RAIVER'S POV
Kasalukuyan ngayon na naka sakay sa kanyang kotse si Raiver at naka hinto sa isang gilid ng kalye na hindi kalayuan sa may robinsons mall. Habang kasalukuyang may kausap sya sa kanyang phone.
"Narito na ako sa lugar na sinasabi mo." aniya sa kanyang kausap sa kabilang linya.
"Sige, sandali. I'm in a minute." anito bago nawala sa linya.
Ilang sandali pa muna syang nag hintay pagka baba ng kanyang phone. Maya- maya lang ay may tumapat na bulto ng lalaki sa pinto sa may parte sa driver seat.
Bahagya niyang in- slide ang window ng bintana ng kanyang kotse. Bago inabot ang isang puting sobre mula sa lalaki.
"Pumasok ka na muna rito." aya niya sa lalaki.
"Sigurado ka ba? Baka maka abala lamang ako kung bala
"Open it!" Mariing utos ni Raiver kay Maira. Kita ng dalawang babae ang galit na nasa mukha ng lalaki. Halos panginigan ng kanyang mga kamay si Maira ng damputin niya sa ibabaw ng mesita ang puting sobre na ini- hagis ni Raiver sa kanya. Hindi niya maintindihan kung tila bakit labis- labis naman ang galit na nasa mukha nito. Ilang beses muna siyang lumunok ng kanyang sariling laway dahil pakiramdam niya ay nanuyo ang kanyang lalamunan. Unti- unti niyang binuksan ang puting sobre at nagulat na lamang sa bumulaga sa kanyang laman niyon. Picture nila ni Victor na magka holding hands habang papasok ng clinic kung saan siya kumuha ng ultrasound test niya. Ang tanda niya ay hindi niya kasama noon si Raiver dahil sa may iba itong pinuntahan at walang interes na samahan siya kaya tinawagan niya si Victor at nag pasama na lang
"Mahal kita!" Muling ulit na sabi ni Raiver sa kanyang harapan. Pakiramdam tuloy niya ay nanigas ang kanyang katawan at hindi sya maka- galaw. Wala ring ano mang salita ang lumabas sa kanyang bibig. Labis siyang nabigla sa sinabi nito. Hindi rin niya naiwasan na kabahan ng husto. "Please, Maniwala ka naman oh!" dagdag na samo pa ni Raiver sa kanya. Sa kabilang banda naman ay malinaw na narinig iyon ni Lester na kagagaling lamang sa labas na namili at hustong pa- pasok na sana kaso biglang naudlot iyon ng mapansin niyang naroon rin si Raiver. Bahagya muna siyang lumingid sa isang corner roon upang hindi maka- agaw ng atensyon sa mga ito. Sa kabila naman ng gulat ni Sarah ay nagawa pa rin niyang maka pag- isip pa ng maayos. 'Hindi ka dapat basta- basta na lang naniniwala sa mga sinasabi niya. Anong malay mo kung sinasabi lang niya iyan para bumalik ka sa
Kapwa nila hindi inasahan ang mga nangyari. Hindi pa rin naman tuluyang bumagsak ang katawan ni Sarah sa matigas na sahig dahil sa maagap na pag salo ni Raiver sa kanya. "Be careful!" anas nito sa kanyang punong- tainga. Naging dahilan naman iyon para muling makaramdam ng kakatwa sa katawan si Sarah. Bigla ang pag gapang ng ka- kaibang kiliti at ang init sa kanyang mga bawat himaymay ng ugat. Init na kay tagal rin yatang pinanabikan ng kanyang katawan. Init na hatid ng pagkakadikit ng kanilang mga katawan. Ang kanina na malakas na kabog ng kanyang dibdib ay lalo pang dumoble at tila halos panikipan na sya ng hininga. Bahagya siyang nakasandal sa matigas at malapad na dibdib nito. Habang ang mga braso naman ni Raiver ay naka- pulupot sa kanyang beywang. Malayang sumusuot sa kanyang pang- amoy ang nakaka halinang amoy nito. Parang pakiramdam tuloy niya ay ayaw na niyang lumayo pa rito. Agad na namula ang kanyang magkabilang pisngi ng ma- realize kung nasaan sila at ano ang ayos
