LIKE 👍
Nangalumbaba na tumingin siya kay Adius na abala sa pagbabasa ng mga papeles. “Bakit kailangan na kasama pa ako? Bakit hindi nalang ikaw ang pumunta don ng mag isa?“ “Because you’re my fiancee. Natural lang na nasa tabi kita at kasama sa anumang event na dapat kong puntahan.” Humaba ang nguso niya. “Eh, hindi pa ako nakaka-attend ng party ng mga rich people. Baka mapahiya ka lang.” Binaba ni Adius ang hawak na papeles at may babala na tiningnan siya. “Then getting ready to accept the consequences if that’s happen. Ayoko na napapahiya ako, so better watch your actions when we’re together.” “Nyi-nyi-nyi…” mahina niyang bulong. Ayaw naman pala nitong mapahiya. Kung ganon, bakit hindi nalang siya nito iwan at umattend ng mag isa. Kailangan niyang makaisap ng dahilan para hindi makasama. “Sir, gabi na.” Sumilip siya sa relong nasa bisig. “Kitams? Alas siyete na kaya gahol na para bumili ng susuotin ko sa party. Ayaw mo naman siguro ako isama na hindi handa di’ba? Saka hindi ako sana
DAHIL sa kahihiyan, hindi ni Skye alam kung paano haharapin si Adius. Kaya naman iniwasan niya ang binata na makasalubong. Pagkatapos niyang maligo at magpalit ng suot, umalis na siya kahit hindi pa siya nakapaghugas ng plato. “Skye!!!” Gumanti siya ng kaway kay Wamos ng makita ito. “Andun na si Jolina?” Tumango ito. “Oo, hinatid ko na. Siya nga pala. Bakit kailangan na ako pa ang maghatid at sundo sayo? Mayaman naman ang asawa mo, bakit hindi ka magpahatid sa driver niya?” “Mayaman lang yun pero may pagkadamot. Saka lulubog-lilitaw ang mga bodyguards o driver nun. Tinalo pa nila ang kabute. Tara na, marami pa kaming bibilhin. Saka may good news ako sa inyo.” Pagkasakay ng motorsiklo nito ay agad na silang umalis. Nang makarating sila ng divi ay agad na bumaba siya sa motorsiklo ni Wamos at nilapitan si Jolina. “Skye!!!!” Bumes-0 sila sa isa’t isa at umakto na parang mayaman sabay tawa ng malakas. “Mag aalas otso na, ilang oras nalang ay magsasarado na ang ibang store.
Kinabukasan, maaga siyang nagising at nagluto ng pagkain ni Adius. Halos isang buwan na din silang magkasama pero hanggang ngayon ay wala parin siyang masyadong alam tungkol dito maliban sa mga simpleng bagay katulad ng, ayaw nito sa mga lutong-restaurant na pagkain, hindi ito mahilig sa kape, mahilig itong mag-boxer short kapag nasa bahay lang, at masama talaga ang ugali nito. “Is this the best you can do?” “S-sir?” Ipinatong ni Adius ang files sa ibabaw ng mesa pagkatapos basahin ito at walang ekspresyon na tumingin ito sa kaharap. “I’m disappointed with this presentation. Did you and your team put enough effort into it? We need to impress Silvestre Inv. Corp., not just go through the motions. This is trash…” Naaawa na sinundan ni Skye ang may edad na babaeng empleyado ni Adius. Trash daw. Hindi ba pwede na wag ng magdugtong ng harsh na salita? Walang araw talaga na walang lumalabas sa opisina nito na nanlulumo, o laglag ang balikat. Pero sabagay. Baka kaya isa ito sa dahil
Napanganga si Apol habang nakatingala sa gusaling nasa kanyang harapan. Hindi niya akalain na napakalaki at napakataas pala ng gusali na pag-aapplyan niya ng trabaho. Sa taas nito at laki ay mukhang hindi ito pipitsugung kumpanya lang. Ang sabi ng kaibigan niyang si Camille na nagrekomenda sa kanya rito ay malaki ang magiging sahod niya sa kumpanyang ‘to kapag nakapasok siya. Dinukot niya sa lumang bag na dala ang Gold Card na binigay ni Camille. Gamitin daw niya ito sa pag-aapply para agad siyang matanggap. Ayon pa sa kaibigan niya ay pwede siyang bumale ng malaking pera kapag natanggap siya. Kaya naman agad niyang sinunggaban ang trabahong ‘to. Malapit ng manganak ang ate niya, meron pa ‘tong heart disease kaya naman kailangan niya talaga ng malaking pera. Kaya nga agad siyang pumayag na mag apply at pumasok rito. Napakamot si Apol sa ulo. “Mukhang sosyalin naman ang lugar na ito. Pwede kaya ang tulad ko rito?” Bumuga siya ng hangin. “Ano ka ba naman, Apol. Syempre pwede ang kah
