After that kiss he glanced at them. "Maybe you know my answer?" Zai answered and pick up the box of cigarettes and the lighter before leaving kaya agad agad akong sumunod ngunit sa labas ng hub siya nagsindi at muling humipak. "Y-You." Wala sa sarili ko siyang dinuro ngunit sinulyapan niya lang ako at abalang hipakin ang usok at pag-laruan. "T-Tama na nga 'yan." Sita ko at inagaw sa kaniya pero itinaas niya kaya umawang ang labi ko. "You're not my wife yet." He stated before inhaling the stick again that made me glare. Mabilis kong inagaw ang kahon at lighter dahilan para matigilan siya. "Hindi ka titigil ah." Kumuha ako ng stick at sisindihan na sana ngunit mabilis niyang pinatay ang kaniya at inagaw sa akin ang kinuha ko. "'Di na." Seryoso niyang sagot at itinago na 'yon. "Throw it." Utos ko ngunit umiling siya. "Zai throw it, it's not healthy." Dismayadong sita ko ngunit tinitigan niya ako ng matagal. "Ibibigay ko 'to sa may ari." Mahinahon niyang sabi kaya tumigil na
Huminga ako ng malalim, mamaya ko na lang siya tatawagan ulit pag tapos na sila. It feels so awkward sa tuwing sinasabihan ko siya pero noon naman hindi. "D-Daddy.." Napalingon ako sa anak ko ng nakanguso itong mag maktol. "You're cold baby?" Tanong ko at sobrang hininaan ang aircon at mas binalot siya ng kumot. "D-Doctor daddy mommy." Bumuntong hininga ako at tsaka nasapo ang sariling noo. "Mommy's here baby." Mahinang sabi ko, she's being dependent to his dad because he's a doctor. I contacted Zai but he's not answering kaya naman wala akong choice but to call Aji, siya naman ang inaasahan ko noon. Nang pagkaring no'n ay nasagot kaagad. "Hey.." "Aji, I need your help." Mahinahon kong sabi. "Hmm? Bakit? Ano 'yon?" "Sierah have fever, can you buy me her medicine? Yung parang dati." "Okay, wait me there." He stated and ended the call dahilan para makahinga ako ng maluwag, pinunasan ko muna si Sierah at makalipas ang kinse minutos ay dumating na si Aji kaya naman patakbo
Dumating ang ala sais ng umaga ay halos kulang ang tulog ko ngunit sinamahan naman kami ni Aji kaya ayos lang, tulog pa rin si Sierah. Habang inaayos ko ang breakfast na hinatid ng ospital ay bumukas ang pinto at nang makita ko si Zai ay tumaas agad ang kilay ko. "Oh buhay ka pa pala?" Sarkastika kong sabi ngunit lumapit siya agad kay Sierah. "Kumusta siya?" Tanong ni Zai kaya naman ngumisi ako. "Ano bang pakialam mo? Ilang tawag pa ba dapat ang kailangan mo bago mo sagutin? Ilang texts pa ba Zai?" Galit na tanong ko na. "Lauren, huwag kayong mag-away dito. Mag-usap kayo sa labas, sa office niya. Ako na muna bahala sa kaniya." Aji said at inayos ang kumot ni Sierah kaya naman ngumiwi ako. "Wala kaming pag-uusapan, umalis ka na lang Zai." Mariing sabi ko. "I-I los—" "You had sex with her, you had fun all night while your daughter is sick. Alas onse pa lang tinatawagan na kita, ano sarap na sarap?" Natigilan si Zai at tinitigan ako. "H-Hindi ganoon—" "Wala akong pakia
After that tahimik siyang nagbantay kay Sierah kaya naman hindi na ako kumontra dahil nilinaw naman niya ang totoo, tsk pasalamat siya. "Hoy." Nalingon ko si Aji kaagad. "You look like a jealous wife kanin—" "Stop daydreaming Aji, anong sinasabi mo? Baliw ka na ata eh." Mabilis kong sabi that made him laugh. "Totoo, you look jealous. Since that night, if only I could tease you but the situation is not accurate." He stated kaya naman ngumiwi ako at umiling. "Asa." "In denial ka 'no?" Tanong niya na para bang siya na mismo ang sumagot sa tanong niya kaya pasimple akong umirap. "You're my friend but look at you teasi—" "Because I only use this mouth to spit truths." Nakangiting sabi ni Aji. "Bro, we'll just buy foods." Paalam ni Aji at inakbayan ako papaalis doon, nanatili siyang nakaakbay at normal na 'to sa amin noon pa lang. "Alam mo kasi noon, nasa stage mo rin ako. I was really in denial mas malala pa sa'yo. Imagine, my heart flattered a lot of times but I have th
