HUMUGOT siya ng malalim na buntonghininga bago pinihit ang seradura ng pinto kung saan naroon ang kaniyang daddy. Nang tuluyan niyang mabuksan ang pinto, nakita niya ang kaniyang mommy at si Penelope... nakayakap sa isang lalaki na apat na taon din niyang hindi nakita, si Kevin.
Nagtagis ang kaniyang bagang, sandaling sumikip ang kaniyang d****b pero pinilit niya ang sarili na huwag magpakita ng kahit na anong emosyon. And she mastered it.
"Phoebe." Halos pabulong na sambit ng kaniyang mommy nang mapatingin ito sa kaniya.
Nag-angat ng tingin si Penelope at tumingin sa kaniya maging ang asawa nito pero binaliwala niya iyon.
"How is he?" She monotonously asked.
"Wala kang karapatan pumunta rito!" Pigil ang boses na saad ni Penelope at kita ang galit at pagkamuhi sa namumugto nitong mga mata.
Sandali niya itong tinapunan ng tingin at napairap sa hang
MARAHAS siyang napasandal sa swiveling chair at humugot ng malalim na buntong-hininga. She really hates sitting for too long. Ibinaba niya sa marmol na mesa ang hawak na sign pen at tinitigan ang nakabukas na folder kung saan kakatapos niya pa lang permahan ang ilang pahina nito.Napailing siya at mapait na ngumiti. Inilibot niya ang paningin. The office is very manly, well-organized and lifeless. A combination of white and gray is the motif of this office, ang tiles ay kulay puti habang ang ceiling at wall ng silid ay kulay abo. May mga painting na nakasabit at iyon lamang ang nagbibigay ng ibang kulay sa walangbuhay na opisina and obviously, it was her father's office.Tatlong araw na siyang nagtatrabaho bilang acting-CEO ng kompany at sa tatlong araw na iyon hindi niya maiwasang hindi mairita. Hindi dahil sa ayaw niya sa trabaho, kung hindi dahil sa isiping bumalik siya para sa pamilya niya at ngayon unti-unti n
SHE looks intently at the picture hanged on the wall. It's a family picture. Twelve years old siya doon habang thirteen naman si Penelope. Mas matanda lang ito sa kaniya ng isang taon kaya minsan napagkakamalan silang kambal.She's prettier than Penelope, she's confident and sure about that. Dati halos lahat ng bagay na meron siya dapat meron din ang kapatid niya, at kung ano ang meron si Penelope dapat sa kaniya lang iyon. People oftenly said magkamukhang magkamukha sila but now that they are already a grown up, ang dami ng pinagkaiba nila.Titig na titig siya sa larawan. Napakainosinte niyang tingnan roon, may mumunting ngiti sa kaniyang labi habang katabi niya ang kaniyang daddy at seryoso ang mukha. Nasa gitna silang dalawa ni Penelope at magkatabi, sa isa pang dulo naroon ang kaniyang mommy at matamis na nakangiti.Ang ganda ng pagkakakuha sa litrato. Naaalala niya pa ang araw na iyon. Ang araw kung kailan kaarawan
IT'S already three in the afternoon. Malakas ang ulan sa labas, at dahil glasswall ang kaniyang opisina kitang-kita niya ang malaki-laking butil ng ulan. Nakatayo lang siya doon habang nakatitig sa labas pero walang partikular na tinitingnan. Maraming gumugulo sa isip niya na hindi niya magawang sagutan. A great puzzle to be solved!She sighed. She walked towards the door. Nang makalabas ng opisina ay naglakad papunta sa desk ni Reanne na ngayon ay mayroong isinusulat. Nang mapansin ng sekretarya ang kaniyang presensya agad itong tumayo."Do you need something ma'am Phoebe?" Maagap nitong tanong.She shook her head. "May susunod pa ba akong business meeting?"Reanne quickly opened her notes and smiled. "Wala na po, ma'am."Tumango naman siya bilang tugon. Sa totoo lamang alam na niya ang sagot pero iyon na lamang ang naisip niyang pambungad sa babae. Besides, she did
NAG-ANGAT siya ng tingin sa dalawang palapag na restaurant. Her heart throbbed aso fast. Here she is, standing in front of Felipina's Restaurant. Madali lang hanapin ang restaurant dahil sikat at kilala iyon.Huminga siya ng malalim at lakas-loob na tumuloy. She doesn't mind the eyes that are looking at her. Eyes of men species are showing adoration and attraction, while those eyes of women are full of envy and irritation. Maraming tao sa unang palapag pa lang ng restaurant at masasabi niyang hindi niya sinasadyang makapukaw ng atensyon ng ibang customers.She went straight to the staircase that leads to the second floor kung saan naroon ang table nila. It's already 8:30 in the evening, at sinadya niya talagang magpa-late.Nang makarating siya sa ikalawang palapag pakiramdam niya'y lahat ng taong nadadaanan niya ay napapatingin sa kaniya kagaya kanina. Who wouldn't be?She's wearing a black fitted dress. Hapit na hapit ang hubog ng kani
"Hello, Phoebe? Hello?" Ani Love na kinublit pa ang braso niya para makuha ang kaniyang atensyon.Unti-unti niya itong nilingon."Oh?"Pinagcross ng babae ang kamay sa harap ng kaniyang dibdib at tinaasan siya ng kilay."Really Phoebe? Hindi ka na lang stress, depress ka na din? Dapat pala hindi ka na lang umuwi sa inyo, look at you, you're abducted by aliens. Para kang tangang nakatulala diyan habang lutang na lutang ang isip mo, girl."She stared to Love's face but her mind is travelling into somewhere again. She really wished that aliens would abduct her, maybe it could help her to solve her problems.There are lots of thoughts running inside her head. She's extremely exhausted physically and mentally, hindi na niya malaman kung paanong naaaruk ng kaniyang utak at katawan ang lahat ng pinagdadaanan.Hindi na niya magawang sagutin
After having light breakfast with Mr. Amansa, natagpuan niya ang sarili na nakasakay muli sa sasakyan nito at pabalik na sila sa kaniyang kompanya. Tahimik lamang siya, pinapakiramdaman ang sarili at ganoon din ang kasamang lalaki. Mahigit dalawang buwan niya din itong hindi nakita. She's feeling triggered now, hindi pa naman tapos ang tatlong buwan na ibinigay nito sa kaniya. May isa pa siyang buwan.Pero pano niya mababayaran ang lalaki kung wala pa rin siyang sapat na pera? Mukhang mas naging mahirap lang ang sitwasyon para sa kaniya. D*mn it! Bakit ba ang ikli ng panahon na ibinigay ng lalaking ito?"Pupuntahan ulit kita mamaya, let's have dinner together." He said in a low baritone voice.Hindi pa rin bumubukas ang elevator kaya humarap siya sa lalaki. Sinalubong niya ang tingin nito at pinaningkitan ng mga mata. Inaamin niyang matangkad ito at mukhang hanggang balikat lang siya nito.Thanks to
MALAMIG ang kanyang mga kamay nang hawakan ang seradura at mahinang pinihit iyon para buksan. Nang unti-unti niyang maitulak ang pinto, huminga siya ng malalim at itinulak din ang sarili papasok.Mula sa pagsusulat, nag-angat ng tingin si Kevin. Rumehistro sa mukha nito ang gulat nang makita siya. Halatang hindi inaasahan ng lalaki ang kaniyang pagpunta."Phoebe." Halos pabulong nitong sambit sa kaniyang pangalan.Mahigpit niyang hinawakan ang folder na dala at naglakad palapit sa mesa ng lalaki. Tumayo naman ang huli at hindi malaman kung sasalubungin ba siya o hindi."I came here for this," banayad niyang saad.Inilapag niya sa mesa ang dalang folder na sinundan naman agad ng tingin ng lalaki. Kumunot ang noo nito at sinulyapan siyang muli."I want you to review these papers. Marami akong hinahabol na meeting at may mga problema din akong sinubukang ayosin
"Let us more be realistic here, Phoebe." She stopped reading the papers and just stared at it for a brief moment."D*mn it!" She threw all the papers in frustration."This will makes me insane, d*mn!"Muli niyang itinapon ang ilan pang mga folder na nasa kanyang mesa at ikinuyom ang mga kamao.Saktong pumasok si Reanne at nakita ang mga nagkalat na papeles. Natigilan ito dahilan para titigan niya ang babae. Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mga mata nito nang makita ang kaniyang ekspresyon ngunit wala siyang lakas para baguhin pa iyon."What?"She doesn't want to look stoic right now but she cannot help the frustration."Ma'am," Reanned trailed off. "Nasa labas po si Mrs. Henson."Tumaas ang kaniyang kilay. Bakit ba sumasabay lahat sa init ng kaniyang ulo?Please, not now. She whispered to
"ANDOY!" She called for that little boy.Nakanguso naman sa kaniyang tabi si Pierce na pinanlakihan niya ng mata.Tumakbo palapit sa kanila si Andoy at nang makita si Pierce sa kaniyang tabi ay umismid."Bakit ate Phoebe?" Tanong nito, ayaw pa rin balingan ng tingin ang kasama niyang lalaki."Ito, oh." Ibinigay niya sa bata ang mga biniling tsokolate at iba pang pagkain."Dalhin mo roon. Hati-hati kayo, ha? Walang mag-aaway." Bilin niya.Malaki ang pagkakangiti ni Andoy nang kunin iyon sa kaniya ngunit naglaho din agad nang makita si Pierce. Bumusangot ito lalo."Siya ba ang crush niyo, ate?" Kuryuso nitong tanong, inginuso si Pierce.Nagtaas naman ng kilay ang lalaki sa kaniyang tabi at tinitigan pa lalo ang inosinteng bata."Ah, oo." Natatawa niyang sabi."Kaya pala." Sabi n
PINAKIRAMDAMAN niya ang sarili nang tumigil sa kaniyang harap si Pierce. Inaasahan na niya na lalakas ang tibok ng kaniyang puso ngunit nagkamali siya, unti-unti iyong bumagal hanggang sa hindi niya malaman kung tumitibok pa ba ito."How did you know this place?" She asked calmly.She doesn't have to ask. Alam naman niyang ang kaniyang pamilya ang nagsabi. Hindi niya lang alam kung paano napapayag ni Pierce na sabihin sa kaniya ang lugar na ito.Naglakad siya papunta sa maliit na mesa na pinasadya sa ilalim ng malaking puno ng acacia. Inabot niya ang kaniyang see through at isinout iyon.Bumakat pa rin ang sout niyang itim na two piece ngunit pinagsawalang bahala niya iyon. Kinuha niya ang towel at pinunasan ang kaniyang mukha bago muling balingan ng tingin si Pierce na ngayon ay mataman sa kaniyang nakatingin.Nothing really changed. Aside from he grew a stubble, nothing r
SHE smiles as she watches the calm sea as the flirtious wind whispers on her ears. It tells her secrets about this country and its nature. The sky stretched bright and blue overhead. There is something in this place that could make her feel comforted and protected.Tahimik ang paghampas ng alon sa dalampasigan at may ilang kabataan ang nagdaan sa kaniyang harapan. Malaya silang naghahabulan habang umalingawngaw ang kanilang tawanan.Those children from the neighborhood.The contradicting words are here again. Peace and noise.Ngumiti siya nang makita ang isang batang babae na kumaway sa kaniya. Itinaas niya rin ang kamay para kumaway ngunit natigilan din nang makita ang isang batang babae na umismid nang makita siya.Anna, the little girl who waved her hand and Calista the little snobbish girl. Sa dalawang buwan niyang pananatili rito, nalaman na niya ang pangalan ng ilang batang
NARIRINIG niya ang kaguluhan sa loob ng silid hanggang sa marating niya ang hagdan. Mabilis ang bawat niyang hakbang. Mabilis din ang tibok ng kaniyang puso dahil sa pinaghalong galit at pagkabigla.She gritted her teeth and her hands fisted.Nasalubong niya ang driver na agad gumilid nang makita ang madilim niyang mukha.Ayaw niyang umiyak ngunit hindi pa man tuluyang nakakalabas ng bahay ay nagsitulo na iyon. Mabilis ang pagbuhos ng luha na pilit niyang pinaglalabanan. Sa tuwing pinupunasan niya'y mayroon na namang bago.Nanginginig ang kaniyang mga kalamnan, gusto niyang manakit ng mga oras na iyon ngunit ayaw niyang maging marahas."Phoebe!" Umalingawngaw sa boung kabahayan ang malakas na boses ni Pierce.Hindi siya nagpaawat. Tuloy-tuloy ang lakad niya hanggang sa makalabas siya ng bahay. Hindi siya lumingon kahit na naririnig niya ang yabag nito na sumu
