Hindi pa rin matanggap ni mommy si Markus. At kung ganito ang reaksyon niya, inaasahan kong mas malala ang reaksyon ni daddy. Kung sampal ang inabot ko kay mommy, ano kayang gagawin sa ‘kin ni dad?“Is that clear, Savrinna? Hindi ka makikipagbalikan sa lalaking ‘yon! Kung ano man ‘yang nararamdaman mo, kalimutan mo na lang. Humanap ka na lang ng iba, Sav! For goodness sake!”I sobbed. “What if I can’t? Mommy, I’m sorry. Hindi ko yata kayang humanap ng iba. I only want him—”“Sav!” she cut me off again. I closed my eyes tightly and my tears flowed like river. “You’re dad is sick! Gusto mo bang lumala ang kalagayan niya?”Umiling ako. “No, mommy.”“Then don't do something that will only make his health worse!”Hindi na ako kumibo. Kahit anong sabihin ko, hindi rin naman maiintindihan ni mommy. Hindi niya rin matatanggap na mahal ko talaga si Markus. Bukod doon, totoong nag-aalala rin ako kay dad. Baka lalo siyang magkasakit kapag nalaman niya ang tungkol sa amin ni Markus. Nahihirapan
I could say the same to him. I don't think I will ever learn how to unlove this man. Kahit nga ilang taon akong nasa ibang bansa, siya pa rin ang mahal ko. “Luto na ‘to. Gutom ka na ba?” tanong ni Markus pagkatapos niyang silipin ang niluluto niya.Ngumiti ako at tumango. “Medyo. Ako na ang maghahanda ng mesa sa loob.”Iniwan ko siya sa labas at nagtungo ako sa loob ng bahay. Kumuha ako ng plato para sa aming dalawa pati na rin ang tubig. Gawa sa kahoy ang mga utensils dito kaya ramdam ko talaga ang pagiging taong isla o gubat? Basta malayo sa syudad.Pumasok si Markus sa loob ng bahay dala ang ulam at kanin na niluto niya. Habang nagsasaing siya kanina ay inabala ko ang sarili ko sa pag-pi-picture sa kanya. Puro stolen dahil sobrang gwapo niya habang nagluluto.Nilanghap ko ang amoy ng niluto niyang ulam at napangiti ako. Amoy pa lang masarap na. “Nasabi ko na ba sa ‘yo na husband material ka talaga?” sabi ko habang nagsasandok siya ng pagkain sa plato ko.Ngumiti siya. “I know.”U
Pagkatapos naming nag-dinner ay nagligpit na kami ng mga gamit bago kami tumambay sa labas. Humiga kami ulit sa duyan. Masarap sa pakiramdam ang lamig ng paligid. Kaya naman dinalaw agad ako ng antok. Nagising na lang ako kinabukasan na nasa kama na. Wala na si Markus sa tabi ko kaya bumangon na ako.Paglabas ko mula sa kwarto ay nakita ko agad si Markus na may inaayos sa mesa. Sinalubong din ako ng amoy ng bagong lutong almusal at kape. Nag-angat siya ng tingin sa akin at agad na ngumiti.“Good morning, baby,” he greeted before he walked towards me.Niyakap niya ako at hinalikan sa noo. “Good morning. Hindi ko namalayang inilipat mo ako sa kwarto kagabi,” sabi ko.“You slept like a baby. Kahit binuhat kita hindi ka man lang nagising,” sabi niya.Natawa na lang ako. “Pinagod mo kasi ako. Anong niluto mo?”Sumulyap ako sa pagkain na nasa mesa. Agad na kumalam ang sikmura ko. Bihira lang ako magkanin sa almusal pero itong niluto niya hindi ko yata kayang tanggihan.“Let’s eat? We’re g
Dinala ako ni Markus sa bahay niya. Hindi ko alam na sa ganitong pagkakataon ako ulit makakabalik dito. “Stay here. Kukunin ko lang ang med kit,” sabi niya.Tumango ako at naupo sa sofa. Nagtungo si Markus sa may kusina at pagbalik ay may dala na siyang med kit. Umupo rin siya sa tabi ko at pinagmasdan muna ang mukha ko.Bumaba na lang ang tingin ko sa aking mga daliri. Hindi ko siya magawang tingnan dahil alam kong naaawa siya sa akin.Narinig ko ang pagbuntonghininga niya. “I respect Kuya Peter but today I really want to punch him. He's so unreasonable. Hindi na tama ang ginawa niya.”Bumalik ang tingin ko kay Markus at nakitang nakakunot nang husto ang noo niya. “Mas lalo siyang nagalit no’ng sinabi kong ikaw ang tumulong sa ‘kin para i-save ang company,” sabi ko.He sighed again. “For sure, umiral na naman ang mataas niyang pride.”Kumuha siya ng bulak at may nilagay doon bago niya hinawakan ang baba ko. “Let’s clean your wound first,” he said.Marahan akong tumango at hinayaan
“What are you going to cook?”Pagkatapos naming mag-usap kanina ay hinayaan muna ako ni Markus na magbihis. Syempre damit niya ulit ang isinuot ko dahil wala pa naman akong damit dito. Nang matapos ako ay naabutan ko siyang nagluluto.Sakto nakaramdam na rin ako ng gutom. Hindi pa nga pala kami nag-lu-lunch.“Just some pasta. Mamayang dinner, sa labas na lang tayo kumain,” sabi niya.Tumango ako at ngumiti. Mas lalo siyang gumagwapo sa paningin ko at mas lalo akong nai-inlove sa kanya. Mayamaya lang ay pinatay niya na ang stove at isinalin sa lalagyan ang pasta na niluto niya. Kumuha na rin ako ng dalawang plato para sa amin at dito na kami sa kitchen island kumain. Hinayaan niyang tikman ko muna ang pasta at pinanood niya pa ang reaksyon ko.“How does it taste?” he asked.I gave him a thumbs up. “Sobrang sarap! Alam mo pwede ka ding magkaroon ng sarili mong restaurant. Pang-chef level ang galing mo e.”Natawa naman siya. “I still have a few businesses to run. Baka hindi ko na mapat
Just like what he said, the next day we went to buy some clothes. Hindi ko naman papabayaran sa kanya lahat dahil may pocket money naman ako. At meron din akong personal debit card kung saan ko inilagay ang mga kinita ko sa mga paintings ko noon.Tinotoo kasi talaga ni dad ang sinabi niya. Pinaputol niya ang cards ko na siya ang nagkokontrol. Wala rin naman akong balak na gamitin iyon dahil itinakwil na nila ako.Maybe for them, I’m not a Dela Vega anymore. But for me, they're still my family.“Choose everything that you need. We can do another shopping when we arrive to Batanes,” he said.I nodded. “Okay. Hindi ka ba papasok sa work ngayon?”He glanced at his wristwatch. “I have a meeting after lunch. Do you want to come with me in the office?”Nag-isip ako saglit. Wala naman akong gagawin sa office niya at saka baka makaistorbo lang ako sa kanya ro’n.“Mag-lunch na lang tayo together then magta-taxi na lang ako pauwi. Baka magkita pa kami ni Gretta doon tapos magkagulo pa,” sabi ko.
Nang magising ako ay napansin kong madilim na sa labas. Dahandahan akong bumangon at tiningnan kung nandito ba si Markus pero wala siya. Kaya naman inayos ko muna ang buhok ko bago ako lumabas ng kwarto.Bumaba ako sa living room kung saan naabutan ko si Tita Maricel. May binabasa siyang magazine pero agad ding napaangat ng tingin sa akin.“Hello po, tita,” bati ko sa kanya.Ngumiti siya. “Hi, Savrinna. How’s your rest? Nakapagpahinga ka ba nang maayos?”Tumango ako. “Yes po. Si Markus po pala nasaan?”“Umalis lang siya saglit. Come, sit here with me.”Lumapit ako kay Tita Maricel at naupo sa sofa katabi niya. Fashion magazine pala ang hawak niya at nang makita ko kung anong magazine iyon ay bahagyang nanlaki ang mga mata ko. Iyon ‘yung magazine kung saan ako nag-model noong nasa states ako. Hindi ko lang sure kung latest ba iyon o anong version. “Gaano katagal na kayo ni Markus?” Napatingin ako kay Tita Maricel nang magtanong siya. Bahagya akong ngumiti.“Ahm...ano po kasi, noong
Sa mga sumunod na araw ay mas lumala ang mga nararamdaman kong sintomas sa katawan ko. At alam kong may paraan para makumpirma ang iniisip ko.Mabuti na lang at nag-aya si Tita Maricel ngayong araw na magpunta sa bayan. May bibilhin daw kasi siya. “Are you ready, Sav?” Tita Maricel asked.I nodded. “Yes, tita.”Hindi makakasama sa amin si Markus dahil may zoom meeting daw siya ngayon. Kaya magpapahatid na lang kami ni tita sa driver. “Take care, okay? Huwag magpagod masyado baka mahilo ka na naman,” sabi ni Markus pagkasakay ko ng sasakyan.Tumango ako. “Okay. Uuwi kami agad ni tita pagtapos namin doon.”He pecked my lips and I blushed. Katabi ko lang dito sa sasakyan si tita Maricel kaya sure akong nakita niya iyon. Ito talagang si Markus ayaw magpaawat.“I love you,” he said.I smiled. “I love you, too.”Finally, sinarado niya na ang pinto ng kotse kaya nakaalis na rin kami. Walang shopping malls dito sa malapit pero marami pa rin namang mga shops dito. Ang plano ko ay pupuslit la