Atarah's POV
NAPABALIKWAS ako sa kinahihigaan ko nang mapansin kong hindi pamilyar ang tinutuluyan ko. Nilibot ko ang aking paningin, at tumambad saakin na nasa maliit akong kubo. Tinignan ko ang hihigaan ko, nakahiga ako sa isang papag pero may maayos naman na foam.
Tumayo ako at sumilip sa maliit na bintana.At nakita ko na marami ring kubo at may mga tao sa labas nito habang busy na busy sakanilang mga ginagawa.
"Nasaan ba ako?" bulong ko sa sarili ko at pinikit ko ng mariin ang ulo ko, wala akong kahit anong naalala bukod sa niloko ako ng pamilya ko at ni Rare pati narin ang pagkawala ng anak ko.
Unti unti na namang nagsituluan ang luha ko nang maalala ko ang masalimuot na naranasan ng anak ko na hindi man lang nabigyan nang pagkakaton na masilyan ang mundo.
Nanginginig akong bumalik sa pagkaupo sa papag. Pinunasan ko l
Atarah's POVILANG ARAW na ang nakalipas simula nang mapagtanto kong buhay ang anak ko. Sumaya ang puso ko nang malaman ko 'yun lalo pa't alam talaga ni Ranch ako ang tunay niyang ina niya kahit hindi ko siya naalagaan ng tatlong taon.Kinukwento nga saakin ni Roks kung gaano talaga kagusto ni Ranch na lumapit saakin noong mga panahon na d-depressed ako pero hindi pwede kaya talagang habang nagkukwento saakin sina Aida, Roks and Amirah sa mga karanasan ni Ranch nang wala ako ay talagang naiyak ako ng sobra sobra. Ang sakit sa puso sobra, andami kong pagkukulang sa anak ko lalo pa noong mga panahon na nag s-suffer siya sa sakit niya kaya nga sisiguraduhin kong pupunan ko ang lahat ng pagkukulang ko sakaniya.Thanks to Roks, Amirah and Aida dahil sila ang tumayong magulang kay Ranch habang ako ay wala dahil sa letcheng sakit ko.Hindi ko akalain na nadepressed ako dahil sa m
-Try to play the song entitled "SOMEONE YOU LOVED" by Lewis Capaldi while reading this chapter-Rare's POVI SIGHED like a slight spring breeze, soft and gentle, almost lost against the drone of the traffic. D-mn it, there's a f-cking meeting that I need to attend but now, I'm late. F-ck Traffic!Napahilot ako sa sintido at pinagalaw ang panga ko bago ko kinuha ang phone ko upang tignan ang mensahe ng sekretarya ko.My eyes widened as I bit my lips when I saw my beautiful wallpaper. This picture of me and my baby Atarah was taken almost four years ago when we're at the El Nido Palawan."How I wish you're still here beside me baby. Your eyes is so warm that it's healing my cold soul, your lips have enough softness to calm me
Atarah's POVNAKANGITI ako na parang aso ngayon sa kaharap kong mga lalaki habang sa baba ng lamesa ay hawak hawak ko ang kamay ni Roks dahil nanginginig ang kamay ko dahil sa sakit at galit na nararamdaman ko.Hindi ako makapaniwalang magkaharap na kami ng lalaking naging dahilan kaya naging miserable ang buhay ko pati narin ang anak namin.Binabantayan ko ang mga expresyon ni Rare pero hindi ko 'to mabasa dahil sobrang blanko ng expresyon niya. Kabisado ko si Rare alam kong magaling siya magtago ng emosyon pero kanina nang binigkas niya ang 'Mr. at Mrs. Montego' ay parang sobrang nasasaktan 'to pero siguro nga guni guni ko 'yun dahil naman 'di naman siya masasaktan baka matakot oo posible dahil ang babaeng sinaktan, pinaglaruan at pinalabas niyang patay na ay kaharap niya ngayon."So let's start.
Atarah's POVALASDOS na ng madaling araw pero ang mata ko ay dilat na dilat pa rin. Gusto kong matulog pero hindi ko magawa dahil hindi mapakali sa text saakin mula sa unknown number na alam ko namang si Rare.Gusto kong alisin sa utak ko ang text na 'yun pero hindi ko talaga magawa. Hindi ko naman nireplyan at wala talaga akong balak talaga replyan 'yun dahil sino ba siya para replayan ng isang babae na pinaglaruan niya.Wala naman na naging kasunod ang text kaya siguro nga na wrong send llang siya. Bakit nga naman niya ako itetext? I'm not his baby anymore dahil si Akisha at Akeila na ang pamilya niya.Pero bukod sa text niyang 'yun. Gumugulo rin saakin ang miserableng expresyon ni Rare nang magtama ang mata namin kanina sa presscon.Parang noong nasa conference room kami ng foundation nila sobrang lamig ng expresyon niya pero nang magkita kami sa presscon parang um
Atarah's POVLUMABAS ako sa Comfort Room na hinahabol ang hininga ko.Napalinga linga ako sa paligid ngunit hindi ko na nakita ang body guard ko na kasama kanina. May dumaan na babae sa harap ko kaya agad kong tinanungan dahil gusto kong makalayo rito."Ate saan po ba ang ibang CR dito?" nanginginig kong wika kaya sinuklian niya ako ng nag aalalang expresyon."Dito sa kaliwala at pagkatapos kumanan ka." nagaalalang usal niya."Salama
Atarah's POVMALAKI ang ngiti ko kahit naka maskara ako habang papasok kami sa hotel na pagmamayari nina Charl dahil dito gaganapin ang masquarade party nang partnership ng mga Rodriguez at Dela Veja.Taas noo kaming naglalakad nina, Amirah at Namuaco sa red carpet samantalang sa tabi ko naman ay si Roks na kahit hindi ko nakikita ang mukha ay paniguradong walang reaksyon ang mukha.Kaliwat kanan ang click ng camera habang naglalakad kami hanggang sa pinatigil kami sa gitna para mapicture-an ng ayos.I'm wearing a dark red one shoulder evening gown na may pinartneran ko ng black matter half mask samantalang si Roks ay nakablack tuxedo na may dark red na necktie at pareho kami ng maskara.
