Chapter 5

Fred Pov:

Aray ang sakit ng ulo ko, matamlay akung bumangon at palinga linga sapagkat hindi ako familiar kung nasaan ako ngayon, Nasaan na naman ba ako? bakit wala akung maalala tungkol sa nagyari sa akin?

nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa doon ang anak ni Kaicer.

"tito tito you wake up na daw sabi ni Dady". nakangiting wika nito sabay hila sa akin.

kaya wala akung nagawa kundi bumangon at magpatangay sa hila ng batang paslit na ito.

"Goodmorning Dude napasarap ata ang tulog mo" bungad na wika ni Kaicer.

"sakit nga nag ulo ko pre at tika bakit nga pala ako nandito?" naguguluhang tanong ko ang pagkakaalam ko kasi were having a dinner sa bahay nila Dian then I saw her husband kaya umuwi ako kaagad pagkatapos noon wala na akung maalala pa.

" hay naku dude kung ako sayo tigilan mo na yang pag-inom mo ng alak, bakit di ka tumulad sa akin". wika ni Kaicer habang nakangiti.

"nagsalita ang mayabang na lalaki". Salubong na wika ni Nasha. " ohhh siya halina kayo at nang makapag almusal na tayo" dugtong pa nito.

"bakit totoo naman ahh, dina kaya ako umiinom" pangagatwiran na wika ni Kaicer

"hay ewan ko sa inyo." wika ni Nasha sabay kuha sa kaniyang anak at nauna nang pumunta ng dining area. sumunod naman kaming dalawa ni Kaicer.

habang kamiy kumakain, naiinggit ako sa kaibigan ko, buti pa siya may sariling pamilya na ehh ako ito may sariling pamilya na din ang minamahal ko. Nang bigalang may lumitaw na alala sa aking isipan.

"hindi siya asawa ni Dian at anak mo ang anak niya" wika ng isang lalaking hindi ko alam kung sino. Ano naman kayo yon

"ahh pare may tatanungin nga pala sana ako," wika ko habang napatigil sa pagkain.

"ano yon pre?tanong ni Kaicer

"paano nga pala ako napunta dito?" naguguluhan kung tanong

"ewan ko sayo pre, wala kaba talagang naalala?"

"ahhh ehhh wala ehhh" nag-aalanganing wika ko sabay kamot sa ulo.

"ganito kasi yan Pre pumunta ka dito na lasing na lasing at kahit ano ano nalang ang salitang lumabas sa iyong bibig, para ka ngang bata kung tingnan ehh at napagkamalan mo lang si Dian ang Misis ko, kung hindi kalang lasing baka nasapak na kita".Mahabang paliwanag niya.

"sorry Pre pasinsiya na, pasinya nadin Nasha" paghinging paumanhin ko sa kanilang dalawa.

"ok lang yon" sabay na wika ni Kaicer at Nasha.

pagkatapos naming kumain, nakipag laro muna ako sa anak nila Kaicer at Nasha, nakakatuwa kasi yong batang yon, pagkatapos ay umuwi na ako. bigla ko na namang naalala yong boses ng lalaking nagsabing hindi asawa ni Dian ang lalaking iyon at anak ko ang anak niya.

I don't know kung panaginip ko lang ba iyon or totoo but what if totoo nga yon? it's been six years and I think six years old na din yong anak ni Dian. so what if kung totoo nga yon? I need to know the truth.

pagkarating na pagkarating ko sa bahay, agad akung nag ayos para puntahan si Dian at itanong sa kaniya ang lahat ng katanungan na nasa aking isipan na kailangang masagot. desperado na kung desperado pero kailangan kung malaman at alamin kung ano nga ba ang totoo.

Pagkarating ko sa bahay nila naka ilang riing na ako ng doorbell ngunit walang Dian na lumabas. inulit ko ulit at sa wakas may lumabas ma medyo may katandaan nang babae.

pinagbuksan niya ako saka pinatuloy.

"ano po pala ang sadya mo dito Sir?" takang tanong ng babae

"ahh si Dian po, nandiyan po ba siya sa loob? kung maaari po sana gusto ko siyang maka usap." pakiusap ko sa matanda.

"ahh sir kaaalis lang po ni Madaam". wika nito

"saan naman po sila pupunta?" nagtatakang tanong ko

"ahhh ang narinig ko po sir ehhh ihahatid daw po nila si Sir Felipe po sa Airport, yon po ang dinig ko po sir, bakit po?" nagtatakang tanong niya din.

"ahhh wala po gusto ko lang po sana talagang makausap ang Madam niyo." naka ngiting wika ko.

"ahhh manang last na tanong po, anong relasyon po ng Madam niyo sa Felipe na yon po?" nahihiyang tanong ko.

"ahh sir magkaibigan lang po yon ang totoo niyan may gusto po si Sir Felipe kay Mam Daian ang kaso po kaibigan lang po ang tingin ni Mam Dian ehh" wika nito

"ahh ganon ho ba sige po salamat po sa time alis na po ako at paki sabi nalang po pala kay Dian na dumaan po ako". wika ko.

"anong pangalan niyo ho pala sir?" pahabol na wika nito.

"ahh Fred po manang" naka ngiting wika ko sabay alis nang may ngiti sa labi

ngayon malakas ang kutob ko na totoo nga ang sinabi ng boses na yon. ngayong alam ko na ang totoo na hindi pala asaw ni Dian ang lalaking yon may pagkakataon pa akung bawiin si Dian.

may naiisip akung paraan kung paano bumawi tutal wala pa naman akung naibigay na regalo sa kaniya at sa anak niya why not na bilhan ko sila ng kahit na ano. agad akung dumiritso sa isang boutique at bumili ng mga bagay na paborito ni Dian, sunod kung pinuntahan ay ang mall saka ako naghanap ng mga laruan na pwede para sa anak ni Dian. habang abala ako sa pagpili ng laruan biglang may bumanggang bata sa akin. bigla siyang nadapa kaya itinayo ko siya, siya ang anak ni Dian. kung sinuswerte nga naman ohhh.

"ok ka lang?" tanong ko dito

"Ok lang po". wika nito sabay pagpag sa kaniyang suot.

"nasaan ang Momy mo bakit mag-isa kalang? takang tanong ko.

"ahh may kausap sa Phone po, and she said na mauna na ako dito." medyo Mataray na wika nito.

"wait do you know my Mom?" takang tanong niya.

"yes I'm your Moms Friends" wika ko

"ok" tipid niyang wika sabay alis at tiningnan yong mga Jurassic na collections. sinundan ko siya

"do you like that?" tanong ko

"yeah of course" wika niya

"ohh ok get what you like ako nang magbabayad". nakangiting wika ko.

"talaga?" masaya at gulat niyang tanong

"yup". nakangiti kung wika

at ayon kinuha na nga lahat ng mga Jurassic toys and collection. pagkatapos ayy nagbayad na kami.

pagkatapos naming magbayad niyaya ko siyang mag meryenda, hindi naman ito tumanggi. nag-usap lang kami ng nag-usap at na realize ko na ang dami naming pagkapareho sa isat isa.

malapit ang loob ko sa batang ito and I'm 100 percent sure na anak ko nga ito ngunit kailangan ko ngang patunayan na he si my son para hindi na itanggi pa ni Dian na hindi ko ito anak. kaya to come up with a brilliant Idea matapos kaming mag meryenda kinuha ko yong basong pinag inuman niya. Nang bigalang nag ring yong Phone niya.

galing ng batang to ang bata pa na phone na.

"hello Mom" where are you na po?" Naiiritang wika niya

"ok I'll wait her for you". wika ulit niya.

kaya bago paman ako makita ni Dian kailangan ko nang umalis.

"ahh Dude I'm going home na, nice to meet you and ahh by the way can you give this gift of mine to your Mom?" pakiusap ko sa kaniya.

"yeah sure no problem, and thank you for this" parang matandang wika niya sabay abot ng gift ko para sa Momy nita niya lat pakita ng mga binili namin kanina.

"your welcome, alis na ako, hanggang sa muli". wika ko sabay kaway sa kaniya.

"bye Mr. stranger and thank you". Wika ulit niya sabay kaway.

gustuhin ko pa man siyang makasama pero hindi pa sa ngayon, sapagkat wala pa akung hawak na matibay na ibidinsiya na anak ko nga siya.

nagtago lang ako sa may sulok at hinintay na dumating si Dian.

"there you are, sorry baby kung napaghintay kita ng matagal, yong Dad mo kasi ang daming naiwan na importanteng gamit. wika ni Dian

"hyss Mom how many times do I told you na I'm not baby anymore, big boy na ako Mom." iritang wika nito sabay tayo at abot ng gift ko. napatawa nalang ako sa inasta ng makulit na bata.

"at kanino naman galing to? pati yan saan yan galing?" takang tanong ni Dian

"Stranger Man give it to me and yan gift niya daw sayo" wika nito

"what who is that stranger man?" naguguluhang tanong ni Dian

"ohh come on Mom I dont know his name but I'm thankful cause he buy my favorite toys. masayang wika nito

walang nagawa si Dian. palinga linga siya sa paligid na para bang may hinahanap.

tuluyan na nga akung umalis. I really need to know the truth at kapag alam ko na kung ano ang totoo at may matibay na akung ibidinsiya hinding hindi na kita papakawalan pa Dian Barber