Atarah's POV
TUMAMBAD agad saakin ang duguan mukha ni Adier habang nakapikit pa 'to at nakasandal sa isang couch habang nakangiwi dito sa kwartong 'to.
"What happened? May first aid kit ba kayo?" linapitan ko siya at umupo sa tabi niya. Nilingon ko ang kasama kong transwoman at bakas sa mukha niya ang sobrang pagaalala.
Mukhang siya ang manager ng Bar na 'to at 'di ko siya masisi kung mataranta siya dahil sa teretoryo nila nasaktan ang anak ng namumumo sa Bansa. Ang Presidente.
"Hey, Naririnig mo ba ako? I'm Atarah. Gagamutin kita, ok?" sambit ko sakaniya at agad akong napangiwi sa noo niyang walang tigil kadudugo.
"Uh--A-tarah?" umungol siya at agad niyang binuksan ang mga mata niya at na
Atarah's POV"NO CHARL. Para saan pa?!" Matigas na bulyaw ko sakaniya.Nahihibang na siya. Yakap? Tanga ba siya? Bakit hindi si Ate ang yakapin n'ya."Ath...please." napipiyok na siya at nagmamakaawa ang mga mata niya. Akmang hahawakan niya ang kamay ko pero tinabig ko 'to."Charl, magtapat ka nga saakin?! Magkaliwanagan tayo. Bakit ka umiiyak? Para kanino ang mga
Atarah's POVMAY Glass na nakaharang sa pagitan namin at nung CT scan machine kung nasaan si Adier. Ang kwartong 'to ay halos kapareho lang talaga ng kwarto sa hospital kung nasaan ginagawa ang mga CT SCAN session."He's sleeping, pinilit niyang matulog para mabawasan ang takot niya. Gad I'm so proud of him." masayang sambit ni Doctora.Nakatitig lang ako sa machine habang kinakagat ang labi ko. Napangiti ako ng tipid dahil kahit paano ay gumawa siya ng paraan para matakasan ang takot niya.Tok! Tok!"Atarah pakisuyo nga. At
Atarah's POV"SIR, Settle na po ang lahat.Makaalis na tayo." sambit ng isang maputi at kalbong lalaki."Good, By the way Drew, This is my girlfriend. Atarah." proud na pagpapakilala nito Rare. Napangiti nalang ako at napailing iling sa ginawa niya.Maganda ang deal niya and interesting masyado and isa pa dahil sobrang napasaya niya bakit ako tatangi? Bakit hindi ko 'to pagbibigyan?Pero sabi ko sa sarili ko pantay pantay at walang lamangan dapat pero bakit kay Rare hinahayaan ko siyang makalamang saakin? D-mn me. I'm really unfair."Bawi doc! Ang ganda. Anghel ba 'yan?" natatawang biro ni Drew habang nakatingin saakin at nakangiti."She's mine Drew. Find yours.Tss." nabali
Atarah's POVMASAMA pa rin ang tingin ko sakaniya nang matapos ang halikan namin.Naiinis ako sakaniya pero mas naiinis ako sa sarili ko. Like kasi bakit ba ako pumapayag na halik halikan ako dahil ba nangungulila rin ako sa labi niya?Pero wala naman masama sa ginawa namin dahil boyfriend ko naman siya ngayon. Yes hanggang ngayon lang. Bukas wala na single na ulit ako and Ex ko na siya at manliligaw ko nalang ulit.Hayz, Ang gulo gulo ng utak ko! Bakit ba kasi ako pumayag sa gan'to. Bakit ok lang saakin na makalamang siya pero kapag sina Kristan hindi at lagi kong sinasabi ang katagang 'Walang lamangan, dapat pantay pantay.' pero ano 'tong ginagawa ko? Pumayag ako maging girlfriend ni Rare at halik halikan niya lang kung kailan niya gusto.D-mn it? Gusto mo na ba siya self ha? Nahulog
Atarah's POVKARARATING lang namin ngayon sa mansyon at 9 am na. Sinundo kami ng chopper ni Rare mula sa , Camarines Norte para mas mapabilis ang uwi dahil may lakad pa ako. Nagland 'to sa helipadng kaniyang mansyon. At pagkatapos nito ay hinatid na ako rito ni Rare. Ang sarap kaya sa feeling kasi naupo ako sa tabi ng pilot seat tapos si Rare ang nakaupo sa pilot seat at siya ang nag drive ng helicopter. Astig niya nun sobra parang ang hot hot ng dating niya.Lahat nalang ata kaya gawin ni Rare eh. Andami kong nalaman sakaniya ngayon, Marunong siya mag surf and marunong pa siya magpatakbo ng helicopter, Saan ka pa?Papasok na kami ng Mansyon dala dala ang aming pasalubong nang makasalubong namin ang aming mayordoma na may dalang dustpan and walis."Hi Lal
