PARANG GUSTO KO NA RIN TULOY NG ISANG MAXIMO WALTON! AACCCCKKK. ENJOYING THE STORY? LEAVE COMMENTS REVIEWS NAMAN PO. HEHE LABLAB <3
IT FEELS really awkward how Maximo saw all the parts of my body mula ulo hanggang paa. Now, I can’t look at him straight in his eyes dahil sa hiya ko. Nakita na niya lahat. Pati ang pinakaiingat-ingatan ko, nakita na niya. Bagay na never kong pinakita kay William o pinahawakan man lang and good thing, hindi ko siya hinayaan dahil mukhang pagsisisihan ko iyon ng labis. “Why do you keep on covering in between your thighs. I saw all your body parts, Eloisa.” He’s teasing me again. Iyan talagang mga ngisi niya ang dahilan kung bakit ayaw ko siyang pagkatiwalaan minsan, e. pakiramdam ko kasi, inaasar niya lang ako. Pakiramdam ko, he will never take me seriously. “Kapag hindi ka tumahimik dyan, isa na lang bi-bingo ka na talaga sa ‘kin.” “Woah, so strong. Natatakot ako,” natatawa pa nitong sagot. Mukhang wala nga itong balak na magseryoso. Tumayo na lamang ako para puntahan si Lola sa kabilang kwarto. She’s going to leave kaya mabuti pa siguro na tulungan ko na lang siya. Nanatiling na
HANGGANG ngayon ay tulala pa rin ako at hindi makapaniwala. I kept exercising my mouth dahil mukhang nangalay iyon sa ginawa namin kanina ni Maximo. That naughty man. How dare he para ipasubo sa ‘kin ang kahabaan niya? Ilang beses akong kamuntik na maduwad. The heck!Napatingin ako sa tabi ko. Maximo’s gone. I immediately checked my clock at baka annong oras na. Masyado naman yata akong pasarap sa buhay, ano. May trabaho pa ko. Napakawalang kwentang secretary ko naman yata kapag hindi ako pumasok sa trabaho sa tamang oras.Nakahinga ako ng maluwag nang makita kong alas singko y medya pa lamang. Phew! Buti naman. Pero napaisip ako kung saan nagpunta si Maximo. Ang aga niya naman yata? I clothed myself bago ako lumabas ng kwarto. Mukhang maninigas kasi ako sa aircon kapag hindi ko iyon ginawa.Bago ako bumaba ay sinilip ko muna si Grandma sa kwarto nito. She’s sleeping soundly with Christopher. Aww, how I will miss this two kapag umalis na sila mamaya.“Breakfast?”Agad akong napalingon
I DIDN’T know na dito pa talaga kami magtatagpo ng best man ni William sa law firm. After the incident at the wedding, nagising na lang ako and he’s already gone. Hindi ko na siya hinanap pa non para man lang makapagpasalamat ako dahil nagkagulo na naman matapos non. After I gave the files to attorney, namalayan ko na lang na sumasama na ako dito sa best man ni William. I forgot about his name but he asked me for coffee kaya sino ba naman ako para hindi-an siya? Si Maximo lang ba ang may karapatan na sumama sa iba? Tsk. Hindi ako gumaganti, ano. This is my way of saying thanks to this man. “You’re Eloisa, right?” tanong niya sa ‘kin sa kalagitnaan ng pag-inom ko ng kape. “Yup. Ano nga ulit ang pangalan mo?” tanong ko naman with a wide smile on my face. “Enrico nga pala. Sorry, I forgot to introduce myself.” he then chuckled. “Ano ka ba, ayos lang, Enrico. Salamat nga pala ha? Kung hindi dahil sa ‘yo, malamang, pinaglalamayan na ‘ko ngayon.” Mahina rin itong tumawa. Bakit? Nakak
I was so tired running errands all day. Lahat nang pinag-utos ni Maximo ay ginawa ko. Hindi ko tuloy maintindihan kung gusto niya ba talaga ako o gusto niya lang akonng pagkatuwaan e. Kanina pa niya ako binabalikan dito sa kwarto dahil kanina niya pa ako tinatawag para kumain but I got no energy for that. Napagod ako buong araw. Sa dami ba naman ng pinagawa niya sa ‘kin. How will I be able to rest kung kada matatapos ang isang utos niya ay mayroon na namang panibago? Masisisi niya ba ako kung pagod na ako ngayon? Bumalik na ako sa guest room kung saan dati tumuloy si Grandma. Umuwi na kasi ito sa mansiyon nila kasama si Christopher. Hindi naman ito puwedeng maiwan sa amin dahil sekretarya na ako ni Maximo ngayon at hindi ko na kakayaning pagsabayin ang pag-aalaga ng bata at ang trabaho na ipagagawa niya sa ‘kin tulad na lang nang kanina. Padabog na binuksan niya ang pinto ng kwarto namin. Mukhang galit na siya. “Don’t you have plans on eating?” tanong nito habang salubong ang kilay
“Ugh, h-harder. P-press it o-over there,” nauutal pa na da*ng ni Maximo sa sarap.Hep hep! Kung ano man ang iniisip niyo, you’re wrong.“D-Diinan ko ba ba?” tanong ko pa sa kanya.Pinagpapawisan na ako ng malagkit. Kainis naman kasi, bakit ngayon niya pa naisipang magpamasahe kung kailan pagod rin ako? Hindi ko tuloy siya ma-hindi-an dahil inalagaan niya rin naman ako kanina. Hindi bale, makakapagpahinga na rin naman ako matapos nito. Maliit na bagay lang naman ito, e. Akala ko naman kung ano nang in bed ang sinasabi niya. Madumi talaga ang utak ko kanina, inaamin ko. Aba malay ko ba na ‘yun pala ‘yon? Or was I expecting na ‘yon talaga?FLASHBACK. . .Nang matapos siyang gamutin ang sugat ko ay nahihiya akong napatayo. “S-Salamat,” sabi ko pa sa kanya saka patay malisya na sanang aakyat sa kwarto ko nang magsalita pa siya.“You think it’s free?”Napalingon ako sa kanya ng ‘di oras. “Huh?” naguguluhang tanong ko pa.“You need to pay me for my service.” Diretsang hayag nito sa ‘kin.Nan
ELOISA’s POV OKAY, I know I am a bit stupid to eavesdrop from other people’s conversation but Maximo isn’t just ‘other’ for me. He is my husband. At kahit bali-baliktarin man, kahit kunwari lang, we ‘re still married in papers. Mukhang kailangan ko na munang huminga. After I did my thing, hindi na ako bumalik pa ulit sa office. Paano pa ako babalik don? I don’t want to see Maximo and Abigail talking there saka, ni hindi niya man lang ako pinakilala bilang asawa niya. Or maybe that Abigail knew about the real status of our marriage? Kibit balikat na lamang ako habang papalabas ng law firm. Malapit na rin naman mag lunch break. I’ll just go and see Kai. Tinawagan ko siya para sabay na kaming mag-lunch at hindi na siya nag-hesitate pa. Na-miss niya rin naman daw ako. So dahil wala akong kotse ay hinintay ko na lang na sunduin niya ako. Nagsisi pa tuloy ako na sumabay ako kay Maximo kanina. Di sana, dala ko an sasakyan ko ngayon. Hay! Malas! Nang bumusina na ang bruha ay kahit nakatal
HOW could he yell at me like that? Hanggang ngayon ay sumasama pa rin ang loob ko. I am working but I am not talking to him. Hindi niya rin ako kinakausap. Quits lang kami. If ever he wants me to do something, he’ll write it and leave it on the table. I was busy on my own table too when the door opened. Hinanda ko agad sarili ko kasi akala ko si Abigail na naman iyon pero mabuti na lang at hindi naman pala. “Hey, what’s up!” Si Kelvin pala. Bakit ngayon ko lang siya nakita ulit? Ngumiti lang ako sa kanya saka siya dumiretso na sa table ni Maximo. Malawak ang ngisi nito. “Hey, dude! How’s life? I missed your office, huh.” Bati ni Kelvin sa kanya habang iniikot ang paningin sa buong opisina. “I’m good. How’s your trip?” tanong rin pabalik ni Maximo. “Good ba talaga? You look awful.” Lumapit pa ito saka bumulong. “Saka, bakit nakabusangot si Eloisa? Did you two fight?” pabulong pa nitong tanong na mukhang naamoy agad na nagkaroon ng away kaming dalawa. “Can you stop asking questi
IT’S the weekend so I was thinking of doing something fun today. Maagang umalis si Maximo at sigurado ako na sa opisina na naman iyon. I asked him if he wants to bring me with him pero tumanggi siya. Ang sabi niya ay magpahinga na lang daw ako ngayong weekend dahil buong linggo akong pagod sa dami ng gawain namin sa kumpanya.I started my day by drinking tea. Ilang araw na rin kasi akong nagkakape. So, this time, I want something different naman. While I was sipping on my tea, napa-scroll ako sa social media and I saw the name of our company being dragged down. To think na si Ate na ang namamahala non ngayon, hindi ko alam kung paano niya itong pinapatakbo but based on the article that I read, it’s near to it’s closing. Napatayo agad ako sa kinauupuan ko. This can’t be happening! It’s mine! Ako ang nagpalago non ng pagkatagal tagal tapos ibabagsak lang nila?Agad akong tumawag kay mommy. I know, malabo ako sa pamilya ko ngayon but this time, gusto ko lang talaga silang makausap. Bakit
Ang sakit ng katawan ko nang gumising ako kinaumagahan. Nahirapan pa akong tumayo dahil nakailang rounds kami ni Maximo kagabi. Hindi niya ako tinigilan hangga’t hindi sumuko ang katawan niya. He threw himself on the bed when we finished. Tapos humirit pa ito kinagabihan. It’s like nag-ipon lang siya ng kaunting energy saka siya sumabak ulit. My gosh. I couldn’t feel my pearl down there anymore. Everyone was so busy helping me with the opening of the botique. Dahil sa pagod ay napatulala na lang ako sa isang gilid. Maging si Maximo ay mas aligaga pa nga sa pagtawag sa ‘kin. Ang sabi niya kasi ay mali-late siya sa opening. Magtatampo na nga sana ako pero dahil work related iyon, hindi naman ako makapagtampo dahil ayaw ko naman na isipin niya na napaka-imature ko naman. Hindi na kami mga teenagers para pag-awayan ang mga ganong bagay. “Huy!” Panggugulat ni Kai dahilan para mapatalon ako sa kaba. “What the heck, Kai! Bakit ka ba nanggugulat?” high pitch kong sagot. Napahawak pa ako sa
MONTHS after our daughter has been discharged of hospital, nabalitaan namin na umusad na rin pala ang kaso laban kay Abigail. Nasa kulungan na siya ngayon at malaking tulong ang ebidensya na hawak laban sa kanya para maipakulong siya. Kung ako ang tatanungin kung mapapatawad ko ba siya? I bet not. Maybe not now, not tomorrow, hindi ko alam. Ang alam ko lang, hindi ko matanggap ang ginawa niya sa anak ko. My daughter is suffering now. Ultimo paglalakad ay nahihirapang gawin ng anak ko. She’s not as cheerful as she was before. Iyon ang bagay na pinakana-mi-miss ko sa kanya. Mabuti na lang talaga at hindi napuruhan ang buto ng anak ko. It only caused minimal damage to her foot. Pag nagkataong napuruhan siya, baka mapatay ko na lang si Abigail. Nasa balcony ako ngayon ng kwarto ni Maximo and he’s still sleeping nang huli ko siyang tingnan. Nakatanaw lang ko mula dito sa taas. Nakatanaw sa anak ko. Nasa garden siya at nakaupo lang sa wheeled chair. She’s watching her cousins play at the ga
