Lucas POV"When are you going to move in?" Hindi ko naman sana balak tanungin siya. Pero ewan ko, biglang bumulalas iyon sa bibig ko na Tila may sariling isip.When I saw her, it irritated me. Pero gusto ko na lang matapos ang pakikipagmatigasan sa kanya. All along ay tama siya. I need to marry her because she saves Olivia—the woman I love and want to protect and save as well. Three years of being married to her and staying on the same roof is not easy. But I need to do it."Don't be so happy. Alam mo kung anong impiyerno ang pinasok mo!" As I pushed her away from me, I've noticed her face. Her right cheek is kind of swollen. Napatitig ang mga mata ko roon pero pinigilan ko ang sarili kong magtanong. Baka iba ang isipin niya."You may go. Just tell Robert when you want to move in..."Ngumiti siya sa kabila ng coldness na ipinapalita ko sa kanya. Naningkit ang mga mata niya sa pagkakangiti.Nang makaalis siya ay nahulog ako sa malalim na pag-iisip. What was really happening in their
Bahala na...Sa natitirang katinuan sa aking isip ay nagawa kong kumalas sa pagkakahalik kay Olivia."Luke?" May mababanaag na hinanakit sa mukha niya nang tingalain ako. "You... don't you want me?" Umiling ako. Puno ng pagmamahal na niyakap ko siya. Kahit pa nga may pagpupumiglas siya dahil nasaktan ko siya nang muli ay hindi ko siya mapagbigyan sa gusto niyang mangyari. I love her and respect her so much. Pero kailangan ko siyang tanggihan ng paulit-ulit."I love you, Liv...""You don't love me!" she pushes me. "Hindi mo talaga ako mahal! Ilang beses mo na ba akong tinanggihan ng ganito? Luke, can't you see? Ipinagduduldulan ko na ang sarili ko sa iyo!" She said hysterically. Shouting. Walang pakialam kung marinig siya ng kanyang ina o ang kasama sa kanilang bahay. Umurong tuloy ako sa plano kong sabihin ang totoo. Kung ganito siya ngayon, paano pa kaya kung sabihin kong kinasal ako sa kapatid niya. Even if I did it for her, alam kong hindi niya tatanggapin iyon. "Luke...am I n
Lucas POVPagkatapos magpaalam kay Olivia ay agad na rin akong umuwi. Habang nasa daan pauwi ay nag-ring ang cellphone ko. Nang makitang ang pinsan kong si Drake iyon ay agad kong sinagot. "Lucas, where are you? Come here at Nightingale Club," bungad agad niya. "It's late," sagot kong walang kagana-gana. I'm tired. Sa nangyari buong araw, pagod na pagod ako."Oh, come on, Lucas. It's Saturday tomorrow. Walang pasok. Puwede kang mag-party kahit minsan lang," pamimilit nito. Hindi ako sumagot. Napatingin sa akin si Robert pero hindi din nagsalita. "Birthday ni Zoe, sa mga ganitong okasyon ka na lang namin nakakasama kaya better be here," dagdag ni Drake na parang pinagbabantaan pa ako. Zoe is our cousin. Kagagaling lang din niya sa ibang bansa. Hindi ko pa siya nakikita o nakakausap simula noong nakauwi siya. I'm too busy. "We will wait for you here, kay? Kapag hindi ka dumating, we will bug you all week," sabi niya tsaka niya ako binabaan ng tawag. Hindi binigyan ng pagkakataong
