ELOISA’s POV OKAY, I know I am a bit stupid to eavesdrop from other people’s conversation but Maximo isn’t just ‘other’ for me. He is my husband. At kahit bali-baliktarin man, kahit kunwari lang, we ‘re still married in papers. Mukhang kailangan ko na munang huminga. After I did my thing, hindi na ako bumalik pa ulit sa office. Paano pa ako babalik don? I don’t want to see Maximo and Abigail talking there saka, ni hindi niya man lang ako pinakilala bilang asawa niya. Or maybe that Abigail knew about the real status of our marriage? Kibit balikat na lamang ako habang papalabas ng law firm. Malapit na rin naman mag lunch break. I’ll just go and see Kai. Tinawagan ko siya para sabay na kaming mag-lunch at hindi na siya nag-hesitate pa. Na-miss niya rin naman daw ako. So dahil wala akong kotse ay hinintay ko na lang na sunduin niya ako. Nagsisi pa tuloy ako na sumabay ako kay Maximo kanina. Di sana, dala ko an sasakyan ko ngayon. Hay! Malas! Nang bumusina na ang bruha ay kahit nakatal
HOW could he yell at me like that? Hanggang ngayon ay sumasama pa rin ang loob ko. I am working but I am not talking to him. Hindi niya rin ako kinakausap. Quits lang kami. If ever he wants me to do something, he’ll write it and leave it on the table. I was busy on my own table too when the door opened. Hinanda ko agad sarili ko kasi akala ko si Abigail na naman iyon pero mabuti na lang at hindi naman pala. “Hey, what’s up!” Si Kelvin pala. Bakit ngayon ko lang siya nakita ulit? Ngumiti lang ako sa kanya saka siya dumiretso na sa table ni Maximo. Malawak ang ngisi nito. “Hey, dude! How’s life? I missed your office, huh.” Bati ni Kelvin sa kanya habang iniikot ang paningin sa buong opisina. “I’m good. How’s your trip?” tanong rin pabalik ni Maximo. “Good ba talaga? You look awful.” Lumapit pa ito saka bumulong. “Saka, bakit nakabusangot si Eloisa? Did you two fight?” pabulong pa nitong tanong na mukhang naamoy agad na nagkaroon ng away kaming dalawa. “Can you stop asking questi
IT’S the weekend so I was thinking of doing something fun today. Maagang umalis si Maximo at sigurado ako na sa opisina na naman iyon. I asked him if he wants to bring me with him pero tumanggi siya. Ang sabi niya ay magpahinga na lang daw ako ngayong weekend dahil buong linggo akong pagod sa dami ng gawain namin sa kumpanya.I started my day by drinking tea. Ilang araw na rin kasi akong nagkakape. So, this time, I want something different naman. While I was sipping on my tea, napa-scroll ako sa social media and I saw the name of our company being dragged down. To think na si Ate na ang namamahala non ngayon, hindi ko alam kung paano niya itong pinapatakbo but based on the article that I read, it’s near to it’s closing. Napatayo agad ako sa kinauupuan ko. This can’t be happening! It’s mine! Ako ang nagpalago non ng pagkatagal tagal tapos ibabagsak lang nila?Agad akong tumawag kay mommy. I know, malabo ako sa pamilya ko ngayon but this time, gusto ko lang talaga silang makausap. Bakit
Maximo set up sa date for us to meet with Abigail. Paulit-ulit ko kasing binabalik sa kanya ang hindi niya pagpapakilala sa ‘kin kay Abigail. Gusto kong ipakilala niya ako as his wife. Bakit ba? Lahat naman siguro gustong mangyari iyon ‘di ba? FLASHBACK “Why do you keep on murmuring?” asik niya sa ‘kin habang nanonood kaming dalawa ng TV sa sala kasama si Tabitha. “Bakit? Masama ba? Totoo naman ah? Ayaw mong pakinggan kasi totoo ano? Are you shy to introduce me to her kasi ito lang ako? I’m not well off. Wala rin akong business. Hindi mo ako maipagmamalaki.” Naihilamos niya ang kanyang palad sa mukha. “Geez. Fine. I am going to arrange a date for the three of us. Okay na?” “Hindi. Napilitan ka lang, .e H’wag na. Hindi na.” “Saan na lang ba ako lulugar, Eloisa?” Padabog na nitong sagot. Napakagat naman ako ng labi. “Ito naman. Masyadong seryoso. Oo na.” “Tsk. Why do girls be like this.” Reklamo niya pa na talaga namang napatawa ako doon. But hindi ko pinahalata sa kanya. END OF
HANGGANG ngayon ay halos mapigtas na ang labi ko kakangiti. We’re on our way to a fancy restaurant na sabi ni Maximo ay suggestion raw iyon ni grandma sa kanya because that place is already tested and proven when it comes to its food and service. Nasa sasakyan kami ngayon at kulang na lang talaga ay mangisay ako sa kilig. Want to know why? Because this handsome man right here keeps holding my hand. Akala naman niya siguro ay tatakas ako? Paano ko pa gugustohing umalis kung sa tabi niya pa lang, ayaw ko nang lumayo?Ilang minuto rin ang travel namin papunta sa place na tinutukoy niya. Pero hindi ko pa pala natatanong sa kanya kung saan iyon.“Maximo, what’s the name of the place?” I asked.“You’ll see when we get there. Are you that excited?” tanong pa nito.Napakibit balikat ako. “Well, now that you’re keeping the name as a secret, mas lalo tuloy akong nacu-curious kung saan tayo pupunta.”“You deserve surprises, Eloisa,” aniya pa as he kissed my hand.Mas lalo akong napangiti. Maiih
UNTIL now ay hindi ko kinikibo si Maximo. Hindi ko yata siya mapapayagan na dumalo sa bachelor’s party na yon. Isa pa, may asawa na siya. Hindi na siya binata. He must be exempted from that event. Siguro kung anu ano na namang pangungumbinsi ang ginawa ni Abigail sa kanya just to come. I was still crossing my arms kahit nasa hapag kainan na kami. Akala ko, we will only be in a fine dining restaurant but it turned out na all in one pala itong suhestiyon na lugar ni grandma. May magandang accomodation at kainan pa. I like it here per sira na ang momentum. Hindi ko na tuloy maramdaman na romantic pa itong lugar kahit na nirentahan niya pa ito ng buo. “Eloisa, hindi ka ba talaga kakain? The food is waiting.” Sinamaan ko siya ng tingin. “H’wag ka nang umalis.” Napahilamos siya ng palad niya at hindi alam kung matatawa siya sa akin. May dapat bang ikatawa sa sinabi ko? Wala namang nakakatawa doon ah? “At nagawa mo pa talagang tumawa?” “No, Eloisa. I mean . . . why can’t I? hindi naman
KAPWA namin ni Maximo ang bawat paghinga namin when we give in to each other. Hindi ko lubos akalain na maibibigay ko sa kanya ang bagay na iningat ingatan ko noon na hindi binigay kay William. Bagay na hindi ko naman pinagsisisihan na hindi ko sinuko sa kanya dahil kapag nagkataon, mas lalo akong maiiwan nang luhaan. I even regret loving that damn man. Hindi siya worth it. As in. . .hindi! Kanina pa nakayakap sa akin si Maximo. Mahigit dalawampung minuto na kaming magkayakap sa isa’t isa while we’re still naked. Pagod na ako. “Akala ko ba sasamahan mo akong mag-swimming? Why did we end up doing ‘it’?” pasaring ko sa kanya. He chuckled while his head is resting on my neck. Nakasubsob siya doon na mukhang waa pang balak na umalis. “Sorry. Did you regret it?” parang bata niyang tanong sa akin. Huminga ako ng malalim saka ngumiti. How will I regret giving the best for my man? “Hindi. Hindi ako nakaramdam ng kahit na anong pagsisisi.” Paliwanag ko naman. “So you love me really?” mu
They said pictures capture the best moments that could ever happen in a person’s life. I want to capture every moment that I have with Maximo kaya naman, sa bawat sulok ng garden and resort na ito ay may mga pictures kaming dalawa which I think I will be posting again in my social media account. Bagay na medyo ayaw niya pero wala na siyang magagawa. Kakatapos lang namin ngayon mag-buffet kaya dito muna kami tumambay sa labas kung saan may sariwang hangin. Nakakatamad kasi bumalik sa room at todo ang aircon doon. Hindi ako mapakali. “Bakit ang lawak naman yata ng ngiti mo?” tanong niya pa sa akin habang nagdudutdot ako sa cell phone ko. Napatigil ako sa ginagawa ko. “Why? Masama ba na nakangiti habang kaharap ko ang phone ko?” nakangising pagdadahilan ko pa. “Are you talking with somebody else?” I immediately frowned. “Huh? What are you talking about? Of course not.” Sa lahat ng kasalanan sa mundo, cheating is the biggest no for me. “Patingin?” may pagdududa niya pang sabi. Ako
Ang sakit ng katawan ko nang gumising ako kinaumagahan. Nahirapan pa akong tumayo dahil nakailang rounds kami ni Maximo kagabi. Hindi niya ako tinigilan hangga’t hindi sumuko ang katawan niya. He threw himself on the bed when we finished. Tapos humirit pa ito kinagabihan. It’s like nag-ipon lang siya ng kaunting energy saka siya sumabak ulit. My gosh. I couldn’t feel my pearl down there anymore. Everyone was so busy helping me with the opening of the botique. Dahil sa pagod ay napatulala na lang ako sa isang gilid. Maging si Maximo ay mas aligaga pa nga sa pagtawag sa ‘kin. Ang sabi niya kasi ay mali-late siya sa opening. Magtatampo na nga sana ako pero dahil work related iyon, hindi naman ako makapagtampo dahil ayaw ko naman na isipin niya na napaka-imature ko naman. Hindi na kami mga teenagers para pag-awayan ang mga ganong bagay. “Huy!” Panggugulat ni Kai dahilan para mapatalon ako sa kaba. “What the heck, Kai! Bakit ka ba nanggugulat?” high pitch kong sagot. Napahawak pa ako sa
MONTHS after our daughter has been discharged of hospital, nabalitaan namin na umusad na rin pala ang kaso laban kay Abigail. Nasa kulungan na siya ngayon at malaking tulong ang ebidensya na hawak laban sa kanya para maipakulong siya. Kung ako ang tatanungin kung mapapatawad ko ba siya? I bet not. Maybe not now, not tomorrow, hindi ko alam. Ang alam ko lang, hindi ko matanggap ang ginawa niya sa anak ko. My daughter is suffering now. Ultimo paglalakad ay nahihirapang gawin ng anak ko. She’s not as cheerful as she was before. Iyon ang bagay na pinakana-mi-miss ko sa kanya. Mabuti na lang talaga at hindi napuruhan ang buto ng anak ko. It only caused minimal damage to her foot. Pag nagkataong napuruhan siya, baka mapatay ko na lang si Abigail. Nasa balcony ako ngayon ng kwarto ni Maximo and he’s still sleeping nang huli ko siyang tingnan. Nakatanaw lang ko mula dito sa taas. Nakatanaw sa anak ko. Nasa garden siya at nakaupo lang sa wheeled chair. She’s watching her cousins play at the ga
