enjoying the story? kindly leave your rating naman po and comment. hihi salamat!
Kararating ko lang sa law firm nila Maximo dahil pinauwi niya ako ulit para kunin ang ibang mga papers na kinakailangan niya. I was taken a back dahil sa tunog ng stiletto na nagmumula sa aking likuran. Agad akong napakunot ng noo. Napakatahimik kasi ng hallway kaya ayun talaga ang maririnig mo. Hindi naman ako naka high heels ngayon dahil pinagbawalan na ako ni Maximo. May sugat pa naman kasi itong paa ko.Nilingon ko iyong babaeng paniguradong pinagmumulan ng tunog na ‘yon. Agad akong napalingon. Bagay na sana hindi ko na lang ginawa. Nagsisi ako nang makita ko si Ate Elisha na may hawak na isang brown envelope. Ano namang ginagawa niya rito? Bakit siya nandito? Bakit kailangang makita ko pa siya dito?Mariin akong napapikit while gritting my teeth. Nakakainis. Our eyes met!“Hi, there, dear sister,” bati ng hipokrita kong kapatid.Hindi ko na siya dapat pansinin. I continued walking without turning my back on her again. No, Eloisa. Don’t talk to her even again. She’s not worth of
Para akong baliw na hindi man lang makapagpumiglas kay William. Tila natangay na rin ako nang nararamdaman ko. He cornered me at the part of the company na wala halos nagdaraan na mga tao. He sure knows where to go. Alam na alam niya ang pasikot-sikot dito sa buong gusali ng mga Walton. Bakit nga ba hindi na lang siya magtrabaho dito? What does he want? "Bitawan mo na lang ako, William. Puwede ba? Kapag nakita tayo ng ibang tao, ano na lang anh iisipin nila? Nag-iisip ka ba?" Singhal ko sa kanya saka mariing tinanggal ang pagkakahawak ng kamay niya sa akin. "Eloisa, please forgive me of what I did to you. And the incident at the bar, please patawarin mo ako." Pagmamakaawa nito. Eloisa can see his sincerity pero ni hindi man lang siya non na-move. Para ano pa? Bakit ba ang hilig hilig ng mga taong humingi ng patawad sa mga bagay na sinasadya naman nilang gawin? "Kapag pinatawad ba kita, maiibsan non ang sakit nang ginawa niyo sa akin? William, niloko mo ako. Hindi lang ikaw kundi
WALANG akong ibang maramdaman kundi tension. Lalo pa at kaharap ko ang pamilya ko. Pamilya na lumapastangan sa ‘kin. Pamilya na trumaidor sa akin. Hindi rin biro ang pagiging kalmado sa kabila ng galit na nananaig sa puso ko. Bakit ganoon? Bakit ni hindi ko makita sa mga mata nila ang konsensya? Bakit parang wala lang sa kanila ang lahat?Nanginginig ang kamay ko na itinago ko sa ilalim ng lamesa. Hindi ako makatingin ng diretso sa kanila. Hanggang sa maramdaman ko na lang ang mga kamay ni Maximo na dumampi sa mga kamay ko. Ramdam ko pa ang pag-aalangan niya na gawin iyon.I looked at him with confusion. Ginalaw niya ang kilay niya na tila ba sinasabi na magiging ayos din ang lahat. Nilakasan ko ang loob ko para tingnan isa isa sa mata ang pamilya ko. I did not come here for nothing.Kitang kita ko sa mukha ni Mommy ang matinding gulat nang makita niya with her two eyes si Maximo. For I know, iniisip niya na isang matandang lalaki ang pakakasalan ko. Pinahiya siguro siya mismo ng inst