This story is RATES SPG‼️ Not suitable for young readers and SENSITIVE readers ‼️ READ AT YOUR OWN RISK ⚠️ Agad na bumangon si Apol nang magising. "Nasaan ako?" agad niyang kinapa ang sarili. Nakahinga ang dalaga ng maluwag nang makitang walang sugat at buo pa ang kanyang katawan. "Hay, salamat naman at buhay pa ako," ani niya. Nilibot ni Apol ng tingin ang paligid, walang ibang tao bukod sa kanya. Kinapa niya ang kama na kanyang hinigaan. “Grabe ang lambot naman nito, halatang mamahalin!” Hindi katulad ng sapin nila sa kanilang bahay na bukod sa luma na ay ubod pa ng tigas, dahil papag lamang iyon na gawa sa plywood. Naalala niya ang nangyari. "Apol, ang pagtakas ang dapat mong isipin!” Kastigo niya sa sarili sabay kutos sa kanyang ulo. Imbis pagtakas ang isipin kung ano-ano pa ang napupuna niya. Kailangan niyang tumakas habang hindi pa nagagawa ng mga ito ang masamang balak sa kanya. Hindi lang talaga niya mapigilan na mamangha sa kama. Bata palang kasi siya ay pan
[Apol]Ano daw? Asawa?"Pasensya na po, pero sa tingin ko nagkakamali po kayo. Nagpunta po ako dito para sa trabaho, Mr. X. Hindi po ako nandito para maging asawa mo-" Nabitin ang anumang sasabin niya ng may dumating na dalawang lalaki. Sabay na yumukod ang dalawa sa lalaking kaharap niya. "Mr. X, nahuli na naman si Dixon. Ano ang gagawin namin sa kanya?" Magalang na tanong ng lalaki na nakakatakot ang itsura. Mukha itong goons sa mga pelikula, maging ang kasama nito ay gano'n din ang hilatsa ng mukha. Mukha itong mga kontrabida sa mga palabas.Dumilim ang mukha ni Mr. X. "Kill that traitor." Mapanganib nitong utos.Namilog ang mata niya sa narinig, at muntik pang malaglag ang panga niya."Yes, Mr. X!" Sabay na tugon ng mga lalaki at sabay pa. Bago umalis ay muling nagsiyukod ang mga ito bilang pagbibigay galang.'D-Diyos ko! T-Tama ba ang narinig ko? K-Kill daw!' Takot na ani nang utak niya. Nanlalamig ang katawan niya sa takot ngayon, maging ang tuhod niya ay nanginginig pa. Ano b
[Apol]Pagdating nila sa dining hall ay muntik ng tumulo ang laway ni Apol sa dami ng pagkain na nakahain sa mesa. Lahat ay masasarap at halatang pagkain ng mayayaman. Kumunot ang noo niya ng makitang dalawa lang sila ni Mr. X ang narito. Umalis na lahat maging si Miss Carol. Teka, sila lang ang kakain ng lahat ito? Sa dami nito ay parang ito na ang huling hapunan nila at bibitayin na sila bukas. Daig pa ang mayro’ng piyesta sa dami, parang mayro’ng handaan.Walang sinabi si Mr. X na maupo siya, kaya naman siya ay nanataling nakatayo. Mahirap na, baka mamaya ay masabihan siyang bastos, at bigla na lamang siyang barilin. Maganda na ang sigurado; mas ayos na ang magutom ng ilang araw kaysa ang mamatay nang biglaan.Ang walang emosyon na si Mr. X ay tumingin sa kanya, kaya naman agad na yumuko siya para iwasan ang tingin nito."Why are you still standing there? Do I need to say sit?" Malamig ang boses nitong tanong. "Pasensya na po." Pinigilan niya ang mapakamot sa ulo. Siya na nga iton
[Apol] "Ano ang ginawa mo dito, Miss Lanchester?" Tanong sa kanya ng lalaking tadtad ng tatto at malaki ang katawan. "Ah, eh... Nagpapahangin para bumaba ang kinain. Bakit bawal ba?" Mataray niyang tanong. Gusto lang naman niya tingnan kung tatalab na ang pagiging matapang niya 'kuno' dahil soon-to-wife naman siya ng amo nito. Kunwari ay tumayo siya ng tuwid at pinaningkitan ito ng mata. ""W-Wala po, Miss Lanchester. N-Nagtatanong lang." Magalang nitong sagot sabay yukod bago siya iniwan.Nakahinga ng maluwag. Akala niya ay asawa lang siya sa papel at hindi igagalang pero mukhang mali ang akala niya.Mahina niyang tinuktukan ang ulo at pinaalalahanan ang sarili. "Apol, mag isip ka! Hindi ka pwede maging asawa ng Mafia boss na 'yan dahil mapanganib siyang tao!" Tama... kailangan niyang umisip ng paraan kung paano siya tatakas sa lugar na ito. Napangiti siya bigla ng makita ang dalawang lalaki na nag asikaso sa kanya sa dining hall. "Hi, sa inyong dalawa. Break niyo?" Tanong niya. N