That made me think a lot, napailing na lang ako sa sarili ng marealize kung gaano ako ka-tanga noon kay Kent Axel to extent that I am the one who hurt him, I am the one that made him stay away from me. I even hurt an innocent woman because I was being possessive. I should trust him before, but It's all okay now. Nang makabalik ay tahimik lang akong kumain dahil nauna ng kumain si Sierah, basta basta na lang akong naupo not realizing nasa tabi pala ako ni Zai at nagitgit ko na siya. Dahilan para agaran akong umayos. "Are your head on clouds young lady?" Nagtatakang tanong niya kaya umirap lang ako. Bigla ay naalala ko ng hinalikan niya ako, bakit nga ba niya ako hinalikan no'n? Is he crazy na ba? Or he's tripping? "Mommy, kailan po ako lalabas ng ospital?" Tanong ni Sierah kaya nginitian ko siya. "Ask your daddy baby, he's your doctor." Nakangiting sagot ko. "Tomorrow 'nak or this night." Nakangiting sabi ni Zai. "Okay daddy," sagot ng anak ko at nahiga na muli. Naging ma
Antok na antok akong sumandal sa sofa at pipikit na sana pero may pumitik sa noo ko dahilan para irita akong magmulat. "Sleep inside the room, Hindi ka naman siguro matutulog sa kung saan saan ng hindi ka nasa kama?" Sumbat niya kaya umirap ako. "I barely sleep last night! Kasi wala ka 'no. Nakakainis 'to." Singhal ko at padabog na pumunta sa kwarto namin at basta na lang akong nahiga sa sobrang pagod. Naalimpungatan ako sa pagkakahiga at nakabalot pa ako ng kumot, ngunit narinig ko ang tinig ni Zai. "Kumain ka na, alas diyes na. Nalipasan ka na." Nangunot ang noo ko at naupo. "Si Sierah kumain na?" Tanong ko bigla. "Yeah, pinauna ko na siyang kumain dahil may gamot pa siyang iinumin. Kanina pa siya tulog," wika niya kaya ngumuso ako at muling humilata. "Hindi ako nagugutom," nagrereklamo kong sabi pero tinapik niya ang paa ko kaya napangiwi ako. "Hindi ka gutom, pero nalipasan ka. Gusto mo ulcer sunod mong sakit?" Sumbat niya pa kaya napairap ako. "Magkaka-ulcer ba pag
Nang makalabas sila ay napaupo na lang ako sa sofa sa sobrang kaba dahil sa ginawa ko, I'm glad I did it today. Mabilis na lumipas ang oras at dumating na ang ala singko ng hapon at tatlong araw na lang bago ang kaarawan ni Sierah. After cleaning our room, nahiga muna ako sa kama dahil inaantok na ako pag hapon. Zai also texted me after he got to his work kaya naman pangisi ngisi lang ako dahil hindi ko alam na masunurin pala siya. Dumaan ang alas syete ng gabi at maaga rin akong naghanda ng gabihan namin, ngayong gabi ay pork chop lang ang nailuto ko at syempre if may pork dapat may vegetable tayo kaya nagluto ako ng kaunting chapsuey dahil hindi naman namin nauubos tatlo. Habang naghahanda ay naririnig ko na ang door knob at ang tinig ni Sierah na nagkekwento sa daddy niya, nang mabuksan nila 'yon ay napangiti ako kaagad. "Both of you look so tired, dinner is ready." Nakangiting sabi ko at kinuha ang lunch box ni Zai sa kamay niya. "Masarap ba? Naubos mo?" Nakangiting tanong
"Get to bed, anong oras na." He stated kaya naman ngumiwi ako at umayos ng higa."Good night,” I said."Mm, night." Tanging tugon niya lang kaya naman niyakap ko ang unan at bahagyang humarap sa side niya ngunit napalunok ako ng makaharap ko siya kaya naman dahan-dahan kong tinakpan ang mukha ko gamit ang unan that made him chuckle.Makalipas ang tatlong araw ay kaarawan na ng anak ko, kaya naman nasa venue kami naghahanda habang si Sierah ay nagsusukat ng mga susuotin niya na pakana ni Ate Mia. "Change of dress every event syempre, make her feel special." Ate Mia told Zai."Sure thing, guest will be here in an hour." Zai stated while checking the visitors list, halos marami silang ininvite although it's a kid party may separate seats and entertainment naman for adults and kids."Lauren, do some retouch na. Ayusan mo na rin si Zai." Utos ni Ate Mia kaya naman nalingon ko si Zai."Tara na." Anyaya ko at inilahad ang kamay ko sa kaniya, nangunot ang noo niya at tinignan ako."Hawakan mo
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig. “Stop wh
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid. Mabigat ang pag
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang
=Elvira’s Point Of View= A few weeks later, napapansin ko kung gaano kaabala si Zian sa projects na hawak niya. Hindi ko naman masyadong nakakamusta ang tungkol sa napag-usapan namin noon dahil busy rin ako sa trabaho. Gumaganda na rin ang kita ko kahit papaano, tumataas ang sahod at higit sa lahat dumarami na ang projects na nahahawakan ko. Mapamaliit man o malaki. Ngunit tila mas nagtaka ako nang isang araw ay tila lumayo ang loob ni Zian sa akin. Pansin ko ang mga pag-iwas niya sa hawak ko, at ang pagdikit sa akin ay tila nabawasan. Anong mali? Anong meron? Isang gabi ay maganda ang tapos ng trabaho ko kung kaya’t naisipan kong ayain sana siya matulog sa bahay namin ngunit… “Sa inyo? Okay lang ba kung sa condo ko na lang?” tanong niya. “P-Pwede naman,” mahinahon na sagot ko, pilit na dinedeadma ang tila may pagkamalamig niyang tugon. Nakakapagtaka… “Hmm, okay. Let’s go?” tanong niya kaya matipid akong ngumiti at sumama sa kanya. Humawak ako sa braso niya nang m
=Third Person’s Point Of View= Makalipas ang ilan pang mga araw ay sinimulan ni Zian ang misyon hagilapin ang nasa likod ng lahat ng mga ‘yon. “Dad, don’t you have any clue at all? I might need your help at this,” Zian said while facing his dad. “Hindi ko malaman kung anong cover ba ang gamit ng tao na ‘yon anak, but I’ll try to help you. Bakit ba tila desidido ka pala?” mahabang sabi ni Zai na ama ni Zian. Hindi kaagad nakasagot si Zian sa kanyang ama. “Elle caught me, dad…” Four words and Zian’s father was stunned, “Nahuli ka saan? Pambababae o sa—” “The second one, dad.” “Damn it,” pabulong na asik ni Zai sa kanyang anak at tila saglit na natulala sa kawalan. Hindi naman umimik si Zian, alam niyang hindi pa talaga dapat malaman ni Elle ang tungkol sa mga bagay na iyon dahil wala pang kasiguraduhan. “H-Hindi ka naman niya iniwan? Nagalit ba?” sabi ni Zai. Mariing napapikit si Zian bago sumagot, “Hindi naman ako iniwan dad, p-pero gusto niyang itigil ko ang ginagaw
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Dahil sa naging usapan namin ni Zian, sinubukan kong unawain ang mga paratang niya. Alam kong mahirap pero susubukan ko dahil mahal ko siya. Pero sana ay mapanindigan niya ang mga winika sa akin dahil kung hindi, saan aabot ang relasyon namin? Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong gawing normal ang lahat—kahit pa alam kong may bumabagabag sa isip ko. Kahit alam kong sa bawat titig ko kay Zian, may parte sa akin ang gustong itanong muli kung tama bang manatili ako sa kanya. Pero mahal ko siya. At sinabi ko sa sarili kong susubukan kong intindihin ang mundong ginagalawan niya. “Hon, gusto mong magbakasyon?” bigla niyang tanong habang nasa loob kami ng sasakyan pauwi mula sa site. Napatingin ako sa kanya. “Ha?” Ngumiti siya habang nakatingin sa daan. “Napansin kong stress ka na masyado. Lalo na sa trabaho… at sa akin,” natatawa niyang sabi. “Kaya naisip ko, maybe it’s time to take a break.” Napataas ang kilay ko. “Ikaw mismo ang nagyayaya ng bakas
ELVIRA’S POINT OF VIEW. A day later… Napahinto ako nang pagbaba ko ng kwarto sa bahay namin ay natanaw ko si Zian na halatang hinihintay ako. ‘Handa na ba siyang makausap ako? Hindi ko na rin alam…’ “E-Elle,” mahinang tawag niya sa pangalan ko. “Mm?” tugon ko. “Let’s talk, please?” malumanay ang kanyang boses at may bahid ng pakikiusap. “Sa taas,” mahinang sabi ko at umakyat pabalik. Pagkapasok sa kwarto ko ay hinarap ko siya. Ngunit napahinto ako nang lumuhod siya sa harap ko. “Z-Zian?” “I’m not a normal person, Elle. I-I swear to God, I am not a normal person. I am different,” paliwanag niya. “Hindi ko alam kung paano sasabihin… It’s because you might find me scary,” pabulong na sabi niya. Napatitig ako sa kanya. Hindi makapaniwala. “P-Pumapatay ka t-talaga?” hindi makapaniwalang sabi ko. Napahinto siya at tila hindi alam kung saan titingin sa mga mata ko. Napatungo siya at nasapo ang noo. Hanggang sa tuluyan na akong mapahinto sa naging mabagal niyang pagtang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte