Grabe effort nh family para pagbatiin kayo tapos okay na pala kayo HAHAHAHA đđ¤Ł
"So be comfortable and marry each other as soon as possible." Mommy stated and smiled. Kaya naman nasapo ko ang pisngi ko dahil nahiya ako. "Naku ka talagang bata ka, ang tulad ni Zai ay hindi dapat kinahihiya. Kawawa naman ang pagiging magandang lalake niya," asar ni daddy kaya napangiti ako. "Oo nga tito 'no, dapat hindi ganoon. Hays, nakakadismaya." Pagsangayon ni Zai at lumapit kay dad. "Parehas kayong mali, kahit sino man ay hindi dapat ikinahihiya lalo na't kung may mabuti naman itong puso. Ang kagwapuhan nawawala, lalo na pag tumanda at kumulubot na ang balat mo." Sermon ni mommy kaya ngumiti ako at ibinaliktad ang mga iihaw dahil baka masunog ito. Pagkatapos ng araw na 'yon ay napagtanto ko na nakaayos na ang kasal at ako na lang pala ang hinihintay. Pero ngayon sa simbahan na, sa kung saan nananalangin at naglalabas ng saloobin ang mga tao na nagbigay panatag sa puso ko. "Anak! You'll be late on your wedding! Zai is waiting na let's go! You're beautiful!" Mommy Miyu
Lauren's Point of View. After few years.. Galit na galit kong hinablot ang bag ko matapos kausapin ang teacher ng anak ko, habang naglalakad ay hindi ko alam kung anong gagawin ko sa bunsong anak ko. Kagat labi kong hinintay si Zai na sagutin ang tawag ko to find out na nasa loob siya ng operating room base sa nurse sa OR. I don't have any choice but to go alone, tinawagan ko ang pilot na maghahatid sa akin sa city ngayon dahil doon nag-aaral ng college ang anak ko at panay sakit sa ulo ang ibinigay sa akin. Naging mabilis naman ang byahe at mabuti na lang pwedeng bumaba sa rooftop ng school nila mommy, nagmamadali akong bumaba at dere-deretsong naglakad papunta sa dean's office for the freaking 15th times! Salubong ang kilay kong tinignan si Zian na kinakabahan na sa tingin ko, yayariin kita mamaya. "Good afternoon dean," pilit ang ngiti na bati ko matipid itong ngumiti sa akin. "Good afternoon Mrs. Garcia, pasensya na at nagkita tayong muli." Nahihiya kong nasapo ang noo.
After that, I went home. It took me several months to see my kids, panay ang sulyap ko kay Zai na kanina pa nagkakamot ng leeg. Naiirita siya pag ganiyan, either may problema o may hindi maunawaan. "Anong ganap?" Panimula ko at naupo sa kandungan niya dahilan para mapatitig siya sa akin. Pinigilan ko ngumiti ng makita kung paano nagbago ang reaksyon ng kaniyang mukha, "Babe, things are getting too tight.." Nanlulumo niyang sabi kaya nag-alala ako. "Huh? What happeneâ" "In my pants." Sa sagot niya ay malakas kong nahampas siya sa dibdib dahilan para humalagapak siya ng tawa, "Ang bastos mo talaga 'no? Huwag sana makuha ng anak natin ang ugali mong 'yan." Ngumisi siya at iniyakap ang braso niya sa bewang ko. "Babe, isa pa?" Nangunot lalo ang noo ko at nasulyapan ang makakapal niyang pilik mata at kilay na nakuha ni Zian. Ngumisi ako, "Isa pang sapak?" "Babe, you're so sweet." He sarcastically exclaimed and gasped for air when I moved on his lap just so I could sit comfortab
=Third Personâs Point Of View= FEW YEARS LATER⌠*BOOGSH!* Umawang ang labi ni Zian nang may malakas na sumapak sa kanyang mukha. Awtomatiko niyang nasapo ang gilid nang labi nang malasahan niya ang dugo dito. Hindi makapaniwala niyang tinignan ang babaeng amazona na nakasuot ng mini skirt at putting polo na uniporme sa eskwelahang pinapasukan niya. âWhat the fuck?!â Mabilis na umangat ang init sa ulo ni Zian habang hindi makapaniwalang tinitigan ang babaeng sumapak sa kanya. âHuh?! What the fuck mo mukha mo! Babaero!â bulyaw ng babae at sasapak pa sana ngunit mabilis na sinalo ni Zian ang kamao nito at hinila papalapit sa kanya. âWhat do you think youâre doing huh?â gitil ni Zian. Mabilis naman siyang itinulak ng babae dahilan para bahagya pang nawalan ng balanse si Zian. âYung mga tulad mong mayayaman na babaero ay dapat hindi na umaasenso eh. Hindi mo alam ang ginawa mo to deserve that? Niloko mo lang naman ang best friend ko!â galit na galit na sigaw ng babae sa kany
