Chapter 59 "Alam ko na mabait ka, iha! At siguro akong ikaw ang ibinigay ng Panginoon para iligtas mo kaming lahat," makuhang wika ng matanda. Nahabag ako sa kanyang sinabi, nais ko sana itakas ngayon pero kailangan ko munang siguruhin ang kanilang kaligtasan. Pagkalipas ng isang sandali ay may kumatok sa pintuan dahilan upang matakot ang mga bihag. Nagyakapan ang mga ito, ang lalaking pinaslang ko kanina ay pina-upo ko sa may upuan sa may sulok. Agad kong sinilip kung ilang ang nasa labas ng nakita ko na dalawa lang ang mga ito. Sininyasan ko silang kumalma lamag saka ko binuksan ang pinto. "Bakit ang tagal mong binuksan? Oh, ayan pagkain nila," wika nito saka nilapag sa may sahig ang mga pagkain na parang mga baboy ang kanilang binigyay. "Asan ang isa mong kasama?" tanong sa isang lalaki. "Matutulog," maikling sabi ko. "Tsk! Kaya pala may gusto nitong dito ma-destino para makatulog!" sabi nito saka sila pumasok sa loob upang gisingin ang lalaking pinatay ko.
Chapter 60Pagkatapos kong maibigay ay agad akong lumabas, naabutan ko ang lalaking inuto ko kanina. Sininyasan ko itong kumilos na at ako na ang bahala sa kasamahan nito. Agad itong tumango saka mabilis umalis sa kinatatayuan nito kaya inumpisahan ko na ang aking gagawin. Pabor sa akin dahil mag alas-diyes na ng gabi. Mabilis akong pumunta sa may bubong ng warehouse at walang ingay akong naglakad sa bubong ni kaluskos ay walang maririnig ang kalaban nasa ibaba. Nang nakita ko ang maliit na daan ay sa tingin ko ay kakasya akong pumasok doon. Gamit ng aking liksi at bilis ay agad akong nakapasok sa loob ng warehouse na hindi nila napansin. Habang nakalambitin ako sa bakal at agad akong umayo nag-upo. Pinagmasdan ko ang nasa ibaba kung ano ang kanilang ginawa. "Kung ganun, dito pala ang kanilang laboratory ng shabu!" bulong ko sa aking isip. Mainam kong kinuhaan ng video ang nasa ibaba, hanggang narinig ko ang mga pangalan binaggit at mukhang ito ang kanilang proteksyon. "Senator
Chapter 61 Maingat akong lumapit sa kanila upang makita ko kung ilang silang lahat. Pagsilip ko, agad akong naawa sa tatlong kababaihang nakatali. Ang isa ay ang ulo lang ang pinalabas habang ang mata ay nakakarinig at ang katawan nito ay nasa butas, ang ika-pangalawa ay tanging naka bukaka ito habang ang katawan ay nakatago sa butas at ang pang-tatlo ay bahagyang naka tuwad ito pero ang katawa ay tulad sa pangalawa naka tago sa butas. Ang anim na lalaki ay walang pang ibabang bahagi kaya kitang-kita ko ang kanilang mga ari na tayong tayo. Salitan nilang nilapitan ang tatlong babae habang ang dalawang lalaki ay kumakalat sa dalawang babae naka bukaka at naka tuwad, ngunit ang isa ay ipinasok ang kanyang alaga sa bibig ng babae at doon nilabas mausok sa bibig nito. Pero paglingon ko sa may dulo ay nakikita ko ang dalawang lalaki ng hahalikan hanggang isinubo sa lalaki ang alaga ng lalaki. Tanging mga ungol lamang ang aking naririnig, hindi pa nakuntento ang dalawang lalak
Chapter 62 "Ang gamot, asan na!" tanong sa lalaki. "Dalhin muna kami kung saan mo hinatid ang mga bihag," utos ko dito. "Saka ko ibigay ang gamot para sa lason!" dagdag kong sabi. Agad naman nitong sinunud ang aking sinabi, habang nasa biyahe kami ay napasulyap ako sa anim na lalakihan hanggang ngayon ay wala pa rin purol ay nakabandera ang kanilang patotoy na naka yuko. Hindi nagtagal ay agad din kaming nakarating sa may liblib na lugar, agad ko nakita ang mga kababaihan kasama ang isang batang babae. Agad kung pinababa ang mga babaeng nasa sasakyan saka ko binigyan ng isang gamit na capsule. "Ito, inumin mo! Papakawalan kita at hindi kita ipakulong basta wag ka nag gagawa ng masamang gabay," wika ko. "Salamat, sa pangalawang pagkakataon!" tugon niya sa akin saka niya ininom ang gamot na aking binigay. Sabah kaming bumaba hanggang bigla itong nagtanong na parang hindi makapaniwala sa nangyari. "Anong nangyari? Saan ako?" takang tanong niya habang tumingin sa paligid.
Chapter 63 Habang nag-umpisa sila naglalakad nga nakabandera ang kanilang patotoy ay maraming taong nakatingin at kumukuha ng video, may nag live pa para makita sa buong mundo ang kanilang nakita. Hanggang nag ring ang aking phone, kaya napatingin ako kung sinong napatawag. Agent P calling............. Kaya agad ko ito sinagot. "Hello?" saad ko. "Pangbihira, alam mo ba na trending ngayon ang ginawa mong pagpa passion show mo sa mga kalalakihan. Naka bandera pa ang kanilang patotoy pero infernes ang ganda ng katawan nila, hehehe!" hagikhik nitong sabi. "Tsk! gusto mo naman ang nakikita!" sabi ko dito. May video akong i-forward sayo hintayin mo," sabi ko saka ko tiningnan sa aking phone kong saan lahat nangyayari kagabi ay automatic ma save sa aking phone. Mabilis kong hinanap ang video kung saan ang dalawang lalaki nagtatalik. Nang nakita ko ay agad kong sine-sent kaya napangiti ako sa aking isipan kung ano ang reaction ni Agent P. "What the fuck!" bulalas nito. "Totoo it
Chapter 64 Agad akong tumayo at nagpunta sa Ginang na ngayon ay nanginginig sa takot. Agad kong iniba ang aking boses. "Ali, hehehe!" tawa ko na parang baliw. "Sayo yata 'to!" dagdag kong sabi sabay pakita sa kanyang bag. Agad naman itong tumingin sa akin saka inabot ang kanyang bag. "Maraming salamat sayo, napakahalaga ang laman nito!" iyak nitong sabi. "Alam mo ba ng dahil naibalik mo ang bag na ito ay madugtungan ang buhay ng aking apo," hagulhol nitong iyak. Nahabang ako sa kanyang sinabi, agad itong binuksan ang kanyang bag kaya nakita ko ang laman nito. Pera, maraming pera. Agad itong kumuha ng isang libo saka inabot niya sa akin. "Hi'to, sayo na!" sabay abot niya sa akin ang pera pero ngumiti lamang ako saka lumakad paalis sa kanyang kinatatayuan. Naglakad ako pa hinto-hinto saka dumadampot ng mga basurang nakikita. Pakanta-kanta pa akong namumulot at sinabayan ko pa ng pagsasayaw. Sa ilalim ng bituin, tayo'y naglalakad,Hawak-kamay sa dilim, pag-ibig ay nag-aal
Chapter 65 Pagkatapos ay agad akong lumabas sa CR saka ako naglakad patungo sa motor kung saan ko iniwan. Habang papalapit ako ay siya namang dumating ang mga police saka sinuri ang motor kaya umiwas na lamang ako ng daan. "Ito yung motor na kinuha ng baliw!" dinig kong sabi sa isang police kaya napahinto ako sa kakalakad. "Biruin mo, dito lang iniwang. Sandali ipaalam ko sa headquarter na nakita nating ang motor!" tugon din sa isa. "Tsk, hiniram ko kaya yan!" sagot ko dito. "Anong sabi mo, miss?" nakasimangot pa ako dahil malakas pala ang pagsasalita ko. "Wala, po, mamang police!" tangi ko. "Hindi may sinabi ka. Kung hindi ako nagkakamali ang sinabi mo ay 'hiniram' -yun lang ang narinig ko!" sambit niya sa akin. "Ay wala akong sinabi na ganyan, officer! Baka marumi lang ang tainga mo kaya iba ang -yung narinig!" wika ko. "Siguro maraming atuli ang tainga niyo po, kaya linisin ninyo ng mabuti," dagdag kong sabi saka tumalikod upang umalis. Habang papalayo a
Chapter 66 Naalimpungatan ako mula sa aking pagkakatulog nang marinig ang malalakas na sigawan mula sa labas ng apartment ko. Mukhang may nag-aaway sa may labasan, at dahil sa inis ko, agad akong bumangon at nagtungo sa bintana. Ibinangon ko ang aking katawan at tinitigan sila ng ilang sandali, nagtataka kung anong klaseng gulo ang nangyayari. Hindi ko na natiis ang ingay kaya't sinigawan ko sila ng malakas: "Anong klase ng ingay 'yan?! Wala ba kayong pakialam sa mga natutulog?!" galit kong sigaw. Dahil sa lakas ng sigaw ko, napatingin sila sa akin. Ang isa sa kanila ay may hawak na beer at tila hindi makapaniwala na may isang tao sa bintana na sumaway sa kanilang gulo. Ang isa naman ay may galit na ekspresyon, ngunit napansin kong medyo nahihirapan ding magsalita, marahil ay dahil sa kalasingan. Nilibot ko ang aking paningin sa paligid upang magmasid. 'Nakakainis, hindi ko alam kung bakit ako napapaabala sa mga ganitong ingay,' bulong ko sa aking sarili. Habang ako ay p
Chapter 104 Ang katawan ng lalaking iniiwasan ko ay tumagilid sa sahig, sumabog ang dugo mula sa kanyang leeg habang nangingisay ito. Ang masakit na tanawin ay hindi ko pinansin. Sa halip, nakatutok ang aking mata sa kanyang mga mata—puno ng pagkatakot at walang kasiguraduhan. Hindi ko kilala ang taong ito, ngunit alam ko na may isa pang layer ng panganib na nakatago sa ilalim ng lahat ng ito. “Hindi ka pa tapos,” mahinang boses nito habang dumudugo ang leeg. “Ang tunay na laban... hindi dito natatapos.” Habang siya'y patuloy na humihinga ng mahirap, nagtaas siya ng kamay na parang gustong magsabi ng higit pa. Tumigil ako sa paggalaw, hindi ko alam kung ano ang aasahan ko mula sa kanya. Minsan, sa mga pagkakataong tulad nito, may mga huling salita ang kalaban na nagsisilbing babala. “Sinong nagpapadala sa'yo?” tanong ko, ang tono ko’y malamig at matalim. Ang mata ng lalaki ay naglaho sa dilim ng warehouse, ngunit bago pa man siya tuluyang mawalan ng malay, umabot siya ng isang ma
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k
Chapter 102 Hindi ko na kayang pigilan ang galit na bumabalot sa aking katawan. Ang mga kalaban na tumangka sa aming pamilya ay nagmistulang mga anino—mga walang saysay na kalaban na hindi nakakita ng tamang oras at lugar. Ngunit sa bawat hakbang ko, bawat desisyon, ramdam ko ang bigat ng mga susunod na hakbang. Habang pinagmamasdan ko si Kent, na ang mga mata ay puno ng pagkabigla at pang-unawa, alam ko na ang lahat ng ito ay hindi natatapos dito. Hindi pa tapos ang laban. Ang mga kalaban na ito ay bahagi lamang ng isang mas malaking laro, isang laro kung saan ang buhay ng pamilya ko ang taya. “Hubby,” sinabi ko habang pinipigilan ang sarili ko na magpakita ng emosyon, “hindi nila alam kung sino tayo. Hindi nila alam kung gaano kita pinoprotektahan. Hindi ko sila papayagang manakit pa sa atin, lalo na ang aking mga anak. Gagawin ko lahat para maging ligtas kayo,” dagdag kong sabi. Hindi siya sumagot agad, ngunit naramdaman ko ang tensyon sa kanyang katawan. Alam niyang may m
Chapter 101Ang akala ko ay hindi na ako babalik bilang isang assassin. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pagiging magulang, at ang buhay ng simpleng pamilya—akala ko ay natutunan ko na ang kaligayahan at ang pagpapahalaga sa mga maliliit na sandali. Ngunit ang tadhana, tulad ng dati, ay may ibang plano.Isang gabing malamig, habang kami ni wifey Kent ay nag-aalaga sa mga anak namin sa kwarto, narinig ko ang isang hindi kanais-nais na tunog—ang mga yabag ng mga paa sa labas ng bahay. Tumigil kami ni Kent, nagkatinginan, at agad kong naramdaman ang matalim na pakiramdam ng panganib na unti-unting bumabalot sa amin.“Hubby, may narinig ka ba?” tanong ko, ang mga mata ko ay nakakapit sa pintuan ng kwarto, puno ng alerto.Tumayo si Kent, ngunit bago siya makapagsalita, isang malakas na kalabog ang nagpagising sa amin. Kasunod nito, ang sigaw ng isang babae—si Mia, ang aming katulong, na narinig ko mula sa ibaba ng hagdan.Bago pa man makagalaw si Kent, hindi ko na napigilan ang sarili ko