Rare's POVI WALK to the bed and lay down beside her in the dark, peaceful and quite. She becomes even more radiant, more angelic. The beauty of her sleeping face enchant me so much. The sound of her breathing was so soft and faint. I smell her scent that's good and sweet.I bit my lower lips and caressed her face while she's still sleeping. I badly want to hug and kiss her but I don't want to take advantage at her, I respected her and I know, if I do that she'll be mad and will never forgive me.I'm not the one who change her clothes kahit na nakita ko naman noon ang kabuuan niya, iba na ang sitwasyong ngayon hindi maaring kaagad ko nalang siyang bihisan ng walang pahintulot niya dahil may asawa at anak na 'to. I respected them too kaya pinapabihis ko siya kay Aling Josa. Ang nangangalaga ng mansyon na 'to na pagmamayari ni Atarah.
Atarah's POVDINILAT ko ng paunti unti ang mga mata kong napakabigat. Napatitig ako sa kisame ng mapungay pungay na mata. Agad akong napaupo sa kama nang mapagtanto kong nandito pa rin ako sa mansyon ni Rare.Napahawak ako sa ulo ko at ipinikit ang mga mata ko ng mariin. Nandirito pa rin ako so ang ibig sabihin hindi panaginip ang nangyari kagabi? Lahat nang 'yun katotohanan?Napatayo ako mula sa pagkaupo at dumaretso sa bathroom. Pagpasok ko agad akong tumingin sa salamin at natagpuan ko agad ang sarili ko na namamaga ang mga mata, namumula ang ilong at namumutla habang suot ko pa rin ang pajama na kagabi ko pang suot suot.Agad akong naghilamos at may nakita ako toothbrush na mukhang bago pa kasi nasa pack pa 'to kaya ginamit ko na. Dahan dahan ako nagtooth brush at pinagmamasdan ko ang mukha ko ang mukha at 'di ko alam pero biglang nag flashback ang lahat ng nangyari kagabi.
Rare's POVTHERE are people you just want to keep forever, those whom you want to be in your life for as long as possible.For some, there are a lot but for me there's only one, that person who will be with you for the rest of your life, your special someone, the one you want to proudly be with like you just want to shout to the world or universe that you are in love or that you have found the person that you want to spend forever with.Falling in love with her was like entering a house and finally realizing I'm home. When she smiled at me I feel invisible hands wrapping around me making me feel safe. When her eyes are locked on mine, it's like I can see galaxies instead of just toxic cenery. Having her in my life makes me feel like everything's possible in this world, like I can conq
Atarah's POVNANGINGINIG ang mga tuhod ko habang nakatungo ako sa mga 'to dahil wala akong tigil kaiiyak hanggang sa naramdaman kong may humahaplos haplos sa likuran ko.Inaangat ko ang paningin kong nanlalabo na dahil nahaharangan ng mga luha ang mata ko. "A-aida?" nauutal na saad ko dahil hindi ako makapaniwala na ngayon ay nakikita ko na naman siya."Bakit ka umiiyak? Inaaway ka na nan ng ipaktang Presh na 'yan? Ano gusto mo, resbakan natin? Patulong tayo sa
Atarah's POVGALIT na galit kong sinugod si Presh. Sinakal ko siya na may ngiti sakaniyang labi pero agad din naman akong nilayo ng mga tauhan niya sakaniya."Anong ginawa mo sa anak ko?!" galit na turan ko at pilit na pumupumiglas sa hawak ng mga tauhan niya."Hulaan mo kung paano siya namatay.." mapangasar na saad nito kaya nagsituluan ang luha ko habang nanginig ang mga labi ko dahil sa kawalang hiyaan niya."Papatayin kita!" galit na sigaw ko dahil nagagawa niya pang matuwa na may napatay siya. Umiiyak akon
Atarah's POVMINULAT ko ang mga mata ko nang marinig kong may nagsasalita. Napakagat ako saaking labi dahil sa nakaramdam ako ng matinding lamig at pananakit ng ulo."Atarah! Atarah!" napatingin ako sa katabi ko kung saan nanggagaling ang boses na tumawag na 'yun."Aida?"nagtataka kong sambit lalo na ng makita kong nakatali ang magkaliwang kamay at paa niya sa mismong pader habang maka lingerie siya na kulay red.Nababa rin ang tingin ko sa sarili ko at kagaya niya pareho kami ng sitwasyon. Parang nakaattach kami sa pader. Magkabilang kamay at paa namin ay nakaposas ng isang bakal, naka lingerie rin ako ng kulay black.Kaya pala malamig dahil halos nakahubad na kami. Nilibot ko ag paningin ko sa kwartong 'to.Walang kahit ano akong nakikita bukod sa puro kulay p