LESTER POV "Bakit pa sya muling bumalik rito? Ang akala ko ba tapos na kayong nag- usap na dalawa." tanong agad ni Lester kay Sarah matapos na tuluyang maka- alis si Raiver. Agad itong dumiretso sa sala at naupo na halatang pagod pa sa byahe. "Humingi kasi siya ng oras para makasama ang bata." panimula niya rito na naupo rin sa katapat na upuan nito. "At pumayag ka ba?" tanong nito na napaka masyadong pormal ng mukha. Wala ka man lang mabakas na kung ano pa mang emosyon. "Oo eh. Mas mabuti na iyon kesa naman maisipan pa niya na ilayo at kunin niya sa akin si Keith. Mas mabuti na kung pag bigyan ko na lang sya sa hiling niya. Kesa naman magulat na lang ako na kinukuha na pala niya ang anak ko. Atleast iyon alam kong ibabalik rin niya rito matapos ng araw na pinag- usapan namin. Alam kong hindi naman siya mahirap kau
Parang biglang nagbago ang ihip ng hangin sa pagitan nina Sarah at Lester matapos ng kanyang sinabi. Matagal na katahimikan ang namayani sa pagitan nilang dalawa habang magka harap. Hindi makapaniwala si Sarah sa narinig mula mismo kay Lester. 'Ano raw? Mahal niya ako? No. Nagkamali ka lang ng pandinig. Magkaibigan lang kayo at tinu- tulungan ka lamang niya. Walang malisya sa pagtulong niya sa iyo.' piping bulong ng kanyang isipan. Nanlalaki ang mga mata na sumulyap siya kay Lester. Hindi pa rin makapaniwala sa mga sinabi nito. "A- anong sinabi mo? Lester, huwag kang mag biro ng ganyan dahil hindi nakaka- tuwa. Wala rito si Raiver para umasta ka ng ganyan." puno ng kaba ang dibdib na sabi ni Sarah ng mga sandaling iyon. "Totoo ang mga sinabi ko sa iyo kanina.
"Oh!" hindi maka- paniwalang naka titig ang mga kaibigan ni Raiver sa mukha ng kanyang anak. Marahil sa nakikita ng mga ito ang napaka laking pag ka- kahawig ng mukha nila ng bata. "You didn't told to us na kamukhang- kamukha mo pala sya. Walang duda na sa iyo nga talaga ang bata." huma hangang bulalas ni Jake. "Para kayong pinag- biyak na bunga ah." "Bakit sino bang mag a- akala na papayag si Sarah na makasama ko rin ang anak ko?" saad naman ni Raiver. Kasalukuyan sila ngayon na nasa park at inila- labas ang bata. Sinadya niya talaga na tawagan ang mga kaibigan para naman may makasama sila sa pamamasyal ng araw na iyon. "Ba... ba... ba..." sabi ng batang kalong ni Raiver. Naka salpak rin sa maliit na bunganga nito ang kamao habang pilit na sinusupsop. "Hello, baby! Sana
"Really? I can't belive it! Oh my god, Sarah is mine, only mine." hindi maka paniwala na bulalas ni Raiver. Daig pa niya ang idinuyan sa alapaap sa sobrang saya sa nalaman. Natatawa naman ang kanyang mga kaharap habang pina panood ang hitsura niya na daig pa iyong nanalo sa sweepstakes. "I can't believe it. All along, Sarah is my wife. A real wife? Oh god! May karapatan pala talaga ako na bawiin sya?" hindi maka paniwala na sabi niya. "My god baby. Promise! Iba- balik ko agad si mommy rito. Mag ka- kasama sama rin tayo ng buo sa wakas. What a good fortune for me! Ang akala ko na talaga, hindi ko na sya mababawi ulit. Oh, thanks to god!" sabi niya sa nag u- umapaw na saya na sabi. Hindi niya ugali na mag- ala bata sa harapan ng mga ito pero matapos ang mga sinabi ng kanyang kapatid daig pa niya ang batang umiiyak n
Maaga pa lamang kinabukasan ng agad ng tinawagan ni Sarah ang yaya ng kanyang anak. Halos hindi rin kasi sya nakatulog kagabi sa labis na pag- iisip sa anak. Hindi sya sanay na malayo sa kanya ang anak, dahil ngayon pa lang ito nawalay sa kanya at halos ika- balisa na niya. Agad niyang idinayal ang numero ng yaya. "Hello?" tinig mula sa kabilang linya. "Yes, yaya." "Ai, hello ma'am, good morning po. Ang aga nyo naman po yatang napatawag?" "Kumusta si Keith? Ayos lang ba sya? Hindi naman ba sya nag iyak kagabi? o baka naman-" hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil pinutol rin agad ito ng yaya. "Si ma'am naman, baka naman ma stress ka na niyan sa sobrang pag iisip. Ayos lang naman po, hindi naman sya umiyak kagabi. Nagkaroon lamang po sya ng s