Chapter 70Lahat na kailangan kong malaman tungkol kay Regor ay tinatandaan ko. Agad kong binuksan muli ang aking laptop para hanapin ito kung saan ito namalagi. Mabilis gumalaw ang aking mga daliri upang malaman kung saan ito pumupunta hanggang nahanap ko ito sa isang junction ng black market. "Dito lang pala kita makikita, Regor," ngising bulong ko. Agad kong binago ang aking panglabas anyo. "Ngayon ay isang lalaki ang aking gagampanan," wika ko. Inayos ko ang aking mukha na isang maskara na hindi nila ito malalamang isang taong nakamaskara. Pati boses ko ay iniba ko din. Lahat na parte sa aking katawan ay iniba ko. Agad akong tumingin sa salamin upang makita kung ano ang aking hitsura. "Perfect!" tanging bigkas ko. Ag ng nakuntento na ako sa aking hitsura ay agad akong lumabas sa aking silid para umalis. Wala ako ng problema kung ganitong oras ako aalis dahil ang mga kapit-bahay ko maaga silang natutulog pagkatapos nanyari kaninang hapon. Pati ang pamamaraan kong paglakad ay
Chapter 71Habang papalapit ako sa entablado, naramdaman ko ang matinding tensyon sa hangin. Lahat ng mata ay nakatutok sa akin—mga mata ng mga bidder, ng mga tauhan ni Regor, at pati na rin ang mga tao na hindi ko kilala. Walang nakakalam na hindi ako tunay na lalaki. Isa akong assassin na nagtatago sa ilalim ng maskara. Hindi nila alam na sa bawat hakbang ko, ang buhay nila ay nakasalalay na sa isang iglap.Pumunta ako diretso kay Ella. Ang mga mata niyang puno ng takot ay nagbigay ng dagdag na galit sa puso ko. Hindi ko siya hahayaan sa mga kamay ng mga hayop na nag-aabang. Tumayo ako sa harap niya at malumanay, ngunit matalim ang boses ko, "Ella, kung gusto mong makaligtas, sumama ka sa akin."Hindi siya agad sumagot, pero nakita ko sa mga mata niya ang isang pagkabigo—pero sa isang sulyap, nakita ko rin ang pag-asa. Hindi siya tanga. Alam niyang wala nang ibang makakagawa ng mga hakbang na magdadala sa kanya sa kaligtasan kundi ako.Sa isang saglit, narinig ko ang sigaw mula sa l
Chapter 72 Ang tunog ng mga putok ng baril at ang malalakas na pagsabog ay patuloy na umuugong sa paligid ko. Ngunit sa kabila ng lahat ng ingay at gulo, ako ay tahimik. Walang takot. Walang alinlangan. Kahit mag-isa ako, kaya ko silang patumbahin lahat. Hindi ko na kailangang mag-isip ng matagal. Ang mga kalaban ko ngayon ay hindi alam na ang pinakamalupit na kalaban na hahanapin nila ay hindi sila. Ako yun. Ako ang ghost na hindi nila kayang abutin. Bawat galaw ko ay mabilis, maingat, at siguradong magtatapos sa kanilang pagkatalo. Sa madilim na sulok ng lugar, naramdaman ko ang bawat paghinga ko—malalim at kontrolado. Pinatagal ko ng konti, tinitimbang ang sitwasyon. Ang mga kalaban ay nagkakalat sa buong paligid, nag-aabang kung saan ako lilitaw. Pero hindi nila ako matutukoy. Alam ko kung paano magtago, kung paano gamitin ang dilim at katahimikan sa aking pabor. Isang lalaki ang sumulpot mula sa likod ng isang pader, nakatayo, nakatutok sa direksyon ko. Hindi ako nag-abal