TULALA pa ako habang nakaharap sa vanity mirror ko. Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin kong pagdalo sa kasal ni William. Habang hawak kona ang make up brush sa kamay ko ay hindi ko iyon magalaw. I don’t even know what to feel. Pero isa lang ang sigurado ako, hindi ako masaya na ikakasal na siya. Hindi ako masaya na ikakasal na sila ni ate. “Ma’am, may package po kayo. Pinadala po ni Mr. Walton. Dress raw po ito.” Wika ng isa sa mga maids na naka-schedule ngayon sa bahay. Wala naman akong part sa wedding na iyon. Ni hindi nga ako brides maid or abay. But I don’t even care. Hindi ko rin naman kayang makipagplastikan ng ganoon sa kanila. Wala naman sana akong balak pa na magpagarbo ng damit. I have lots of dresses in my walk-in closet pero bakit pinabilhan pa talaga ako ni Maximo ng dress? Ang lalaking ‘yon talaga. “Ganon na ba siya katakot na mapahiya ako doon because of my outfit? Hindi niya yata alam na I have my own fashion taste.” Kibit balikat na wika ko sabay tayo para magla
I WAS lying on a hospital bed while my eyes shut. Ramdam ko ang lamig ng aircon pero mas nangingibabaw ang init ng tensyion when I heard Maximo’s voice who stormed inside the room. I pretended to be sleeping na tila ba wala pa rin akong malay. He was too late to save me. I was close to drowning earlier but a concerned individual saved me at hindi lang siya basta kilala ko. He's William's best man. Now, all the blame is to Elisha. She who attempted to kill me over that wide sea. Sa malalakas na hampas ng alon ay kamuntik na akong malunod without even fighting for myself because I want to make her a killer if she’d really kill me. Rinig ko ang bawat pag-iyak ni Ate Elisha sa sulok. Her wedding was ruined. Halos hindi makapaniwala ang mga bisita niya na mangyayari ito sa ‘kin na siya ang may kagagawan. “Who the f*ck gave you the right to hurt my wife?!” mataas na boses ni Maximo na umalingawngaw sa loob ng apat na sulok ng kwartong iyon. Nakakatakot iyon. Kahit ako na nakakarinig sa
I grasp for air when Maximo started leaning forward. Unti-unti niya iyong ginagawa at wala akong ibang magawa kundi itukod ang kamay ko sa aking likoran para hindi ako mapahiga. He kept leaning at nagpa-panic na ‘ko. I don’t know what to do. His eyes looks dashing. Tila ba nag-aapoy iyon. He looks like he is seducing me. “M-Maximo, d-don’t d-do it, p-please.” I uttered. Nauutal na ako. Ni hindi ko na nga siya kayang tingnan ng mata sa mata. “Why?” he answered almost whispering. Ramdam ko ang bawat paghinga niya. It smells like mint and I am really loving his scent. Wait. . .ano bang pinag-iisip mo, Eloisa?! Stop being hilarious! “I-I can’t s-surrender yet,” naiilang kong sagot. Mas lalo niya pang inilapit ang kanyang mukha sa akin na halos kulang na lang ay m********n na kaming dalawa. “Uhuh, but my clothes. It’s at your back. Iniipit mo.” He chuckled as he said those. Napatayo agad ako dahil sa mga sinabi niya sa sobrang hiya ko. Lintek na ‘yan. Pinagpawisan ako ng malagkit!
IT FEELS really awkward how Maximo saw all the parts of my body mula ulo hanggang paa. Now, I can’t look at him straight in his eyes dahil sa hiya ko. Nakita na niya lahat. Pati ang pinakaiingat-ingatan ko, nakita na niya. Bagay na never kong pinakita kay William o pinahawakan man lang and good thing, hindi ko siya hinayaan dahil mukhang pagsisisihan ko iyon ng labis. “Why do you keep on covering in between your thighs. I saw all your body parts, Eloisa.” He’s teasing me again. Iyan talagang mga ngisi niya ang dahilan kung bakit ayaw ko siyang pagkatiwalaan minsan, e. pakiramdam ko kasi, inaasar niya lang ako. Pakiramdam ko, he will never take me seriously. “Kapag hindi ka tumahimik dyan, isa na lang bi-bingo ka na talaga sa ‘kin.” “Woah, so strong. Natatakot ako,” natatawa pa nitong sagot. Mukhang wala nga itong balak na magseryoso. Tumayo na lamang ako para puntahan si Lola sa kabilang kwarto. She’s going to leave kaya mabuti pa siguro na tulungan ko na lang siya. Nanatiling na
HANGGANG ngayon ay tulala pa rin ako at hindi makapaniwala. I kept exercising my mouth dahil mukhang nangalay iyon sa ginawa namin kanina ni Maximo. That naughty man. How dare he para ipasubo sa ‘kin ang kahabaan niya? Ilang beses akong kamuntik na maduwad. The heck!Napatingin ako sa tabi ko. Maximo’s gone. I immediately checked my clock at baka annong oras na. Masyado naman yata akong pasarap sa buhay, ano. May trabaho pa ko. Napakawalang kwentang secretary ko naman yata kapag hindi ako pumasok sa trabaho sa tamang oras.Nakahinga ako ng maluwag nang makita kong alas singko y medya pa lamang. Phew! Buti naman. Pero napaisip ako kung saan nagpunta si Maximo. Ang aga niya naman yata? I clothed myself bago ako lumabas ng kwarto. Mukhang maninigas kasi ako sa aircon kapag hindi ko iyon ginawa.Bago ako bumaba ay sinilip ko muna si Grandma sa kwarto nito. She’s sleeping soundly with Christopher. Aww, how I will miss this two kapag umalis na sila mamaya.“Breakfast?”Agad akong napalingon
Ang sakit ng katawan ko nang gumising ako kinaumagahan. Nahirapan pa akong tumayo dahil nakailang rounds kami ni Maximo kagabi. Hindi niya ako tinigilan hangga’t hindi sumuko ang katawan niya. He threw himself on the bed when we finished. Tapos humirit pa ito kinagabihan. It’s like nag-ipon lang siya ng kaunting energy saka siya sumabak ulit. My gosh. I couldn’t feel my pearl down there anymore. Everyone was so busy helping me with the opening of the botique. Dahil sa pagod ay napatulala na lang ako sa isang gilid. Maging si Maximo ay mas aligaga pa nga sa pagtawag sa ‘kin. Ang sabi niya kasi ay mali-late siya sa opening. Magtatampo na nga sana ako pero dahil work related iyon, hindi naman ako makapagtampo dahil ayaw ko naman na isipin niya na napaka-imature ko naman. Hindi na kami mga teenagers para pag-awayan ang mga ganong bagay. “Huy!” Panggugulat ni Kai dahilan para mapatalon ako sa kaba. “What the heck, Kai! Bakit ka ba nanggugulat?” high pitch kong sagot. Napahawak pa ako sa
MONTHS after our daughter has been discharged of hospital, nabalitaan namin na umusad na rin pala ang kaso laban kay Abigail. Nasa kulungan na siya ngayon at malaking tulong ang ebidensya na hawak laban sa kanya para maipakulong siya. Kung ako ang tatanungin kung mapapatawad ko ba siya? I bet not. Maybe not now, not tomorrow, hindi ko alam. Ang alam ko lang, hindi ko matanggap ang ginawa niya sa anak ko. My daughter is suffering now. Ultimo paglalakad ay nahihirapang gawin ng anak ko. She’s not as cheerful as she was before. Iyon ang bagay na pinakana-mi-miss ko sa kanya. Mabuti na lang talaga at hindi napuruhan ang buto ng anak ko. It only caused minimal damage to her foot. Pag nagkataong napuruhan siya, baka mapatay ko na lang si Abigail. Nasa balcony ako ngayon ng kwarto ni Maximo and he’s still sleeping nang huli ko siyang tingnan. Nakatanaw lang ko mula dito sa taas. Nakatanaw sa anak ko. Nasa garden siya at nakaupo lang sa wheeled chair. She’s watching her cousins play at the ga