SHE pulled Jerico for another set of desperate kiss. Hindi siya sigurado kung namalik-mata lamang siya o totoong naroon si Pierce at nakita niya. Nakapikit ang kaniyang mga mata at mapusok na hinahalikan ang lalaki ngunit iba ang dumudumina sa kaniyang isipan. Nang tugunin ni Jerico ang kaniyang mga halik at mas hapitin siya ng lalaki palapit ay malakas na tumambol ang kaniyang puso. She pressed her body to his. She wants to feel the warmth and passion but she feels nothing. Nag-init ang kaniyang mga mata. Namuo ang luha sa sulok niyon at rumagasa ang mga alaala sa kaniya. She doesn't believe in destiny since her boyfriend, Kevin, cheated with her sister. Kahit kailan hindi na siya naniwala na may magmamahal pa sa kaniya o tatanggap ng buo sa kung sino siya. Sa bawat lalaking nakilala niya, walang sinuman ang nagpabago sa kaniya. Walang nangahas na guluhin ang kaniyang
SA hapag kainan ay inanunsyo ni Penelope ang pagbubuntis nito. Maging si Kevin na tahimik na kumakain ay nabigla at agad napatingin sa asawa. Muntik pang mabitiwan ng kaniyang mommy ang hawak nitong baso."You're pregnant?" Her mommy asked softly.Masayang tumango si Penelope. Siya naman ay nagbaba ng tingin. Ibigsabihin, siya pala ang unang nakaalam sa bagay na iyon."Yes, I went to my OB this morning to confirm it and I'm really gonna have a baby." Masaya nitong sabi, hindi na matigil sa pagngiti."We're going to have a baby, Hon." Penelope faced her husband.Nakita niya ang pagdaan ng saya at takot sa mga mata ni Kevin. Mabilis itong nagbaba ng tingin sa tiyan ng babae at hinawakan iyon."Y-you sure?"Penelope laughed heartily."Yes.""Congrats, hija." Ang kanilang mommy nang makabawi na sa pag
SHE spent almost an hour staring to the crowds in the park. Malawak ang lugar at maraming tao. May iba't ibang pailaw din sa mga puno at maraming food vendors ang nagkalat.The place looks amazing and crowded. Ang ingay ay sapat para hindi na niya marinig ang mabilis na tibok ng kaniyang puso. She wants nothing but distraction."Hi." A young girl wearing pink dress approaches her.May dala itong cotton candy. Basa ang mga mata nito at namumula ang ilong at pisngi. Mukhang umiyak."Bakit?" Sinubukan niyang humukod upang makapantay ang batang babae."N-nanawala po k-kasi ako." Pag-amin nito.She tries to smile. May kaonting lungkot ang bumalot sa kaniya nang makita ang natatakot nitong mga mata. As a child, she's expecting her to be afraid. Inabot niya ang kamay sa bata."Come on, hahanapin natin sila."Kinuha nit
"PHOEBE?" Donna's husky voice echoes somewhere."Tumigil ka, Donna!" Sunod niyang narinig ang nagbabantang boses ni Patricia.May pagdadalawang-isip niyang nilingon ang lugar kung saan nanggaling ang mga boses at nang makita si Donna, Patricia, Jason at Jerico ay nanigas na lamang sa kinatatayuan.Nasa likod si Jerico kasama si Jason samantalang nakaantabay si Patricia sa pasuray-suray na si Donna. Sa kanilang lahat si Donna ang may pinakamaraming nainom. Kanina pa man ay lasing na ito at maingay."Holy f***! Ang gwapo." Donna shrieks and motions to come closer to them."Huwag na, Donna." Si Patricia na hinawakan ang babae sa braso bago ito hilahin palayo.Tumawa ang babae, kasunod ay ang pagturo nito sa kanilang direksyon."May boyfriend naman pala si Phoebe! Kung ganiyan ka-gwapo ang boyfriend ko surely as hell I would not deny him to m
NATAPOS ang gabi na hindi siya makapagpokus sa mga kasama. Kahit si Jerico, hindi niya na halos mapansin dahil lagi silang nagkakatinginan ni Love. Nangungusap ang mga mata nito, tila sinasabing huwag siyang gagawa ng kahit na ano dahil nakatingin si Pierce sa kaniya.Hindi niya makita ang lalaki kaya mas tumitindi ang frustrasyon niya."Let's dance!"Hinila siya patayo ni Donna at ni Love. Sumunod naman siya at nang makababa sila ng dance floor ay nakipagsiksikan sa mga tao roon. Hindi niya maramdaman na lasing siya. Parang wala namang epekto ang alak sa kaniyang sistema."Kanina ka pa binabantayan ni Pierce!" Pasigaw na sabi ni Love habang sumasayaw sila.She rolled her eyes. Hindi na niya napansin na naroon pa si Marisol. Parang wala ng babae sa grupo nila.Sumasayaw na siya't sinasabayan ang dalawa ngunit hindi siya komportable. Pakiramdam niya'y may naka