Chapter 73 Hindi na ako nag-aksaya ng oras. Mabilis ang mga hakbang ko habang tinatahak ko ang madilim na pasilyo. Sa bawat hakbang ko, alam ko na may mga mata na nakatingin, ngunit wala na akong pakialam. Lahat ng ito ay bahagi ng laro, at ngayon, tapos na ang laban. Si Regor ay hindi na muling babangon, at ako, ako’y magpapatuloy. Binilisan ko ang bawat galaw, hindi alintana ang mga palatandaan ng kaguluhan na iniwan ko sa likod. Ang mga pader, mga kanto, at mga kuwarto ng gusali—lahat ng iyon ay hindi ko na binigyan ng pansin. Labanan ko na lang ang oras at ang mga pagkakamali ng aking nakaraan. Pagdating ko sa silid kung saan ko itinago si Ella, nandoon siya, nakatayo at tinitingnan ako nang may pagka-nerbyos sa mga mata. Hindi ko alam kung anong damdamin ang nagpapalakas sa kanya—takot ba o pag-aalala sa ating susunod na hakbang? Hindi ko na siya pinansin. Ang kailangan ko lang ay matapos na ang lahat ng ito at makalabas kami ng buhay. “Tara,” utos ko sa kanya, hindi na n
Chapter 74 Nakita ko si Ella na nagmamasid sa paligid, at alam ko na maraming tanong sa utak niya. Ngunit hindi ko ito pinansin. Hindi ko alam kung anong plano ko pagkatapos ng gabing ito, pero alam ko na hindi kami pwedeng magtagal dito. Kailangan namin maalis agad. Walang puwang para mag-alinlangan. Nagpatuloy ako sa paghahanda ng sasakyan. Ang mga kalsada ay tahimik, at ang dilim ay kumakalat sa paligid. Sa bawat galaw ko, alam kong ang bawat segundo ay mahalaga. 'Wala nang oras,' usal ko sa aking isipan. Habang naghanap ako ng masasakyan, hindi ko iniiwasan ang mga tanong ni Ella. Alam ko, gusto niyang malaman kung anong ang susunod kong gawain, pero hindi ko pa kayang sabihin sa kanya lahat ng nangyari. Masyado pang magulo ang sitwasyon. "Doon tayo! Tara na, bilisan mo," sabi ko. Habang naglalakad kami, ang bawat tunog ng mga yapak namin ay parang gumugulo sa katahimikan ng paligid. Wala na akong pakialam kung may makakita sa amin. Ang tanging iniisip ko na lang, ma
Chapter 75 Nang nakarating ako sa building ng condo ko ay agad akong bumusina upang pagbuksan ako ng gate sa security sa buong building. Tuloy tuloy ang aking pagpasok at agad kong ipinarada sa garahe. Agad akong lumabas saka pumunta ako sa private elevator na ako lamang ang may access nito. Diretso-diretso lamang ito hanggang bumukas ito mismo sa aking unit. Agad akong pumasok sa loob saka pabagsak umupo sa sofa. Agad kong binuksan ang aking laptop at ipinadala ang aking mensahe na tapos na ang aking misyon. "Congratulations, i-send ko na lang sa iyong account ang payment!" sagot nito sa aking pinadalang mensahe. Pipikit na sana ako ng biglang tumunog ang aking phone. Tandang Greg calling...... "Tsk! Ano kayang kailang ng matanda na 'to!" kahit na lolo ko ito ay tanda ang aking tawag. Pinindot ko ang answer button upang sagutin ito. "Tanda! Bakit napatawag ka?" sambit ko dito. "Haest, ikaw talagang bata ka. Wala ba namang Hi o Hello?" tugon nito. "Asa k
Chapter 76 Hindi ko lubos maisip na ako ay buntis, sumabak pa nga ako sa isang mission kaya agad ako napatayo at pumunta sa silid na nakalaan sa akin dito sa palasyo ni tanda. Pagpasok ko ay agad ako nakaupo sa kama at hinaplos ko ang aking impis ma tyan. "Baby kung totoong andyan ka, sana okay ka lang!" bulong kong pakikiusap dito. "Pasensyahan mo si Mommy kung hindi ko alam na andyan ka pala!" bulong ko muli. Hanggang napag-desisyunan ko na humiga muna upang makapag-isip nang magandang gagawin habang ang mata ko ay nakatutok sa kisame ng silid. "Tama, kailangan kong bumili ng Pregnancy Test (PT) para ma-confirm ko kung totoo ang sinabi ni grandpa sa akin," saka ako bumangon at tinawagan si Steve, siya lang kasi ang naiisipan kong pag-utusan. I-dial ko na sana ang number nito ng may kumatok sa pinto kaya ipinaba ko ang aking phone saka pumunta sa pintuan upang buksan ito. Pagbukas ko ay agad bumungad ang mukha ng tatlong itlog na may ngiti naka-paskil sa kanilang labi. Agad
Chapter 77 Tahimik na lumipas ang ilang segundo, pero ang tensyon sa hangin ay parang kumapal. Hindi ko alam kung bakit, pero naramdaman ko ang bigat ng bawat salitang binitiwan ko. Ang mga mata ni Tanda ay parang mga pangil na nagmamasid, parang naghahanap ng butas sa sinabi ko. "Sky," simula ni Tanda, at nakita ko ang kanyang mga mata na tila naglalaman ng isang lihim na matagal ko nang hindi naiintindihan. "Hindi mo ba naiisip na ang organisasyong ito ay nagbibigay ng lakas at seguridad sa atin? Kung hindi ka tatanggap, hindi lang ang pamilya mo ang mawawala, kundi pati ang iyong kinabukasan," wika nito. "Kung ang kinabukasan ko ay magiging basehan ng kasamaan, mas mabuti na lang na wala akong kinabukasan," sagot ko, hindi kumukurap, nakatitig sa kanyang mga mata. "Hindi ko kailangan ang organisasyon mo, at lalong hindi ko kailangan maging bahagi ng mga iligal na gawain na pinapalakas mo. Ipinaglalaban ko ang tama, at hindi ko kayang sumunod sa mga utos na lumalabag sa aking
Mahal kong mga Tagasubaybay, Isang taos-pusong pasasalamat ang nais kong iparating sa inyong lahat na sumubaybay at nagbigay suporta sa aking kwento. Ang bawat hakbang ng paglalakbay ng mga karakter, ang bawat tagumpay at pagsubok na kanilang hinarap, ay naging mas makulay at puno ng kahulugan dahil sa inyong mga mata at puso na tumutok sa bawat detalye. Hindi ko kayang ipaliwanag kung gaano kahalaga ang bawat mensahe, komento, at mga pag-suporta na inyong ibinigay sa akin. Ang bawat isa sa inyo ay may bahagi sa pagbuo ng kwentong ito—at sa bawat oras na kayo ay naglaan ng panahon upang basahin at subaybayan ang aking pagsulat, naramdaman ko ang inyong mga positibong enerhiya na nagbigay lakas sa akin upang ipagpatuloy ito. Sa kabila ng mga pagsubok, ang inyong suporta ay nagsilbing gabay na hindi ko kayang kalimutan. Sa bawat pahina, sa bawat kabanata, at sa bawat hakbang ng kwento, andiyan kayo bilang mga kasamahan ko sa paglalahad ng isang kwento ng pag-asa, tapang, at pagmamahal
Chapter 113Ngunit habang ang mga pwersang ito ay natapos, ang isang matinding katahimikan ang bumalot. Ang mga kalaban sa likod ng mga operasyon ni Drozdov at Volkov ay natapos na, at sa kanilang pagkawala, nawala rin ang mga panganib na banta sa buhay ng mga triplets at ng iba pang mga inosente. Sa kabila ng mga naiwang sugat at pagkatalo, natapos ang isang malaking yugto ng aming laban. "Agent T, natapos na," sabi ko habang tinitingnan ang mga dokumentong nagpatunay ng kanilang pagkatalo. "Wala na silang magagawa pa. Hindi na nila mababalik ang kanilang imperyo." Ngunit alam ko, sa ilalim ng lahat ng ito, may mga pwersang nanatili pa rin. May mga lihim na operasyon at mga bagong kalaban na nagmamasid, ngunit sa mga susunod na araw, natutunan ko na ang tunay na laban ay hindi palaging nasusukat sa lakas ng kalaban. Ang laban na tinatahak namin ay laban para sa kapayapaan—para sa mga buhay ng mga inosenteng tao na nagdusa. Ang pangalan ko at ng mga kasama ko ay magiging bahagi ng
Chapter 112Habang ang mga pangalan ng Volkov ay naglaho sa mga talaan, ang mga anino ng kanilang imperyo ay patuloy na sumasabay sa mga hangin. Wala kaming magawa kundi maghintay. Isang kakaibang katahimikan ang sumik sa aming operasyon. Walang bagong impormasyon, walang bagong hakbang, at wala ring makikitang kasunod na laban. Ngunit alam ko, hindi sa lahat ng oras ay magtatagal ang katahimikang ito. Isa lamang itong preparasyon bago ang susunod na pagsabog.“Agent T, kailangan natin maghanda,” sabi ko sa kanya isang umaga, habang pinagmamasdan ang mga bagong ulat mula sa aming mga pinagkakatiwalaang sources. “Hindi ako naniniwala na tapos na tayo. May ibang pwersa pa rin na gumagalaw sa likod ng mga kaganapang ito.”“Tama ka,” sagot ni Agent T, ang boses niya ay may bahid ng pag-aalala. “Ang mga operasyon ni Volkov ay isang piraso lang ng mas malawak na laro. Kung hindi natin makikita ang buong larawan, baka mapag-iwanan tayo.”Nagpunta kami sa isang ligtas na lokasyon upang mag-re
Chapter 111Nagpatuloy kami sa pagtutok sa mga pondo at operasyon na ipinapakita ng mga dokumento. Habang nagsasaliksik kami ng mga pangalan at koneksyon, napansin namin na ang ilan sa mga taong may kinalaman sa mga operasyon ng Volkov ay nagtatago sa likod ng mga negosyo at mga opisyal na posisyon sa politika. Tinututukan namin ang mga detalye, at natuklasan namin na ang mga operasyon ng Volkov ay may mga malalaking kasosyo sa loob ng mga institusyong politikal at militar sa buong Europa.“Agent T,” sabi ko habang pinagmamasdan ang mga bagong impormasyon, “Wala na tayong oras. Ang mga pwersang ito ay patuloy na nagpapalakas at nagpapalawak ng kanilang impluwensya. Kailangan natin silang harapin.”“Hindi ko inaasahan na madali,” sagot ni Agent T, ang boses niya ay matatag. “Pero hindi tayo pwedeng magpatalo. Hindi natin puwedeng hayaang magpatuloy ang kanilang mga operasyon.”Nagpatuloy kami sa paghahanap ng mga susunod na hakbang, ngunit habang nagpapatuloy kami, ramdam ko ang lumala
Chapter 110Habang nakatayo kami sa loob ng tahimik na silid sa mansion, naramdaman ko ang bigat ng mga dokumentong hawak namin. Ang mga pangalan at koneksyon sa loob ng mga papeles ay nagbukas ng pinto sa isang mas malalim na operasyon, isang pwersa na hindi basta-basta matitinag. Alam ko na ang laban ko ay hindi lang laban laban sa isang pangalan, kundi laban sa isang buong sistema ng kasamaan na nagpapalakas sa mga tao sa likod ng Volkov.“Agent T,” sabi ko, ang mga mata ko ay nag-i-scan ng mga dokumento, “Ipinapakita nitong mga pangalan na may mga koneksyon ang mga pwersang nagpapatuloy sa ilalim ng pangalan ni Greg Volkov. Hindi sila titigil.”“Malamang, hindi,” sagot ni Agent T, ang tinig niya ay puno ng pagka-determinado. “Kahit tapos na ang pangalan ng Volkov, ang mga operasyon na ito ay hindi titigil. At mas malupit ang mga susunod na hakbang.”Isang malamlam na pangitain ang gumugol sa isip ko habang iniisip ang susunod na hakbang. Kung ang mga pwersang ito ay patuloy na lum
Chapter 109Ang mga salitang iyon ay nagsisilbing hudyat na magsisimula ang tunay na labanan. "Tingnan natin kung sino ang magiging hadlang," sagot ko, ang aking tinig malamig at puno ng galit.Sa isang mabilis na galaw, inihagis ko ang isang smoke grenade, at ang buong pabrika ay napuno ng usok. Habang nagtatago kami ni Agent T sa ilalim ng mga makina, naririnig ko ang mabilis na mga galaw ni Drazhen at ng kanyang mga tauhan. Alam kong hindi na kami magtatagal dito.“Agent T, maghanda ka,” sabi ko, ang mga mata ko ay alerto sa bawat galaw. "Kailangan nating tapusin ito ngayon."Habang nagsimula ang engkwentro, ramdam ko ang tensyon sa hangin. Si Drazhen ay mabilis at may mga tauhan siyang bihasa sa laban. Ngunit ako, hindi ko binitiwan ang aking layunin. Ang bawat galaw ko ay isinagawa nang may layuning tapusin siya."Drazhen!" sigaw ko, sabay lakas ng putok mula sa aking baril. "Endlich wirst du für alles bezahlen, was du getan hast!" (Sa wakas, magbabayad ka na para sa lahat ng gin
