Mahabang katahimikan ang bumalot sa pagitan namin ni Markus. Hindi ko na siya tiningnan ulit pero ramdam ko ang paninitig niya sa akin.Tinatantya niya ang emosyon ko. Or maybe he was trying to read my mind. Ginawa ko ang makakaya ko para hindi mag-breakdown sa harap niya. Sobra-sobra na ang kahihiyan na inaabot ko ngayon. At kung iiyak pa ako, baka magpalamon na talaga ako sa lupa."I’m sorry,” he muttered.I gulped and sighed. “Let’s start talking about business. Masyado nang mahabang oras ang nasasayang.”Tumingin ako sa kanya at nakita kong gusto niya talagang magpaliwanag. Pero kalaunan ay tumango siya at huminga nang malalim. Hindi ko alam kung magiging maayos ba ang resulta ng plano na ‘to. Napipilitan lang akong gawin ‘to pero kung makakatulong talaga siya sa kompanya namin, gagawin ko ang lahat. “So, anong plano mo? Paano mo tutulungan ang company namin?” seryoso kong tanong.He stared at me for a while. “Like what I said before, I will invest in your company. Magpapasok a
“Miss Sav, they are our new investors. Mukhang na-convince sila ni Mr. Policarpio na mag-invest dito sa company.”Napatitig ako kay Markus nang marinig ang sinabi ni Miss Chavit. Kahit naman nagkasundo kami at alam kong may plano na talaga siya ay nabigla pa rin ako. Hindi ko naman inaasahang maisasama niya agad ngayon dito ang tatlong investors. Gano’n kabilis? Pumayag ba sila agad? Paano niya naman nagawa ‘yon? Gano’n kalaki ang tiwala nila kay Markus? Hindi kaya...may ipinangako si Markus sa kanila na kapalit?“Miss Dela Vega, I would like you to meet Mr. Tamayo, Mr. Mahusay, and Mr. Severino,” Markus formally introduced them to me.Hindi pa rin ako makapaniwala. At kahit pa nagsimula na ang meeting namin ay para pa rin akong nagugulat sa mga nangyayari. I mean, sunod-sunod na nagsialisan ang mga dating investors na malaki ang tiwala kay dad. Pero sila...willing silang bumili ng shares kahit na nalulugi ang business namin. The meeting ended after an hour and I could feel myself
Four words. His message only consists of four words. But I don't know why it affects me so much.Hindi pa siguro ako masyadong magaling. Baka epekto pa ‘to ng itinurok sa akin sa hospital kanina. Tama, iyon nga siguro ang dahilan. Pinilit kong kumbinsihin ang sarili ko pero nahirapan pa rin akong nakatulog pagsapit ng gabi. Kaya naman medyo puyat pa ako kinabukasan. Pero hindi naman na ako nanghihina tulad no’ng nakaraan. Mas kaya ko nang pumasok ngayon sa office.Pagdating sa opisina ay wala rin naman akong masyadong ginawa kaya parang nagpahinga lang din ako.Lumipas agad ang isang linggo at napansin ko na may pagbabago sa takbo ng kompanya namin. Kahit papaano ay nagkaroon ako ng pag-asa ngayon. Hindi katulad noong nakaraan na handa na akong sukuan ‘to.Masaya ako sa nangyayari ngayon pero...ilang araw ko na ring hindi nakakausap si Calvin. Ang huli niyang tawag sa akin ay noong nasa hospital pa ako. Wala nang sumunod. Iniisip ko na l
“Do you really want to end everything between us?” he asked.He asked me that question with hopeful eyes. Maybe, he was hoping that I would change my mind. He was hoping that I would give him a second chance.“That’s what I should do, right?” I asked him too.Napayuko pero kalaunan ay tumango na rin. Malamang ay naiintindihan niya na rin kung gaano kamali ang ginawa niya. Kahit pa anong rason niya, hindi dapat siya pumayag na ma-engage sa iba.I left their house with a wounded heart. I didn't know where to go at that moment. Hindi ko alam kung sino ang tatawagan ko.Paano ko sasabihin kila mommy at daddy ang nangyari? They will be disappointed for sure. After contemplating about what to do, I decided to book for a hotel room. I am planning to stay for today then book a flight for tomorrow.Ayaw ko nang magtagal pa rito. Gusto ko nang bumalik agad sa Pilipinas. Nang makapag-check in ako ay hindi ko na ulit alam kung anong gagawin. Pabagsak akong humiga sa kama at tumulala sa kisame.
“Will you stop that?”Gulat na napatingin sa akin si Markus nang bigla ko siyang singhalan. Tumayo ako at inis na humarap sa kanya. “What did I do this time?” he asked innocently.Hindi ko alam kung wala ba talaga siyang alam sa ginagawa niya o nagmamaang-maangan lang siya. “Stop walking around without...” I paused. “Magbihis ka na nga!”Napakurap-kurap siya bago siya sumulyap sa katawan niya. Mayamaya ay bigla siyang ngumisi. At ang siraulo nagpameywang pa sa harapan ko. Sinigurado ko namang sa mukha niya lang ako nakatingin at hindi sa katawan niya.“Why? Do I make you uncomfortable? Nakita mo na ang katawan ko dati kaya bakit nahihiya—”“Markus!” I cut him off that made him chuckle. “Nakakainis ka talaga! Hindi na ako sasama sa ‘yo sa event! Dapat naman talaga hindi ako ang kasama mo e. Si Gretta dapat, ‘di ba?”Medyo sumeryoso ang mukha niya pero nandoon pa rin ang mapang-asar niyang ngisi.“Yeah. But she's not here.”“So, I’m just a substitute?” I asked and I failed to hide the
“...Then I saw him again, and I realized that it's still him. After all these years.”He looked at me with his doubtful eyes. Dahandahan siyang umiling na parang hindi siya naniniwala sa sinabi ko. Sinubukan niyang lumapit ulit sa akin pero umatras ako.“That’s not true, Sav. Alam kong sinasabi mo lang ‘yan para tigilan na kita. Hindi ako naniniwala sa sinabi mo.”Pumikit ako nang mariin bago ulit siya tiningnan. Inabot niya ang braso ko pero agad kong hinatak ang braso ko. “Calvin, please. Stop this already—”“No! Come back to me, Sav. I promise to love you better. I won't hurt you anymore.”Pilit niyang hinahawakan ang mga braso ko at nag-umpisa na akong makaramdam ng takot. Mukha na siyang desperado na bumalik ako sa kanya. “Let me go! Calvin, nasasaktan ako!” sigaw ko pero patuloy lang siya sa pagpupumilit sa akin.Ang akala ko ay hindi na niya ako titigilan pero nagulat ako nang bigla siyang natumba sa sahig. Sunod kong nakita si Markus na nasa harapan ko na ngayon habang tinit
WARNING: R18+These past few years, I fooled myself by thinking that I have finally moved on. I thought that I learned to unlove him already. I thought, I only wanted revenge.But then I was really a fool to think all of that. Niloloko ko lang ang sarili ko. Dahil ang totoo, siya pa rin. Siya lang talaga. Siguro noong nakilala ko si Calvin, masyado akong desperada na makalimutan si Markus dahil nasasaktan ako. At totoong minahal ko si Calvin, hindi nga lang kasinglalim ng pagmamahal ko kay Markus.As soon as our lips collided, I could feel the fast, loud, and hard beating of my heart. Parang gusto nitong lumabas mula sa dibdib ko. Pakiramdam ko aatakihin ako sa puso sa sobrang lakas ng kabog nito.Nang lumayo si Markus ay napadilat ako at nakita ang namumungay niyang mga mata. “I missed you,” he said.I smiled. “I missed you, too.”Muli siyang yumuko para halikan ako. Marahan at mabagal na halik ang ginagawa niya. Parang mas lalo akong nalalasing kaya napakapit ako sa braso niya. Na
“Sav, wake up. We’ll be late on our flight.”Dahandahan akong napangiti nang marinig ang boses nu Markus. Bumilis kaagad ang tibok ng puso ko sa boses niya pa lang. Kaya naman marahan akong dumilat at siya ang una kong nakita. Napakagwapo. Ilang taon din akong nangulila sa ganito. Na-miss kong magising sa tabi niya. Kaya naman sobrang saya ko ngayon. Kahit madaling araw na kami nakatulog ay hindi ko maramdaman ang puyat at pagod.Ikaw ba naman ang gumising sa tabi ng gwapong lalaki na ‘to, aantukin ka pa ba?“Good morning, baby,” he said then he kissed my lips.“Good morning,” I greeted him after our kiss.“Let’s eat our breakfast first because our flight is at ten-thirty.”Tumango ako at saka bumangon. Tumayo na rin si Markus at hinintay akong tuluyang makatayo. Ramdam ko kaagad ang hapdi sa pagitan ng hita ko dahil sa ginawa namin kagabi. Hindi ko maalala kung nakailan ba kami. Basta tumigil kami nang sabihin kong pagod na talaga ako. “Are you okay?”Napatingin ako kay Markus na
She is really different from the girls I had before. Siya pa ang may lakas ng loob na sabihing for experience niya lang ako. Hindi niya alam ang sinasabi niya.That one night experience, turned into something more. She is the risk that I’m willing to take always. As days passed by, I've learned so many things about her. She's that kind of girl who always shows her strong personality to everyone. Even though deep inside, she has a fragile heart. Nagpapanggap lang siyang malakas, pero ang totoo, kailangan niya lang din ng masasandalan.“I know that I’ve said some mean words to you before and I want to apologize properly for that. And I also want you to know that, you don't have to act strong in front of everyone, especially to me,” I told her and I meant it She sighed. “But I'm really strong.”I nodded. “Yes, I know. But you also need to be protected. Minsan kapag pinipilit mong maging malakas, nagiging manhid na ang puso.”“But I don't want to be weak. Masasaktan ako kapag naging mah
Hi, readers! After 5months, I finally have the time the post the POV chapter of Markus. Sana ay basahin nyo pa rin ito at suportahan hanggang sa matapos. Maraming salamat sa nagbasa, nagbabasa, at magbabasa pa lang po ng novel na ito. Hanggang sa susunod na libro.“Markus Axel Dela Vega, class valedictorian.”The sound of applauses echoed to the whole stadium as I made my way on the stage. My mother beside couldn't hold back her tears while receiving the medals for me. Nang makuha niya ang mga medals ko ay nagtungo kami sa gitna para isuot niya sa akin ang mga iyon. She looked so proud and happy. We turned to face the photographer and we both smiled. Pagkababa ng stage ay sinalubong kami ni papa. Tinapik niya ang balikat ko bago ako niyakap. “Congratulations, Markus. Manang-mana ka talaga sa ‘kin,” sabi ni papa.“Anong sa ‘yo? Sa akin siya nagmana,” sambit naman ni mama.Ever since I was a kid, it was such a relief to see them proud of me. I was always doing my best to succeed in m
THIS IS THE LAST CHAPTER OF MARKUS AND SAVRINNA’S STORY. THANK YOU FOR STAYING WITH ME THROUGHOUT THEIR JOURNEY. THE NEXT CHAPTER WILL BE MARCUS'S POV. Years ago, I wouldn't have imagined that this was how everything would be. Hindi ko maisip na magpapakasal ako kay Markus dahil hindi maganda ang simula ng relasyon namin. Sinong mag-aakala na sa dami ng pagsubok na hinarap namin ni Markus ay aabot pala kami sa kasalan? Napapaisip tuloy ako, paano kung pinili kong iwasan siya noon dahil uncle ko siya?Paano kung pinili ko talagang sundin ang parents ko? Mangyayari ba ang lahat ng ito? Ikakasal pa rin ba kami sa huli?Totoo ngang mapagbiro ang tadhana. Na kahit anong pilit nating iwasan ang nakatakda sa atin, magkakaroon pa rin ng paraan para mangyari iyon.“Let’s stop crying. Ayaw kong mamaga ang mata ko dahil hindi pa nagsisimula ang kasal,” biro ko.Tinulungan ako ni mommy na punasan ang luha ko. Pagkatapos ay hinalikan nila ni dad ang aking noo.“We love you, Savrinna,” dad said
WARNING: R18+“Is the bathroom soundproof enough for you?” he teased.Inirapan ko siya. “Ewan ko sa ‘yo,” sambit ko.Balak ko na sanang tumayo dahil nagbago na ang isip ko pero muling pumulupot sa beywang ko ang isang braso niya bago umilalim sa hita ko ang isa niyang braso. Agad niya akong binuhat at naglakad siya patungo sa banyo. Pinaupo niya ako sa gilid ng lababo bago ako sinunggaban ng halik. Ang mga kamay ko ay agad na kumapit sa kanyang buhok. We kissed each other passionately. Full of love and full of hungriness. His hands started caressing my arm and my breasts. I moaned immediately.Wala pang ilang segundo ay naibaba niya na ang strap ng dress ko. Sunod niyang tinanggal ang lock ng bra ko bago bumaba sa aking leeg ang labi niya.My lips parted and I could feel myself getting wet. He was just kissing my neck for goodness sake! Ganito na ba ako kasabik sa kanya?Mas lalong bumaba ang labi niya hanggang sa aking dibdib. Napaliyad ako nang maramdaman ang bibig niya sa aking d
Nang kumalma kami pareho ay saka kami bumaba. Nasa sala na si mommy at daddy. Hindi sila nag-uusap pero nang makita kami ay napansin kong napabuntonghininga si mommy.“Umupo kayong dalawa,” sabi ni dad.Naupo kami ni Markus sa kabilang side. Magkatabi kami sa isang sofa habang si dad ay nasa single sofa. Si mom naman ay nakaupo sa katapat naming sofa.Magkahawak kami ng kamay ni Markus kaya kumakalma ako lalo.“Before we talk about your relationship. Gusto kong makasigurado na hindi na ulit mapapahamak si Savrinna. Anong nangyari sa dumukot kay Savrinna?” tanong ni dad.Tumingin ako kay Markus na diretso lang ang tingin kay dad. “My cousin is in jail already. While Uno...is dead.”Napasinghap ako sa nalaman. Hindi ko alam na patay na pala si Uno. Ibig sabihin, wala nang manggugulo sa amin. “What about your dad’s siblings? Sila ang nagkakainteres sa yaman mo, hindi ba?” tanong ulit ni dad.“I gave them a fair share of my grandfather's wealth. Madali lang makakuha ng gano’ng yaman per
Siguro iyon nga ang tamang gawin. Kailangan na naming harapin ang parents ko. Ito ang bagay na nabigo kaming gawin noong una kaming nagkaroon ng relasyon. At hindi ulit namin nagawa noong nagkabalikan kami pagkagaling ko sa states. Kaya ngayon dapat ay harapin namin sila nang magkasama. Kailangan na naming itama ang lahat. Nanatili pa kami sa bayan hanggang sa tuluyang lumubog ang araw. Lumalamig na ang paligid kaya kailangan ko nang umuwi para hindi ako mahamugan.“Anong sasakyan natin pauwi?” tanong ko.Naglalakad kami patungo sa bungad na kalsada dahil hindi naman kasya dito sa kinaroroonan namin ang mga sasakyan. Magkahawak kamay kaming dalawa, bagay na na-miss kong gawin.“Wala akong dalang sasakyan dito kaya hihiramin ko na lang ang motor ng kaibigan ko,” sabi niya.Tumango ako. “Ayos lang sa ‘kin.”Nagtungo kami sa kabilang kalsada kung saan nakaparada ang motor na sinasabi niya. Kahit hindi ako gaanong pamilyar sa mga motor, alam kong mamahalin ito. May nakatatak pang Ducati
Nang magising ako ay bumungad sa akin ang puting kisame. Dahandahan akong tumingin sa gilid para alamin kung nasaan ako. Ang unang taong nakita ko ay si mommy. Agad niya akong napansin kaya napatayo siya. “Sav? Thanks God gising ka na,” sambit ni mommy pagkalapit niya sa akin. “Peter, gising na ang anak natin.”Sunod akong tumingin sa kabilang gilid ko. Doon ay nakita ko naman si dad na nakatayo. Hindi siya lumapit sa akin pero nakita ko ang pagluha ng mata niya.“Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba? Peter, tawagin mo muna si doc,” sabi ni mommy.Nasa hospital ako. Ang huli kong naaalala ay nasa bangka kami ni Uno bago ako nahulog sa dagat at nawalan ng malay. “M-Mommy...” sambit ko.“Yes, sweetheart?” she asked softly.“Si Markus po? Gusto ko po siyang makita,” sabi ko.Nakita kong natigilan si mommy sa sinabi ko. Hindi niya ako nasagot hanggang sa makabalik na si dad kasama si doc.“Dad, nasa’n si Markus? Pinaalis n’yo po ba siya?” tanong ko naman kay daddy.Nagkatinginan s
Hindi ko alam kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Payapa naman itong mga nakalipas na mga araw namin sa resort. Pero sa hindi inaasahang pangyayari, nandito ako, nasa panganib sa kamay ng mga kaaway ni Markus.Dinala nila ako sa isang kwarto. Maayos ang itsura nito tulad ng isang guest room sa resort. Kung nandito ako sa ibang pagkakataon, baka nagawa ko pang mamangha. Pero wala akong ibang maisip ngayon kundi ang kung paano ako makakatakas dito.Lumapit ako sa may bintana para tingnan kung may matatakasan ba ako pero bukod sa mataas iyon ay nakakadena rin ang bintana.Bumuntunghininga ako bago naupo sa kama. Hinaplos ko ang tiyan ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag may nangyaring masama sa ipinagbubuntis ko. Muling bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok doon si Uno. May dala siyang tray na may pagkain. Lumapit siya at padabog na inilapag ang tray sa may mesa. Napaigtad pa ako sa gulat at takot.“Kumain ka.”Tiningnan ko iyon at nakitang isang pirasong pritong man
Mahigit limang taon na ang nakalipas mula nang huli ko siyang makita. Pagkatapos akong iligtas ni Markus nang araw na ‘yon mula sa taong ‘to, wala na akong narinig na balita mula sa kanya.Ni hindi na rin siya nabanggit ni Markus hanggang sa makaalis ako papuntang America. Kaya ngayong nandito siya ulit sa harap ko, natatakot ako nang sobra. Buti sana kung ako lang ang mapapahamak pero hindi. May buhay na sa loob ng sinapupunan ko na dapat kong protektahan.“Ano ba talagang kailangan mo? At sino ang boss mo? Pakawalan mo na ako!” sigaw ko.Natawa siya. “Wala naman akong kailangan sa ‘yo pero kay Markus, meron! Gusto ko siyang gantihan sa pagsira niya sa negosyo ko at sa buhay ko! At ikaw! Ikaw ang gagamitin ko para gantihan siya!”“Nababaliw ka na, Uno. Kung ano man ang nangyari sa ‘yo, deserve mo ‘yon dahil masama kang tao!” pagsigaw ko ulit.Mabilis siyang lumapit sa akin at sinakal ko. Napasandal ako sa pader habang pilit na tinatanggal ang kamay niya sa leeg ko. Kitang-kita ang ga