Bago pa man ako mawalan ng balanse ay inakay na ako ni Zai sa bewang at dahil matangkad siya ay sinandal niya lang ako sa dibdib niya. "Don't grab someone's hair when you're drunk man, that's not how you act in this hub." Zai stated in monotone. "You're the husband?" Sumbat ng lalakeng nakainom rin. "Yeah. No one dare to lay a finger on my wife, wanna know why?" Mahinang sabi ni Zai at dahil sa malakas na music ay hindi kami napapansin. "I already did lay, not just a finger but also my dick." He crazily stated, nakakadiri naman 'tong lalake na 'to! Pumikit lang ako habang bahagyang nakayakap kay Zai, ang bango niya hindi ko aakalain na pupunta siya rito. Ngunit ganoon na lang nanlaki ang mata ko ng marinig ang tunog ng pistol na may silencer at dahil narinig ko na 'yon sa magulang ko at kapatid ay alam ko na. "You forced me,” mahinang sabi ni Zai at inakay ako ng normal papaalis doon, nang makalabas ng hub ay hindi na kami bumalik ang bag ko ay hindi ko na naisip. Hindi k
What are you talking about," ngiwing sabi niya. "I am not Kent Axel drunk woman—" "You're Zaiiiiiii, Zaitot hhihihihi." Hagikgik ko pa at tinitigan lang siya. "I'll call Kent Axel," mahinang sabi ko at inabot ang cellphone ko. "Why again?" Kwestyon niya at salubong ang kilay. "To tell him you love him?" Tanong niya. Nang sagutin ni Kent Axel ang tawag ko ay tinitigan ko si Zai. "Kent Axel," panimula ko. "Yes? Why did you call this evening?" Tanong niya. "I want to sue someone," nakangusong sabi ko. "Oh, who? What's the matter?" Tugon niya kaya tinignan ko lalo si Zai. "To Zai," wika ko na ikinagulat ni Zai. "Hyung? Why?" Hindi makapaniwalang sabi niya. "H-He stole my heart, and act like nothing. That's a crime he stole something precious." Sumbat ko at ngumuso, narinig ko ang mahinang tawa ni Kent Axel sa kabilang linya. "Okay, okay. I'll send an arrest tomorrow." Ngumiti ako. "Thank you, night attorney." Ibinaba ko na ang tawag at pumikit na sa sobrang antok
As in sobrang tahimik. "Nakakatakot naman yung jowa mo 'te. Medyo intimidating ang hitsura ngayon kasa ng nasa hub us.." Mahinang bulong ng katabi ko. "Oo muntik na ngang mamatay yung nabaril sa dami ng dugong naubos sa kaniya pero mabuti na lang nabuhay pa, nagtaka nga rin kami hindi man lang pinaimbestigahan ng nabaril yung bumaril sa kaniya." Kwento pa ng isa, alanganin akong ngumiti. "Kaya pala," wika ko. "Paano ka nakauwi?" Bulong ng isa. "Nakausap mo na nga ang Zai tanong tanong ka pang gurang ka," sumbat ng isang kasama ko kaya ngumuso ako at nasapo ang ulo. "Ang sakit ng ulo ko, sabi ko huwag niyo na akong yayain baka bumalik yung UTI ko." Reklamo ko. "Ay balahura nanisi pa," singhal nila. "Walang duty bebe mo? O pinagod mo kagabi?" Dahil malakas ang tanong na 'yon ay nanlaki ang mata mo. "Anong pinagod! Anong pinagod!" Singhal ko at hinampas ang kaibigan. "Ay defensive ka 'te! Pinagod mo kasi gaga ka pag lasing." Sumbat ng isa dahilan para sulyapan ko si Zai
Nang lumapit na ako sa dining ay naririnig ko ang mahinang pagkanta niya. "Switching into airplane mode again, when I'm alright but I pretend— why are you looking at me?" He questioned. "Kain na," anyaya ko. "Tch, fine.." Matipid na sabi niya at tsaka naupo sa harap ko. Habang kumakain ay nalingon ko ang cellphone dahil bigla rin itong nagring kaya nag-excuse ako at inabot 'yon. Nangunot ang noo ko ng makitang unknown number ang tumatawag. "Hello, who's this?" I questioned. "How dare you put him in a situation where is so dangerous!" Nangunot ang noo ko ng marinig si Shane. "He almost killed an innocent person! Because of you!" Umawang ang labi ko at sarkastikang tumawa. "You don't know what you are saying, innocent person? Do you think Zai will do that to an innocent person? Pwedeng huwag kang makialam sa problema namin? Ipis kang may lahing higad." Gigil na sabi ko at ibababa na sana ang tawag. "Kahit pa, labag sa batas ang ginawa ni Zai at ginawa niya 'yon para sa'