“O-Okay po, m-mommy. What is it that y-you will say?” kunot noo at inosente nitong tanong.Napatingin ito kay Maximo sabay kunot ng noo niya. “Mr. Grumpy? Why are you crying?” nagtataka na tanong niya.Nasasaktan nat lahat pero palatanong pa rin tong anak ko.Sasagot pa sana si Maximo pero pinigilan ko na agad siya. Hinawakan ko ang kamay niya. Saka ako kumapit sa braso niya.“Sweety, you want to meet your daddy right? You met him in your dreams?” I asked.“Yes po.” she answered. It’s not as cheerful as her voice always sound but at least, she’s responding well.“It turned to reality just now, my love. You want to know why?” nakangiti ko pang tanong habang nagpupunas ng luha.Mas lalong tumindi ang pagkakakunot ng noo niya. “Why mommy?”Mas lalo ko silang pinaglapit ni Maximo. I know she’s starting to wonder but alam ko rin na naghihintay rin siya na ipaliwanag ko sa kanya.“Mr. Grumpy is your daddy, anak. Meet your dad.” Pagpapakilala ko.“You’re not lying mom aren’t you?” Paninigura
Inihiga ko siya sa isang vacant bed. Hawak niya pa rin yung flowers at hindi niya talaga iyon binibitawan. Natatawa nga ako habang pinagmamasdan siya na yakap yakap ang mga bulaklak. “Eloisa, pwede mo naman ipatong muna yan sa round table. Hindi mo naman kailangang itabi sa pagtulog, e.” Saway ko sa kanya. “No, I want to. Saka, sa ‘yo galing to. I treasure everything that you give me..” nagpapa-cute pa ito habang nakahiga na. Para siyang bata but how can I resist such cuteness? “Ang ganda mo.” Ngumiti ito ng pagkatamis tamis. “Gwapo mo rin, Sir. Pwde pa-kiss?” Pagbibiro niya pa. Akala niya siguro hindi ko gagawin ha? “Lumapit ka sa ‘kin at hahalikan kita. Kung gusto mo, sobra pa sa halik.” wika ko sa nang-aakit na tono. “Tsee! H’wag ka nga diyan. Hospital to okay? Hindi hotel. Saka akala ko ba ipagpapahinga mo ako? Bakit humihirit ka diyan?” Sinasabi ko na nga ba at magrereklamo siya agad. Kailan ba siya hindi nagreklamo? Sanay na rin ako kaya patawa-tawa na lang ako ngayon. An
Hindi ko inasahan na ganon kabilis ang paggising niya nang hawakan ko pa lang ang likod niya.“Wife,” usal ko.She was about to ignore me pero bago niya pa magawa iyon ay hinila ko na siya para yakapin ng mahigpit. Napatayo siya dahil sa lakas ng pagkakahila ko sa kanya. Nakataas pa nga ang kilay nito at nagsusuplada pa sa ‘kin.“Sorry na, wife. Sorry if I didn’t listen to you, okay?” mapanuyo kong bigkas.I badly want to make her feel na seryoso ako at sincere sa paghingi ko ng tawad sa kanya. If there’s a time to make up with everything, ito na ‘yon. Bawat araw ay panibagong araw para patunayan ko sa kanya na sa kanya lang umiikot ang mundo ko. Na mahal ko siya more than anything else. She’s my life-- no. They’re my life. Siya at si Maxine. Ang unica hija namin.“Bakit ka pa bumalik? I told you to leave, right?”“Wife naman, I came back dahil mali ako. Okay? Mali ako na inakala ko na hindi magagawa ni Abigail ang ganon kasamang bagay. Mali ako na pinaramdam ko sa ‘yo na sa kanya ak
