“What are you going to cook?”Pagkatapos naming mag-usap kanina ay hinayaan muna ako ni Markus na magbihis. Syempre damit niya ulit ang isinuot ko dahil wala pa naman akong damit dito. Nang matapos ako ay naabutan ko siyang nagluluto.Sakto nakaramdam na rin ako ng gutom. Hindi pa nga pala kami nag-lu-lunch.“Just some pasta. Mamayang dinner, sa labas na lang tayo kumain,” sabi niya.Tumango ako at ngumiti. Mas lalo siyang gumagwapo sa paningin ko at mas lalo akong nai-inlove sa kanya. Mayamaya lang ay pinatay niya na ang stove at isinalin sa lalagyan ang pasta na niluto niya. Kumuha na rin ako ng dalawang plato para sa amin at dito na kami sa kitchen island kumain. Hinayaan niyang tikman ko muna ang pasta at pinanood niya pa ang reaksyon ko.“How does it taste?” he asked.I gave him a thumbs up. “Sobrang sarap! Alam mo pwede ka ding magkaroon ng sarili mong restaurant. Pang-chef level ang galing mo e.”Natawa naman siya. “I still have a few businesses to run. Baka hindi ko na mapat
Just like what he said, the next day we went to buy some clothes. Hindi ko naman papabayaran sa kanya lahat dahil may pocket money naman ako. At meron din akong personal debit card kung saan ko inilagay ang mga kinita ko sa mga paintings ko noon.Tinotoo kasi talaga ni dad ang sinabi niya. Pinaputol niya ang cards ko na siya ang nagkokontrol. Wala rin naman akong balak na gamitin iyon dahil itinakwil na nila ako.Maybe for them, I’m not a Dela Vega anymore. But for me, they're still my family.“Choose everything that you need. We can do another shopping when we arrive to Batanes,” he said.I nodded. “Okay. Hindi ka ba papasok sa work ngayon?”He glanced at his wristwatch. “I have a meeting after lunch. Do you want to come with me in the office?”Nag-isip ako saglit. Wala naman akong gagawin sa office niya at saka baka makaistorbo lang ako sa kanya ro’n.“Mag-lunch na lang tayo together then magta-taxi na lang ako pauwi. Baka magkita pa kami ni Gretta doon tapos magkagulo pa,” sabi ko.
Nang magising ako ay napansin kong madilim na sa labas. Dahandahan akong bumangon at tiningnan kung nandito ba si Markus pero wala siya. Kaya naman inayos ko muna ang buhok ko bago ako lumabas ng kwarto.Bumaba ako sa living room kung saan naabutan ko si Tita Maricel. May binabasa siyang magazine pero agad ding napaangat ng tingin sa akin.“Hello po, tita,” bati ko sa kanya.Ngumiti siya. “Hi, Savrinna. How’s your rest? Nakapagpahinga ka ba nang maayos?”Tumango ako. “Yes po. Si Markus po pala nasaan?”“Umalis lang siya saglit. Come, sit here with me.”Lumapit ako kay Tita Maricel at naupo sa sofa katabi niya. Fashion magazine pala ang hawak niya at nang makita ko kung anong magazine iyon ay bahagyang nanlaki ang mga mata ko. Iyon ‘yung magazine kung saan ako nag-model noong nasa states ako. Hindi ko lang sure kung latest ba iyon o anong version. “Gaano katagal na kayo ni Markus?” Napatingin ako kay Tita Maricel nang magtanong siya. Bahagya akong ngumiti.“Ahm...ano po kasi, noong
