Naka- uwi na ng yunit nila si Sarah galing sa malaking mansyon at hapon na rin ngunit walang anino ni Raiver ang naroon. Wala ring anumang bakas na umuwi ito habang wala sya.
Matamlay na nag pahinga muna sya sandali bago tinungo ang kusina upang mag handa ng pagkain nila para sa hapunan.
Madilim na sa labas at maliwanag na rin ang buong paligid ng mga street lights ngunit wala pa ring Raiver na umuwi para sa hapunan na dati naman ay ginagawa nito noon.
'Ganoon na ba talaga nya ka- disgusto ang mga nangyari?' piping tanong niya sa kanyang sarili at nai- himas ang isang palad sa kanyang tiyan.
At bilang ina ay labis siyang nasasaktan sa nakikita at lantarang pag ayaw ng binata sa batang dinadala niya.
'Baka naguguluhan lang!' pag a- alo niya sa kanyang sarili upang maiwasan na mag- isip pa ng husto.
&n
"Sarah?" tinig na nakapag palingon kay Sarah habang sya ay naka tayo sa harapan ng building na kanyang pinanggalingan at nag hi- hintay ng kanyang masasakyan. Lumabas ito mula sa isang pulang sports car at tila hindi maka paniwala na nakita sya muli. "S- sir, kayo ho pala!" alanganin na sagot niya rito. "What are you doing here outside? Hindi mo ba kasama si Raiver? At saka pwede ba Lester na lang. Ginagawa mo naman akong matanda na niyan eh" biro nito habang tila nag ta- taka pa ito at inili- libot ang tingin sa kanyang paligid. "Ah, hindi. May pinuntahan kasi sya." simpleng sagot niya. "Saan ka ba kasi pupunta? Ihahatid na lang kita at mukhang mata tagalan ka pa kung mag hihintay ka pa ng taxi na masasakyan. Bakit naman kasi hindi ka na lang na
Masakit ang ulo ni Raiver ng magising kina- umagahan. Kagaya pa rin ng dati ay nasa loob ito ng hotel at may kasamang ibang babae. Mag mula ng malaman niya ang resulta ng naging ultrasound ni Sarah ay tila nawalan na rin sya ng amor na malamang babae ang naka takda nitong isilang na sanggol. Lalaki ang tanging hangad niya na hiniling rin sa kanya ng kanyang ama. Ngayon, pa- paano pa niya mabi- bigyan ng katuparan iyon kung hindi naman sya pinag bigyan ng pagkakataon. At dahil sa naramdaman niyang pagkatalo ay tuluyang ipinag walang bahala na niya ang presensya ng babae at ipinakita rito na parang wala ng halaga pa ang kung ano man na meron sila ngayon. Muli syang nalulong kasama ang barkada at babae. At bilang patunay sa kantiyaw ng kanyang mga kaibigan na kaya niyang magkaroon ng anak na lalaki ay itinuon niya ngayon ang atensyon sa ibang babae. &
Mabilis na lumipas ang mga buwan at unti- unti na rin na nasanay sa bagong buhay at paligid niya si Sarah na malayo sa syudad at sa mga taong pansamantala muna niyang iniwan. Tahimik at kuntento na sya ngayon. Habang hindi naman sya ini- iwan at pinaba- bayaan ni Lester. Kahit na abala pa ito sa pag pa- patakbo ng mga negosyo nito ay hindi naman nito iniwan ang dalaga. Hindi lingid sa kanya ang ginagawang pag ha- hanap ng pamilya sa kanya at maging ni Raiver. Gustuhin man niyang mag sabi ng totoo sa mga ito, ngunit hindi niya magawa. Dahil alam niyang nangako sya sa dalaga at igina- galang niya ang mga naging pasya nito. Ayaw niyang saklawan ang kung ano mang mga desisyon nito. Mabuti na rin iyon dahil hindi naman lingid sa kanya ang pagiging pala barkada at babaero ng binata. Hindi rin masyadong nag kwento ang dalaga ng anuman na tungkol sa naging pag sasama nila ni Raiver, tanging ang paglayo at pag iwas lamang an
Upang hindi guluhin ni Marie si Raiver ay nag pasya na lang itong ikuha ng isang lugar o bahay na matu- tuluyan niyo habang nag bu- buntis. Ikinuha rin niya ito ng maka- kasama ayon sa gusto nito. Masaya ang babae at tila ba iyon na talaga ang gusto nitong mangyari. Masaya pa nitong inili- libot ang tingin sa magandang bahay na kinuha ng binata. Hindi kalakihan iyon ngunit maganda at maayos. Sapat lang para may maayos na matuluyan ang dalaga. Ang binata na rin ang nag bi- bigay ng para sa supply nitong pagkain. Gusto nito na manatili sa kanyang condo ngunit hindi siya pumayag. Hiz hintayin na lamang niyang maka panganak ang babae at kagaya ng una ay hiniling nya sa babaeng kunin na lamang niya ang magiging anak niya rito, ngunit hindi ito pumayag kaya hinayaan na muna niya. Habang hindi pa rin tumitigil sa pag hahanap kung nasaan na si Sarah at ang anak niya. Pansamantala naman siyang pinatahimik ni Marie at hindi
RAIVER'S POV "It's a boy!" Naka ngiting balita ni Marie kay Raiver matapos nitong lumabas galing na nag pa- ultra sound. Kasalukuyan ng nasa ika- pitong buwan ito ng pag bu- buntis. Ipinakita pa nito sa lalaki ang katunayan na lalaki nga iyon. Ngunit tila bale wala iyon sa binata. Kahit pa ng sinabi nito na lalaki ang magiging anak niya ay tila wala pa ring epekto sa kanya. Bakit wala pa rin syang madamang kasiyahan sa kabila ng balita na iyon ng babae. Dapat nga masaya sya dahil iyon naman ang gusto nya noon pa ngunit kabaliktaran ang tila nangyayari. Hindi sya makaramdam ng anumang excitement sa magandang balita na iyon ng babae. Matapos ang check- up nito ay hiniling nito na mag tungo sila sa mall upang mamili ng ilang mga gamit ng bata. At dahil
SARAH'S POVMaaga pa lamang ay ipinasya na ni Sarah na ipasyal ang anak niya sa may dalampasigan. Pitong buwan na rin ito sa kasalukuyan at malusog at bibo. Dito niya sina- sanay ang anak upang mag- aral na humakbang. Natutuwa naman siya ng labis dahil mukhang mapapa- aga ang pag lakad nito. Mas na- a- aliw rin ito kapag nasa labas sila at ipina pasyal ang bata. Maging si Lester ay labis rin na naaliw rito. Nakaka bigkas na rin ito ng ba- ba- at ma- ma. Breast feeding rin niya ito kaya marahil madaling ma develope ang isip nito na at malakas ang pangangatawan. Hindi rin ito sakitin at laging malusog. Wala naman siyang ginagawa at trabaho kaya mas napag tu- tuunan niya ng pansin ang kanyang anak. Tuwing umaga, madalas nilang palipasan ng oras habang nag pa- painit sa may baybayin
RAIVER'S POV"SARAH?" Kanina pa sya paikot- ikot upang hanapin sa karamihan ng tao ang babaeng nakita niya kanina, ngunit hindi na niya ito mahanap muli. Hindi siya pu- pwedeng mag kamali. Alam niyang si Sarah ang babae na kanyang nakita kanina. Kahit pa ilang buwan na niya itong hindi nakita ay kabisado na rin niya ito. Malakas rin ang kutob niya na baka nasa paligid lang niya ito. Kahit medyo may kalayuan pa ang kinaroroonan niya kanina ay alam niya na hindi sya dinadaya lang ng kanyang paningin. Napa hinto sya sa mabilis na pag lalakad. Parang bigla siyang napagod sa ginawang pag takbo kanina para lang abutan ito, ngunit sa malas ay nalingat pa rin siya. Matapos huminto ay napa yuko sya na at nai- tukod ang kanyang dalawang braso sa kanyang mag kabilang tuhod habang umiikot pa r
"What?" nagulat na nai- bulalas ni Sarah, matapos lamang na marinig niya ang sinabi ni Lester. "Nag i- isip ka ba sa lagay na iyan? Gusto mo na maging girlfriend ako? What for?" nagu- guluhang tanong niya sa binata. "Hindi naman as in girlfriend talaga. We are just pretending. Para lamang makita niya na hindi ka naman talaga nahirapan nung wala sya dahil may tumulong sa iyo. That way, maipa- paramdam mo rin sa kanya ang kung anong naging mali niya noon ng ipag- sawalang- bahala kayo ng anak mo. At least, hayaan mo man lang syang ma- realize na ang laki ng sinayang niya. Na kaya mong patunayan na hindi sa lahat ng pag kakataon ay kaya ka niyang paikutin sa kung ano lang na gusto niya." paliwanag ni Lester. "What if mas lalo syang magalit dahil baka isipin niya na niloko ko sya. Lalo na at kilala ka rin niya. Pwede ka niyang balikan at sumbatan dahil alam mo na kami pero heto at tinulungan mo pa rin kaming mag- in
