CHAPTER 115

“Kasalanan ko lahat. Kung nakinig lang ako sa iyo, hindi sana sila napahamak. Puwede bang ibalik mo sila sa akin, Victor?”

“Sshhh! Hindi iyan totoo. Alam kong nag-aalala ka rin. Gagawin ko ang lahat, Nadja. Para sa iyo at sa mga bata.”

“Salamat, Victor!”

Nasa taas ng terrace ng mansion ang mag-ama. Ginamit nila ang daan sa likuran ng bahay. Nagkatinginan ang dalawang ama. Dinig ang click ng kanilang mga baso at sabay na uminom ng alak.

“Ipinapakita ko sa iyo ang buhay namin sa loob ng mansion, Bob. It’s up to you if you are going to entrust Nadja to my son. I am not supposed to do this because you can turn down my son or not. It’s okay. I can see him cry but I cannot do anything if Nadja turned his back to Victor.”

“Anak ko pa rin ang magdedesisyon sa bagay na iyan. Besides, iba ang pagkakakilala ko noon kay Victor. He is a strong-willed man. He is not as fierce as this. He can be sweet, you know. He can be a lover, a joker and bully but he will still be the same Victor for Nadja.