Lucas POVShe's beautiful...Pero imbes na ma-impress ako ay nakaramdam ako ng matinding iritasyon."Can...I get your orders?" muli niyang tanong sa amin. "Oh, yeah! Can we have..."Zoe was ordering. Michelle was writing it down. Panaka-nakang napapasulyap siya sa akin na para bang may gagawin akong masama. Isinandal ko ang aking likod sa upuan habang hawak ang baso na may lamang alak. Sumimsim ako roon habang hindi tinatanggal ang mga mata kay Michelle. Making her uncomfortable. Kitang kita iyon sa kilos niya. "Iyon lang po ba?" paniniguro niya sa mga orders ni Zoe. "Give us more drinks.. " sabi ko naman na inihiwalay ang tingin sa kanya nang balingan ako. "Sure," sabi niyang tumalikod na papunta sa pinto. "You know her?" tanong ni Drake hindi pa man nakakaalis si Michelle. Napatigil pa nga ito. Maybe she wants to hear what I'm going to answer."Not an important one!" sagot kong nilakasan pa para marinig niya ng malinaw. Tuluyan na siyang umalis.Nakataas ang kilay ni Zoe nang
Michelle's POVHe kissed me. I should be happy dahil siya ang gumawa ng unang hakbang para halikan ako. Pero hindi...Tears streamed down my eyes. His kiss was so lacked of gentleness. Mapagparusa ang halik na ginagawad niya sa akin. It's a devils kiss. No love at all.When he felt my tears ay tumigil siya sa paghalik sa akin. In an instant, the look in his eyes is full of disgust. Nagawa pa nga niyang punasan ang mga labi niya sa harap ko na tila ba diring-diri sa akin."Don't work here ever again! If you do, hindi na matutuloy pa ang kontrata natin!" banta niya.Binitiwan niya ako at saka iniwang mag-isa roon. Natutop ko ang bibig ko ng imbes na tumigil sa pag-iyak ay lalo akong nakaramdam ng panlulumo. Nakaramdam ng awa sa sarili. Pinaramdam niya sa akin na wala akong kuwenta.I'm doing this to survive! Gusto kong mag-ipon sakaling wala na akong mapuntahan ay may pera ako. Dahil ramdam kong anumang oras ay mawawalan ako ng pamilya. Pamilyang hindi naman ako itinuring na pamilya. Th
Michelle's POV"Okay ka ba, Chelle?" tanong sa akin ni Sonia. Naabutan niya ako sa locker na nagbibihis na. Panaka-nakang ninanakawan ang ng sulyap. Alam kong nagtataka siya dahil basa ang aking buhok. Buti na lang at may shower room doon kaya bago umuwi ay nalinisan ko na ang sarili ko. Binalingan ko siya na nakangiti. "Oo naman. Okay lang ako," sagot ko. Kinuha na ang bag ko sa locker. "Mauna na ako," sabi ko. Humalik muna ako sa pisngi niya bago tuluyang umalis. Hindi ko na rin sinabing huling shift ko na iyon at hindi na rin nagpaalam pa sa iba. Alam ko rin naman na kinabukasan lang ay laman na ko ng usapan nila. May pakpak ang balita. Malalaman din nila kahit hindi ako magsalita.Dahil Sabado na ay minabuti kong hindi na lamang umuwi agad. Hindi din naman ako hahanapin sa bahay. At hindi naman magsasalita si Olivia na umalis ako. Ilang beses na niya akong nahuli pero hanggang ngayon ay wala naman sinasabi sila mama at papa sa akin. "Manang Bebang, pabili po ako ng Lomi. Iyong
LUCAS Point of ViewNagulat ako sa ginawa ni Ginang Asuncion. I was about to stop her when Olivia went to her mother and stopped her by herself. Niyakap niya ito para hindi na magawang sugurin si Michelle. Napatingin pa ito sa akin na tila nahihiya.I stepped down from where I was when Michelle looked at me with her angry eyes. Nanlilisik ang mga mata niyang sumulyap bago ibaling sa kanyang ina ang atensiyon."Saan ka galing? Wala ka na talagang ginawang tama, Michelle!" sigaw ng kanyang ina sabay duro sa kanya. Nanatiling hindi nagsasalita si Michelle."Ma, stop it! Nakakahiya kay Luke," pigil naman ni Olivia sa kanyang ina. Hinawakan nito ang kamay na dumuduro kay Michelle para ibaba. "Please..."Nanatiling hindi umiimik si Michelle as I watched her closely. But she didn't back down. Nagawa pa nga niyang ngumisi, nanunuya iyon. "Tapos na ba? Puwede na ba akong umalis para makapagpahinga?" sabi niyang wala man lamang respeto sa kanyang ina. Nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa sina
