'Marry me?'
Tama nga ba ang narinig nya mula sa sinabi nito? Noon ang gusto nito bigyan nya ito ng anak. At wala sa usapan nila ang mag pa- pakasal. E bakit ngayon bigla naman ay kasal na naman ang hinihingi nito sa kanya?
Nagawa nyang mag taas ng tingin at salubungin ang mga titig nito. At kita nya sa mukha nito ang pagiging seryoso. Walang anumang emosyon na mababakas sa mga titig nito na ang pakiramdam nya ay hina- halukay ang kanyang kaloob loobang pagkatao.
"Don't worry, it's going to be a fake marriage!" mabilis na segunda nito sa unang sinabi.
Mas lalo syang hindi naka imik.
Hanggang sa hindi na nya nakayang labanan pa ang mga titig nito at agad ring nag baba ng tingin.
Hindi n
Tila nabunutan ng tinik ang binata matapos nang kanyang narinig. Atleast napapayag na nya ang dalaga. He doesn't have to worry too much. Kailangan na lang nyang mag set upang personal na ipa- kilala ito sa kanyang papa upang mas higit pang kapani- paniwala. Matagal pa muna nyang tinitigan ang mukha nito at tila tinatantya pa kung hindi na nga ba mag babago pa ang pasya nito. "May problema ba? Pumayag na naman na ako di ba?" takang tanong ng dalaga sa binatang kaharap. "Ah yes! Ah, I'm just thinking about your personal visit to my family." sabi ng binata. "I wan't to formaly introduce you to them." "Ha? Bakit kailangan pa iyon? Sa tingin ko naman ay hindi naman na kailangan pa. Hindi rin naman totoo ang relasyon natin di ba? Maybe after a year, hiwalay na tayo so wala ng dahilan para makilala pa nila ako. Mas lalo lang da
Nag simula ng sanayin ni Sarah ang kanyang sarili sa normal na pag kilos sa loob ng bahay na kasama nya si Raiver. Kung ano ang mga ginagawa ng isang ulirang asawa ay pinilit rin nyang pantayan iyon. Sa ganitong paraan man lang masabi rin nya sa kanyang sarili na hindi sya pabigat sa loob ng bahay na iyon. Maaga syang nagising kinabukasan upang mag handa ng para sa kanilang breakfast. Kaya nagulat pa si Raiver ng magising kinabukasan na naka handa na ang lahat sa kusina. Pritong itlog, ham at tosino ang kanyang ini- handa. Nag sangag rin sya ng kanin na may greenpeas. Nag shake ng fresh juice. At nag handa ng kape ng binata ng magising ito. "Hmn, mukhang masarap yata ang naka handa ngayon ah." bungad na sabi ni Raiver pag pasok nya ng komedor. "Oo, para naman maka- kain ka pa muna bago ka
Naumid ang dila ni Sarah sa malakas na tinig ni Raiver at marahas na pag kaka hawak nito sa kanyang balikat. Naguluhan sya sa naging reaksyon nitoHindi ba dapat ay masaya ito sa mga nakitang naging pag babago ng unit nya? Ngunit ang lagay ay masama pa yata. "H- ha? A- ahh, e- eh-" hindi mag kanda- tutong sagot nya. "Didn't I told you, to stop working here inside?" galit na sabi nito sa kanya. "Eh, wala naman kasi akong magawa kanina eh, saka isa pa nag lilibang lang naman ako eh. Hindi ka ba masaya na malinis at maayos na ulit ang yunit mo?" alanganing tanong nya. "That's bullshit!" singhal nito. "So, sinasabi mo ba na hindi maayos ang loob nito kaya pinaki- alaman mo na?" galit na baling pa nito sa kanya. "E, hindi naman sa ganoon, pero may mas
Maayos na nai- hatid nina Sarah ang kanyang mga magulang sa kanilang dating bahay. Upang dito na rin tuluyang makapag palakas ang kanyang ama. Patuloy pa rin itong mag me- maintain ng medication nito hanggang sa maging fully recovered. "Sobrang na miss ko ang bahay na ito." sabi ng kanyang mama. Habang muling inili- libot ang tingin sa paligid. Halos kulang isang buwan na rin ang inabot nila buhat ng ma- confine ang kanyang papa sa hospital. At sa haba ng panahon na iyon, kahit sya man ay talagang na mimiss ng sobra ang mga magulang. Balak nyang hilingin muna kay Raiver na dumoon muna kasama ang kanyang mga magulang, upang hindi naman mabigla ang mga ito sakaling mag tanong man kung saan sya nakatira sa ngayon. "Kaya nga po. Kahit ako man ganoon rin. Nakaka miss yung mag kaka- bonding tayo at mag ka- kasama palagi." "Hindi na bale at
Inilang malalaking hakbang ni Raiver ang pagitan nila ni Sarah. Mariin sya nitong hinawakan sa braso habang nanliliit ang mga mata at magka lapat ang mga labi na marahil ay nag pipigil ng galit. Madilim ang ekspresyon nito at blangko. Napa- ngiwi ng kaunti si Sarah ng bahagyang dumiin ang mga palad ni Raiver sa kanyang balikat. Hindi rin nya mai- buka ang kanyang bibig at baka kung ano pa muli ang kanyang masabi at mas lalo pa itong magalit. Inilihis na lang nya ang kanyang tingin at iniwasan ang mga mata nito. "What did you say?" mariin nitong tanong ng tuluyang maka lapit sa kanyang harapan. "Did I heard it right? You're backing off?" may tigas sa tinig na tanong nito. "Umn..." hindi malaman ni Sarah ang magiging sagot nito sa naging tanong nito. Parang bigla yatang nag- urong ang kanyang mga dila matapos makita ang hitsura nito na n
Maagang nag handa ng kanyang sarili si Sarah habang hini hintay ang gagawing pag sundo sa kanya ni Raiver. Siniguro nyang maayos ang kanyang ayos upang hindi naman sya mapa hiya kung sakali man na haharap nga sya sa mga magulang ng binata. Isang simpleng straight cut pink strapless skirt ang tanging isinuot nya. Isang maliit na gold na hikaw na parang pang baby at tanging kwintas lamang ang kanyang burloloy sa katawan. Wala rin syang suot na kahit ano pa mang bracelets. Manipis na make- up at lipstick ang in- apply nya sa kanyang mukha. Tinernuhan rin nya ng kulay gray na may 2 inch na taas na sandalyas ang suot na nakapag dagdag ng kanyang taas. Itinali lang nya ang kanyang mahaba at itim na itim na buhok sa kanyang likuran. At ilang beses na umikot sa harapan ng salamin upang siguruhing maayos ang kanyang hitsura. Isang tipid na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi ng makita
"Everyone, meet Sarah, my fiancee." pakilala sa kanya ni Raiver sa mga taong kaharap. Pakiramdam ni Sarah, kay ganda sana sa pandinig kaso alam nyang lahat ng iyon ay tanging pag pa- panggap lamang. Nasasaktan man, ngunit kailangan nyang tanggapin. Pinilit nyang maging kaswal sa harapan ng mga ito, kahit pakiramdam nya ay libo- libong karayom ang tumu- tusok sa kanyang puso, pinilit nyang ipakitang maging masaya at naka- ngiti. Bawat mata ng mga ito ay natuon sa kanya. Lahat ng mga ito ay naka ngiti sa kanya at mukhang masaya naman. Maliban sa don at kay Raiver na mga seryoso ang mga mukha at hindi alam kung ano ang iniisip. "Wow! Congratulations sa inyong dalawa. At napaka swerte naman ng magandang dilag na ito para sa iyo." naka ngiting bati ng ginang na si donya Estella sabay baling kay Sarah. Halatang natural ang donya sa mga kilos nito at hindi nag pa- panggap l
"Don't worry, dad. Aayusin naman namin ito agad. Sa ngayon kailangan pa muna na ma- alagaan ni Sarah ang kanyang mga magulang dahil kasalukuyan pa lang sila na nag re- recover. As long as na malakas na muli sila saka na namin aasikasuhin ang tungkol sa kasal." mabilis na paliwanag ni Raiver bago pa man muling tumutol ang kanyang papa. "Why? What happened to your parent's?" nagulat naman na tanong ng kanyang tita Estella. Na- aksidente po kasi sila ng minsang pauwi na sila. Hanggang ngayon ay hindi pa rin namin alam kung sino ang may gawa noon dahil wala rin naman po kaming maitu- tustos para matunton ang mga dapat managot sa mga nangyari. Ang mahalaga na lang po sa ngayon ay iyong alam kung ligtas na sila ulit. Kaya nga po hiniling ko na muna kay Raiver na kung maari ay masamahan ko na muna sila para naman ma- bantayan at ma- alagaan ko muna sila. Matagal rin ho kasi
"Come on, baby, come to daddy!"Masayang sabi ni Raiver habang pinalalapit ang batang si Keith na kasalukuyan ng mabilis maglakad. Mag iisang taon na ito sa ikalawang araw kaya busy na naman sila sa pag hahanda para sa unang karawan nito. Isabay na rin ang pag papa binyag nila sa bata. "Da... da... da..." bungisngis na sabi nito habang pilit na lumalapit sa ama. Tuwang tuwa naman ang ama habang pinag mamasdan ang anak sa pag lalakad nito. Nadapa ang bata. Mabuti na lamang at may green grass ang paligid kaya hindi delikado rito na masugatan. "Oh, come on, get up. You can do it, baby." enganyong sabi ni Raiver. Dahan dahan muli na tumayo ang bata mula sa pag kakadapa at muling ipinag patuloy ang pag hakbang. He's laughing while looking to his dad and con
MARCO MANSION Masayang nag ka- kasiyahan ang lahat ng nasa loob ng Marco mansion. Halos lahat rin ng miyembro ng pamilya ay naroon at masasabing kumpleto na, dahil sa bawat presensya ng mga ito. Masayang nag iinuman, kainan at sayawan ang lahat. Espesyal na okasyon at araw ito ni don Gregorio Marco. Na dinaluhan ng mga kakilala, kaibigan at kasosyo sa negosyo. At masasabi niyang masaya at kuntento sya ngayon na nakita rin niyang kumpleto at maayos ang kanyang mga anak at apo. Naimbitahan rin nila si Lester na hindi naman nag pa- hindi. "Kumusta ka na?" tanong kay Lester ng kala- lapit lang na si Sarah. Kasalukuyang mag ka- kaharap ang mga lalaking Marco kasama sina Lester at Norman. "Okay lang naman. At sya nga pala, congrats." bati nito sa kanya na ikinataka niya. "Ha? Para saan na
Hapon na ng muling lumabas si Sarah bitbit ang kanyang anak. Wala si Raiver at hindi niya alam kung saan ito pumunta. Sinubukan na lang muna niya na ibaba ang anak sa sala upang maglaro. Medyo pa- padilim na rin sa labas at napansin niya na kailangan niyang maghanda ng para sa hapunan nila, since hindi naman sya makakabalik ng Batangas. Habang abala sya sa pag hahanap sa laman ng ref kung ano ang kanyang lulutuin ng biglang bumungad si Angela na kasama ang mga anak nito. "Hello?" malakas na sabi nito. "Hi baby!" at saka ito lumapit kay baby Keith at kinuha nito. Kasunod si Norman na hawak naman ang baby nila. Dumiretsong naupo naman ang batang si Vince. Lumabas si Sarah mula sa kusina. "Hello!" at mabilis na lumapit sa kanya si Angela habang kalong pa rin si baby Keith. "Kumusta? Atlast you're here." anito sabay beso sa kanya. "Tagal mong hindi nagpakita
Mariing napa pikit si Sarah sa sensasyong muli na namang nagigising sa kanyang katauhan na akala niya noon ay wala na. Na hindi na sya maa- apektuhan muli kung sakali man na magkita na naman sila ng ama ng anak niya. Ipinangako na niya sa sarili na titigilan na niya ang pagiging hibang niya na umasa na may damdamin rin ito sa kanya. Ayaw niyang umasa at muli na namang masaktan. Ang tanging nais lamang niya ay ang mabuhay ng maayos at malaya na kasama ang anak niya. Ngunit ano na naman itong nararamdaman niya at tila kayang kaya siyang tangayin ng mga bawat haplos ng lalaki. 'Mali! Hindi ko dapat sya hinahayaan na gawin ito sa akin.' piping bulong niya sa sarili. Muli niyang iminulat ang mga mata at pinilit na maging kaswal. Pinilit niyang mag salita na hindi gagaralgal ng tinig. "Please! Don't do this to me." anas ni Sarah na pilit pina
"May problema ba?" tanong agad ni Raiver sa dalaga pagka babang pagka baba pa lamang nito sa sasakyan. Habang ang bata at ang yaya naman ay naiwan sa loob ng kotse nito. "Nag alala lang kasi si Sarah sa anak niya kaya naki- usap sa akin na kung pwede sya na sumama rito para tingnan ang bata." ani Lester. "Ganoon ba? Sige, sumama na lang muna kayo sa taas." sabi naman ni Raiver at kinuha ang bata bago inutusan na lumabas ang yaya nito. Mabilis naman na napalapit si Sarah sa bata at kinuha ito mula kay Raiver. Walang imik na ini- lapit naman ni Raiver ang bata rito at lumapit sa guard ng building. Inabot rito ang susi ng kanyang kotse upang ito na ang syang mag park ng sasakyan. "Hindi na rin naman ako mag tatagal, aalis na rin ako. Hinatid ko lang itong si Sarah rito." si Lester. &nb
Maaga pa lamang kinabukasan ng agad ng tinawagan ni Sarah ang yaya ng kanyang anak. Halos hindi rin kasi sya nakatulog kagabi sa labis na pag- iisip sa anak. Hindi sya sanay na malayo sa kanya ang anak, dahil ngayon pa lang ito nawalay sa kanya at halos ika- balisa na niya. Agad niyang idinayal ang numero ng yaya. "Hello?" tinig mula sa kabilang linya. "Yes, yaya." "Ai, hello ma'am, good morning po. Ang aga nyo naman po yatang napatawag?" "Kumusta si Keith? Ayos lang ba sya? Hindi naman ba sya nag iyak kagabi? o baka naman-" hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil pinutol rin agad ito ng yaya. "Si ma'am naman, baka naman ma stress ka na niyan sa sobrang pag iisip. Ayos lang naman po, hindi naman sya umiyak kagabi. Nagkaroon lamang po sya ng s
"Really? I can't belive it! Oh my god, Sarah is mine, only mine." hindi maka paniwala na bulalas ni Raiver. Daig pa niya ang idinuyan sa alapaap sa sobrang saya sa nalaman. Natatawa naman ang kanyang mga kaharap habang pina panood ang hitsura niya na daig pa iyong nanalo sa sweepstakes. "I can't believe it. All along, Sarah is my wife. A real wife? Oh god! May karapatan pala talaga ako na bawiin sya?" hindi maka paniwala na sabi niya. "My god baby. Promise! Iba- balik ko agad si mommy rito. Mag ka- kasama sama rin tayo ng buo sa wakas. What a good fortune for me! Ang akala ko na talaga, hindi ko na sya mababawi ulit. Oh, thanks to god!" sabi niya sa nag u- umapaw na saya na sabi. Hindi niya ugali na mag- ala bata sa harapan ng mga ito pero matapos ang mga sinabi ng kanyang kapatid daig pa niya ang batang umiiyak n
"Oh!" hindi maka- paniwalang naka titig ang mga kaibigan ni Raiver sa mukha ng kanyang anak. Marahil sa nakikita ng mga ito ang napaka laking pag ka- kahawig ng mukha nila ng bata. "You didn't told to us na kamukhang- kamukha mo pala sya. Walang duda na sa iyo nga talaga ang bata." huma hangang bulalas ni Jake. "Para kayong pinag- biyak na bunga ah." "Bakit sino bang mag a- akala na papayag si Sarah na makasama ko rin ang anak ko?" saad naman ni Raiver. Kasalukuyan sila ngayon na nasa park at inila- labas ang bata. Sinadya niya talaga na tawagan ang mga kaibigan para naman may makasama sila sa pamamasyal ng araw na iyon. "Ba... ba... ba..." sabi ng batang kalong ni Raiver. Naka salpak rin sa maliit na bunganga nito ang kamao habang pilit na sinusupsop. "Hello, baby! Sana
Parang biglang nagbago ang ihip ng hangin sa pagitan nina Sarah at Lester matapos ng kanyang sinabi. Matagal na katahimikan ang namayani sa pagitan nilang dalawa habang magka harap. Hindi makapaniwala si Sarah sa narinig mula mismo kay Lester. 'Ano raw? Mahal niya ako? No. Nagkamali ka lang ng pandinig. Magkaibigan lang kayo at tinu- tulungan ka lamang niya. Walang malisya sa pagtulong niya sa iyo.' piping bulong ng kanyang isipan. Nanlalaki ang mga mata na sumulyap siya kay Lester. Hindi pa rin makapaniwala sa mga sinabi nito. "A- anong sinabi mo? Lester, huwag kang mag biro ng ganyan dahil hindi nakaka- tuwa. Wala rito si Raiver para umasta ka ng ganyan." puno ng kaba ang dibdib na sabi ni Sarah ng mga sandaling iyon. "Totoo ang mga sinabi ko sa iyo kanina.