KABANATA 3

"ROSE MARIE? ROSE!!" sigaw ni Kelly nang makita ang kaibigan na nakahandusay sa sahig . Bigla siyang kinabahan baka kung ano na ang nangyari sa kanyang kaibigan.

"Tulong! Si Rose Marie! Tulong!" sigaw ni Kelly. Agad namang lumapit ang mga dalaga upang alamin king ano ang nangyari kay Rose. Kaagad nilang sinaklolohan ito, pinagtulong-tulungan nilang buhatin ang dalaga at ilabas sa banyo.

"Rose, ano na naman bang ginawa mo? Please naman, ilang besea ko nang sinabi sa iyo na huwag mong sasaktan ang sarili mo," mangiyak-ngiyak na wika ng tulirong si Kelly.

Paano ba naman ay ilang beses nang nagtangka si Rose Marie na kilitil ang sariling buhay.

"Akala na namin kung ano na nangyari sa iyo," ani Carla nang mahimasmasan ang kaibigan.

"Bakit ka pa kasi ngayon naglasing friend, ikaw pa naman ang isasalang sa opening mamaya," si Dessy.

"Si Rodel kasi ang may kagagawan niyan, huwag niyong sisihin ang frenny natin." si Kelly.

"Pasensiya na kung nag-aalala kayo," paumanhin ni Rose habang sapo ang noo. Masakit pa rin kasi ito at para siyang nahihilo. Akma siyang tatayo nang nakaramdam siya ng pagsusuka kaya agad na tinungo ang banyo.

Walang imik na nagkatinginan ang dalawa niyang kaibigan. Ayaw man nilang isipin ngunit parang may gustong ipahiwatig sa mga nangyayari kay Rose ngayon.

"H-hindi kaya..." Napatakip ng bibig si Dessy, ayaw man niyang isipin ngunit may kutob siya sa nangyayari sa kaibigan.

"Huwag naman sana." sambit ni Kelly sabay katok ng tatlong beses sa papag na yari sa kahoy.

Patuloy ang pagduwal ni Rose sa banyo. Ilang ulit na nga ba itong nangyari sa kanya. Kinakabahan siya at ayaw niyang isiping matulad din siya sa nangyari sa iba.

"Ayaw kong mabuntis!" impit siyang napahawak sa flat na tiyan. Napailing siya nang paulit-ulit habang ang kanyang mga luha ay kusang umaagos nang walang tigil.

********

Samantala...

"Daddy? Please.... Ayokong magpastor. Hindi iyan ang calling ko. Pagbigyan niyo na ako," pagsusumamo ni Kevin sa ama.

"Anak, ikaw ang panganay at kaisa-isang lalaki sa inyong magkakapatid, tapos hindi ka magpapastor? And dalawa mong kapatid, si Faith and Precious tingnan mo abala sa mga campuses at mga Bible study. Kailan ka ba magseseryoso sa buhay anak?" malumanay na saad ng kanyang ama na si Kenneth Torres, isang kilalang Bishop sa body of Christ.

"Dad, seryoso ako sa pagiging pulis ko, dito ako masaya, ayaw mo namang gawin ang isang bagay na napipilitan lang." sagot ni Kevin sa ama.

"Anak..." walang magawa ang ama kundi ang humugot ng malalim na hininga habang pinagmamasdan ang anak. Ayaw na niyang makipagtalo rito. Sa tuwing naaalala niya ang ginawa nilang paghahandog sa kanya sa Diyos noon, ay naroon ang pag-asang isang araw ay susunod ang kanyang panganay sa paglilingkod. Batid niyang may tamang oras para dito.

"Dad, kailangan ko nang umalispupunta na po ako sa presinto," paalam ni Kevin. Niyakap muna ang ama bago tuluyang umalis.

"Mag-iingat ka," pahabol niya. Isang ngiti lang ang tugon ni Kevin bago sumakay ng kotse.

Sa totoo lang ay takot si Kevin na harapin kung ano ang dapat niyang ginagawa kaya pilit niyang nilalabanan ang sarili upang huwag lamang niya lakaran ang landas ng kanyang ama. Alam niyang hindi ito madali. Ayaw niyang mapagdaanan ang naranasang persecution noong bata pa siya ng dahil sa pastor ang kanyang tatay. Hindi madali ang araw-araw na nakikibaka sa ispiritwal para sa mga taong hindi mo naman kaano-ano. Pangunahan ang mga parang wala nang pag-asa sa buhay. Para sa kanya ay higit na kailangan ng mga tao ang tulong sa at magagampanan niya ito sa pamamagitan ng kanyang propesyon.

Ito na ang kinalakihan niyang buhay at ayaw niyang manatili rito. Nais niyang putulin ang nakatadhanang lalakaran niya gaya ng laging sinasabi ni Bishop Kenneth. " ito ang pagkatawag natin anak, ang maglingkod sa Diyos na buhay."

Muli na namang umalingawngaw sa kanyang pandinig ang mga katagang iyon.

"Naglilingkod naman ako ah, sa mga taong nangangailangan ng proteksiyon, alam kong ginagawa ko kung ano ang tama. Dito ako masaya, at isa pa, mayroon pa akong misyon na dapat kong magawa. " wika niya sa sarili.

"Sinong kausap mo?" biglang may nagsalita sa kanyang likuran.

"AY ANAK KA NG TATAY MO!" bulalas ni Kevin sa gulat. Taas-baba ang dibdib at agad na itinabi ang sasakyan.

"Ano ka ba Bro, bakit ka bang nanggugulat?" singhal niya sa kaibigan na humagalpak ng tawa sa reaksyon nito.

"Masyado ka kasing seryoso, Bro, at bakit ka ba nagsasalita mag-isa? At saka, grabe ka naman kung magulat, bawas-bawasan mo 'yang pagkakape mo," wika ni Carl na tumatawa pa rin.

"Wala ka na do'n ha? Kita mong nagmamaneho ako diba? Hindi mo dapat ginawa yun, eh kung madisgrasya tayo, buti sana kung ikaw lang," inis pa rin si Kevin sa kaibigan.

"Oh, sorry na highblood ka naman kay aga-aga, cool ka lang," iniba pa ni Carl ang boses saka isinandal ang likod sa upuan na parang 'di natinag sa inis ng kaibigan.

Napailing na lamang si Kevin sa kaibigan. "Lumipat ka nga dito sa harapan, baka singilin kita diyan ng pamasahe," kumalma na ang tinig nito. Agad naman tumalima ang kaibigan.

Muli niyang binuhay ang makina. "Paano ka ba napunta diyan?" si Kevin.

"Sumabay ako sa pagsakay kanina, kita mo, hindi mo man lang ako napansin, paano na lang kung masamang tao ako."

"Bakit hindi ba?" biro ni Kevin.

"Bro naman, nagbago na kaya ako, eh 'di sana hindi na ako nagpulis," kamot ulo ni Carl.

"Oo na Carlito, naniniwala na akong nagbago ka na. Kaso wala naman akong makitanh pruweba?

"Carl na lang, ang bantot naman ng Carlito." nakangusong wika ni Carl. Natawa naman si Kevin sa reaksyon ng kaibigan. Alam niya kasing naiinis ito kapag buong pangalan na ang binabanggit.

"Oo nga pala, madedestino na ako sa Maynila sa susunod na buwan." pag-iiba ni Carl ng usapan.

"Talaga, bakit daw?"

"Ewan ko ba kay Chief kung ba't ako pa ang napili, di ko pa nga nasasabi kay Larah eh."

"Eh di isama mo."

"Hindi pwede Bro, mabubuking ako."

"Yan tayo eh takot naman pala kay misis pero gumagawa ng kalokohan."

"Minsan lang naman ah, saka kapag good time lang naman.

"Magbago ka na nga! Kapag nahuli ka ng misis mo lagot ka na naman."

"Eh ikaw Bro, kailan ka ba mag-aasawa?"

"O, bakit sa akin napunta ang usapan?" si Kevin.

"Ayan ka na naman eh, ewan ko ba kung tunay kang lalaki, ni wala ka man lang pinopormahan! Sayang naman ang pagiging makisig mo."

"Darating din tayo Diyan," saad ni Kevin at nanahimik na siya.

"Sa tamang panahon, kabisado ko na mga linya mo Bro," wika ng kaibigan pero ngiti lang ang tugon ni Kevin.