Chapter 108Ang pagbagsak ni Dmitri Volkov ay isang tagumpay, ngunit ito’y isang maliit na bahagi lamang ng mas malaking labanan na patuloy na bumabalot sa akin. Ang pangalan ni Greg Volkov ay patuloy na nagbibigay ng takot at kapangyarihan, kahit na siya ay matagal nang patay. Habang pinapanday ko ang aking landas pabalik sa mga anino ng kanilang imperyo, ramdam ko na mas malalim pa ang ugat ng kasamaan na kailangan kong tunawin.Ang mga paggalaw ko ay naging mas maingat at mapanuri. Ang pagkatalo ni Dmitri ay nagbigay daan para makuha ko ang ilang mahahalagang impormasyon mula sa mga kagamitan niya—mga dokumento, codes, at mga pangalan na magdadala sa akin sa susunod na hakbang. Ngunit kahit anong patuloy na pagsusuri ko sa mga materyal na ito, isang bagay ang naging malinaw: Si Greg Volkov ay hindi lamang isang pangalan. Ang pangalan niyang iyon ay naging simbolo ng isang malupit na imperyo na nagpapatuloy sa mga operasyon gamit ang mga koneksyon at makinarya ng mga taong matagal n
Chapter 107 Ang pag-alis mula sa Hamburg ay mabilis at tahimik. Ang warehouse na pinasok namin ay nagbigay ng mahahalagang piraso ng impormasyon, ngunit hindi pa rin sapat. Ang mga Volkov ay may maraming tinatago, at mas mataas na pwersa ang nakatago sa likod ng kanilang operasyon. Kung hindi ko sila matutumbasan sa lugar na iyon, hindi ko rin matutumbasan ang buong sistema ng kasamaan na kanilang pinapalakas. Habang naglalakbay kami pabalik, iniisip ko kung anong susunod na hakbang. Alam kong ang gabay ay nagsisimula nang magbukas, ngunit ang mga koneksyon ni Dmitri Volkov, pati na rin ng kanyang ama na si Greg Volkov, ay humantong sa isang lugar na mas malupit—Germany. Doon, may mga ugat ng kanilang negosyo na kailangang durugin. "Agent T," sabi ko habang binabaybay namin ang kalsadang pauwi, "pupunta tayo sa Germany. Doon natin tututukan si Dmitri Volkov." Nakita ko sa mga mata ni Agent T ang isang seryosong pagkakasunduan. "Si Volkov ba ang target natin?" tanong niya, ang tini
Chapter 106 Ang dilim ng gabi ay tila bumabalot sa akin habang iniisip ko ang susunod na plano. Si Dmitri Volkov at ang kanyang ama, si Greg Volkov, ay hindi lamang simpleng kalaban—sila ay mga piraso ng isang masalimuot na puzzle na kailangan kong buuin. Isang piraso na kapag natumbok, magbibigay sa akin ng sagot sa lahat ng tanong ko. Kahit na patay na ito ay nagpapatuloy pa rin ang kanyang mga gawaing pamamagitan sa kanyang anak. Nagmumuni-muni ako sa mga dokumentong nakuha ko, at sa mga koneksyong unti-unting lumilitaw. Ang mga Volkovs ay hindi basta-basta—hindi nila kayang magtago sa ilalim ng radar ng mga pwersa ko. Kung ang buong operasyon nila ay nakaangkla sa mga arms syndicates at droga, dapat ay may mga koneksyon sila sa mga pangunahing pook ng kalakalan—mga lungsod, mga port, at mga lugar kung saan madaling magpasok at maglabas ng armas at droga. "Agent T," sabi ko, iniabot ang isang piraso ng papel na naglalaman ng pangalan ng isang lugar. "May isa pa tayong kaila