Atarah's POVMABILIS ang naging pagakyat ko sa hagdan at naglakad papunta ng kwarto ko. Pagpasok ko ay agad kong sinipat ang bawat sulok ng kwarto ko at natagpuan ko ang phone ko sa gilid ng lampshade.Napataas ang kilay ko nang may notification na may nag email saakin pero hindi ko nalang 'to binuksan at dumaretso sa contact saka sinubukang tawagan si Amirah.Ilang beses nag ring pero walang sumasagot. Mahigit sampung ringing ang phone ko pero hindi pa rin nito sinasagot ang tawag hanggang sa mag out of coverage.Hindi pa rin 'to nagpapalit ng sim dahil ringing pa rin naman sa kabilang linya. So maaring matrack namin 'to dahil gamit niya pa rin naman ang dating phone number niya. Pero hindi naman sila Tanga eh lalong lalo na 'yang si Presh. T'yak alam nilang mat-track sila dahil sa number. So may mali, halatang sinadya nila na h'wag palitan pero bakit? Utos ba 'to ni Pres
Atarah's POVHINDI ako makasagot sa sinabi niya dahil parang biglanalang akong napipi na animo pinutol ang dila ko dahil sa nakikita ko ngayon kung gaano siya ka miserable.Nakakapangsisi na sinisi ko s'ya sa lahat na nangyari saamin ng anak ko noon. Ang sama sama ko na pinagbintangan ko siyang manloloko at papatay sa anak ko. Kasalanan mo talaga lahat 'to Atarah, galit na galit ang puso mo noon habang siya durog na durog."Sorry.." lagi nalang sorry ang tinutugon ko kahit alam ko namang hindi sapat ang sorry ko sa lahat ng sakit sakaniya. Ang akala ko pinaka masakit at mahirap na ang pinagdaanan namin pero mali ao dahil saaming dalawa ni Rare ay siya ang mas nahirapan pero hindi 'to sumuko."I've always been good at fixing and healing things or people. I fixed you, I heal your broken heart every time it shattered into pieces and once I
Atarah's POVKINABUKASAN, ay uuwi na ako nang mansyon dahil ok naman daw ako sabi ng doctor ko. H'wag lang daw ako magpaka stress at dapat h'wag masyadong mapagod.Kanina pa ng madaling araw nagsimula ang engkwentro nina Roks sa mga tauhan nina Presh. At hanggang ngayon ay wala pa kaming balita sa mga nangyayari sakanila.God, sana walang masaktan sakanilang lahat lalo pa't kasama si Roks, Kenji at Rare na pumunta doon.Papunta kami sa ICU ngayon para sumilip sa kalagayan ni Tan, naging maayos naman ang operation pero comatosw daw ito at maaring hindi na magising pa dahil halos makina nalang ang bumubuhay sakaniya ngayon. "Mabuti nalang talaga
Atarah's POVHINDI ko inalis ang tingin ko kay Rare habang iyak pa rin ako ng iyakpero hindi ko naman siya magawang lapitan. Natatakot ako lalo na't sobrang frustrated niya at umiiyak habang kausap niya si Kenji.Gustong gusto ko siyang yakapin dahil pareho naming kailangan ang isa't isa sa mga oras na 'to pero nanghihina akong lumapit sakaniya.Wala akong pakialam kung paano n'ya nalaman ang tungkol saamin ang mahalaga ay alam n'ya na buhay ang anak namin. Alam kong galit siya, dahil kanina nang unang magtama ang mga mata namin ay sari saring emosyon ang nakita ko sa mga mata niya pero galit at lungkot ang nababasa ko ang pinaka nababasa ko."Anak. Mauwi na tayo.." pagod akong tumingin kay Mommy. Nandito pa rin kami sa labas ng hospital dahil ayaw ko pang umuwi hanggat hindi nakikita ang anak ko.
Rare's POVI WAS looking at my Atarah's picture cherishing each memory. I'm struggling to let go of the our precious memories.She is every man's dream.It's really hurt to leave her but I know I will hurt her more if she stays with me. I should admit that I couldn’t make her happy anymore.Letting go of someone you trulylove is one of the most difficult things in the world.Thepain of a lost love lingering like a subtle poison. I can’t be the best for her anymore, Someone better is waiting for her.She deserve to be happy with the right one. A useless guy like me did not deserve a girl like her. She was the first girl I fell in love with, I grew in love with. She made me believe in love. I loved her more than I could possibly imagine loving someone.My life is sweet because she's part