Sa mga sumunod na araw ay mas lumala ang mga nararamdaman kong sintomas sa katawan ko. At alam kong may paraan para makumpirma ang iniisip ko.Mabuti na lang at nag-aya si Tita Maricel ngayong araw na magpunta sa bayan. May bibilhin daw kasi siya. “Are you ready, Sav?” Tita Maricel asked.I nodded. “Yes, tita.”Hindi makakasama sa amin si Markus dahil may zoom meeting daw siya ngayon. Kaya magpapahatid na lang kami ni tita sa driver. “Take care, okay? Huwag magpagod masyado baka mahilo ka na naman,” sabi ni Markus pagkasakay ko ng sasakyan.Tumango ako. “Okay. Uuwi kami agad ni tita pagtapos namin doon.”He pecked my lips and I blushed. Katabi ko lang dito sa sasakyan si tita Maricel kaya sure akong nakita niya iyon. Ito talagang si Markus ayaw magpaawat.“I love you,” he said.I smiled. “I love you, too.”Finally, sinarado niya na ang pinto ng kotse kaya nakaalis na rin kami. Walang shopping malls dito sa malapit pero marami pa rin namang mga shops dito. Ang plano ko ay pupuslit la
We’re engaged. I can finally call him my fiance. And after how many months, we will get married already. Kumain kami ng dinner ni Markus hanggang sa tuluyang lumubog ang araw. Mag-aalala na sana ako dahil dumilim na talaga ang paligid pero isa-isang sumulpot ang mga ilaw na sinet up din pala ni Markus.I smiled. “You did all of these?”He smiled too. “I won't take all the credit. Tinulungan ako ng ilang staff sa resort. But these are all my ideas.”“This is so romantic, Markus,” I said.“It’s a mission accomplished, I guess. I love you.”“I love you, too.”We finished our dinner before we decided to go home. Hindi ko maalis ang titig ko sa singsing habang nasa byahe kami pauwi. “Welcome to our family, Sav!”Niyakap ako ni Tita Maricel pagkapasok pa lang namin ni Markus. Mukhang kanina pa nga siya naghihintay sa amin. “Sobrang saya ko dahil engaged na kayo ng anak ko,” sambit pa ni tita bago siya bumitaw sa pagkakayakap sa akin.Napangiti naman ako. “Salamat po, tita.”“From now on,
Mahigit limang taon na ang nakalipas mula nang huli ko siyang makita. Pagkatapos akong iligtas ni Markus nang araw na ‘yon mula sa taong ‘to, wala na akong narinig na balita mula sa kanya.Ni hindi na rin siya nabanggit ni Markus hanggang sa makaalis ako papuntang America. Kaya ngayong nandito siya ulit sa harap ko, natatakot ako nang sobra. Buti sana kung ako lang ang mapapahamak pero hindi. May buhay na sa loob ng sinapupunan ko na dapat kong protektahan.“Ano ba talagang kailangan mo? At sino ang boss mo? Pakawalan mo na ako!” sigaw ko.Natawa siya. “Wala naman akong kailangan sa ‘yo pero kay Markus, meron! Gusto ko siyang gantihan sa pagsira niya sa negosyo ko at sa buhay ko! At ikaw! Ikaw ang gagamitin ko para gantihan siya!”“Nababaliw ka na, Uno. Kung ano man ang nangyari sa ‘yo, deserve mo ‘yon dahil masama kang tao!” pagsigaw ko ulit.Mabilis siyang lumapit sa akin at sinakal ko. Napasandal ako sa pader habang pilit na tinatanggal ang kamay niya sa leeg ko. Kitang-kita ang ga
Hindi ko alam kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Payapa naman itong mga nakalipas na mga araw namin sa resort. Pero sa hindi inaasahang pangyayari, nandito ako, nasa panganib sa kamay ng mga kaaway ni Markus.Dinala nila ako sa isang kwarto. Maayos ang itsura nito tulad ng isang guest room sa resort. Kung nandito ako sa ibang pagkakataon, baka nagawa ko pang mamangha. Pero wala akong ibang maisip ngayon kundi ang kung paano ako makakatakas dito.Lumapit ako sa may bintana para tingnan kung may matatakasan ba ako pero bukod sa mataas iyon ay nakakadena rin ang bintana.Bumuntunghininga ako bago naupo sa kama. Hinaplos ko ang tiyan ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag may nangyaring masama sa ipinagbubuntis ko. Muling bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok doon si Uno. May dala siyang tray na may pagkain. Lumapit siya at padabog na inilapag ang tray sa may mesa. Napaigtad pa ako sa gulat at takot.“Kumain ka.”Tiningnan ko iyon at nakitang isang pirasong pritong man
Nang magising ako ay bumungad sa akin ang puting kisame. Dahandahan akong tumingin sa gilid para alamin kung nasaan ako. Ang unang taong nakita ko ay si mommy. Agad niya akong napansin kaya napatayo siya. “Sav? Thanks God gising ka na,” sambit ni mommy pagkalapit niya sa akin. “Peter, gising na ang anak natin.”Sunod akong tumingin sa kabilang gilid ko. Doon ay nakita ko naman si dad na nakatayo. Hindi siya lumapit sa akin pero nakita ko ang pagluha ng mata niya.“Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba? Peter, tawagin mo muna si doc,” sabi ni mommy.Nasa hospital ako. Ang huli kong naaalala ay nasa bangka kami ni Uno bago ako nahulog sa dagat at nawalan ng malay. “M-Mommy...” sambit ko.“Yes, sweetheart?” she asked softly.“Si Markus po? Gusto ko po siyang makita,” sabi ko.Nakita kong natigilan si mommy sa sinabi ko. Hindi niya ako nasagot hanggang sa makabalik na si dad kasama si doc.“Dad, nasa’n si Markus? Pinaalis n’yo po ba siya?” tanong ko naman kay daddy.Nagkatinginan s
She is really different from the girls I had before. Siya pa ang may lakas ng loob na sabihing for experience niya lang ako. Hindi niya alam ang sinasabi niya.That one night experience, turned into something more. She is the risk that I’m willing to take always. As days passed by, I've learned so many things about her. She's that kind of girl who always shows her strong personality to everyone. Even though deep inside, she has a fragile heart. Nagpapanggap lang siyang malakas, pero ang totoo, kailangan niya lang din ng masasandalan.“I know that I’ve said some mean words to you before and I want to apologize properly for that. And I also want you to know that, you don't have to act strong in front of everyone, especially to me,” I told her and I meant it She sighed. “But I'm really strong.”I nodded. “Yes, I know. But you also need to be protected. Minsan kapag pinipilit mong maging malakas, nagiging manhid na ang puso.”“But I don't want to be weak. Masasaktan ako kapag naging mah
Hi, readers! After 5months, I finally have the time the post the POV chapter of Markus. Sana ay basahin nyo pa rin ito at suportahan hanggang sa matapos. Maraming salamat sa nagbasa, nagbabasa, at magbabasa pa lang po ng novel na ito. Hanggang sa susunod na libro.“Markus Axel Dela Vega, class valedictorian.”The sound of applauses echoed to the whole stadium as I made my way on the stage. My mother beside couldn't hold back her tears while receiving the medals for me. Nang makuha niya ang mga medals ko ay nagtungo kami sa gitna para isuot niya sa akin ang mga iyon. She looked so proud and happy. We turned to face the photographer and we both smiled. Pagkababa ng stage ay sinalubong kami ni papa. Tinapik niya ang balikat ko bago ako niyakap. “Congratulations, Markus. Manang-mana ka talaga sa ‘kin,” sabi ni papa.“Anong sa ‘yo? Sa akin siya nagmana,” sambit naman ni mama.Ever since I was a kid, it was such a relief to see them proud of me. I was always doing my best to succeed in m
THIS IS THE LAST CHAPTER OF MARKUS AND SAVRINNA’S STORY. THANK YOU FOR STAYING WITH ME THROUGHOUT THEIR JOURNEY. THE NEXT CHAPTER WILL BE MARCUS'S POV. Years ago, I wouldn't have imagined that this was how everything would be. Hindi ko maisip na magpapakasal ako kay Markus dahil hindi maganda ang simula ng relasyon namin. Sinong mag-aakala na sa dami ng pagsubok na hinarap namin ni Markus ay aabot pala kami sa kasalan? Napapaisip tuloy ako, paano kung pinili kong iwasan siya noon dahil uncle ko siya?Paano kung pinili ko talagang sundin ang parents ko? Mangyayari ba ang lahat ng ito? Ikakasal pa rin ba kami sa huli?Totoo ngang mapagbiro ang tadhana. Na kahit anong pilit nating iwasan ang nakatakda sa atin, magkakaroon pa rin ng paraan para mangyari iyon.“Let’s stop crying. Ayaw kong mamaga ang mata ko dahil hindi pa nagsisimula ang kasal,” biro ko.Tinulungan ako ni mommy na punasan ang luha ko. Pagkatapos ay hinalikan nila ni dad ang aking noo.“We love you, Savrinna,” dad said
WARNING: R18+“Is the bathroom soundproof enough for you?” he teased.Inirapan ko siya. “Ewan ko sa ‘yo,” sambit ko.Balak ko na sanang tumayo dahil nagbago na ang isip ko pero muling pumulupot sa beywang ko ang isang braso niya bago umilalim sa hita ko ang isa niyang braso. Agad niya akong binuhat at naglakad siya patungo sa banyo. Pinaupo niya ako sa gilid ng lababo bago ako sinunggaban ng halik. Ang mga kamay ko ay agad na kumapit sa kanyang buhok. We kissed each other passionately. Full of love and full of hungriness. His hands started caressing my arm and my breasts. I moaned immediately.Wala pang ilang segundo ay naibaba niya na ang strap ng dress ko. Sunod niyang tinanggal ang lock ng bra ko bago bumaba sa aking leeg ang labi niya.My lips parted and I could feel myself getting wet. He was just kissing my neck for goodness sake! Ganito na ba ako kasabik sa kanya?Mas lalong bumaba ang labi niya hanggang sa aking dibdib. Napaliyad ako nang maramdaman ang bibig niya sa aking d
Nang kumalma kami pareho ay saka kami bumaba. Nasa sala na si mommy at daddy. Hindi sila nag-uusap pero nang makita kami ay napansin kong napabuntonghininga si mommy.“Umupo kayong dalawa,” sabi ni dad.Naupo kami ni Markus sa kabilang side. Magkatabi kami sa isang sofa habang si dad ay nasa single sofa. Si mom naman ay nakaupo sa katapat naming sofa.Magkahawak kami ng kamay ni Markus kaya kumakalma ako lalo.“Before we talk about your relationship. Gusto kong makasigurado na hindi na ulit mapapahamak si Savrinna. Anong nangyari sa dumukot kay Savrinna?” tanong ni dad.Tumingin ako kay Markus na diretso lang ang tingin kay dad. “My cousin is in jail already. While Uno...is dead.”Napasinghap ako sa nalaman. Hindi ko alam na patay na pala si Uno. Ibig sabihin, wala nang manggugulo sa amin. “What about your dad’s siblings? Sila ang nagkakainteres sa yaman mo, hindi ba?” tanong ulit ni dad.“I gave them a fair share of my grandfather's wealth. Madali lang makakuha ng gano’ng yaman per
Siguro iyon nga ang tamang gawin. Kailangan na naming harapin ang parents ko. Ito ang bagay na nabigo kaming gawin noong una kaming nagkaroon ng relasyon. At hindi ulit namin nagawa noong nagkabalikan kami pagkagaling ko sa states. Kaya ngayon dapat ay harapin namin sila nang magkasama. Kailangan na naming itama ang lahat. Nanatili pa kami sa bayan hanggang sa tuluyang lumubog ang araw. Lumalamig na ang paligid kaya kailangan ko nang umuwi para hindi ako mahamugan.“Anong sasakyan natin pauwi?” tanong ko.Naglalakad kami patungo sa bungad na kalsada dahil hindi naman kasya dito sa kinaroroonan namin ang mga sasakyan. Magkahawak kamay kaming dalawa, bagay na na-miss kong gawin.“Wala akong dalang sasakyan dito kaya hihiramin ko na lang ang motor ng kaibigan ko,” sabi niya.Tumango ako. “Ayos lang sa ‘kin.”Nagtungo kami sa kabilang kalsada kung saan nakaparada ang motor na sinasabi niya. Kahit hindi ako gaanong pamilyar sa mga motor, alam kong mamahalin ito. May nakatatak pang Ducati