"Light make up is enough, maganda ka na." Pinapikit ako ni Ate Mia at dahil soon ay pinagkasya niya ang sampung minuto para ayusan ako at pati na ang buhok ko ay inayos niya rin."Tignan natin kung ma-lait ka pa niya." Ngising sabi ni Ate Mia dahilan para tignan ko ang sarili, ngunit dibdib ko talaga ang una kong napapansin dahil kulang na lang lumuwa na ito."Nag-breastfeed ka kay Sierah? Lusog ng dyoga ha." Nanlaki ang mata ko at mahinang napalo si Ate Mia sa braso dahilan para matawa siya.Nang makaayos ay may kumatok sa kwarto. "Baby, let's go." Nang bumukas ang pinto ay nandoon si Kuya Luke, ngumiti siya sa amin."Both of you look stunning," bati ni Kuya Luke at inakap ang asawa sa bewang dahilan para kiligin ako sa dalawa."Hindi naalis yung ka-sweetan niyo 'no," natatawang sabi ko."As a man hindi lang dapat sa una magaling, dapat sa una, gitna at huli ganoon pa din. Because if you changed during the process, it's a mission failed." Mahinahon na sabi ni Kuya Luke kaya napangiti
"Sorry for everything, I know that Zai cleared everything at the first place. Hindi ganoon kadali mag move on so I'll leave this hospital for a while, and then be back." Mahinahon niyang sabi kaya ngumiwi ako.Why is it so hard to believe this woman?"Okay." Sagot ko na lang at uminom."Mag-usap na muna kayo, I'll check on my daughter." Paalam ko at umalis na doon dala dala ang kupita, bahala sila I mean kung may pag-uusapan sila I'm sure Zai knows what to do in case.Habang naglalakad ay natigilan ako ng may humawak sa kamay ko at hinila ako papalayo sa gitna, "Wait, sino ka?" Tanong ko at pilit binabawi ang palad ko.Nang tumigil ay hinarap niya ako ngunit ganoon nangunot ang noo ko ng makita ang hindi kilalang tao. "Sino ka?" Tanong ko at bahagyang lumayo."Hindi magandang naiinvolve ka sa lalakaran ni Zai, Lauren Ramirez." Nangunot lalo ang noo ko."What?""Hindi ko naiintindihan okay? Sino ka ba?" Tanong ko."Lumayo na kayo kay Zai, isama mo yung anak mo." Natawa ako at sinamaan
Lauren's Point of View."Come with me," mahinahon na sabi ni Zai kaya naman napalunok ako at nilingon si Aji na tinanguan ako kaya naman sumunod ako kay Zai."Saan tayo?" Tanong ko sa kaniya, tumigil siya at hinarap ako."Follow me," mahinahon lang siyang nagsasalita kaya naman tumango ako at sinundan lang siya. Nang mapansin na aakyat kami ay huminga ako ng malalim at nanatiling sumunod."We'll talk in private," he added and glanced at me bago niya inilahad ang kamay sa akin kaya tinanggap ko 'yon.Nang makarating sa kwarto ay tahimik siyang naupo sa dulo ng kama kaya naman nanatili akong nakatayo. "A-Anong sabi?" Tanong ko bigla, nacurious ako eh."What are you thinking huh? That it's actually my child?" Kwestyon niya kaya naman napalunok ako ngunit tumango ayokong magsinungaling."Bakit?" He questioned."Dahil ikaw mismo nagsabi na may kinakama kang iba, i-its not impossible." Bulong ko at pinigilang bumuntong hininga."It's not mine, alam ko kung magkaka-anak ako sa iba o hindi. H
"Magbihis ka na," aniya niya at uminom muli ng isang baso kaya nagmamadali akong tumungo sa kwarto sa closet, habang naghahanap ng masusuot ay bumukas ang pinto. "Are you done?" Tanong niya. "Not yet!" Malakas na sabi ko at kumuha ng pajamas at itim na sando dahil ayokong magbra ay itim na sando para hindi gaano pansin. Nang makapagbihis ay lumabas na ako ng closet nakita ko naman si Zai na may dalang baso ng tubig at inabot 'yon sa akin. "Thanks," wika ko. "Sure babe," malambing niyang sabi kaya pigil ngiti akong umiinom. Parang pati tubig tumatamis ah, sana all. After that I jumped on the bed and cover myself with comforter. "Are you cold?" Zai questioned while hopping in our bed. At dahil iisa lang ang kumot namin ay dumikit ang mainit niyang balat sa bandang tuhod ko kaya napalunok ako. "Goodnight." Nakangiting bati ko at nahihiyang tumalikod sa gawi niya habang yakap ko ang unan sa opposite side niya. "Goodnight, why are you so distant?" Tila inaantok niyang tanong.