“O-Okay po, m-mommy. What is it that y-you will say?” kunot noo at inosente nitong tanong.Napatingin ito kay Maximo sabay kunot ng noo niya. “Mr. Grumpy? Why are you crying?” nagtataka na tanong niya.Nasasaktan nat lahat pero palatanong pa rin tong anak ko.Sasagot pa sana si Maximo pero pinigilan ko na agad siya. Hinawakan ko ang kamay niya. Saka ako kumapit sa braso niya.“Sweety, you want to meet your daddy right? You met him in your dreams?” I asked.“Yes po.” she answered. It’s not as cheerful as her voice always sound but at least, she’s responding well.“It turned to reality just now, my love. You want to know why?” nakangiti ko pang tanong habang nagpupunas ng luha.Mas lalong tumindi ang pagkakakunot ng noo niya. “Why mommy?”Mas lalo ko silang pinaglapit ni Maximo. I know she’s starting to wonder but alam ko rin na naghihintay rin siya na ipaliwanag ko sa kanya.“Mr. Grumpy is your daddy, anak. Meet your dad.” Pagpapakilala ko.“You’re not lying mom aren’t you?” Paninigura
Inihiga ko siya sa isang vacant bed. Hawak niya pa rin yung flowers at hindi niya talaga iyon binibitawan. Natatawa nga ako habang pinagmamasdan siya na yakap yakap ang mga bulaklak. “Eloisa, pwede mo naman ipatong muna yan sa round table. Hindi mo naman kailangang itabi sa pagtulog, e.” Saway ko sa kanya. “No, I want to. Saka, sa ‘yo galing to. I treasure everything that you give me..” nagpapa-cute pa ito habang nakahiga na. Para siyang bata but how can I resist such cuteness? “Ang ganda mo.” Ngumiti ito ng pagkatamis tamis. “Gwapo mo rin, Sir. Pwde pa-kiss?” Pagbibiro niya pa. Akala niya siguro hindi ko gagawin ha? “Lumapit ka sa ‘kin at hahalikan kita. Kung gusto mo, sobra pa sa halik.” wika ko sa nang-aakit na tono. “Tsee! H’wag ka nga diyan. Hospital to okay? Hindi hotel. Saka akala ko ba ipagpapahinga mo ako? Bakit humihirit ka diyan?” Sinasabi ko na nga ba at magrereklamo siya agad. Kailan ba siya hindi nagreklamo? Sanay na rin ako kaya patawa-tawa na lang ako ngayon. An
Hindi ko inasahan na ganon kabilis ang paggising niya nang hawakan ko pa lang ang likod niya.“Wife,” usal ko.She was about to ignore me pero bago niya pa magawa iyon ay hinila ko na siya para yakapin ng mahigpit. Napatayo siya dahil sa lakas ng pagkakahila ko sa kanya. Nakataas pa nga ang kilay nito at nagsusuplada pa sa ‘kin.“Sorry na, wife. Sorry if I didn’t listen to you, okay?” mapanuyo kong bigkas.I badly want to make her feel na seryoso ako at sincere sa paghingi ko ng tawad sa kanya. If there’s a time to make up with everything, ito na ‘yon. Bawat araw ay panibagong araw para patunayan ko sa kanya na sa kanya lang umiikot ang mundo ko. Na mahal ko siya more than anything else. She’s my life-- no. They’re my life. Siya at si Maxine. Ang unica hija namin.“Bakit ka pa bumalik? I told you to leave, right?”“Wife naman, I came back dahil mali ako. Okay? Mali ako na inakala ko na hindi magagawa ni Abigail ang ganon kasamang bagay. Mali ako na pinaramdam ko sa ‘yo na sa kanya ak
MAXIMO’S POVNAGMAMADALI akong umuwi para tumulong sa imbestigasyon ng kaso. As a lawyer, magagamit ko rito ang pinag-aralan ko. I know the police officers can do their job but I think, mas bibilis ang usad kapag nag-conduct rin ako ng sarili kong imbestigasyon. But before I go home, sumaglit muna ako sa bahay nina Abigail. I badly wants to hear from her. Gusto kong marinig ang panig niya kung may kinalaman ba talaga siya sa nangyari. At kapag nalaman ko lang, hindi ko alam kung anong magagawa ko.“Abigail!” sigaw ko agad kahit nasa labas pa lang ako ng gate nila. Pero nagtataka ako kung bakit bukas iyon.Isa pa sa ipinagtataka ko ay kung bakit nandito sa labas yung sasakyan ng mga body guards ni daddy. Is he here? Kunot noo kong tanong sa isipan.Nang pumasok ako ay hindi ko akalain na makikita ko si Daddy. He seems to be having a fight with Abigail. Hawak rin ng mga body guards si Abigail sa braso nito dahilan kaya hindi ito makawala.What on earth is happening?“Dad? Anong nangyaya