Nang magising ako ay bumungad sa akin ang puting kisame. Dahandahan akong tumingin sa gilid para alamin kung nasaan ako. Ang unang taong nakita ko ay si mommy. Agad niya akong napansin kaya napatayo siya. “Sav? Thanks God gising ka na,” sambit ni mommy pagkalapit niya sa akin. “Peter, gising na ang anak natin.”Sunod akong tumingin sa kabilang gilid ko. Doon ay nakita ko naman si dad na nakatayo. Hindi siya lumapit sa akin pero nakita ko ang pagluha ng mata niya.“Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba? Peter, tawagin mo muna si doc,” sabi ni mommy.Nasa hospital ako. Ang huli kong naaalala ay nasa bangka kami ni Uno bago ako nahulog sa dagat at nawalan ng malay. “M-Mommy...” sambit ko.“Yes, sweetheart?” she asked softly.“Si Markus po? Gusto ko po siyang makita,” sabi ko.Nakita kong natigilan si mommy sa sinabi ko. Hindi niya ako nasagot hanggang sa makabalik na si dad kasama si doc.“Dad, nasa’n si Markus? Pinaalis n’yo po ba siya?” tanong ko naman kay daddy.Nagkatinginan s
Hindi ko alam kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Payapa naman itong mga nakalipas na mga araw namin sa resort. Pero sa hindi inaasahang pangyayari, nandito ako, nasa panganib sa kamay ng mga kaaway ni Markus.Dinala nila ako sa isang kwarto. Maayos ang itsura nito tulad ng isang guest room sa resort. Kung nandito ako sa ibang pagkakataon, baka nagawa ko pang mamangha. Pero wala akong ibang maisip ngayon kundi ang kung paano ako makakatakas dito.Lumapit ako sa may bintana para tingnan kung may matatakasan ba ako pero bukod sa mataas iyon ay nakakadena rin ang bintana.Bumuntunghininga ako bago naupo sa kama. Hinaplos ko ang tiyan ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag may nangyaring masama sa ipinagbubuntis ko. Muling bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok doon si Uno. May dala siyang tray na may pagkain. Lumapit siya at padabog na inilapag ang tray sa may mesa. Napaigtad pa ako sa gulat at takot.“Kumain ka.”Tiningnan ko iyon at nakitang isang pirasong pritong man
Mahigit limang taon na ang nakalipas mula nang huli ko siyang makita. Pagkatapos akong iligtas ni Markus nang araw na ‘yon mula sa taong ‘to, wala na akong narinig na balita mula sa kanya.Ni hindi na rin siya nabanggit ni Markus hanggang sa makaalis ako papuntang America. Kaya ngayong nandito siya ulit sa harap ko, natatakot ako nang sobra. Buti sana kung ako lang ang mapapahamak pero hindi. May buhay na sa loob ng sinapupunan ko na dapat kong protektahan.“Ano ba talagang kailangan mo? At sino ang boss mo? Pakawalan mo na ako!” sigaw ko.Natawa siya. “Wala naman akong kailangan sa ‘yo pero kay Markus, meron! Gusto ko siyang gantihan sa pagsira niya sa negosyo ko at sa buhay ko! At ikaw! Ikaw ang gagamitin ko para gantihan siya!”“Nababaliw ka na, Uno. Kung ano man ang nangyari sa ‘yo, deserve mo ‘yon dahil masama kang tao!” pagsigaw ko ulit.Mabilis siyang lumapit sa akin at sinakal ko. Napasandal ako sa pader habang pilit na tinatanggal ang kamay niya sa leeg ko. Kitang-kita ang ga