“O-Okay po, m-mommy. What is it that y-you will say?” kunot noo at inosente nitong tanong.Napatingin ito kay Maximo sabay kunot ng noo niya. “Mr. Grumpy? Why are you crying?” nagtataka na tanong niya.Nasasaktan nat lahat pero palatanong pa rin tong anak ko.Sasagot pa sana si Maximo pero pinigilan ko na agad siya. Hinawakan ko ang kamay niya. Saka ako kumapit sa braso niya.“Sweety, you want to meet your daddy right? You met him in your dreams?” I asked.“Yes po.” she answered. It’s not as cheerful as her voice always sound but at least, she’s responding well.“It turned to reality just now, my love. You want to know why?” nakangiti ko pang tanong habang nagpupunas ng luha.Mas lalong tumindi ang pagkakakunot ng noo niya. “Why mommy?”Mas lalo ko silang pinaglapit ni Maximo. I know she’s starting to wonder but alam ko rin na naghihintay rin siya na ipaliwanag ko sa kanya.“Mr. Grumpy is your daddy, anak. Meet your dad.” Pagpapakilala ko.“You’re not lying mom aren’t you?” Paninigura
Inihiga ko siya sa isang vacant bed. Hawak niya pa rin yung flowers at hindi niya talaga iyon binibitawan. Natatawa nga ako habang pinagmamasdan siya na yakap yakap ang mga bulaklak. “Eloisa, pwede mo naman ipatong muna yan sa round table. Hindi mo naman kailangang itabi sa pagtulog, e.” Saway ko sa kanya. “No, I want to. Saka, sa ‘yo galing to. I treasure everything that you give me..” nagpapa-cute pa ito habang nakahiga na. Para siyang bata but how can I resist such cuteness? “Ang ganda mo.” Ngumiti ito ng pagkatamis tamis. “Gwapo mo rin, Sir. Pwde pa-kiss?” Pagbibiro niya pa. Akala niya siguro hindi ko gagawin ha? “Lumapit ka sa ‘kin at hahalikan kita. Kung gusto mo, sobra pa sa halik.” wika ko sa nang-aakit na tono. “Tsee! H’wag ka nga diyan. Hospital to okay? Hindi hotel. Saka akala ko ba ipagpapahinga mo ako? Bakit humihirit ka diyan?” Sinasabi ko na nga ba at magrereklamo siya agad. Kailan ba siya hindi nagreklamo? Sanay na rin ako kaya patawa-tawa na lang ako ngayon. An
Hindi ko inasahan na ganon kabilis ang paggising niya nang hawakan ko pa lang ang likod niya.“Wife,” usal ko.She was about to ignore me pero bago niya pa magawa iyon ay hinila ko na siya para yakapin ng mahigpit. Napatayo siya dahil sa lakas ng pagkakahila ko sa kanya. Nakataas pa nga ang kilay nito at nagsusuplada pa sa ‘kin.“Sorry na, wife. Sorry if I didn’t listen to you, okay?” mapanuyo kong bigkas.I badly want to make her feel na seryoso ako at sincere sa paghingi ko ng tawad sa kanya. If there’s a time to make up with everything, ito na ‘yon. Bawat araw ay panibagong araw para patunayan ko sa kanya na sa kanya lang umiikot ang mundo ko. Na mahal ko siya more than anything else. She’s my life-- no. They’re my life. Siya at si Maxine. Ang unica hija namin.“Bakit ka pa bumalik? I told you to leave, right?”“Wife naman, I came back dahil mali ako. Okay? Mali ako na inakala ko na hindi magagawa ni Abigail ang ganon kasamang bagay. Mali ako na pinaramdam ko sa ‘yo na sa kanya ak
MAXIMO’S POVNAGMAMADALI akong umuwi para tumulong sa imbestigasyon ng kaso. As a lawyer, magagamit ko rito ang pinag-aralan ko. I know the police officers can do their job but I think, mas bibilis ang usad kapag nag-conduct rin ako ng sarili kong imbestigasyon. But before I go home, sumaglit muna ako sa bahay nina Abigail. I badly wants to hear from her. Gusto kong marinig ang panig niya kung may kinalaman ba talaga siya sa nangyari. At kapag nalaman ko lang, hindi ko alam kung anong magagawa ko.“Abigail!” sigaw ko agad kahit nasa labas pa lang ako ng gate nila. Pero nagtataka ako kung bakit bukas iyon.Isa pa sa ipinagtataka ko ay kung bakit nandito sa labas yung sasakyan ng mga body guards ni daddy. Is he here? Kunot noo kong tanong sa isipan.Nang pumasok ako ay hindi ko akalain na makikita ko si Daddy. He seems to be having a fight with Abigail. Hawak rin ng mga body guards si Abigail sa braso nito dahilan kaya hindi ito makawala.What on earth is happening?“Dad? Anong nangyaya
