Atarah Klyte
"Yes?" napalingon naman ito saakin. Kasalukuyan kasi siyang nagluluto. Yes oo nagluluto siya ng snack namin such as fries, popcorn and many more 'coz we've decided to watch a movie.
Mag m-movie marathon daw kami para raw hindi boring and besides maaga pa naman. "I have only here a pink big t-shirt, If you want to change your clothes you can use this, uhmm. Ang init kasi ng suot mo ih." bakayuko kong sambit. D-mn, I felt so embarrassed. He just chuckled then inilahad ang kamay niya.
Imbes na ibigay ko ang damit ay natulala lang ako sa kamay nitong nakalahad. Ang puti, kinis at medyo maugat ang kaniyang kamay.
"Is this yours?" tanong nito kaya napatingin muli ako sakanya perpektong mukha at saka marahan na tumango.
"Cool. Akin na." kinuha niya saakin ang T-shirt na ma
Atarah KlyteNAKATULALA lang ako habang hinahalo-halo ang kape na tinimpla ko. Hindi pa din ako maka move on sa nangyari kahapon. How dare him! Ang gago ng Rare na 'yun.Hindi ako buntis at hindi ako pinagbigyan ni Rare na maging masaya. Damn him! Paasa siya.Hindi ko lang maintindihan kung gumamit naman siya ng protection nun alam niya na hindi ako buntis so bakit siya nag act na parang naghahabol sa baby ko? Bakit parang inaalagaan niya ako. Hindi ako nag assume ha pero totoo talaga.Pinaglalaruan niya ba ako? He's so jerk!May pa this is not the right time baby pa siyang nalalaman kala mo talaga may susunod pa. Kala mo talaga pipilitin ko pa rin siyang buntisin ako. Pwes nagkamali siya. Ang kapal ng mukha niya. Sinayang niya ang chances na binigay ko. Maghahanap nalang ako ng ibang sperm donor. Tss.Wala siyang silbe! Nagpakasasa lang siya sa katawan ko
Atarah KlyteNAPAKAGAT ako sa labi dahil feeling ko gusto ko siyang halikan pa ulit. Kainis lang kasi hina-hanap hanap ng labi ko ang labi niya.Ang cringe ko, why am I acting like this? Jusko, I'm not like this talaga.Sabay kaming lumabas ng kotse ko. Ni park ko muna sa labas ang kotse ko 'di ko na ipapasok sa loob aalis din naman ako agad."Hoy pindutin mo doorbell." utos ko rito habang inaayos ng sarili ko. Pinindot niya naman ang doorbell at wala pang halos isang minuto ay lumabas na si manang Josie, ang kasambahay namin."Nandito ka na pala hija, maganda gabi sainyo." yumuko pa ito kaya nginitian ko si Manang."Good evening too." bating pabalik ni Rare."Napakagwapo mong bata, teka lang Boyfriend mo ba siya hija?" tanong ni manang habang nakakunot ang kaniyang noo kaya nginitian ko lang ito.
Atarah KlyteUNTI UNTI kong binuksan ang mga mata ko at bumungad agad saakin ang puting kisame. Amoy palang ng paligid alam kong nasa Hospital ako.Nilibot ko ang paningin ko nagbabakasaling may tao rito sa loob ng kwarto ngunit wala akong natagpuan.Gumalaw ako ng kaunti talagang napangiwi at napa ' aray' ako sa sakit ng katawan ko. Napatingin ako sa magkabilang braso ko puno ito ng sugat at pasa.Napadako rin ang tingin ko sa bandang dibdib ko na nakabenda. Ramdam ko rin na nakabenda ang ulo ko kaya hinawakan ko ito ng dahan dahan para makumpirma and tama nga ako nakabenda nga ito. Samantalang sa kaliwang kama ay nakasalpak roon and akin dextrose.Kahit masakit ay pinilit ko pa ring umupo sa kama. Sino kaya ang nagdala saakin rito? Kamusta na kaya si Ate? Kamusta na kaya ang pamangkin ko?Napapikit ako ng mariin at inala
Atarah KlyteTUMAGAL ng halos 3 minuto ang 'halikan session' namin ni Rare bago ako nagising sa kalokohan na pinagagawa ko.What the ef, self ? Harot mo. Pumapayag kang halik-halikan ng pesteng Rare na 'yan. Nasan na 'yung pagiging dalagang pilipina mo?"Ikaw lang ang bukod tanging manliligaw ang nakikipag torrid kiss sa nililigawan nya."nakakunot noo kong sambit.Bwiset kasing labi ko. Taksil amp. Kapag lumapat na kasi labi ni Rare automatic hahalik ako pabalik. F-ck lust talaga. Hayz."I'm not courting you. It is only for our show, remember?" nakangising sambit nito kaya napairap lang ako. Wow. Oo nga pala fake courting wannabe ang gaming."Ok fine, nakikipag torrid kiss sa hindi naman 'GIRLFRIEND' or 'NILILIGAWAN' " Kalalaking tao maharot. Ang manyak niya, ang kapal ng mukha niyang halik halikan ako.Pero kasalanan ko din naman, hinahay
Atarah KlyteSA Dalawang araw kong pag stay ng mansyon ay wala naman masyadong ganap. Still boring. Kung hindi ako nakahiga, Nag p-phone, Nagbabasa ng libro, Nanonood ng movies, nag a-alalaga kay Akeila at kung ano ano pa.Si Mikee naman hindi pa nagawi sa bahay kasi She's busy with her work. She's Veterinarian. Doctor for the animals. Kahit hindi halata sa babaitang 'yun kasi mukhang puro party and pasarap lang sa buhay ay desente naman ang work niya.Si Ate Akisha madalas nagpapahinga lang siya pero syempre malaki ang Mansyon. Iniiwasan ko na magtagpo kami or 'di kaya makipagusap sakanya baka kasi hindi ko mapigilan sarili ko at baka magkasagutan nanaman kami.Si Charl, Busy 'yun sa paghahandle ng Hotels and other business nila dito sa Pinas habang narito ito kasi nga 'diba bakasyon lang naman sila nina Ate dito. Sa Canada talaga sila nakatira.
Atarah KlyteNAGHIHINTAY ako ngayon dito sa parking lot ng St. Calisha. Hinihintay ko si Rare well napapayag niya akong sumama sakanya kasi nagu-guilty ako kapag hindi ko siya sinamahan parang kailangan n'ya ng kadamay ngayon.I already text manong Lando na h'wag na muna ako sunduin dahil kasama ko naman si 'Rare' my manliligaw wannabe.'Di ko kasi alam kung saan 'yung kotse niya dito. Nauna na akong lumabas sakanya para walang issue sa loob may inayos pa kasi siya saglit doon."Speaking of devil," bulong ko ng mamataan ko si Rare na kakalabas lang. He's wearing white long sleeve na naka fold and a pans. Dala niya rin 'yung bag niya na pang koreano. I think Korean mens briefcase 'yun.Gad I love seeing him wearing that kind of clothes like dude para siyang Model .Napaka gwapo niya and linis tignan.Hindi porket na ayaw ko na
Atarah KlyteMINULAT ko na ang mata ko at ramdam ko na may mabigat na bagay na nakapatong sa bewang ko kaya kaagad ko itong tignan. Braso lang pala ni Rare na nakapalupot sa tummy ko.Napalingon ako sakanya na mahimbing pa din na natutulog. Hindi na ako nag abalang titigan ang natutulog na si Rare kasi nagsawa na ako. Kabisadong kabisado ko na ang mukha niya. May maliit siyang mole sa gilid ng labi, Mahahabang pilik mata, Manipis at Mapulang labi, matangos na ilong makapal na kilay, Jawline niyang perpekto grr. Edi siya na pinagpala!Puyat ako pero nagising ako dahil sa body clock ko. Nasanay na ako maaga nagising dahil nga sa maaga ang work ko.I'm still sleepy well Kasi kagabi hindi ako makatulog mag a-alastres na ng umaga ako natulog dahil nga may kasama ako sa kama at hindi ako makakapayag na sa sofa lang ako matutulog duh this bed is mine so I decided to stared at him hanggang sa mags
Atarah Klyte.NAPAKAGAT ako sa labi habang nakatingin sa mga damit ko na nakalatag sa kama. Ano ba susuotin ko? Ano ba kasing klaseng date 'yung gagawin namin para alam ko kung anong damit Ibabagay ko.Tok! Tok!"Bakit?!" Sigaw na tanong ko habang nakahawak pa din sa chin ko at nagiisip kung anong bagay suotin."Seriously Atarah? You're not yet done?! "inis na sagot nito."Duh! Obvious ba?! 'Di ko alam susuotin ko, Ano bang date gagawin natin?" Lukot na lukot na ang mukha ko sa sobrang inis."Damn, just wear a dress not too short!" Puro siya d-mn! Hindi ba siya ma
Rare's POVTHERE are people you just want to keep forever, those whom you want to be in your life for as long as possible.For some, there are a lot but for me there's only one, that person who will be with you for the rest of your life, your special someone, the one you want to proudly be with like you just want to shout to the world or universe that you are in love or that you have found the person that you want to spend forever with.Falling in love with her was like entering a house and finally realizing I'm home. When she smiled at me I feel invisible hands wrapping around me making me feel safe. When her eyes are locked on mine, it's like I can see galaxies instead of just toxic cenery. Having her in my life makes me feel like everything's possible in this world, like I can conq
Atarah's POVNANGINGINIG ang mga tuhod ko habang nakatungo ako sa mga 'to dahil wala akong tigil kaiiyak hanggang sa naramdaman kong may humahaplos haplos sa likuran ko.Inaangat ko ang paningin kong nanlalabo na dahil nahaharangan ng mga luha ang mata ko. "A-aida?" nauutal na saad ko dahil hindi ako makapaniwala na ngayon ay nakikita ko na naman siya."Bakit ka umiiyak? Inaaway ka na nan ng ipaktang Presh na 'yan? Ano gusto mo, resbakan natin? Patulong tayo sa
Atarah's POVGALIT na galit kong sinugod si Presh. Sinakal ko siya na may ngiti sakaniyang labi pero agad din naman akong nilayo ng mga tauhan niya sakaniya."Anong ginawa mo sa anak ko?!" galit na turan ko at pilit na pumupumiglas sa hawak ng mga tauhan niya."Hulaan mo kung paano siya namatay.." mapangasar na saad nito kaya nagsituluan ang luha ko habang nanginig ang mga labi ko dahil sa kawalang hiyaan niya."Papatayin kita!" galit na sigaw ko dahil nagagawa niya pang matuwa na may napatay siya. Umiiyak akon
Atarah's POVMINULAT ko ang mga mata ko nang marinig kong may nagsasalita. Napakagat ako saaking labi dahil sa nakaramdam ako ng matinding lamig at pananakit ng ulo."Atarah! Atarah!" napatingin ako sa katabi ko kung saan nanggagaling ang boses na tumawag na 'yun."Aida?"nagtataka kong sambit lalo na ng makita kong nakatali ang magkaliwang kamay at paa niya sa mismong pader habang maka lingerie siya na kulay red.Nababa rin ang tingin ko sa sarili ko at kagaya niya pareho kami ng sitwasyon. Parang nakaattach kami sa pader. Magkabilang kamay at paa namin ay nakaposas ng isang bakal, naka lingerie rin ako ng kulay black.Kaya pala malamig dahil halos nakahubad na kami. Nilibot ko ag paningin ko sa kwartong 'to.Walang kahit ano akong nakikita bukod sa puro kulay p
Atarah's POVMABILIS ang naging pagakyat ko sa hagdan at naglakad papunta ng kwarto ko. Pagpasok ko ay agad kong sinipat ang bawat sulok ng kwarto ko at natagpuan ko ang phone ko sa gilid ng lampshade.Napataas ang kilay ko nang may notification na may nag email saakin pero hindi ko nalang 'to binuksan at dumaretso sa contact saka sinubukang tawagan si Amirah.Ilang beses nag ring pero walang sumasagot. Mahigit sampung ringing ang phone ko pero hindi pa rin nito sinasagot ang tawag hanggang sa mag out of coverage.Hindi pa rin 'to nagpapalit ng sim dahil ringing pa rin naman sa kabilang linya. So maaring matrack namin 'to dahil gamit niya pa rin naman ang dating phone number niya. Pero hindi naman sila Tanga eh lalong lalo na 'yang si Presh. T'yak alam nilang mat-track sila dahil sa number. So may mali, halatang sinadya nila na h'wag palitan pero bakit? Utos ba 'to ni Pres
Atarah's POVHINDI ako makasagot sa sinabi niya dahil parang biglanalang akong napipi na animo pinutol ang dila ko dahil sa nakikita ko ngayon kung gaano siya ka miserable.Nakakapangsisi na sinisi ko s'ya sa lahat na nangyari saamin ng anak ko noon. Ang sama sama ko na pinagbintangan ko siyang manloloko at papatay sa anak ko. Kasalanan mo talaga lahat 'to Atarah, galit na galit ang puso mo noon habang siya durog na durog."Sorry.." lagi nalang sorry ang tinutugon ko kahit alam ko namang hindi sapat ang sorry ko sa lahat ng sakit sakaniya. Ang akala ko pinaka masakit at mahirap na ang pinagdaanan namin pero mali ao dahil saaming dalawa ni Rare ay siya ang mas nahirapan pero hindi 'to sumuko."I've always been good at fixing and healing things or people. I fixed you, I heal your broken heart every time it shattered into pieces and once I
Atarah's POVKINABUKASAN, ay uuwi na ako nang mansyon dahil ok naman daw ako sabi ng doctor ko. H'wag lang daw ako magpaka stress at dapat h'wag masyadong mapagod.Kanina pa ng madaling araw nagsimula ang engkwentro nina Roks sa mga tauhan nina Presh. At hanggang ngayon ay wala pa kaming balita sa mga nangyayari sakanila.God, sana walang masaktan sakanilang lahat lalo pa't kasama si Roks, Kenji at Rare na pumunta doon.Papunta kami sa ICU ngayon para sumilip sa kalagayan ni Tan, naging maayos naman ang operation pero comatosw daw ito at maaring hindi na magising pa dahil halos makina nalang ang bumubuhay sakaniya ngayon. "Mabuti nalang talaga
Atarah's POVHINDI ko inalis ang tingin ko kay Rare habang iyak pa rin ako ng iyakpero hindi ko naman siya magawang lapitan. Natatakot ako lalo na't sobrang frustrated niya at umiiyak habang kausap niya si Kenji.Gustong gusto ko siyang yakapin dahil pareho naming kailangan ang isa't isa sa mga oras na 'to pero nanghihina akong lumapit sakaniya.Wala akong pakialam kung paano n'ya nalaman ang tungkol saamin ang mahalaga ay alam n'ya na buhay ang anak namin. Alam kong galit siya, dahil kanina nang unang magtama ang mga mata namin ay sari saring emosyon ang nakita ko sa mga mata niya pero galit at lungkot ang nababasa ko ang pinaka nababasa ko."Anak. Mauwi na tayo.." pagod akong tumingin kay Mommy. Nandito pa rin kami sa labas ng hospital dahil ayaw ko pang umuwi hanggat hindi nakikita ang anak ko.
Rare's POVI WAS looking at my Atarah's picture cherishing each memory. I'm struggling to let go of the our precious memories.She is every man's dream.It's really hurt to leave her but I know I will hurt her more if she stays with me. I should admit that I couldn’t make her happy anymore.Letting go of someone you trulylove is one of the most difficult things in the world.Thepain of a lost love lingering like a subtle poison. I can’t be the best for her anymore, Someone better is waiting for her.She deserve to be happy with the right one. A useless guy like me did not deserve a girl like her. She was the first girl I fell in love with, I grew in love with. She made me believe in love. I loved her more than I could possibly imagine loving someone.My life is sweet because she's part