Chapter 100Pagkatapos ng unang kaarawan ng triplets, naging masaya kaming lahat. Ang aming bahay ay puno ng mga ngiti, tawanan, at malalambing na sandali. Hindi ko na kayang isa-isahin ang lahat ng magagandang nangyari, ngunit sa mga simpleng detalye, mas nakikita ko kung paano nabuo ang aming pamilya—sa bawat hirap, saya, at pagmamahalan.Habang ang mga triplets ay patuloy na lumalaki, mas naging abala kami sa pag-aalaga sa kanila. Ang mga maliliit na hakbang ng kanilang paglaki ay puno ng pagmumuni-muni sa aming mga magulang. Sa bawat ngiti at tunog ng kanilang mga hininga, nararamdaman namin na ang bawat sakripisyo ay may kabuntot na hindi matatawarang kaligayahan.Isang linggo pagkatapos ng birthday party, nagtakda kami ni Kent ng isang araw ng "family bonding". Nais naming mapanatili ang espesyal na koneksyon namin bilang mag-asawa at pamilya, kaya't nagplano kami ng isang simpleng lakad sa isang park. Hindi na namin inisip ang mga malalaking handaan o kahit anong kalakihang sel
Chapter 99Matapos ang masaya at makulay na birthday party ng mga triplets, hindi pa rin naaalis ang ngiti sa labi ko. Ang buong mansyon ay puno ng saya, pagmamahal, at kaligayahan. Lahat ng tao ay nagtipon upang magdiwang at makita ang tatlong bagong miyembro ng aming pamilya. Ang mga kaibigan ko—mga baliw ko na mga kaibigan—ay nagbigay ng kasiyahan at kalokohan, at pati na rin si Kent na tila hindi mapigilan ang tuwa dahil sa pagpapalawak ng aming pamilya.Nang matapos ang party at nagsi-uwian na ang mga bisita, kami ni Kent ay nagtakda ng ilang sandali ng katahimikan sa aming kwarto. Hindi ko pa rin matanggap na tatlo na ang anak namin. Ang aming triplets—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay malusog at maayos. Ang bawat araw ay puno ng mga bagong pagsubok, ngunit hindi ko nararamdaman na mag-isa ako. Laging nandiyan si Kent, at ang mga kaibigan ko ay patuloy na nagbibigay ng lakas at suporta.Habang tinatanaw ko ang tatlong crib na puno ng maliliit na sanggol, nakaramdam ako ng l
Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa
Chapter 96Nang magpatuloy ang kasiyahan sa kaarawan ng mga triplets, ang mga kaibigan ko—na kilala ko sa kanilang mga hindi pangkaraniwang mga hilig—ay hindi ko inaasahang darating. Akala ko hindi sila dadalo, at kung tutuusin, mas gusto ko pang hindi sila dumaan. Pero tulad ng dati, hindi ko kayang pigilan ang kanilang mga kapangahasan, at minsan pa, lumabas ang kanilang mga kabaliwan sa isang napaka-historikal na araw sa buhay ng pamilya namin.Habang abala ang lahat sa masaya at tahimik na selebrasyon, narinig namin ang tunog ng sasakyan na dumating sa driveway ng mansyon. Sa unang tingin, wala akong pakialam, ngunit nang bumukas ang pinto, at lumabas ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko."Hala, ito na naman sila!" bulong ko sa sarili ko, sabay tingin kay Kent.Ang mga kaibigan ko—si Luna, Angel, Rose, Anastasia, at Tanya—ay nakatayo sa pintuan na parang mga sundalo na galing sa digmaan. Ang kanilang mga kasuotan ay tila mga military fatigues na may mga bak
Chapter 96Hindi ko inaasahan na ang araw na puno ng kasiyahan at pagdiriwang para sa kaarawan ng mga triplets ay magiging kasing gulo ng mga sandaling iyon. Habang tinitingnan ko ang mga regalo para sa mga bata, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon nang makita ko ang mga relo na ipinadala ng mga ninang nila. Nakatagilid ang aking ulo habang binuksan ni Kent ang isang kahon at nagsimulang ilabas ang mga relo—pero hindi ordinaryong mga relo ang mga ito. Lahat ng relo ay may mga intricately designed na mekanismo, at mula sa mga detalye, agad kong napansin na may mga hidden compartments sila; hindi ko maiwasang magtaka kung bakit kailangang maging ganoon. Isang relo na ang mga straps ay gawa sa matibay na tela, na tila kayang mag-imbak ng mga piraso ng metal, ang isa pa ay may engraved na mga inscription na mukhang may kinalaman sa military codes. Nang makita ko iyon, napasimangot ako—alam ko na kung kanino galing ang mga regalong iyon: sa aking mga kaibigan na hindi mapigilan ang pagbibi