MAXIMO’S POVNAGMAMADALI akong umuwi para tumulong sa imbestigasyon ng kaso. As a lawyer, magagamit ko rito ang pinag-aralan ko. I know the police officers can do their job but I think, mas bibilis ang usad kapag nag-conduct rin ako ng sarili kong imbestigasyon. But before I go home, sumaglit muna ako sa bahay nina Abigail. I badly wants to hear from her. Gusto kong marinig ang panig niya kung may kinalaman ba talaga siya sa nangyari. At kapag nalaman ko lang, hindi ko alam kung anong magagawa ko.“Abigail!” sigaw ko agad kahit nasa labas pa lang ako ng gate nila. Pero nagtataka ako kung bakit bukas iyon.Isa pa sa ipinagtataka ko ay kung bakit nandito sa labas yung sasakyan ng mga body guards ni daddy. Is he here? Kunot noo kong tanong sa isipan.Nang pumasok ako ay hindi ko akalain na makikita ko si Daddy. He seems to be having a fight with Abigail. Hawak rin ng mga body guards si Abigail sa braso nito dahilan kaya hindi ito makawala.What on earth is happening?“Dad? Anong nangyaya
Pinagsasabunutan ko na ang sarili ko.Nag-iiyakan pa rin ang mga ito.“Sis, hwag ka namang ganyan o. nasasaktan kami kapag nakikita ka naming nagkakaganyan, e. magiging okay si Maxine. She’ll wake up at ikaw ang una niyang hahanapin kaya hindi ka pwedeng humarap sa kanya na mahina, naiintindihan mo ba? Ikaw ang pagkukunan niya ng lakas.”I still cried like a river. Kahit pilitin kong tumahan, hindi ko magawa. Sinusubukan ko naman e. ang hirap lang talaga dahil pakiramdam ko tinanggalan ako ng isang paa.“Eloisa!”Napaangat agad ako ng tingin at hindi ko na napigilan pa ang sarili kong mapatayo when I saw Maximo na hinihingal pa at kararating lang sa hospitl. He’s standing in front of me looking so worried.“Maximo.” Napatayo ako agad para yakapin siya. I need his hug more than anything else. Nanghihina na ako kaiiyak. Hindi ko alam kung hanggang kailan pa pahihirapan ang buhay namin na para bang walang katapusan.“Sorry if I was late. Nag-report na ako sa police and don’t worry. Nasa
Napalunok ako ng laway. Ito na talaga ang hinihintay ko. I wonder what Maxine’s reaction will be once she finds out?Matuwa naman kaya siya kapag nalaman niya na ang daddy niya ay si Maximo? I am feeling a bit nervous. I hope everything goes well.“Sure. I will. H’wag kang mag-alala. Bukas na bukas rin ay nandyan na kami.” I assured him.“Wait. . . I will ask my men to pick you there. Don’t bother to drive on your own or commute, okay? Gusto ko sanang ako ang sumundo sa inyo, but I want to surpise that little girl kaya bukas na lang. I am excited to see her precious reaction.”Natawa ako. “Okay, okay. That will be great I guess. Sige na, ibaba ko na ang tawag--”“Wait, Eloisa.”“Why?” I asked him.“I love you,” he whispered on the line.“I-I think I can’t respond to that right now.” Naiilang kong sagot habang nakatingin kay Maxine. For sure nakikinig na naman ang batang yan e.“Bakit naman?” I can already imagine Maximo’s face na nakanguso dahil hindi napagbigyan.“Alam mong may littl
Naiiyak na naman ako. Habang sinasariwa ko kasi ang nakaraan, nasasaktan ako. Paulit ulit itong nag-iiwan ng sugat na parang hindi gumagaling.Napayuko ako “T-Tama na ho, Mr. Maximilio. Nasasaktan na ho kasi ako.” Awat ko sa kanya nang maramdaman ko na ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko. I am about to cry.“But I came here to say sorry and to welcome you to the family whole heartedly, Ms. Eloisa.”Agad kong inangat ang mga tingin ko sa kanya. “P-Po?” totoo ba ang sinasabi niya? Wala na ba iton halong pagpapanggap? Baka naman nang eechos lang ito ulit like the first time he saw me?“Hindi na ba kapani paniwala?” alanganin niyang tanong.Napakamot ako ng ulo. I guess, I need to forgive everyone now. Mahirap nga naman umusad kapag may nagho-hold back pa rin sa puso mo.“Ayos lang ho. Ang mahalaga, you came here to sincerely apologize. Mas mahirap po patawarin ang isang taong kailan man, hindi kayang humingi ng kapatawaran.”Napangiti si Mr. Maximilio. “Tama nga ang sabi ni Mama.”Napa