Atarah's POVMUKHANG handang handa na naman 'tong si Rare dahil may dala 'tong sapin para ilatag sa damuhan at may dala dala pa 'tong mga pagkain namin. Kaya picnic/ stargazing ang theme ng date namin ngayon. Alas otso na ng gabi kaya matingkad na ang buwan at kumikinang na ang milyon milyong star."Why are you so silent?" mapungay pungay na tanong niya. Kanina pa ako tahimik simula nang malaman kong alis siya."Ah wala may niisip lang." sambit ko saka tumingala sa langit. Magkalapit kami ng pwesto ni Rare ngayon at parehong nakaupo kami sa sapin."What is it? Don't think too much baby." mahinang bulong niya kaya nilingon ko siya at halos magtama ang ilong namin dahil sobrang lapit niya."Hindi man nga pagod
Atarah's POVANG laki ng ngiti nang bumaba ako sahagdan dahil excited ako pumasok sa trabaho at isa pa nakausap ko kassi Rare eh kaya mas lalong gumaan pakiramdam ko."Ano ang ngiti ngiti ng Apo ko?" Nakangiting tanong ni Lola saakin nang sinalubong niya ako."Good morning lola!" agad ko siyang dinaluhan ng mainit na yakap. Ewan ko ba super hyper ko pag gising ko pero mas naging hyper ako nang tumawag si Rare."Huling nakita kong nakasuot ka ng pang nurse na uniporme noong pagkatapos
Atarah's POV"LOLA, hindi po ba ako mahal nina Daddy and Mommy?" natigil si Lola sa ginagawa niyang pagbabasa ng magazine at nilingon ako."Gagawin ka ba nila kung hindi ka nila Mahal, hija? H'wag kang magisip ng kahit ano apo. Mahal na mahal ka nila." matamis na sambit niya saakin."Eh si
Rare's POVTHERE are people you just want to keep forever, those whom you want to be in your life for as long as possible.For some, there are a lot but for me there's only one, that person who will be with you for the rest of your life, your special someone, the one you want to proudly be with like you just want to shout to the world or universe that you are in love or that you have found the person that you want to spend forever with.Falling in love with her was like entering a house and finally realizing I'm home. When she smiled at me I feel invisible hands wrapping around me making me feel safe. When her eyes are locked on mine, it's like I can see galaxies instead of just toxic cenery. Having her in my life makes me feel like everything's possible in this world, like I can conq
Atarah's POVNANGINGINIG ang mga tuhod ko habang nakatungo ako sa mga 'to dahil wala akong tigil kaiiyak hanggang sa naramdaman kong may humahaplos haplos sa likuran ko.Inaangat ko ang paningin kong nanlalabo na dahil nahaharangan ng mga luha ang mata ko. "A-aida?" nauutal na saad ko dahil hindi ako makapaniwala na ngayon ay nakikita ko na naman siya."Bakit ka umiiyak? Inaaway ka na nan ng ipaktang Presh na 'yan? Ano gusto mo, resbakan natin? Patulong tayo sa
Atarah's POVGALIT na galit kong sinugod si Presh. Sinakal ko siya na may ngiti sakaniyang labi pero agad din naman akong nilayo ng mga tauhan niya sakaniya."Anong ginawa mo sa anak ko?!" galit na turan ko at pilit na pumupumiglas sa hawak ng mga tauhan niya."Hulaan mo kung paano siya namatay.." mapangasar na saad nito kaya nagsituluan ang luha ko habang nanginig ang mga labi ko dahil sa kawalang hiyaan niya."Papatayin kita!" galit na sigaw ko dahil nagagawa niya pang matuwa na may napatay siya. Umiiyak akon
Atarah's POVMINULAT ko ang mga mata ko nang marinig kong may nagsasalita. Napakagat ako saaking labi dahil sa nakaramdam ako ng matinding lamig at pananakit ng ulo."Atarah! Atarah!" napatingin ako sa katabi ko kung saan nanggagaling ang boses na tumawag na 'yun."Aida?"nagtataka kong sambit lalo na ng makita kong nakatali ang magkaliwang kamay at paa niya sa mismong pader habang maka lingerie siya na kulay red.Nababa rin ang tingin ko sa sarili ko at kagaya niya pareho kami ng sitwasyon. Parang nakaattach kami sa pader. Magkabilang kamay at paa namin ay nakaposas ng isang bakal, naka lingerie rin ako ng kulay black.Kaya pala malamig dahil halos nakahubad na kami. Nilibot ko ag paningin ko sa kwartong 'to.Walang kahit ano akong nakikita bukod sa puro kulay p
