Roxanne, muntik na siyang matawa. Alam niyang kahit ano pang sabihin niya, hindi siya pabababain ni Devon. Wala na siyang gana pang magsalita, kaya tumingin na lang siya sa labas ng bintana.Makalipas ang wala pang kalahating oras, nakarating sila sa harap ng ospital. Binuhat siya ni Devon papasok. Wala rin namang silbi ang paglaban, kaya nanatili na lang si Roxanne na walang reaksyon at hindi nagsalita. Matapos siyang suriin, sinabi ng doktor na wala namang malalang pinsala sa kanya at nagreseta lang ng ilang gamot na iniinom at ipinapahid. Habang palabas ng ospital, tinangka siyang buhatin ni Devon, pero agad siyang umatras para umiwas. "Maraming salamat sa gabing ito, pero kaya ko nang umuwi mag-isa." Pagkasabi niyon, tumalikod na siya at naglakad papalabas ng ospital, dala ang ga
"Salamat, pero hindi na kailangan. Dapat hindi tayo madalas na nagkakasama. Ayoko nang masermunan ng nanay mo dahil dito." Matapos sabihin iyon nang malamig, akma nang lalampasan ni Roxanne si Miles para makapasok sa loob, pero hinawakan siya nito sa braso. "Roxanne, humihingi ako ng tawad. Kinausap ko na siya, at nangako siyang hindi ka na niya guguluhin. Huwag ka nang magalit, pwede ba?" Nagpakawala si Roxanne ng mapait na ngiti. "Kung talagang pinagsisisihan niya ang mga sinabi niya, hindi ikaw ang nandito ngayon." ***Pag-uwi ni Miles sa bahay, nasalubong niya si Martha na dumaan lang para kunin ang ilan sa kanyang mga gamit. Napansin ng babae ang hawak niyang thermos box at agad na kumunot ang noo nito. "Saan ka galing?" Kalma lang ang ekspresyon ni Miles. "Nagpadala ng pagkain kay Roxanne." Agad nagdilim ang mukha ni Martha at napataas ang boses, "Hindi ba sinabi kong bawasan mo na ang pakikitungo mo sa kanya?" "Hindi ko naman iyon sinang-ayunan. At isa pa, pinsan ko siya
May malalakas na tunog ng busina mula sa likuran. Naputol ang iniisip ni Roxanne at dali-dali niyang itinabi ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Nanginginig ang kanyang mga kamay nang damputin niya ang cellphone. Naka-connect pa rin ang tawag, at mula sa kabilang linya ay narinig niya ang nag-aalalang boses ni Grace. "Roxanne, anong nangyari sa’yo? Ayos ka lang ba? Nasa daan ka ba papunta sa trabaho? Ang tanga ko, hindi ko dapat sinabi ito sa'yo sa ganitong oras!" Pinahid ni Roxanne ang luha sa gilid ng kanyang mga mata at mahina niyang sinabi, "Ayos lang ako, nabitawan ko lang ang cellphone ko kanina." "Buti naman… pero hindi ko talaga dapat itinawag ito sa’yo ngayon…" Puno ng pagsisisi ang boses ni Grace. Masyado siyang nagalit nang makita ang balita kaya agad niyang tinawagan si Roxanne nang hindi man lang pinag-isipan. "Kailangan ko nang magmaneho, tatawag na lang ako ulit mamaya." Ibinaba na ni Roxanne ang tawag. Malalim siyang huminga, binuksan ang browser at naghanap ng bal
"Sige, naiintindihan ko." Pagkababa ng telepono, naupo si Roxanne sa sofa, iniisip kung sino ang maaaring nasa likod nito. Alam ng taong iyon ang tungkol sa aksidente sa Guevarra Pharmaceutical at nagawa siyang hanapin upang gamitin laban sa kanya. Ibig sabihin, hindi basta-basta ang kanyang katayuan. Lumabas si Grace mula sa banyo matapos maligo at nakita si Roxanne na nakatulala sa sofa. Lumapit siya at iwinagayway ang kamay sa harap ng mukha nito. "Ano ang iniisip mo? Parang ang lalim." Bumalik si Roxanne sa huwisyo, umiling, at tumayo. "Wala, tara na." Samantala, galit na galit si Vincent nang malaman niyang nahuli si Antonio habang sinusundan si Roxanne. "Ano bang ginagawa niya? Kakasimula pa lang niyang sumunod, nahuli na agad. Walang silbi!" Nakatungo lang ang secretary, hindi naglakas-loob magsalita. Nang matapos ang galit ni Vincent, maingat itong nagsalita. "Boss Vincent, sa tingin ko, mas mabuting huwag na nating ipasunod si Antonio kay Roxanne. Baka matunton tayo k
Hindi pa gaanong nakakalayo ang sasakyan sa kalsada nang mapansin ni Roxanne na may mali. Sinadya niyang magpalit ng direksyon ng ilang beses at napansin niyang sinusundan pa rin siya ng itim na sasakyan. Kumunot ang noo niya. Walang duda, ang sasakyang iyon na walang plaka ay matagal nang sumusunod sa kanya. Matapos mag-isip sandali, pinaharurot ni Roxanne ang sasakyan pabalik at dumiretso sa kabaligtaran ng direksyon patungo sa kanyang bahay. Sampung minuto ang lumipas at huminto ang sasakyan ni Roxanne sa harap ng istasyon ng pulisya. Napansin ng sasakyang sumusunod sa kanya na may mali at nagtangkang umalis, ngunit agad itong hinarang ng mga pulis. Bumaba ang nasa loob ng sasakyan at agad siyang dinakip ng mga pulis. Nang makumpirma na ligtas na ang paligid, bumaba si Roxanne mula sa kanyang sasakyan. "Miss Roxanne, sumama kayo sa amin para sa isang pahayag." Tumango siya at tumingin sa lalaking dinala ng mga pulis papasok sa istasyon. Tinatayang nasa dalawampung taong gulan
Lumapit si Roxanne sa pinto at sumilip sa peephole. Nakita niya si Miles, at bahagyang nagulat. Habang nag-aalangan pa si Roxanne kung bubuksan ang pinto, narinig niya ang mababang tinig ni Miles sa labas. "Roxanne, pag-uwi ko kanina, bigla kong naisip ang isang detalye na maaaring may kinalaman sa pagtagas ng experimental data." Nanigas ang ekspresyon ni Roxanne sa narinig at agad niyang binuksan ang pinto. "Anong detalye?" Napansin ni Miles na bahagya lang niyang binuksan ang pinto at wala siyang balak papasukin ito. Dumilim ang tingin niya. "Minsan kaming naghapunan noon. Habang kumakain, nakatanggap siya ng tawag at sinabing may naiwan siyang gamit sa laboratoryo. Agad siyang umalis. Naisip ko lang ngayon—may pasok naman siya kinabukasan. Ano ang mahalagang bagay na kailangan niyang balikan sa ganoong oras?" Sumilay ang pagtataka sa mga mata ni Roxanne. "Kung babalik siya para kopyahin ang experimental data at ipasa sa NEUROVEX, hindi ba dapat hindi na lang niya sinabi sa'yo
"Isa ‘yon sa mga dahilan, pero ang pangunahing dahilan ay may mas mahalaga akong kailangang gawin." Medyo nadismaya si Frizza. "Hindi ko alam kung mabait ang bagong papalit sayo kapag umalis ka na, Ate Roxy." Ngumiti si Roxanne at marahang pinakalma ito. "Magkasundo man kayo o hindi, gawin mo lang nang maayos ang trabaho mo." "Iyon na lang ang magagawa ko." Sa hapon, pumunta si Roxanne sa PharmaNova upang mag-impake. Hindi pa dumarating ang bagong tagapag-develop ng gamot, kaya't itinigil muna ni Frizza ang eksperimento at nagbasa ng mga pananaliksik sa opisina. Nang matapos mag-impake at handa nang umalis si Roxanne, hindi napigilan ni Frizza na yakapin siya. "Ate Roxanne, kahit nag-resign ka na, dapat manatili tayong magkausap!" Nakita ni Roxanne ang pag-aatubili ni Frizza kaya tumango siya. "Sige, pero sa tingin ko hindi kita matutulungan sa paghahabol kay Miles, kaya gawin mo na lang ang lahat ng makakaya mo." "Sige." Matapos magpaalam kay Frizza, patungo na si Roxanne sa p
Kung hindi lang siya na-in love kay Roxanne, malamang ay sinamahan pa niya si Daphne sa loob ng tatlong buwan. Pero ngayon, hindi na makapaghintay si Roxanne, at ayaw na rin niyang biguin ito. "Hindi ko masyadong pinag-isipan nang ipangako kong sasamahan kita sa huling tatlong buwan bilang nobyo mo. Maliban dito, maaari kang humiling ng ibang bagay. Hangga’t kaya kong gawin, gagawin ko." "Ano pa ang maibibigay mo sa akin maliban sa pera at bahay?? Devon, baka nakakalimutan mo, iniligtas kita noon. Ngayon, pagkatapos ng lahat ng iyon, tatlong buwan lang ang hinihingi ko, at hindi mo pa magawa? Gusto mo ba talagang mapahiya ako nang ganito?" Sandaling natahimik si Devon at saka tumango sa harap ng hindi makapaniwalang tingin ni Daphne. "Oo. Alam kong iniligtas mo ako, at hindi ko kailanman kinalimutan iyon, pero hindi kita kayang suklian ng pagmamahal. Patawad." Ang patuloy na pananatili niya kay Daphne ay magdudulot lang ng mas matinding sakit kay Roxanne at lalo nitong itutulak p