Michelle Point of ViewHalos hindi ako lumalabas sa aking kuwarto. Kapag naroon sila mama ay nanatili lamang ako roon. Ngayong umaga nga ay maaga akong umalis dahil alam kong tulog pa sila. Hindi na rin ako nag-umagahan para makaiwas. Hindi dahil ma-pride ako kundi, dahil iniiwasan kong mas lumala ang sitwasyon namin ni Mama. Hindi naman siya makikinig kahit anong paliwanag ko. Our situation will only escalate into a worse scenario. Sa akin pa rin ang sisi at ako pa rin ang mali. She will hit me again. Kilala ko na si Mama kapag nagagalit sa akin. Hindi naman ako makapagsumbong kay papa dahil lagi itong wala at hindi rin naman ako ang kakampihan niya. I need to protect myself, dahil walang gagawa noon para sa akin kundi ako lamang. Sobrang aga ko nang makarating sa trabaho. Pero hindi ko akalain na sa paghihintay ng elevator ay mas may maaga pa sa akin. At hindi lang basta basta ibang tap iyon. It was Lucas and his assistant. Para makaiwas ay agad akong tumalikod pero huli na dahil n
Michelle's Point of View "Michelle, okay ka na ba? Musta ang chicken pox mo, hindi na ba nakakahawa?" tanong ni Lorraine sa akin. Hindi ko alam kung sino ang gumagawa ng dahilan kapag umaabsent ako pero hindi na siya kapani-paniwala. Dalawang araw lamang akong hindi pumasok. Chicken pox talaga? Ano ako, si Super Woman? Gumagaling agad?"Allergy lang iyon, Lorraine. Napagkamalang chicken pox," sabi ko na lang. Hirap ipagtanggol ng kung sinong gumagawa ng kuwento kapag absent ako.Sinipat akong mabuti ni Lorraine. Maging ang kutis ko sa kamay. Maging sa leeg ko ay sinilip niya. Pero natigilan siya bigla at humarap sa akin na nagdududa."Ano iyan?" ika niyang may itinuro sa may leeg ko. Bigla akong nag-alala. Hindi kaya nagkaroon na talaga ako ng chicken pox? Huwag naman sana. "It looks like a chikinini!" aniyang agad kong ikinapula ng mukha. What did she say?"Nagkakamali ka," ika kong pinabulaan ang sinasabi niya pero hindi siya tumigil. Kinuha niya ang cellphone niya at ni-pictu
LUCAS POINT OF VIEW Nase-sense ko na hindi palagay si Michelle na nasa kuwarto niya ako. Ako din naman. Iyong pagsamahin kami sa iisang silid, it's a big no for me. She's on the other side of the bed. Sobrang nasa gilid. Ako naman ay nasa paanan ng kama niya. Nakaupo lamang doon. Waiting for perfect timing to move to my room. Hinihintay ko lang na makatulog sila Nana para makaalis na ako.Tahimik siya. Tahimik ako. Parehong nakikiramdam sa isa't isa. Galaw lamang siya ng galaw kaya nairita ako. "Can you stop moving!" Napalingon ako sa kanya. Nakabaluktot siyang patagilid. Pagkatapos ay babaliktad na naman siya sa kabila. Nakakahilo ang ginagawa niya. "Puwede bang umalis ka na kasi sa kuwarto ko," sabi niyang napaupo na sa kama. Nakasandig ang likod niya sa headrest.Tinaasan ko siya ng kilay. "Why? Are you afraid something might happen again? Don't worry, nasa matinong pag-iisip na ako. Hindi na ako papatol o papatulan ang cheap trick mo!"sabi kong tumayo na. It's already ten in
LUCAS POINT OF VIEW I went out of my office. Wala pang segundo iyon simula noong umalis si Michelle. Mabilis akong bumaba at nang makita ko sila sa sala ay agad akong lumapit. Nakatayo si Michelle sa harapan ni Nana. Ang kamay niyang napaso ay nakalagay sa likod na para bang itinatago niya iyon sa matatanda. "Lucas, narito ka pala. Inutusan mo pa si Michelle na siyang magpasalamat sa akin," sermon ni Nana na ipinagtaka ko. So hindi nagsumbong si Michelle. Means kaya nasa likuran ang mga kamay niya ay talaga ngang itinatago niya iyon para hindi makita. At nagawa pa niyang magpasalamat in behalf of me. I don't need it!Napasilip ako sa kamay niya nnang tumabi ako sa kanya. Namumula na iyon ng husto.Imbes na magpasalamat kay Nana ay hinawakan ko sa kamay si Michelle. "Aray!" "Lucas. Be gentle to your wife..." babala ni Nana at pinandilatan ako ng mga mata nang biglang mapasigaw si Michelle. Nasaktan ko ang masakit na niyang kamay dahil sa paso.Nabigla lang ako. Nang hilahin ko s
LUCAS POINT OF VIEW Pabalik-balik ako sa paglalakad sa kuwarto ko. Calming myself bago ko harapin muli sila Nana. Hinayaan kong kainin ako ng aking emosyon kung kaya ay nasagot ko siya. Which is so disrespectful to her. Alam kong inaalala lamang niya ako at nagawa ko pa siyang sagutin ng ganoon.I get that. Kapakanan ko ang iniisp nila. I just really don't get why they need to bring the past. Tapos na iyon. Whether I moved on to that or not, it's my choice. It is also my choice if I want to continue doing what I am doing right now. Ang hindi magpapaapekto sa nakaraan na iyon. "Lucas, pinapatawag ka na sa baba," tawag ni Nanay Susan. Kumatok pa siya sa pinto ko. "Kakain na. Ikaw na lang ang hinihintay."Muli akong humugot ng malalim na hininga. Paulit-ulit hanggang sa kumalma kahit kaunti ang pakiramdam ko."Lucas...""Coming, Nay..." I said as I walked to the door. "I just need to change," dagdag ko. "Bilisan mo na diyan..." sabi niya bago umalis.Hinintay ko munang makalayo ang m
Lucas Point of View Nagpupuyos ako ng galit na binagsak ang mga gmit ko sa aking mesa nang makapasok na sa opisina ko. Hindi ko makontrol ang emosyon kong gusto ng sumabog. Lalo na at nakahanap na naman ng kakampi si Michelle. Si Michelle na dapat ay pinaparusahan ko ngayon!"Robert, tell Michelle's department she's not able to come to work today," utos ko kay Robert na nagulat. Alam kong susundin niya naman ako pero parang bantulot siyang sumunod."Is there any problem?" "Wala naman Lucas. It's just...never mind."May gustong sabihin si Robert pero binalewala ko lamang. I need to focus with my work for now. Ayaw kong magpaapekto sa mga walang kuwentang bagay. Lalo na ang Michelle na iyon."As long does my grandparents stay here?" tanong ko kay Robert. Nasa telepono pa ito kaya hindi niya agad ako nasagot."One week lang, Lucas," sagot sa akin ni Robert makailang saglit. Good! One week lang akong magkukunwari.As the day goes by ay unti-unting na-focus ang atensiyon ko sa trabah
MICHELLE'S POINT OF VIEW Parang panaginip ang lahat ng nangyari. Ang bilis na hindi ko na alam kung alin ang totoo. Ang ayaw na ipagsabi ni Lucas ay siya na mismo ang umamin. Sa mismong pamilya pa niya."We are married," ulit niya. Nalilito na ako. Hindi ko alam kung ano ang ire-react. Nang tumingin sa akin ang lola niya na tinawag niyang Nana ay hindi ako makasagot. "Is it true, Michelle?"Parang naputol ang dila ko. Noong tinanong ako kung anong gusto ko, gusto kong sabihin na divorce o lumaya na kay Lucas pero hindi ko masabi dahil wala ngang nakakaalam na kasal kami. Pero ngayon na bigla niyang inamin na kasal nga kami. Parang wala na akong lakas ng loob sabihin iyon kahit na pagkakataon ko ng magsalita.Nakagat ko ang ibabang labi ko. Naglaro ang mga daliri ko dahil sa kaba. Hindi ko alam kung natatandaan pa nila ako. Pero nakita ko na sila noong higschool pa ako. Gaya pa rin sila ng dati. Mababait. And I'm causing them trouble. Hinawakan ni Nana ang mga kamay ko. Making
LUCAS POINT OF VIEW LUCAS!"Malakas na sigaw ang nagpagising sa aking pagkakatulog. Pupungas-pungas akong napabangon. Masakit ang ulo ko dahil sa kalasingan kagabi."What the hèll is this, Lucas?"Nagsalubong ang mga kilay ko as I look to where the screaming is. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kos sila Nana at papa Val na nakatayo sa may pinto. "What?" I said as I was trying to collect myself. Nagulat ako dahil akala ko sa makalawa pa sila darating. "What? You..."Parang mahihimatay si Nana na may itinuro. Nang bumaling ako sa gilid ko ay napamura ako nang malutong. Biglang bumalil ang mga alaala ng nangyari kagabi. Ang kamalas-malasan pa ay nahuli kaming magkatabi. "Get dressed. Both of you! Mag-usap tayo sa baba!"galit an saad ni papa Val. Muli nilang sinara ang pinti at iniwan kaming dalawa ni Michelle.I was fuming mad. Marahas akong umalis sa kama samantalang hinila naman ni Michelle ang kumot para takpan ang kanyang kahubdan.Wala akong pakialam na hubo't hubad na nagp
Lucas Point of View Ngumisi ako nang mabungaran ko si Nanay Susan."Hi, Nay," bati ko sa kanya. "Lasing ka ba, Lucas? Aba'y ano ang nangyari at nagpakalasing ka?" tanong ni Nanay. Inalalayan pa akong makapasok dahil nagkandabuhol-buhol na ang mga paa ko."I'm just happy Nay! Celebrating the happenings in my life!" Tumawa ako."Naku, bata ka..."Inakbayan ko si Nanay Susan. "Bakit gising pa kayo? It's late..."Napaaray ako nang hinampas niya ako sa balikat. "Natutulog na ako! Ikaw lang itong nag-ingay..." singhal niya sa akin. Muling inambahan ng palo.Muli akong tumawa. "I forgot the password..." ika ko but I did not. Hindi ko na lang talaga makita ng maigi ang mga pinipindot ko dahil nanlalabo ang mga mata ko habang nakatingin sa mga numero. "Hala, halika na at aalalayan na kitang umakyat..."Pinigilan ko si Nanay. "Kaya ko na, Nay. Just go and sleep again..."Binitiwan ko siya at nagpatiunang maglakad. I hold the staircase handle to support myself from falling. Tagumpay naman n
Lucas Point of ViewHabang papalapit ang pag-uwi nila Nana at Papa Val ay naging abala rin ako. I don't know what to do with Michelle yet, may nalalabi pa akong araw to think if she will stay or not. Ayaw kong magka-aberya at magkaroon ng problema sa pagdating nila kaya hanggang maaari ay ayaw kong makita nila siya.Minsan na lang silang umuwi and I want them to enjoy as much as they can. Iyong walang iisipin. Michelle might cause a problem if they meet her.Napahilot ako sa aking sentido. May isa pa akong pinoproblema. Her father. Ilang beses na siyang tumatawag sa akin. Isa pa siya sa taong iniiwasan kong maging dahilan ng gulo. For sure, kapag nalaman niyang iuwi sila Nana at papa Val ay gagawa siya ng kaguluhan. Gusto ko iyong iwasan dahil hindi worth na pag-aksayahan sila ng panahon."Lucas, uuwi na ba tayo?"Tiniklop ko ang folder na nasa harapan ko bago harapin si Robert. "No. Call Mr. Asuncion for me, Rob. Tell him to meet me." I need to shut his mouth. And money can do that