Mag-log inShare
Chapter Twenty Seven
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Chapter Twenty Seven
Clair de lune
"Jung Jaewon, i'll kill you right now if you don't stop playing that shit!" Iritadong sigaw ni Kyovee. Binato niya ng drum stick si Jaewon na mabilis namang naka-iwas.
Kaugnay na kabanata
Lowkey (Filipino) Chapter Twenty Eight
Chapter Twenty EightGo to himDinampot ko ang cellphone ko gamit ang nanginginig na mga kamay. Hindi ko magawang tignan ng diretso si Varen kahit na ramdam ko ang panonood niya sa akin. Tinitigan ko ang cellphone, hindi alam kung sasagutin ba o ibaba ang tawag.
Lowkey (Filipino) Chapter Twenty Nine
Chapter Twenty NineSiblingsThe last thing I would want is to hurt someone. Especially the people who are dear to me. Hindi ko maatim na makita ang sakit sa mga mata ni Varen. I could only hope he gets back the love that he gives because I couldn't give him that.
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty
Chapter ThirtyDating someone"Dinner later?"Katatapos lang ng part time job ko sa CofffeeBay nang matanggap ko ang text ni Zephaniah.
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty One
Chapter Thirty OneTolerateUmahon ang kaba sa dibdib ko, sa paraan ng pagtitig ni Zephaniah at sa mga nagtatanong na mga mata ng mga kaibigan namin. Mariin akong napalunok.
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Two
Chapter Thirty TwoRun"Ano'ng pinag-usapan niyo nina Nathalie?"
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Three
Chapter Thirty ThreeTime"Ano ba'ng nangyari?" Paulit ulit ko na yatang tinanong iyan pero wala pa rin akong nakukuhang sagot. Zephaniah's stubborn ass won't spill any details.
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Four
Chapter Thirty FourSacrificePilit kong kinakalma ang sarili habang nasa bus. Nakakahiya dahil ilang pasahero ang napapatingin sa mga palihim kong pagluha. I never thought I'd be in a situation where I couldn't restrain myself from crying...even in pub
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Five
Chapter Thirty FiveBus rideRegular ang naging pasok ko kinaumagahan. Hindi ko na rin naman kailangang pumasok ng maaga dahil wala na akong iniiwasan at mas lalong wala na ring naghihintay sa akin. Kahit na inasaahan ko na, dumaan pa rin ang matinding lungkot sa akin nang makitang bakante
Pinakabagong kabanata
Lowkey (Filipino) Epilogue
Zephaniah"Ano'ng oras na, ah? Hindi ka uuwi?" Dinaluhan ako ni Varen sa madilim ng practice room ng FNC.Umiling ako. Yakap ko ang gitara sa harap ng digital audio worksheet."Nagsusulat ka?" Umupo ito sa dulo ng
Lowkey (Filipino) Chapter Sixty
Chapter Sixtyno longer lowkeyThe little Zephaniah is a typical adorable kid, you wouldn't imagine he'd become a star years later.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Nine
Chapter Fifty NineJourneyUmawang ang labi ko't hindi lubusang rumehistro sa akin ang sinabi ni Zephaniah. Para akong namanhid ako sa kinatatayuan.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Eight
Chapter Fifty EightbucketlistZephaniah's words carried a different weight upon them like he has been holding this for so long. A part of me was ready to listen, a part wanted to be listened instead.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Seven
Chapter Fifty SevensideHindi ko alam kung ano'ng ibig niyang sabihin roon. Although perplexed and nervous, I tried to act non-chalant.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Six
Chapter Fifty Sixstart"Tell me about it Kelsey, ano'ng mayroon sa inyo ni Zephaniah?" Nakabalik na kami sa sariling opisina ay hindi pa rin ako tinitigilan ni Kat.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Five
Chapter Fifty Fivelabel"I'm getting therapy next week." Sage's eyes wandered around the room. Ramdam ko ang pagkabalisa niya sa mga dapat na sasabihin.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Four
Chapter Fifty FoursunflowersThe contract signing with Pristine was a success. They are famous for talent management, tv series, film and music production. They also offer music contracts for some artists but they are not that huge compared to FNC and SME.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Three
Chapter Fifty ThreePristineMasakit pa ang sentido ka nang magising kinaumagahan dahil sa tawag mula sa agent ko.
