CHAPTER FIFTY-SIX

I found myself slowly walking towards their direction. Hindi ko napigilan ang sarili ko. Kusa na lang tila naglakad ang paa ko papalapit sa kanilang dalawa.

I saw my man again after four years that I waited for him. Mas lalo siyang gumwapo. Mas lalong naging maigting ang panga niya. Mas lalong kumisig ang katawan niya. I was teary eyed when I stopped right in front of them. He was surrounded with his big men.

I saw how Abigail’s reaction changed. Nanginig ito bigla.

Pero si Maximo ay nanatiling nakakunot ang noo at blangkong nakatingin sa akin.

My tear fell down. Hindi mo man lang ba ako yayakapin, mahal ko? Hindi mo man lang ba ako tatanungin kung kumusta ako? Wala man lang bang halik dahil sinalubong kita sa pagbabalik mo? Akala ko makakaya kong magpakatigas kapag nakita ko siya pero hindi pala. Ang lambot ko pa rin. Marupok at mahina.

“M-Maximo. . .”I uttered while I was almost catching my breath. Hindi ko rin alam kung bakit hinahabol ko ang paghinga ko. Ang alam ko lang, nadaig