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig. “Stop wh
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid. Mabigat ang pag
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang
=Elvira’s Point Of View= A few weeks later, napapansin ko kung gaano kaabala si Zian sa projects na hawak niya. Hindi ko naman masyadong nakakamusta ang tungkol sa napag-usapan namin noon dahil busy rin ako sa trabaho. Gumaganda na rin ang kita ko kahit papaano, tumataas ang sahod at higit sa lahat dumarami na ang projects na nahahawakan ko. Mapamaliit man o malaki. Ngunit tila mas nagtaka ako nang isang araw ay tila lumayo ang loob ni Zian sa akin. Pansin ko ang mga pag-iwas niya sa hawak ko, at ang pagdikit sa akin ay tila nabawasan. Anong mali? Anong meron? Isang gabi ay maganda ang tapos ng trabaho ko kung kaya’t naisipan kong ayain sana siya matulog sa bahay namin ngunit… “Sa inyo? Okay lang ba kung sa condo ko na lang?” tanong niya. “P-Pwede naman,” mahinahon na sagot ko, pilit na dinedeadma ang tila may pagkamalamig niyang tugon. Nakakapagtaka… “Hmm, okay. Let’s go?” tanong niya kaya matipid akong ngumiti at sumama sa kanya. Humawak ako sa braso niya nang m
=Third Person’s Point Of View= Makalipas ang ilan pang mga araw ay sinimulan ni Zian ang misyon hagilapin ang nasa likod ng lahat ng mga ‘yon. “Dad, don’t you have any clue at all? I might need your help at this,” Zian said while facing his dad. “Hindi ko malaman kung anong cover ba ang gamit ng tao na ‘yon anak, but I’ll try to help you. Bakit ba tila desidido ka pala?” mahabang sabi ni Zai na ama ni Zian. Hindi kaagad nakasagot si Zian sa kanyang ama. “Elle caught me, dad…” Four words and Zian’s father was stunned, “Nahuli ka saan? Pambababae o sa—” “The second one, dad.” “Damn it,” pabulong na asik ni Zai sa kanyang anak at tila saglit na natulala sa kawalan. Hindi naman umimik si Zian, alam niyang hindi pa talaga dapat malaman ni Elle ang tungkol sa mga bagay na iyon dahil wala pang kasiguraduhan. “H-Hindi ka naman niya iniwan? Nagalit ba?” sabi ni Zai. Mariing napapikit si Zian bago sumagot, “Hindi naman ako iniwan dad, p-pero gusto niyang itigil ko ang ginagaw
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Dahil sa naging usapan namin ni Zian, sinubukan kong unawain ang mga paratang niya. Alam kong mahirap pero susubukan ko dahil mahal ko siya. Pero sana ay mapanindigan niya ang mga winika sa akin dahil kung hindi, saan aabot ang relasyon namin? Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong gawing normal ang lahat—kahit pa alam kong may bumabagabag sa isip ko. Kahit alam kong sa bawat titig ko kay Zian, may parte sa akin ang gustong itanong muli kung tama bang manatili ako sa kanya. Pero mahal ko siya. At sinabi ko sa sarili kong susubukan kong intindihin ang mundong ginagalawan niya. “Hon, gusto mong magbakasyon?” bigla niyang tanong habang nasa loob kami ng sasakyan pauwi mula sa site. Napatingin ako sa kanya. “Ha?” Ngumiti siya habang nakatingin sa daan. “Napansin kong stress ka na masyado. Lalo na sa trabaho… at sa akin,” natatawa niyang sabi. “Kaya naisip ko, maybe it’s time to take a break.” Napataas ang kilay ko. “Ikaw mismo ang nagyayaya ng bakas
ELVIRA’S POINT OF VIEW. A day later… Napahinto ako nang pagbaba ko ng kwarto sa bahay namin ay natanaw ko si Zian na halatang hinihintay ako. ‘Handa na ba siyang makausap ako? Hindi ko na rin alam…’ “E-Elle,” mahinang tawag niya sa pangalan ko. “Mm?” tugon ko. “Let’s talk, please?” malumanay ang kanyang boses at may bahid ng pakikiusap. “Sa taas,” mahinang sabi ko at umakyat pabalik. Pagkapasok sa kwarto ko ay hinarap ko siya. Ngunit napahinto ako nang lumuhod siya sa harap ko. “Z-Zian?” “I’m not a normal person, Elle. I-I swear to God, I am not a normal person. I am different,” paliwanag niya. “Hindi ko alam kung paano sasabihin… It’s because you might find me scary,” pabulong na sabi niya. Napatitig ako sa kanya. Hindi makapaniwala. “P-Pumapatay ka t-talaga?” hindi makapaniwalang sabi ko. Napahinto siya at tila hindi alam kung saan titingin sa mga mata ko. Napatungo siya at nasapo ang noo. Hanggang sa tuluyan na akong mapahinto sa naging mabagal niyang pagtang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte