"SARAH?"
Muling tawag nito sa pangalan niya at ramdam niya na mas lumapit pa ito sa kanya.
Kahit malakas ang kabog ng kanyang dibdib ay pinilit pa rin niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kailangan niyang ipakita na matapang sya at hindi sya papa- sindak rito.
Ilang beses pa muna syang napa lunok bago sandaling ipinikit ng mariin ang mga mata at pinag lapat ang mga labi, matapos ay tila kalmadong hinarap ang lumapit.
Ang akala niya ay handa na sya, ngunit nag kamali pala sya. Dahil ng magtama ang mga mata nila, kulang na lang ay maglaho ang lahat ng tapang at lakas ng loob na inipon niya sa kanyang dibdib. Pakiramdam niya ay pinanginigan sya ng kanyang buong kalamnan.
At tama ba ang nakikita niya sa mga nito? Pagkasabik. Tila sabik na sabik at masaya ito na mukhang nakita na nga talaga sya.
"Sa
"Sarah please, can we talk? For god sake, please? Just this one." tinig ni Raiver habang nasa labas ng gate ng resthouse na kanilang tinu tuluyan. Kasalukuyan siya ngayong naka upo sa sala at nag i- isip. Matapos nga kasi ng insidente kanina, hindi niya maiwasan na magulat sa nakitang pagiging mainitin ng ulo ng dalawang lalaki. Siguro nga, nabigla lamang ang dalawa lalo na si Raiver. Ngunit hindi sapat na dahilan iyon para maging marahas ito sa mismong harapan pa niya. Sa tagal na hindi niya ito nakita. Naging tahimik ang mundo niya. Ngunit ngayon naman bigla na lamang itong lalapit at mananakit pa. "Talk to me, please?" muli ay paki- usap nito. Lumapit sa kanya si Lester. "I'm sorry about what happened earlier. Pero siguro kung kausapin mo na muna siya para manahimik na sya." payo
"Hindi ako aalis rito ng hindi ko nakaka sama ang mag- ina ko." mariing sabi ni Raiver ng harapin niya si Lester. Tinitigan niya ito ng masakit na tingin na alam niyang mararamdaman nito ang nadarama niyang pang ga- galaiti. "Wala na tayong dapat pang pag usapan, Raiver. At tinatapos ko na rin ang kung ano man na naging kasunduan natin noon. Mahal ko ang anak ko. At tama nga sila, na hindi ko ka- kayanin kung ilalayo mo man sya sa akin. Ngunit ayaw ko na rin naman na pareho lang nating niloloko ang mga sarili natin. Mag paka totoo na lang tayo para hindi rin tayo ang higit na ma- apektuhan." mahabang saad ni Sarah. "Huwag mo na kaming gu- guluhin pa. At pagkatapos nito, ganyang nag kausap na rin lamang kayo maari na rin sigurong ayusin ninyo ang mga naging problema ninyo. Balak na namin mag pakasal ni Sarah sa mas lalong madaling panahon. Kaya mas mabuting sarado na sa inyo ang ibang mga b
RAIVER'S POVKasalukuyan ngayon na naka sakay sa kanyang kotse si Raiver at naka hinto sa isang gilid ng kalye na hindi kalayuan sa may robinsons mall. Habang kasalukuyang may kausap sya sa kanyang phone. "Narito na ako sa lugar na sinasabi mo." aniya sa kanyang kausap sa kabilang linya. "Sige, sandali. I'm in a minute." anito bago nawala sa linya. Ilang sandali pa muna syang nag hintay pagka baba ng kanyang phone. Maya- maya lang ay may tumapat na bulto ng lalaki sa pinto sa may parte sa driver seat. Bahagya niyang in- slide ang window ng bintana ng kanyang kotse. Bago inabot ang isang puting sobre mula sa lalaki. "Pumasok ka na muna rito." aya niya sa lalaki. "Sigurado ka ba? Baka maka abala lamang ako kung bala
"Open it!" Mariing utos ni Raiver kay Maira. Kita ng dalawang babae ang galit na nasa mukha ng lalaki. Halos panginigan ng kanyang mga kamay si Maira ng damputin niya sa ibabaw ng mesita ang puting sobre na ini- hagis ni Raiver sa kanya. Hindi niya maintindihan kung tila bakit labis- labis naman ang galit na nasa mukha nito. Ilang beses muna siyang lumunok ng kanyang sariling laway dahil pakiramdam niya ay nanuyo ang kanyang lalamunan. Unti- unti niyang binuksan ang puting sobre at nagulat na lamang sa bumulaga sa kanyang laman niyon. Picture nila ni Victor na magka holding hands habang papasok ng clinic kung saan siya kumuha ng ultrasound test niya. Ang tanda niya ay hindi niya kasama noon si Raiver dahil sa may iba itong pinuntahan at walang interes na samahan siya kaya tinawagan niya si Victor at nag pasama na lang
"Mahal kita!" Muling ulit na sabi ni Raiver sa kanyang harapan. Pakiramdam tuloy niya ay nanigas ang kanyang katawan at hindi sya maka- galaw. Wala ring ano mang salita ang lumabas sa kanyang bibig. Labis siyang nabigla sa sinabi nito. Hindi rin niya naiwasan na kabahan ng husto. "Please, Maniwala ka naman oh!" dagdag na samo pa ni Raiver sa kanya. Sa kabilang banda naman ay malinaw na narinig iyon ni Lester na kagagaling lamang sa labas na namili at hustong pa- pasok na sana kaso biglang naudlot iyon ng mapansin niyang naroon rin si Raiver. Bahagya muna siyang lumingid sa isang corner roon upang hindi maka- agaw ng atensyon sa mga ito. Sa kabila naman ng gulat ni Sarah ay nagawa pa rin niyang maka pag- isip pa ng maayos. 'Hindi ka dapat basta- basta na lang naniniwala sa mga sinasabi niya. Anong malay mo kung sinasabi lang niya iyan para bumalik ka sa
Kapwa nila hindi inasahan ang mga nangyari. Hindi pa rin naman tuluyang bumagsak ang katawan ni Sarah sa matigas na sahig dahil sa maagap na pag salo ni Raiver sa kanya. "Be careful!" anas nito sa kanyang punong- tainga. Naging dahilan naman iyon para muling makaramdam ng kakatwa sa katawan si Sarah. Bigla ang pag gapang ng ka- kaibang kiliti at ang init sa kanyang mga bawat himaymay ng ugat. Init na kay tagal rin yatang pinanabikan ng kanyang katawan. Init na hatid ng pagkakadikit ng kanilang mga katawan. Ang kanina na malakas na kabog ng kanyang dibdib ay lalo pang dumoble at tila halos panikipan na sya ng hininga. Bahagya siyang nakasandal sa matigas at malapad na dibdib nito. Habang ang mga braso naman ni Raiver ay naka- pulupot sa kanyang beywang. Malayang sumusuot sa kanyang pang- amoy ang nakaka halinang amoy nito. Parang pakiramdam tuloy niya ay ayaw na niyang lumayo pa rito. Agad na namula ang kanyang magkabilang pisngi ng ma- realize kung nasaan sila at ano ang ayos
LESTER POV "Bakit pa sya muling bumalik rito? Ang akala ko ba tapos na kayong nag- usap na dalawa." tanong agad ni Lester kay Sarah matapos na tuluyang maka- alis si Raiver. Agad itong dumiretso sa sala at naupo na halatang pagod pa sa byahe. "Humingi kasi siya ng oras para makasama ang bata." panimula niya rito na naupo rin sa katapat na upuan nito. "At pumayag ka ba?" tanong nito na napaka masyadong pormal ng mukha. Wala ka man lang mabakas na kung ano pa mang emosyon. "Oo eh. Mas mabuti na iyon kesa naman maisipan pa niya na ilayo at kunin niya sa akin si Keith. Mas mabuti na kung pag bigyan ko na lang sya sa hiling niya. Kesa naman magulat na lang ako na kinukuha na pala niya ang anak ko. Atleast iyon alam kong ibabalik rin niya rito matapos ng araw na pinag- usapan namin. Alam kong hindi naman siya mahirap kau
Parang biglang nagbago ang ihip ng hangin sa pagitan nina Sarah at Lester matapos ng kanyang sinabi. Matagal na katahimikan ang namayani sa pagitan nilang dalawa habang magka harap. Hindi makapaniwala si Sarah sa narinig mula mismo kay Lester. 'Ano raw? Mahal niya ako? No. Nagkamali ka lang ng pandinig. Magkaibigan lang kayo at tinu- tulungan ka lamang niya. Walang malisya sa pagtulong niya sa iyo.' piping bulong ng kanyang isipan. Nanlalaki ang mga mata na sumulyap siya kay Lester. Hindi pa rin makapaniwala sa mga sinabi nito. "A- anong sinabi mo? Lester, huwag kang mag biro ng ganyan dahil hindi nakaka- tuwa. Wala rito si Raiver para umasta ka ng ganyan." puno ng kaba ang dibdib na sabi ni Sarah ng mga sandaling iyon. "Totoo ang mga sinabi ko sa iyo kanina.