=Third Personâs Point Of View= Habang nasa site si Elvira at si Zian kasama pa ang iba nilang ka-grupo ay nahihirapan si Elvira na isuot ang safety helmet. Napansin iyon ni Zian at nagdalawang isip rin siya kung tutulungan niya ba ito hanggang sa bumuntong hininga siya at napagdesisyunang tulungan ito. âA-Ano ba?â reklamo kaagad ni Elvira ngunit sinamaan siya ng tingin ni Zian. âYouâre making it too long, nakakaabala ka. Kanina pa sana nakapasok sa loob,â masungit na sabi ni Zian dahilan para walang magawa si Elvira, nang ma-lock âyon ay inirapan lang ni Elvira si Zian. Umawang ang labi ni Zian at umiling na lang. Dahil doon ay nagawa naman nila ang trabaho nila and they even watched everything. After their first on-site the leader will write a report, nanonood naman si Zian dahil siya ang co-leader kaya wala rin siyang magawa kundi antayin ito. âAyusin mo pinagsusulat mo sa pangalan ko diyan ahâ o-oy!â Mabilis na naalarma si Zian nang makita niya ang panibagong minus 1 s
=Third Personâs Point Of View= Tahimik na nagmamasid si Elvira habang nasa site sila ng mismong building. Minamasdan niya ang seryosong awra ni Zian na mula mag-umpisa sila ay hindi pa ngumingiti o nanlalandi ng kung sino. âBakit kaya seryoso pa rin siya? Dahil ba sa last time?â sabi ni Elvira sa kanyang isip. Nagtataka. Habang nakatitig kay Zian at gumala ang kanyang isip sa kung saan-saan hanggang sa bigla siyang maalimpungatan nang pagbalik niya sa ulirat ay nara harapan niya na si Zian na nakapamewang habang salubong ang makakapal na kilay at suot pa ang safety helmet. âWhat now? Enjoying the view?â masungit na tanong ni Zian at lalaking-lalaki ba umirap kay Elvira. âPinag-iisipan ko lang kung bibigyan kita ng minus ulit,â pabalang na sagot ni Elvira na ikinalaki ng mata ni Zian. âAnak ngâ baât ba trip mo âko ha? Nakakailan ka na!â reklamo ni Zian at nakahinga ng maluwag si Elvira ng tila bumalik na ang awra ni Zian sa orihinal nitong estado. âGalit ka pa rin ba dahil
=Elviraâs Point Of View= âThat was way out of the line, thatâs physical violence! Trabaho pa rin iisipin mo? Does your parents know about this huh?â sumbat ni Ian Zachary sa akin dahilan para inis akong umiwas tingin. âPaano naman kung malaman ng nanay ko? Sariling nanay ko nga ay sinasaktan ako. Yung tatay ko lulong sa alak?â âHayaan mo na ako. Sanay naman na akoââ His jaw tightening, frustration showing. âUsed to it? Are you kidding me?â his voice lowers, laced with anger, âNo one should ever get used to being hurt like that. Donât just accept it.â Alam ko naman. Pero anong pagpipilian ko? âBakit ba parang concerned ka bigla? You never cared before, not when youâre always too busy judging me or looking down on me.â Pagprangka ko sa kanya, saglit na tumaas ang kilay niya at naglapat ang labi sa inis. âLook, I know Iâve been a jerk to you, or to your friend. Whoever it is, but not that Iâll be blind with this. Not about this,â he said, mukha naman siyang concern talaga o
=Elviraâs Point Of View= Kamot ulo akong tumulala sa harapan ng grocery, grocery lang 20k na agad?! Eh⌠Sabi niya dinner lang, ano bang dinner inaasahan niya? Pang-mayaman ba? May pinagkaiba ba ang lutong mayaman at mahirap? I mean, may kaya naman ang pamilya ko noon so I know the dish pero 20k kaagad? Dahil doon at namili na lang ako nang mga dapat, pinuno ko ang unang cart nang mga kailangan para sa ngayong gabi at bukas ng umaga. It took me an hour bago natapos mag-grocery, ang natira ay halos sampung libo pa at pumara na lang rin ako ng taxi. Papaakyat naman ay may tumulong sa akin kaya wala akong naging problema. Pagkapasok sa condo ni Zian ay nandoon na siya sa mamahalin niyang couch. Naglalaro ng games. âNandito na ako, uubusin ko ba dapat yung 20k?â kwestyon ko. âI donât know,â walang alam niyang sagot kaya umirap ako. âPati âyon hindi mo alam?!â âIkaw nga hindi mo alam,â sumbat pa niya habang abala magpipipindot sa kanyang cellphone. âShit! Ang tatanga na
=Elviraâs Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. âI asked you⌠Nicely, beforeâŚâ marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, âLeave my son aloneâŚâ Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zianâs dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. âH-Huwag na⌠Iâll handle this, Engr. Garcia. Thank you,â mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. âElle?â mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. âHuwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,â marahan
=Elviraâs Point Of View= A few days after that ruckus, I donât have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldnât even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. âDidnât know youâre still here,â he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. âDid you even sleep? What the fuck. Didnât know my fellow engineer was a panda.â Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No⌠I canât do that⌠âSoââ âDonât talk,â mariing sabi ko. âWell, Leonâs outside and looking for you. I said you werenât here since I donât know that you are hereâŚâ Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. âWell, Iâm glad he didnât say I am here. Iâm avoiding any contact with Leon. Heâs a little obsessed and abusive.â âAlrightâŚâ âAre you not going to go outside and cal
=Elviraâs Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. âOh, the fianceâs calling. Are you not gonna answer him?â he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. âCalebââ âI have a bad news,â sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? âWhat is it?â Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. âHeâs here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is hereâŚâ Labis na nangunot ang noo ko. Heâs here? Sino? âSinoââ I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. âAre you calling Elle? Tell her not to diss me. Iâll wait for her, hereâŚâ At ang tinig na âyon ay nagbigay kaba sa aking puso. âNo way!â âA-Anoâ b-bakit siya nandito?â naguguluhang tanong ko, shit⌠âJust come here and take him out bef
=ELVIRAâS POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na âyon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babaeâlahat ng âyon ay sinasadya. And heâs doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na âto kesa makita pa siyang nakangiti ng ganoân sa ibang babae. Gago talaga âyon. âHey,â mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. âYou okay?â Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. âAno, umuusbong na naman feelings mo?â âShut up,â iritadong bulong ko. âEh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.â Napairap ako sabay harap kay Caleb. âGago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, âdi ba?â âOo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elviraâs Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tanginaâsino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siyaânakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapitâsobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elviraâs Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na âyonâkahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakanâhindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. âEl, okay ka lang?â tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. âYeah. Just tired.â Sinamaan niya ako ng tingin. âTired or stressed?â Ngumuso ako. âBoth.â âBecause of your ex?â asar niyang tanong. Napairap ako. âCaleb, please.â âNagtatanong lang naman, baka kasiââ âIâm fine,â madiin kong putol sa sasabih
=Elviraâs Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. ⢠Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang⌠hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elviraâs Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang bandaâat ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. âElle.â Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. âKanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?â Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elviraâs Point of View= You wonât lose, Elle. Pinanindigan ko âyon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didnât talk to me again. And I sure as hell didnât talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isaât isa, ramdam ko ang presensya niyaâsobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.