Nanginig ang mga kamay ko habang pinapanood ang video sa phone ko. It wasn't the video that scared me, but the comments that I received after they watched the video.
Kalat na kalat ba ngayon sa social media ang video ko na sumasayaw sa club kagabi. Hindi ako makapaniwalang ako ang babaeng napapanood ko ngayon. Para akong wala sa sarili dahil tawa pa ako nang tawa.Mas lalo akong nanlamig nang lumapit pa ako sa may pole at doon sumayaw. Daig ko pa ang stripper sa pagsayaw ko.Ako ba talaga ‘to?Hindi. Hindi p’wedeng ako ‘to. Wala akong naaalalang ginawa ko ‘to kagabi. Pero bakit pangalan ko ang nasa caption? Bakit naka-tag sa mga social media accounts ko?Sinong walang hiya ang nag-video nito at nagpakalat? Malakas ang loob niya dahil dummy account ang gamit niya.Tumulo ang luha ko habang binabasa ang mga comments. Puro pang-iinsulto ang nababasa ko. Iyong iba naman ang babastos ng mga sinasabi.“Sav, why are you crying? May masakit ba sa ‘yo?” tanong ni mommy.Hindi ako kumibo at nakatuon lang ang paningin ko sa video. Hindi pa rin ako naniniwalang ako ang nasa video. Pero kung ako nga, ano nang gagawin ko? Paano ko aayusin ang gulong ‘to? Pinagpyestahan na sa internet ang pagkakalat ko sa club at siguradong maaapektuhan pati ang parents ko.“Sav, nag-aalala na ako sa ‘yo. Ano bang meron diyan...”Natigilan si mommy nang makita ang video na pinapanood ko. Hindi siya nakakibo agad at halatang nagulat din. Mas lalo akong napaiyak.“My goodness. Is this you?” she asked.I sobbed. “I-I...don’t know. Wala akong maalala, mommy. Hindi ko po alam. Pero lahat ng nakapanood, naniniwalang ako ‘yan. Hindi ko po talaga maalala.”Niyakap ako ni mommy at umiyak ako sa balikat niya. Sobra-sobrang kahihiyan ang binigay ko sa pamilya namin. Kilala si dad sa business industry kaya imposibleng hindi siya maapektuhan. Isa akong kahihiyan.“Sshhh. We’ll take that video down. Ipapagawa natin sa expert. Kakausapin ko ang dad mo—”“I’m scared. Mas lalong magagalit si dad, mommy. Ano pong gagawin ko?” humihikbing tanong ko.She wiped my tears. “Calm down. I’ll talk to your dad first. He knows what to do. Don't worry, mas uunahin niya pa din ang kaligtasan mo. Okay?”I nodded although I was still scared. Iyong galit ni dad kanina, hindi pa iyon ang pinakamatindi. Nakita ko na siyang magalit nang sobra noong high school ako. Nalaman niyang hindi ako pumasok sa klase ko nang tatlong araw dahil tumatambay ako sa mall kasama ang mga kaibigan ko.Sa sobrang galit niya, nabasag ang mga figurines display namin sa bahay. Never niya akong sinaktan pero ibinubuhos niya sa paligid ang galit niya.My parents are loving and protective. Gusto nila na palagi akong sumusunod sa mga rules nila. Pero aminado akong hindi ko iyon nagagawa. I’m not a perfect and good daughter to them. I failed to do what they wanted.Later that night, dad went back to the hospital. Nakahawak ako sa kamay ni mommy dahil natatakot ako kay dad.“I talked to someone who can help us stop the spreading of your video. He frankly told me that it won't be that easy since it's already viral in the internet. Pero dahil sinabi kong handa akong magbayad kahit magkano, magagawan niya daw ng paraan,” paliwanag ni dad.Hindi ako kumibo at nanatili lang akong nakayuko. Alam kong may kasalanan din ako kaya hindi na lang ako sasagot.“What do you want to do now, Savrinna?”Dahandahan akong nag-angat ng tingin kay dad. Sobrang seryoso ng mukha niya kaya napayuko ako ulit. Hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya. Para akong nililitis ng isang judge.Now that he asked that, I don't really know what am I going to do. For sure, majority of the students in my school already watched the video. And for sure, they were already talking about me in their group chats.Parang ayaw ko na yatang pumasok. Kahit two years na lang at graduate na ako sa college, parang gusto kong lumipat ng school. Pero natatakot akong magsabi kay dad.Pero kung lilipat ako, saan naman? May lugar pa ba sa Pilipinas na hindi naaabot ng internet? Kahit sa kabilang city ako lumipat, siguradong makikilala nila ako.“If you still don't know what to do, I know what you should do,” dad said. “You will go to the province where your grandparents are.”Napaangat ako ng tingin kay dad. “What?”“Tamang-tama, golden anniversary nila next week. Pupunta tayo doon para maki-celebrate, at magpapaiwan ka para doon mo tapusin ang degree mo.”Napaawang ang labi ko sa gulat. Tumingin ako kay mom na mukhang nagulat din sa sinabi ni dad.“Peter, bakit mo naman papaaralin sa province si Sav? Bakit hindi sa abroad?”Mas lalo akong nabigla sa suggestion ni mommy. Akala ko pa naman babaguhin niya ang isip ni dad pero mas gusto niya pa yatang nasa mas malayong lugar ako.“Abroad is too far. Sa probinsya, bukod sa malapit, makakasama niya pa sila mama at papa,” sabi ni dad.Umiling ako. “Ayaw ko po. Malalayo po ako sa inyo?”“That’s for two years only. Siguro naman after two years, nakalimutan na ng mga tao ang napanood nilang video mo. Because let's face it, kapag nanatili ka dito, kakayanin mo ba ang mga sasabihin sa ‘yo ng ibang tao? Ng classmates mo, professors mo, at mga kaibigan mo?”Hindi ako nakakibo sa sinabi ni dad. Tama naman siya. Hindi ako handa na harapin ang mga taong kakilala ko. Natatakot ako na baka pagtawanan nila ako.Gusto kong umiyak pero pinigilan ko ang sarili ko. Kasalanan ko ‘to kaya dapat akong bumawi. Susundin ko ang gusto ni dad para hindi na siya magalit.“So, this is decided. We will all go to the province and I’ll ask my secretary to process your school papers. Para maging mabilis ang paglilipat mo ng university. Don’t worry, doon ako nagtapos ng college kaya sigurado akong nag-o-offer sila ng quality education.”I just sighed. Pagkatapos akong kausapin ng parents ko ay hinayaan na nila akong magpahinga. Mag-uusap pa raw sila kaya natulog na ako.Kinabukasan ay sinabihan na kami ng doktor na pwede na akong i-discharge. Mabuti na lang at hindi marami ang party drugs na nainom ko dahil maaari ko raw ikamatay ‘yon. Although, sobrang delikado ng naging epekto sa katawan ko ng drugs, naagapan naman dahil naisugod kaagad ako sa hospital.Palaisipan pa rin sa amin kung sino ang nagdala sa akin dito sa hospital pero kung sino man siya, sana ayos lang siya. At sana, magkita kami ulit kahit na siya na lang ang nakakaalala sa akin.Pagkarating ko sa bahay ay nakahanda na kaagad ang mga gamit ko. Pinaempake na pala ni dad sa maids namin para hindi na ako mag-empake. Talagang lilipat na talaga ako sa probinsya. Iiwan ko na ang nakasanayan kong buhay dito sa syudad.No more late night parties. No more boys hunting. And no more elite university.Bukas pa ang byahe namin papuntang probinsya kaya tinawagan ko muna sila Neri at Joyce para pumunta dito sa bahay. Gusto ko sanang mag-sleepover sila dito ngayong gabi. Hindi ko kasi alam kung kailan ko sila ulit makikita.“Neri!”“Sav!”Lumabas kaagad ako ng bahay pagkapasok pa lang ni Neri sa gate namin. Sinalubong ko siya ng yakap na mahigpit.“Nasaan si Joyce? Hindi ba kayo nagsabay?” tanong ko.Umiling siya at sumimangot. “Hindi yata siya makakarating. Dumaan pa nga ako sa bahay nila pero wala siya doon.”Bumuntonghininga ako. “But she said yes when I called her. Maybe she's just late.”“Baka nga. Pero huwag ka nang magulat kung hindi siya darating.”I know. I just thought that maybe she could do something to see me before I leave. Sila lang naman ni Neri ang kaibigan ko kaya sila lang ang mami-miss ko.Pumasok kami sa loob ng bahay at nagmeryenda na muna. Wala ang parents ko dito ngayon dahil may pinuntahan silang event. Dati, madalas akong sumama lalo na sa mga gatherings pero ngayon pinili kong magpaiwan. Ayaw kong mag-cause ng gulo doon sa event dahil baka napanood na nila ang video ko.“I’m really sorry about that night. Nag-pass out din ako after a few shots. Hindi ko na alam ang nangyari. Then when I opened my socmeds, bumungad ang video mo,” sabi ni Neri. “Nagtataka nga ako kung paano ka nakainom ng party drugs tapos kami hindi. Siguro ikaw lang talaga ang target ng naglagay ng drugs sa inumin mo.”I shrugged. “I don’t know. Kung sino ang kumuha ng video, feeling ko may nalalaman siya sa nangyari.”“Have you checked the IP address? Alam ko malalaman mo kung sino ang nag-upload ng video depende sa IP address niya.”“My dad handled the investigation. For sure, nagawa niya na ‘yan. Hindi ko lang alam kung may results na ba o sadyang mabagal iyong ni-hire niyang expert,” sabi ko.Neri sighed. “Kung sino man siya, for sure karma is on its way to that person.”After eating some snacks, we decided to go to my room and watched some movies. This was not the first time that we had a sleepover. Mula high school ay kaibigan ko na si Neri kaya matagal na rin kaming magkakilala. Si Joyce naman ay nakilala lang namin during our freshmen year.“Call me, okay? Pupunta ako doon kapag bakasyon. I’ll miss you, Savrinna m*****a.”I laughed at the name that she called me. Mga kaibigan ko lang ang pinapayagan kong tumawag sa akin ng kung ano-ano.“I’ll miss you too, Neri. Take care always.”Pagkatapos kong magpaalam sa kanya ay sumakay na ako sa van na gagamtin namin. Nasa loob na ang parents ko at ako na lang ang hinihintay. Pagkasakay ko sa loob ay kumaway ako kay Neri.Mang Leon started driving to the airport. Ang buong byahe papunta sa province namin ay tumagal nang dalawa’t kalahating oras. Sumakay ulit kami ng van pagkagaling sa airport at nagpahatid sa Hacienda de Dela Vega.Pagkalabas ko pa lang ng van ay sinalubong kaagad ako nang malamig na simoy ng hangin. Inilibot ko ang paningin sa paligid at nakita ang malaking mansyon nila lolo at lola. Naunang pumasok doon ang parents ko bago ako sumunod.“Finally, Peter, my son!” Lola greeted before hugging my dad. “Na-miss kita, panganay kong anak.”My dad was the only son of lolo and lola that's why ny forehead creased when lola called him panganay na anak. As if namang may kapatid si daddy.“Na-miss ko din po kayo ni papa, mama,” sabi ni dad.Sunod na nilapitan ni lola si mommy at niyakap. “Karolina, mas lalo lang gumaganda.”Natawa si mommy. “Salamat, mama. Kayo din po, parang hindi tumatanda.”Nagtawanan silang apat bago napabaling sa akin sila lolo at lola. Lumapit ako sa kanila para magmano at niyakap ako kaagad ni lola.“Ang aking nag-iisang apo. Dalagang-dalaga ka na talaga. Sixteen years old ka pa lang noong huli tayong nagkita,” sabi ni lola.Ngumiti ako. “Oo nga po. Kaya na-miss ko po kayo, lola at lolo.”Niyakap ko rin si lolo at hinaplos niya ang ulo ko. Masaya talaga ako na makita sila ulit. Kung papipiliin naman ako, mas gusto ko na dito kaysa sa abroad. Ayaw kong manirahan doon nang mag-isa.“Halika, magtungo na tayo sa dining area para makakain muna kayo. Mag-usap na din tayo tungkol sa anniversary namin bukas ng lolo mo,” sabi ni lola.Tumango ako at sumama sa kanya sa hapagkainan. Nakahanda na ang mga pagkain doon at bigla akong nakaramdam ng gutom sa amoy pa lang. Magaling magluto si lola kaya mga busog na busog ako palagi noong bata pa ako sa tuwing dumadalaw kami sa kanila.Habang kumakain ay sinabi ni lola sa amin ang mga mangyayari bukas. Ang sabi niya pa ay may nakahanda nang damit para sa amin kaya hindi na namin kailangang maghanap. Habang pinagmamasdan ko sila lolo at lola, napansin ko na sobrang maalaga ni lolo sa kanya. Si lolo ang naglalagay ng pagkain sa plato ni lola at pinagsasalin niya rin ng tubig.Hindi ako mahilig sa romantic movies and such pero kinikilig ako sa kanilang dalawa. Ramdam ko talaga iyong sincerity at pagmamahal.Gan’yan ang klase ng pagmamahal na gusto ko if ever na papasok ako sa relasyon. Hindi pinipilit, hindi demanding, may respeto sa isa’t isa, at totoo.Pagkatapos kumain ay sinamahan ako ni lola sa kwarto ko at ipinakita niya na rin ang isusuot ko bukas.It’s a white off-shoulder dress with a slit on the right side. Elegante tingnan kahit simple ang design. Gold and white daw kasi ang theme ng party kaya ganito ang dress na pinili niya para sa akin.“Magpahinga ka na muna, apo. Para bukas, marami kang energy sa party,” sabi ni lola.Tumango ako. “Opo, lola.”The next day, I woke up near lunch and everybody is already busy with the preparations for the party. Abala ang mga nag-aayos ng design sa pool area ng mansyon pati na rin ang catering team.Hapon magsisimula ang party dahil hindi na pwedeng magpuyat nang husto sila lolo at lola. Probably by eight in the evening, the party will be over.Ako na lang ang nag-ayos sa sarili ko at isinuot ko na rin ang white dress na binili ni lola. Medyo maliit ito sa sukat ko kaya hapit sa katawan ko ang dress. Ayos lang naman dahil lumabas nang husto ang shape ng katawan ko. Although sa bandang dibdib ay naka-expose ang cleavage ko at hindi ko na magawang takpan dahil sumisikip lalo.Hinayaan ko na lang na nakalugay ang bagsak kong buhok para matakpan ang dibdib ko. Nagsuot ako ng heels at nag-spray ng pabango bago bumaba.Nasa living room na ang parents at grandparents ko pagkababa ko. Saktong may pumasok sa pinto kaya napatingin kaming lahat kung sino ‘yon. Pakiramdam ko huminto ang paligid nang makilala ko siya.What the hell is he doing here?“Markus, my youngest son! Mabuti nandito ka na. Akala ko ma-la-late ka na naman,” salubong ni lola doon sa lalaking dumating.Markus. That’s the name of Mr. Perfect. At anong sabi ni lola? Youngest son? What the fuck?Kapatid siya ni dad? Ang lalaking nakilala ko sa bar at kumagat sa labi ko ay...tito ko?This can’t be. How did this happened? Buong buhay ko, wala akong kaalam-alam na may kapatid si dad. Ni wala man lang silang nabanggit sa akin. But that's not the problem here. The problem is, my uncle was the man that I met in that club! He kissed me and bit my lips as my punishment! That’s...so gross! I kissed my uncle for fucking sake! Bakit ang pangit maglaro ni destiny? Nakakabaliw ‘to!“Mama, I promised that I’ll go here early so here I am. Happy golden anniversary to you and papa.”Sumulyap siya kay lolo pagkatapos sabihin iyon. Sunod niyang tiningnan sila mama at papa bago nagtama ang paningin naming dalawa. Para akong binuhusan nang malamig na tubig dahil hindi ko magawang kumilos.Nakatitig lang ako sa kanya at nakita ko ang pagkunot ng noo niya. Malamang nagulat din siya na makita ako dito. Kasi ako, gulat na gulat ako!Tinawag niyang mama at papa ang grandparents ko so it means, Dela Vega talaga siya! Kapatid nga siya ni dad! Shit! Mas malala pa ‘to kaysa sa malaman mong
WARNING: R18+I gulped while stopping myself from crying. This was frustrating the hell out of me. It must be the effect of wine. Gusto kong umiyak kahit na nakaiyak na ako noong nakaraan pa lang. “Insult me as long as you want. Para masanay na din ako sa mga pinagsasabi nila sa ‘kin! Come on! What do you want to say?”He grabbed my wrist and pulled me inside my room. His face were red and his breathing was shallow. Ni-lock niya ang pinto kaya nanlaki ang mga mata ko.“What are you doing?” I asked.He smirked. “Are you scared now? Ang tapang mo do’n sa labas kanina tapos ngayon natatakot ka?”Tumawa ako. “Sinong natatakot? Ikaw lang naman ang duwag dito. Hindi mo nga masabi sa iba na may fuck buddy ka e—”“Will you stop mentioning that word?”“You don’t like me, right? Then what are you doing here? You know it's dangerous for you to be near me. Lahat ng lumalapit sa akin, nababaliw.”“Really?”I smirked. “Wanna bet?”“Aren’t you afraid to lose?” he asked. “I’m not gonna lose.”I nev
WARNING: SPG“You had the guts to challenge me even when you were a virgin.”Nilingon ko siya ulit dahil nagsisimula na naman siyang inisin ako. Pero hindi naman siya nakangisi o mukhang nang-aasar, seryoso nga ang mukha niya ngayon.“So what? You still moaned and cummed while we were doing it so that means, you enjoyed it—”“Are you really this straightforward?” he cut me off.Yumuko siya para mas matitigan ako kaya napaatras ako. Muntik pa akong mahulog sa kaaatras ko pero nahawakan niya ang beywang ko. Para na naman akong kinuryente sa hawak niya pa lang. Napalunok ako. “Bakit? Hindi ba ganito ang mga babae mo? Ano ba sila? Parang anghel ba kung magsalita?”“Yes. They're submissive and soft-spoken. Pero ikaw, sa tuwing magsasalita ka parang gusto ko na lang patahimikin ka.”I glared at him. “You can't just shut me up whenever you want to. Sasabihin ko kung anong gusto kong sabihin.”He nodded and leaned closer to me. My heart pumped so hard in my chest as his lips touched mine. My
We arrived at the school grounds after thirty minutes. He parked his car first before he let me went out of the car. Gusto ko sanang maunang bumaba para hindi ko na siya kasama pero ni-lock ba naman ang pinto.Kung ituring niya talaga ako, parang bata. Palibhasa, matanda talaga siya nang hindi hamak sa akin e!Nauna siyang bumaba ng sasakyan para pagbuksan ako ng pinto. Inirapan ko siya bago ako bumaba. Hindi ko na siya hinintay pa at nauna na akong maglakad patungo sa registrar.Kukunin ko ngayon ang schedule at ang mga subjects ko. Iyong mga subject na na-take ko na sa dati kong school, i-c-credit na lang nila. Hindi kasi pare-pareho ang system ng bawat schools at ang mga subjects na tini-take ng mga students per semester.Mayamaya pa ay kasabay ko nang naglalakad si Markus. Huminto kaagad ako at hinarap siya.“Don’t follow me anymore. I can handle myself,” I told him.He stared at me before he sighed. “Okay, fine. I’ll be at the auditorium for my seminar. Pwede kang dumaan doon pag
WARNING: R18+“I’ll punish you again.”I gasped when he said that. My heart beat faster and my blood rushed quickly through my veins. I didn't know why those words had a different effect to my body.His right hand rested on my bare thigh, slowly caressing it. Mas lalong umikli ang suot kong skirt dahil sa pwesto ko ngayon. Nakatitig siya sa mga mata ko kaya hindi ko mapigilang mapalunok. “But I didn't do anything wrong,” I told him. “Your told me that I wouldn't find another man so I proved you wrong.”He smirked and his hand was moving upward of my thigh. His other hand was holding my back to keep me from leaning on the steering wheel. “I’m taking back what I said. You shouldn't find someone else. The moment you surrendered yourself to me, I already claimed you mine. No other man is allowed to touch you.”I glared at him. “Pero hindi naman ako pumayag.”“Still, that won't change the fact that you're mine. I dumped that woman because I already have you. I can give you more experien
As soon as he stopped the car, I immediately removed my seatbelt. Lalabas na sana ako pero pinigilan ako ni Markus. Nagtataka ko siyang nilingon.“Why? May sasabihin ka ba?” tanong ko.“Give me your phone.”Hindi na ako nagtanong at ibinigay ko na lang ang phone ko sa kanya. May tinype siya doon at biglang tumunog ang phone niya. Bumuntonghininga ako. Kukunin niya lang pala ang number ko. “Call me when you're done. Ihahatid kita pauwi,” bilin niya.Napanguso ako. “Huwag na. Mag-ta-taxi na lang ako pauwi. Ano ba'ng address ng mansyon?”He didn't answer for awhile. Kung hindi niya sasabihin ang address, tatawagan ko na lang si lola para magtanong. Hindi ako magpapasundo sa kanya. As much as possible, I don't want to get used of his presence. I don't need a man to depend on. I can totally handle myself because I was raised that way. At kapag nasanay ako na palagi siyang nandyan, hindi ko magugustuhan ang mangyayari. “Hindi mo pa kabisado ang lugar na ‘to kaya kailangan mong magpasundo
Ang family driver nila lolo at lola ang naghatid sa amin sa farm. Nasa passenger seat kami ni lola habang nasa front seat si lolo. Habang nasa biyahe ay nakatingin ako sa labas ng sasakyan at pinagmamasdan ang malalawak na plantation.Sa kabilang side kami ng probinsya dumaan at napansin ko na puro taniman ang nadaraanan namin. Sa kabila kasi ay halos mga maliliit na gusali ang nakikita ko.Halos fifteen minutes lang ang byahe namin at nakarating agad kami sa plantation. Medyo mataas na ang tirik ng araw kaya nagpayong kami ni lola. Si lolo naman ay may suot na sumbrero at nauna nang maglakad kasabay ang driver. Nagtungo sila sa loob ng malaking warehouse at kami naman ni lola ay pinagmasdan muna ang plantasyon.“Ito ang malawak naming taniman. Minana pa ng lolo mo sa tatay niya ang lupang ito at hanggang ngayon masagana pa din,” pagkwento ni lola.Totoo nga ang sinabi niya. Kahit saan ako tumingin ay sagana sa tanim ang plantasyon. “Ang galing n’yo naman pong magpatakbo ng plantasyo
WARNING: R18+“Bella, sit! Very good!”Binigyan ko ng treats si Bella nang sumunod siya sa sinabi ko. Nasa sala kaming dalawa habang nasa kusina naman si Markus. Ipagluluto niya na lang daw kasi ng lunch sila lolo at lola bago kamu bumalik sa farm.Kanina ko pa nilalaro si Bella at pakiramdam ko ang tagal na naming magkasama. Sobrang lambing niya kasi talaga kaya natutuwa ako.“Punta tayo sa kitchen?” tanong ko kay Bella na para bang sasagot siya.Tumayo ako at nagtungo sa kusina. Sumunod naman kaagad si Bella sa akin. Naamoy ko kaagad ang niluluto ni Markus. Lumapit ako sa kanya para silipin ang niluluto niya.“Masarap ba ‘yan?” nakangising tanong ko.Lumingon sa akin si Markus at ngumiti. “Tapos na ba kayong mag-bonding ni Bella?”“Hindi pa pero gusto kong siguraduhin na masarap ang niluluto mo kaya pumunta ako dito,” sabi ko.“My cooking skills are beyond average level. Bata pa lang ako marunong na akong magluto. I guess, namana ko ito sa biological parents ko.”Tinitigan ko siya.
She is really different from the girls I had before. Siya pa ang may lakas ng loob na sabihing for experience niya lang ako. Hindi niya alam ang sinasabi niya.That one night experience, turned into something more. She is the risk that I’m willing to take always. As days passed by, I've learned so many things about her. She's that kind of girl who always shows her strong personality to everyone. Even though deep inside, she has a fragile heart. Nagpapanggap lang siyang malakas, pero ang totoo, kailangan niya lang din ng masasandalan.“I know that I’ve said some mean words to you before and I want to apologize properly for that. And I also want you to know that, you don't have to act strong in front of everyone, especially to me,” I told her and I meant it She sighed. “But I'm really strong.”I nodded. “Yes, I know. But you also need to be protected. Minsan kapag pinipilit mong maging malakas, nagiging manhid na ang puso.”“But I don't want to be weak. Masasaktan ako kapag naging mah
Hi, readers! After 5months, I finally have the time the post the POV chapter of Markus. Sana ay basahin nyo pa rin ito at suportahan hanggang sa matapos. Maraming salamat sa nagbasa, nagbabasa, at magbabasa pa lang po ng novel na ito. Hanggang sa susunod na libro.“Markus Axel Dela Vega, class valedictorian.”The sound of applauses echoed to the whole stadium as I made my way on the stage. My mother beside couldn't hold back her tears while receiving the medals for me. Nang makuha niya ang mga medals ko ay nagtungo kami sa gitna para isuot niya sa akin ang mga iyon. She looked so proud and happy. We turned to face the photographer and we both smiled. Pagkababa ng stage ay sinalubong kami ni papa. Tinapik niya ang balikat ko bago ako niyakap. “Congratulations, Markus. Manang-mana ka talaga sa ‘kin,” sabi ni papa.“Anong sa ‘yo? Sa akin siya nagmana,” sambit naman ni mama.Ever since I was a kid, it was such a relief to see them proud of me. I was always doing my best to succeed in m
THIS IS THE LAST CHAPTER OF MARKUS AND SAVRINNA’S STORY. THANK YOU FOR STAYING WITH ME THROUGHOUT THEIR JOURNEY. THE NEXT CHAPTER WILL BE MARCUS'S POV. Years ago, I wouldn't have imagined that this was how everything would be. Hindi ko maisip na magpapakasal ako kay Markus dahil hindi maganda ang simula ng relasyon namin. Sinong mag-aakala na sa dami ng pagsubok na hinarap namin ni Markus ay aabot pala kami sa kasalan? Napapaisip tuloy ako, paano kung pinili kong iwasan siya noon dahil uncle ko siya?Paano kung pinili ko talagang sundin ang parents ko? Mangyayari ba ang lahat ng ito? Ikakasal pa rin ba kami sa huli?Totoo ngang mapagbiro ang tadhana. Na kahit anong pilit nating iwasan ang nakatakda sa atin, magkakaroon pa rin ng paraan para mangyari iyon.“Let’s stop crying. Ayaw kong mamaga ang mata ko dahil hindi pa nagsisimula ang kasal,” biro ko.Tinulungan ako ni mommy na punasan ang luha ko. Pagkatapos ay hinalikan nila ni dad ang aking noo.“We love you, Savrinna,” dad said
WARNING: R18+“Is the bathroom soundproof enough for you?” he teased.Inirapan ko siya. “Ewan ko sa ‘yo,” sambit ko.Balak ko na sanang tumayo dahil nagbago na ang isip ko pero muling pumulupot sa beywang ko ang isang braso niya bago umilalim sa hita ko ang isa niyang braso. Agad niya akong binuhat at naglakad siya patungo sa banyo. Pinaupo niya ako sa gilid ng lababo bago ako sinunggaban ng halik. Ang mga kamay ko ay agad na kumapit sa kanyang buhok. We kissed each other passionately. Full of love and full of hungriness. His hands started caressing my arm and my breasts. I moaned immediately.Wala pang ilang segundo ay naibaba niya na ang strap ng dress ko. Sunod niyang tinanggal ang lock ng bra ko bago bumaba sa aking leeg ang labi niya.My lips parted and I could feel myself getting wet. He was just kissing my neck for goodness sake! Ganito na ba ako kasabik sa kanya?Mas lalong bumaba ang labi niya hanggang sa aking dibdib. Napaliyad ako nang maramdaman ang bibig niya sa aking d
Nang kumalma kami pareho ay saka kami bumaba. Nasa sala na si mommy at daddy. Hindi sila nag-uusap pero nang makita kami ay napansin kong napabuntonghininga si mommy.“Umupo kayong dalawa,” sabi ni dad.Naupo kami ni Markus sa kabilang side. Magkatabi kami sa isang sofa habang si dad ay nasa single sofa. Si mom naman ay nakaupo sa katapat naming sofa.Magkahawak kami ng kamay ni Markus kaya kumakalma ako lalo.“Before we talk about your relationship. Gusto kong makasigurado na hindi na ulit mapapahamak si Savrinna. Anong nangyari sa dumukot kay Savrinna?” tanong ni dad.Tumingin ako kay Markus na diretso lang ang tingin kay dad. “My cousin is in jail already. While Uno...is dead.”Napasinghap ako sa nalaman. Hindi ko alam na patay na pala si Uno. Ibig sabihin, wala nang manggugulo sa amin. “What about your dad’s siblings? Sila ang nagkakainteres sa yaman mo, hindi ba?” tanong ulit ni dad.“I gave them a fair share of my grandfather's wealth. Madali lang makakuha ng gano’ng yaman per
Siguro iyon nga ang tamang gawin. Kailangan na naming harapin ang parents ko. Ito ang bagay na nabigo kaming gawin noong una kaming nagkaroon ng relasyon. At hindi ulit namin nagawa noong nagkabalikan kami pagkagaling ko sa states. Kaya ngayon dapat ay harapin namin sila nang magkasama. Kailangan na naming itama ang lahat. Nanatili pa kami sa bayan hanggang sa tuluyang lumubog ang araw. Lumalamig na ang paligid kaya kailangan ko nang umuwi para hindi ako mahamugan.“Anong sasakyan natin pauwi?” tanong ko.Naglalakad kami patungo sa bungad na kalsada dahil hindi naman kasya dito sa kinaroroonan namin ang mga sasakyan. Magkahawak kamay kaming dalawa, bagay na na-miss kong gawin.“Wala akong dalang sasakyan dito kaya hihiramin ko na lang ang motor ng kaibigan ko,” sabi niya.Tumango ako. “Ayos lang sa ‘kin.”Nagtungo kami sa kabilang kalsada kung saan nakaparada ang motor na sinasabi niya. Kahit hindi ako gaanong pamilyar sa mga motor, alam kong mamahalin ito. May nakatatak pang Ducati
Nang magising ako ay bumungad sa akin ang puting kisame. Dahandahan akong tumingin sa gilid para alamin kung nasaan ako. Ang unang taong nakita ko ay si mommy. Agad niya akong napansin kaya napatayo siya. “Sav? Thanks God gising ka na,” sambit ni mommy pagkalapit niya sa akin. “Peter, gising na ang anak natin.”Sunod akong tumingin sa kabilang gilid ko. Doon ay nakita ko naman si dad na nakatayo. Hindi siya lumapit sa akin pero nakita ko ang pagluha ng mata niya.“Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba? Peter, tawagin mo muna si doc,” sabi ni mommy.Nasa hospital ako. Ang huli kong naaalala ay nasa bangka kami ni Uno bago ako nahulog sa dagat at nawalan ng malay. “M-Mommy...” sambit ko.“Yes, sweetheart?” she asked softly.“Si Markus po? Gusto ko po siyang makita,” sabi ko.Nakita kong natigilan si mommy sa sinabi ko. Hindi niya ako nasagot hanggang sa makabalik na si dad kasama si doc.“Dad, nasa’n si Markus? Pinaalis n’yo po ba siya?” tanong ko naman kay daddy.Nagkatinginan s
Hindi ko alam kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Payapa naman itong mga nakalipas na mga araw namin sa resort. Pero sa hindi inaasahang pangyayari, nandito ako, nasa panganib sa kamay ng mga kaaway ni Markus.Dinala nila ako sa isang kwarto. Maayos ang itsura nito tulad ng isang guest room sa resort. Kung nandito ako sa ibang pagkakataon, baka nagawa ko pang mamangha. Pero wala akong ibang maisip ngayon kundi ang kung paano ako makakatakas dito.Lumapit ako sa may bintana para tingnan kung may matatakasan ba ako pero bukod sa mataas iyon ay nakakadena rin ang bintana.Bumuntunghininga ako bago naupo sa kama. Hinaplos ko ang tiyan ko.Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag may nangyaring masama sa ipinagbubuntis ko. Muling bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok doon si Uno. May dala siyang tray na may pagkain. Lumapit siya at padabog na inilapag ang tray sa may mesa. Napaigtad pa ako sa gulat at takot.“Kumain ka.”Tiningnan ko iyon at nakitang isang pirasong pritong man
Mahigit limang taon na ang nakalipas mula nang huli ko siyang makita. Pagkatapos akong iligtas ni Markus nang araw na ‘yon mula sa taong ‘to, wala na akong narinig na balita mula sa kanya.Ni hindi na rin siya nabanggit ni Markus hanggang sa makaalis ako papuntang America. Kaya ngayong nandito siya ulit sa harap ko, natatakot ako nang sobra. Buti sana kung ako lang ang mapapahamak pero hindi. May buhay na sa loob ng sinapupunan ko na dapat kong protektahan.“Ano ba talagang kailangan mo? At sino ang boss mo? Pakawalan mo na ako!” sigaw ko.Natawa siya. “Wala naman akong kailangan sa ‘yo pero kay Markus, meron! Gusto ko siyang gantihan sa pagsira niya sa negosyo ko at sa buhay ko! At ikaw! Ikaw ang gagamitin ko para gantihan siya!”“Nababaliw ka na, Uno. Kung ano man ang nangyari sa ‘yo, deserve mo ‘yon dahil masama kang tao!” pagsigaw ko ulit.Mabilis siyang lumapit sa akin at sinakal ko. Napasandal ako sa pader habang pilit na tinatanggal ang kamay niya sa leeg ko. Kitang-kita ang ga