Atarah's POVMABILIS ang naging pagakyat ko sa hagdan at naglakad papunta ng kwarto ko. Pagpasok ko ay agad kong sinipat ang bawat sulok ng kwarto ko at natagpuan ko ang phone ko sa gilid ng lampshade.Napataas ang kilay ko nang may notification na may nag email saakin pero hindi ko nalang 'to binuksan at dumaretso sa contact saka sinubukang tawagan si Amirah.Ilang beses nag ring pero walang sumasagot. Mahigit sampung ringing ang phone ko pero hindi pa rin nito sinasagot ang tawag hanggang sa mag out of coverage.Hindi pa rin 'to nagpapalit ng sim dahil ringing pa rin naman sa kabilang linya. So maaring matrack namin 'to dahil gamit niya pa rin naman ang dating phone number niya. Pero hindi naman sila Tanga eh lalong lalo na 'yang si Presh. T'yak alam nilang mat-track sila dahil sa number. So may mali, halatang sinadya nila na h'wag palitan pero bakit? Utos ba 'to ni Pres
Atarah's POVHINDI ako makasagot sa sinabi niya dahil parang biglanalang akong napipi na animo pinutol ang dila ko dahil sa nakikita ko ngayon kung gaano siya ka miserable.Nakakapangsisi na sinisi ko s'ya sa lahat na nangyari saamin ng anak ko noon. Ang sama sama ko na pinagbintangan ko siyang manloloko at papatay sa anak ko. Kasalanan mo talaga lahat 'to Atarah, galit na galit ang puso mo noon habang siya durog na durog."Sorry.." lagi nalang sorry ang tinutugon ko kahit alam ko namang hindi sapat ang sorry ko sa lahat ng sakit sakaniya. Ang akala ko pinaka masakit at mahirap na ang pinagdaanan namin pero mali ao dahil saaming dalawa ni Rare ay siya ang mas nahirapan pero hindi 'to sumuko."I've always been good at fixing and healing things or people. I fixed you, I heal your broken heart every time it shattered into pieces and once I
Atarah's POVKINABUKASAN, ay uuwi na ako nang mansyon dahil ok naman daw ako sabi ng doctor ko. H'wag lang daw ako magpaka stress at dapat h'wag masyadong mapagod.Kanina pa ng madaling araw nagsimula ang engkwentro nina Roks sa mga tauhan nina Presh. At hanggang ngayon ay wala pa kaming balita sa mga nangyayari sakanila.God, sana walang masaktan sakanilang lahat lalo pa't kasama si Roks, Kenji at Rare na pumunta doon.Papunta kami sa ICU ngayon para sumilip sa kalagayan ni Tan, naging maayos naman ang operation pero comatosw daw ito at maaring hindi na magising pa dahil halos makina nalang ang bumubuhay sakaniya ngayon. "Mabuti nalang talaga
Atarah's POVHINDI ko inalis ang tingin ko kay Rare habang iyak pa rin ako ng iyakpero hindi ko naman siya magawang lapitan. Natatakot ako lalo na't sobrang frustrated niya at umiiyak habang kausap niya si Kenji.Gustong gusto ko siyang yakapin dahil pareho naming kailangan ang isa't isa sa mga oras na 'to pero nanghihina akong lumapit sakaniya.Wala akong pakialam kung paano n'ya nalaman ang tungkol saamin ang mahalaga ay alam n'ya na buhay ang anak namin. Alam kong galit siya, dahil kanina nang unang magtama ang mga mata namin ay sari saring emosyon ang nakita ko sa mga mata niya pero galit at lungkot ang nababasa ko ang pinaka nababasa ko."Anak. Mauwi na tayo.." pagod akong tumingin kay Mommy. Nandito pa rin kami sa labas ng hospital dahil ayaw ko pang umuwi hanggat hindi nakikita ang anak ko.
Rare's POVI WAS looking at my Atarah's picture cherishing each memory. I'm struggling to let go of the our precious memories.She is every man's dream.It's really hurt to leave her but I know I will hurt her more if she stays with me. I should admit that I couldn’t make her happy anymore.Letting go of someone you trulylove is one of the most difficult things in the world.Thepain of a lost love lingering like a subtle poison. I can’t be the best for her anymore, Someone better is waiting for her.She deserve to be happy with the right one. A useless guy like me did not deserve a girl like her. She was the first girl I fell in love with, I grew in love with. She made me believe in love. I loved her more than I could possibly imagine loving someone.My life is sweet because she's part