"Come on, baby, come to daddy!"Masayang sabi ni Raiver habang pinalalapit ang batang si Keith na kasalukuyan ng mabilis maglakad. Mag iisang taon na ito sa ikalawang araw kaya busy na naman sila sa pag hahanda para sa unang karawan nito. Isabay na rin ang pag papa binyag nila sa bata. "Da... da... da..." bungisngis na sabi nito habang pilit na lumalapit sa ama. Tuwang tuwa naman ang ama habang pinag mamasdan ang anak sa pag lalakad nito. Nadapa ang bata. Mabuti na lamang at may green grass ang paligid kaya hindi delikado rito na masugatan. "Oh, come on, get up. You can do it, baby." enganyong sabi ni Raiver. Dahan dahan muli na tumayo ang bata mula sa pag kakadapa at muling ipinag patuloy ang pag hakbang. He's laughing while looking to his dad and con
MARCO MANSION Masayang nag ka- kasiyahan ang lahat ng nasa loob ng Marco mansion. Halos lahat rin ng miyembro ng pamilya ay naroon at masasabing kumpleto na, dahil sa bawat presensya ng mga ito. Masayang nag iinuman, kainan at sayawan ang lahat. Espesyal na okasyon at araw ito ni don Gregorio Marco. Na dinaluhan ng mga kakilala, kaibigan at kasosyo sa negosyo. At masasabi niyang masaya at kuntento sya ngayon na nakita rin niyang kumpleto at maayos ang kanyang mga anak at apo. Naimbitahan rin nila si Lester na hindi naman nag pa- hindi. "Kumusta ka na?" tanong kay Lester ng kala- lapit lang na si Sarah. Kasalukuyang mag ka- kaharap ang mga lalaking Marco kasama sina Lester at Norman. "Okay lang naman. At sya nga pala, congrats." bati nito sa kanya na ikinataka niya. "Ha? Para saan na
Hapon na ng muling lumabas si Sarah bitbit ang kanyang anak. Wala si Raiver at hindi niya alam kung saan ito pumunta. Sinubukan na lang muna niya na ibaba ang anak sa sala upang maglaro. Medyo pa- padilim na rin sa labas at napansin niya na kailangan niyang maghanda ng para sa hapunan nila, since hindi naman sya makakabalik ng Batangas. Habang abala sya sa pag hahanap sa laman ng ref kung ano ang kanyang lulutuin ng biglang bumungad si Angela na kasama ang mga anak nito. "Hello?" malakas na sabi nito. "Hi baby!" at saka ito lumapit kay baby Keith at kinuha nito. Kasunod si Norman na hawak naman ang baby nila. Dumiretsong naupo naman ang batang si Vince. Lumabas si Sarah mula sa kusina. "Hello!" at mabilis na lumapit sa kanya si Angela habang kalong pa rin si baby Keith. "Kumusta? Atlast you're here." anito sabay beso sa kanya. "Tagal mong hindi nagpakita
Mariing napa pikit si Sarah sa sensasyong muli na namang nagigising sa kanyang katauhan na akala niya noon ay wala na. Na hindi na sya maa- apektuhan muli kung sakali man na magkita na naman sila ng ama ng anak niya. Ipinangako na niya sa sarili na titigilan na niya ang pagiging hibang niya na umasa na may damdamin rin ito sa kanya. Ayaw niyang umasa at muli na namang masaktan. Ang tanging nais lamang niya ay ang mabuhay ng maayos at malaya na kasama ang anak niya. Ngunit ano na naman itong nararamdaman niya at tila kayang kaya siyang tangayin ng mga bawat haplos ng lalaki. 'Mali! Hindi ko dapat sya hinahayaan na gawin ito sa akin.' piping bulong niya sa sarili. Muli niyang iminulat ang mga mata at pinilit na maging kaswal. Pinilit niyang mag salita na hindi gagaralgal ng tinig. "Please! Don't do this to me." anas ni Sarah na pilit pina
"May problema ba?" tanong agad ni Raiver sa dalaga pagka babang pagka baba pa lamang nito sa sasakyan. Habang ang bata at ang yaya naman ay naiwan sa loob ng kotse nito. "Nag alala lang kasi si Sarah sa anak niya kaya naki- usap sa akin na kung pwede sya na sumama rito para tingnan ang bata." ani Lester. "Ganoon ba? Sige, sumama na lang muna kayo sa taas." sabi naman ni Raiver at kinuha ang bata bago inutusan na lumabas ang yaya nito. Mabilis naman na napalapit si Sarah sa bata at kinuha ito mula kay Raiver. Walang imik na ini- lapit naman ni Raiver ang bata rito at lumapit sa guard ng building. Inabot rito ang susi ng kanyang kotse upang ito na ang syang mag park ng sasakyan. "Hindi na rin naman ako mag tatagal, aalis na rin ako. Hinatid ko lang itong si Sarah rito." si Lester. &nb
Maaga pa lamang kinabukasan ng agad ng tinawagan ni Sarah ang yaya ng kanyang anak. Halos hindi rin kasi sya nakatulog kagabi sa labis na pag- iisip sa anak. Hindi sya sanay na malayo sa kanya ang anak, dahil ngayon pa lang ito nawalay sa kanya at halos ika- balisa na niya. Agad niyang idinayal ang numero ng yaya. "Hello?" tinig mula sa kabilang linya. "Yes, yaya." "Ai, hello ma'am, good morning po. Ang aga nyo naman po yatang napatawag?" "Kumusta si Keith? Ayos lang ba sya? Hindi naman ba sya nag iyak kagabi? o baka naman-" hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil pinutol rin agad ito ng yaya. "Si ma'am naman, baka naman ma stress ka na niyan sa sobrang pag iisip. Ayos lang naman po, hindi naman sya umiyak kagabi. Nagkaroon lamang po sya ng s
"Really? I can't belive it! Oh my god, Sarah is mine, only mine." hindi maka paniwala na bulalas ni Raiver. Daig pa niya ang idinuyan sa alapaap sa sobrang saya sa nalaman. Natatawa naman ang kanyang mga kaharap habang pina panood ang hitsura niya na daig pa iyong nanalo sa sweepstakes. "I can't believe it. All along, Sarah is my wife. A real wife? Oh god! May karapatan pala talaga ako na bawiin sya?" hindi maka paniwala na sabi niya. "My god baby. Promise! Iba- balik ko agad si mommy rito. Mag ka- kasama sama rin tayo ng buo sa wakas. What a good fortune for me! Ang akala ko na talaga, hindi ko na sya mababawi ulit. Oh, thanks to god!" sabi niya sa nag u- umapaw na saya na sabi. Hindi niya ugali na mag- ala bata sa harapan ng mga ito pero matapos ang mga sinabi ng kanyang kapatid daig pa niya ang batang umiiyak n
"Oh!" hindi maka- paniwalang naka titig ang mga kaibigan ni Raiver sa mukha ng kanyang anak. Marahil sa nakikita ng mga ito ang napaka laking pag ka- kahawig ng mukha nila ng bata. "You didn't told to us na kamukhang- kamukha mo pala sya. Walang duda na sa iyo nga talaga ang bata." huma hangang bulalas ni Jake. "Para kayong pinag- biyak na bunga ah." "Bakit sino bang mag a- akala na papayag si Sarah na makasama ko rin ang anak ko?" saad naman ni Raiver. Kasalukuyan sila ngayon na nasa park at inila- labas ang bata. Sinadya niya talaga na tawagan ang mga kaibigan para naman may makasama sila sa pamamasyal ng araw na iyon. "Ba... ba... ba..." sabi ng batang kalong ni Raiver. Naka salpak rin sa maliit na bunganga nito ang kamao habang pilit na sinusupsop. "Hello, baby! Sana
Parang biglang nagbago ang ihip ng hangin sa pagitan nina Sarah at Lester matapos ng kanyang sinabi. Matagal na katahimikan ang namayani sa pagitan nilang dalawa habang magka harap. Hindi makapaniwala si Sarah sa narinig mula mismo kay Lester. 'Ano raw? Mahal niya ako? No. Nagkamali ka lang ng pandinig. Magkaibigan lang kayo at tinu- tulungan ka lamang niya. Walang malisya sa pagtulong niya sa iyo.' piping bulong ng kanyang isipan. Nanlalaki ang mga mata na sumulyap siya kay Lester. Hindi pa rin makapaniwala sa mga sinabi nito. "A- anong sinabi mo? Lester, huwag kang mag biro ng ganyan dahil hindi nakaka- tuwa. Wala rito si Raiver para umasta ka ng ganyan." puno ng kaba ang dibdib na sabi ni Sarah ng mga sandaling iyon. "Totoo ang mga sinabi ko sa iyo kanina.