Pinagsasabunutan ko na ang sarili ko.Nag-iiyakan pa rin ang mga ito.“Sis, hwag ka namang ganyan o. nasasaktan kami kapag nakikita ka naming nagkakaganyan, e. magiging okay si Maxine. She’ll wake up at ikaw ang una niyang hahanapin kaya hindi ka pwedeng humarap sa kanya na mahina, naiintindihan mo ba? Ikaw ang pagkukunan niya ng lakas.”I still cried like a river. Kahit pilitin kong tumahan, hindi ko magawa. Sinusubukan ko naman e. ang hirap lang talaga dahil pakiramdam ko tinanggalan ako ng isang paa.“Eloisa!”Napaangat agad ako ng tingin at hindi ko na napigilan pa ang sarili kong mapatayo when I saw Maximo na hinihingal pa at kararating lang sa hospitl. He’s standing in front of me looking so worried.“Maximo.” Napatayo ako agad para yakapin siya. I need his hug more than anything else. Nanghihina na ako kaiiyak. Hindi ko alam kung hanggang kailan pa pahihirapan ang buhay namin na para bang walang katapusan.“Sorry if I was late. Nag-report na ako sa police and don’t worry. Nasa
Napalunok ako ng laway. Ito na talaga ang hinihintay ko. I wonder what Maxine’s reaction will be once she finds out?Matuwa naman kaya siya kapag nalaman niya na ang daddy niya ay si Maximo? I am feeling a bit nervous. I hope everything goes well.“Sure. I will. H’wag kang mag-alala. Bukas na bukas rin ay nandyan na kami.” I assured him.“Wait. . . I will ask my men to pick you there. Don’t bother to drive on your own or commute, okay? Gusto ko sanang ako ang sumundo sa inyo, but I want to surpise that little girl kaya bukas na lang. I am excited to see her precious reaction.”Natawa ako. “Okay, okay. That will be great I guess. Sige na, ibaba ko na ang tawag--”“Wait, Eloisa.”“Why?” I asked him.“I love you,” he whispered on the line.“I-I think I can’t respond to that right now.” Naiilang kong sagot habang nakatingin kay Maxine. For sure nakikinig na naman ang batang yan e.“Bakit naman?” I can already imagine Maximo’s face na nakanguso dahil hindi napagbigyan.“Alam mong may littl
Naiiyak na naman ako. Habang sinasariwa ko kasi ang nakaraan, nasasaktan ako. Paulit ulit itong nag-iiwan ng sugat na parang hindi gumagaling.Napayuko ako “T-Tama na ho, Mr. Maximilio. Nasasaktan na ho kasi ako.” Awat ko sa kanya nang maramdaman ko na ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko. I am about to cry.“But I came here to say sorry and to welcome you to the family whole heartedly, Ms. Eloisa.”Agad kong inangat ang mga tingin ko sa kanya. “P-Po?” totoo ba ang sinasabi niya? Wala na ba iton halong pagpapanggap? Baka naman nang eechos lang ito ulit like the first time he saw me?“Hindi na ba kapani paniwala?” alanganin niyang tanong.Napakamot ako ng ulo. I guess, I need to forgive everyone now. Mahirap nga naman umusad kapag may nagho-hold back pa rin sa puso mo.“Ayos lang ho. Ang mahalaga, you came here to sincerely apologize. Mas mahirap po patawarin ang isang taong kailan man, hindi kayang humingi ng kapatawaran.”Napangiti si Mr. Maximilio. “Tama nga ang sabi ni Mama.”Napa