Pinagsasabunutan ko na ang sarili ko.Nag-iiyakan pa rin ang mga ito.“Sis, hwag ka namang ganyan o. nasasaktan kami kapag nakikita ka naming nagkakaganyan, e. magiging okay si Maxine. She’ll wake up at ikaw ang una niyang hahanapin kaya hindi ka pwedeng humarap sa kanya na mahina, naiintindihan mo ba? Ikaw ang pagkukunan niya ng lakas.”I still cried like a river. Kahit pilitin kong tumahan, hindi ko magawa. Sinusubukan ko naman e. ang hirap lang talaga dahil pakiramdam ko tinanggalan ako ng isang paa.“Eloisa!”Napaangat agad ako ng tingin at hindi ko na napigilan pa ang sarili kong mapatayo when I saw Maximo na hinihingal pa at kararating lang sa hospitl. He’s standing in front of me looking so worried.“Maximo.” Napatayo ako agad para yakapin siya. I need his hug more than anything else. Nanghihina na ako kaiiyak. Hindi ko alam kung hanggang kailan pa pahihirapan ang buhay namin na para bang walang katapusan.“Sorry if I was late. Nag-report na ako sa police and don’t worry. Nasa
Napalunok ako ng laway. Ito na talaga ang hinihintay ko. I wonder what Maxine’s reaction will be once she finds out?Matuwa naman kaya siya kapag nalaman niya na ang daddy niya ay si Maximo? I am feeling a bit nervous. I hope everything goes well.“Sure. I will. H’wag kang mag-alala. Bukas na bukas rin ay nandyan na kami.” I assured him.“Wait. . . I will ask my men to pick you there. Don’t bother to drive on your own or commute, okay? Gusto ko sanang ako ang sumundo sa inyo, but I want to surpise that little girl kaya bukas na lang. I am excited to see her precious reaction.”Natawa ako. “Okay, okay. That will be great I guess. Sige na, ibaba ko na ang tawag--”“Wait, Eloisa.”“Why?” I asked him.“I love you,” he whispered on the line.“I-I think I can’t respond to that right now.” Naiilang kong sagot habang nakatingin kay Maxine. For sure nakikinig na naman ang batang yan e.“Bakit naman?” I can already imagine Maximo’s face na nakanguso dahil hindi napagbigyan.“Alam mong may littl
Naiiyak na naman ako. Habang sinasariwa ko kasi ang nakaraan, nasasaktan ako. Paulit ulit itong nag-iiwan ng sugat na parang hindi gumagaling.Napayuko ako “T-Tama na ho, Mr. Maximilio. Nasasaktan na ho kasi ako.” Awat ko sa kanya nang maramdaman ko na ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko. I am about to cry.“But I came here to say sorry and to welcome you to the family whole heartedly, Ms. Eloisa.”Agad kong inangat ang mga tingin ko sa kanya. “P-Po?” totoo ba ang sinasabi niya? Wala na ba iton halong pagpapanggap? Baka naman nang eechos lang ito ulit like the first time he saw me?“Hindi na ba kapani paniwala?” alanganin niyang tanong.Napakamot ako ng ulo. I guess, I need to forgive everyone now. Mahirap nga naman umusad kapag may nagho-hold back pa rin sa puso mo.“Ayos lang ho. Ang mahalaga, you came here to sincerely apologize. Mas mahirap po patawarin ang isang taong kailan man, hindi kayang humingi ng kapatawaran.”Napangiti si Mr. Maximilio. “Tama nga ang sabi ni Mama.”Napa