Humarap siya sa malamig na titig ni Roxanne, at anumang paliwanag ay tila walang halaga. Ibinaba ni Devon ang kanyang tingin at mahina ngunit seryosong sinabi, "Hindi mo na kailangang mag-alala sa bagay na ito, ako na ang bahala." "Wala akong pakialam kung paano mo ito haharapin, magre-resign na ako." Sumilay ang lamig sa mga mata ni Devon. "Roxanne, sinabi ko na noon na hindi kita papayagang magbitiw." "Hindi mo ako pag-aari, at wala kang karapatang pakialaman ang mga desisyon ko. Sinasabi ko lang ito para bigyan ka ng sapat na oras na maghanap ng papalit sa akin, hindi para hingin ang opinyon mo." Nababalot ng katahimikan ang silid, isang nakakapasong katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Matapos ang hindi malamang haba ng panahon, muling nagsalita si Devon, mababa at paos ang boses, "Ganyan mo na ba ako kinasusuklaman ngayon? Hanggang sa punto na mas pipiliin mong umalis kaysa manatili sa kumpanya?" Bahagyang kumunot ang noo ni Roxanne. Balak talaga niyang magbitiw, hindi lan
"Oo! Minahal ko siya sa loob ng maraming taon, at tatlong buwan na lang ang natitira sa buhay ko. Hindi ko kayang sumuko!" Napangiti si Vincent nang mapait. "Paano naman ako? Minahal din kita sa loob ng maraming taon. Bakit hindi mo man lang ako tignan?" Akala niya noon, basta't masaya si Daphne, sapat na iyon. Pero ngayong nakikita niya itong nasasaktan para kay Devon, parang may humigpit na kamay sa kanyang dibdib, pinipigilan siyang huminga. Kung tatlong buwan na lang ang natitira sa buhay nito... bakit hindi siya lumaban para sa sarili niya? Natigilan si Daphne at tila hindi agad naka-react. Makalipas ang ilang sandali, mahina siyang nagsalita. "Vincent, itinuring lang kitang kaibigan." "Pero ayaw kong maging kaibigan mo lang." Kinagat ni Daphne ang kanyang ibabang labi, halatang naiinis. "Ako ang kasintahan ng matalik mong kaibigan, hindi puwede—" Bago pa niya matapos ang sasabihin, biglang may lumapit na anino mula sa itaas. Bago pa siya makaiwas, bumaba ang labi ni Vinc
Dahil sa ginawa ni Devon, lahat ng tao sa paligid ay napatingin sa kanilang dalawa. Si Daphne ay mariing kinagat ang kanyang ibabang labi, puno ng panghihinayang at galit ang kanyang mga mata. Ipinakita ni Devon sa harap ng lahat na ibinigay niya ang Hope Diamond kay Roxanne. Ngayon pa lang ay naiisip na niya kung paano siya pagtatawanan ng mga tao sa paligid. Habang iniisip niya ito, lalong lumalim ang galit niya kay Roxanne. Sandaling nanahimik ang paligid bago nagsimula ang usapan ng mga tao. "Ano'ng nangyayari? Bakit ibinigay ni Devon ang Hope Diamond kay Roxanne? Hindi ba sila nagkabalikan ni Daphne?" "At kung tama ang pagkakaalala ko, si Roxanne ay dating manugang niya, hindi ba? Napakawalanghiya ng pamilya ni Devon!" "Kasuka-suka! Hindi pa ba kakakahiwalay lang nina Roxanne at Jameson? Malamang may namamagitan na sa kanila bago pa ang diborsyo!" Sa narinig na panlalait at pangungutya, namutla si Grace sa sobrang galit at matalim na sumagot. "Ano'ng pinagsasasabi niyo?! Nagh
Lahat ng tao sa paligid ay nagulat sa nagsalita. At napatingin sa lalaking iyon. Nagkaroon ng bulungan sa loob ng lugar.Si Frizza, na nasa tabi ni Miles, ay nagulat nang husto kaya nalaglag ang kanyang cellphone sa sahig. Binabaan niya ang kanyang boses at sinabing, "Kuya Miles, nasisiraan ka na ba ng bait? Paano mo mababayaran ang ganyang kalaking halaga?" "Huwag kang mag-alala. Kung kaya kong magbid, kaya ko ring bayaran." Tumingin si Devon kay Miles at bahagyang naningkit ang kanyang mga mata, may bahagyang nagbabantang kislap sa kanyang tingin. Napanganga rin si Grace at agad na lumingon kay Roxanne. "Roxanne, ilang taon lang namang nasa ibang bansa ang pinsan mo, paano siya biglang naging mayaman? Kung alam ko lang, sana nag-abroad na rin ako." Hindi nakaimik si Roxanne. Maging siya ay nagulat sa biglaang bid ni Miles. Posible kayang ginagawa niya ito para gumanti kay Devon dahil iniwan siya nito? Pero paano kung hindi na nagpatuloy sa pag-bid si Devon? Siguradong siya ang k