“Hindi mo naman siya kailangang suntukin. Sana kinausap mo na lang or mas better kung hindi mo na lang pinansin.”Sermon sa akin ni Arabella habang busy siya kaka-hot compress sa kamao ko. Hindi ko maiwasang hindi mapangiwi dahil narinig. Kahit sinong lalaki ang sa posisyon ko at gano’n ang ibalita ay walang magkikiming gawin ang ginawa ko, even if that person is old or not.“Nangyari na. Huwag mo na akong pagsabihan pa.” Aniya ko sa kaniya.“You almost killed him, Johan.” Pagdiin niya.“Hindi naman namatay, Arabella. I'm just almost . . . so chill.” Pagtatanggol ko sa aking sarili.Ayon na naman ang malalim at nagbabanta niyang tingin sa akin. Napahinga na lang ako ng malalim at seryoso siyang pinakatitigan.“Ano ba ang kinababahala mo? Ginawa ko ‘yon dahil kitang kita at halatang halata naman na may kabastusan na taglay ang matandang ‘yon. Kung sino man ang nasa sitwasyon ko kanina, sigurado akong mas higit pa sa ginawa ko ang gagawin ng taong nasa posisyon ko. I did it to protect y
Arabella’s POINT OF VIEWNakamasid lamang ako kay Thanos habang panay ang pagka-usap niya kay Zielle. Hindi ko sila masyadong madinig dahil malayo sila sa akin, ngunit alam ko sa aking sarili na ako ang pinag-uusapan nila dahil sa makailang ulit nilang pagsasalitan sa pagbibigay ng tingin sa akin.Kalahating minuto pa lang ang lumilipas simula nang makarating si Zielle dito. Hindi ko nasaksihan ang pagpunta niya dito. Ang tauhan ni Johan na si Lea ang nagsabi sa akin na ipinapatawag daw ako ni Thanos dahil sa pagdating ng isang bisita. Wala sana akong balak na paunlakan ang pagtatawag na ‘yon ng sabihin naman sa akin ni Lea na si Zielle ang sinasabing bisita.“Akong bahala, Thanos. Hindi ko siya ililihis sa paningin ko.” Nakangiting sabi ni Ziella habang nakatingin sa akin at marahang lumalakad palapit.Nasa likod niya naman si Thanos na parang hindi sigurado sa binitiwang salita ni Zielle.“Don’t make that face, Hon. Magtiwala ka nga sa ‘kin. Kaya nga ako nandito to help her, and ofc
“Shit! Johan! Can you hear me?! . . . Sergeant Manalo, are you there?! Hello?!”Samo’t saring kabog sa dibdib ang sumakop sa buong sistema ko sa hindi magkamayaw na pagtawag ni Thanos kay nila Johan mula sa kabilang linya. Gusto kong magtanong kung ano bang nangyayari at bakit panay na lang ang pagsigaw niya at pagmumura, ngunit walang lumalabas na tinig sa akin. Ayaw man lang makisama ng aking bibig at boses dahil sa pagkabahala na nararamdaman ko. Sa pagkakakilala ko sa kaniya ay hindi magandang isipin ang masasalamin sa ganiyang kilos at boses niya. Kinakabahan ako. Kinakabahan ako sa maaaring mangyari sa kanila.“Johan, can you hear me?! Am I audible?!” Sunod sunod pa ring tanong ni Thanos sa pinsan, habang mabilis na nagtitipa sa laptop niya kasama ang ilan sa mga pamilyar na tauhan nila ni Johan.“Sir, Thanos. Wala na po kaming signal kay Sir, Johan—”“What?!” Nakakabinging pagsigaw ni Thanos, kasabay nang buong puwersang pagtayo sa kaniyang upuan upang lumapit sa isang tauhan
Thanos Point of view:Ilang beses ko nang sinusubukang tumawag sa linya nila Johan at Sergeant Manalo, but until now, wala pa rin akong makuhang sagot ni nino man sa kanila. I already tried contacting some of our men's na kasama nila sa lugar, maging sila ay nawawala na sa linya and I'm starting to think some of the dark side that can be happen to each of them. Nasa pagmamanman pa lang kami. Nakakatakot na umusad kung dito pa lang ay palpak na ang plano namin. We'd successfully manage to made up a plan of having John's daughter back and how to catch the culpritu behind all of this. But then again, in the back of my mind... Of course, abruptly of chances of having a bad luck is real. And that's quite not in line. Napailing ako.Sana lang nga ay mali ang huna hunang nasa isipan ko. Sana lang nga ay hindi lumihis sa plano ang pinsan ko. Sana ay may tiwala siya sa planong nabuo.Nasa kalagitnaan ako sa aking pag-iisip nang mapukaw sang atensyon ko ng isa sa aking mga tauhan ko. Nagbali
Johan's Point of View:It's so suffocating to know that I'm capable of having my daughter back to me anytime since I have a lot of connections, but seeing how our plan slowly works is killing me. When I saw Mira an hour ago, when I tried escaping through Sergeant Manalo's eyes and went inside the base to search for a clue, I then saw Mira inside. She's crying for God's sake and keeps calling her mom, and that breaks my heart. I'm on the verge of shouting to call her name, but some of my men stop me and drag me outside. Laking pasasalamat ko na lang at alerto sila sa akin, but then, nasa akin pa rin ang panghihinayang dahil sa bawat pagpatak ng segundo sa orasam ay parang gusto ko nang sugurin sa loob ang mga taong nagbabantay sa anak ko. Alam ko kung gaano ko ginugulo ang plano, pero hindi ko na kayang maghintay pa ng panibagong segundo, minuto o oras. Hindi ko na kayang idaan pa 'to bukas o kinabukasan, dahil nakakatakot ang puwedeng mangyari, lalo na't wala pa kaming natatanggap
"You're probably guessing how your personnel became my asset to your own circle, huh."I bit my lips out of anger while directly giving Irish a dark glance. We're still here at their basement, but I can't move because of the gun that's pointing at me, while this woman walk away to me and leading her walk towards my daughter who's asleep. Napalunok ako nang ilang beses sa tindi nang nararamdaman ko. "Do you care about your daughter, Johan?" Biglang tanong niya. Nangunot noo naman ako. Nang muli kaming magkatitigan ay ibang ekspresyon na ang namumitawi sa kaniyang mga mata. Walang galit. Kung hindi purong inggit ang masasalamin sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, dahil wala naman akong alam sa buhay niya at kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ko na mangialam sa kaniya kahit pa nga para siyang isang bukas na libro na ipinipilit na ipabasa ang mga nakasulat sa akin. "What kind of question is that, Irish." I pointed out. "Of course I cared about her, she's my daughter. Dugo at lama
"We're heading out to Laguna after my call, Johan. Don't make me wait for you, dahil alam na'ting kaya kong bawiin ang anak mo sa 'yo sa oras na gumawa ka nang maling hakbang laban sa 'kin."Napatingin na lang ako ng malalim kay Irish habang sinasarili ko ang malalim kong pagbuntong hininga. Kalaunan ay sinipat ko ng tingin ang anak kong si Mira na nasa kandungan ko't natutulog pa rin.Bahagya akong nagtaka, ngunit hindi ko na lamang isinatinig 'yon. Dahil tila nabasa naman na ni Irish ang gusto kong itanong. Ang sabi niya sa akin ay dala lang ng pagod kaya't sa ingay namin kanina ay hindi pa rin magising gising ang anak ko.Kinapa ko na rin ang pulsuhan niya, normal naman 'yon, ngunit ang kaba at pag-aalala sa aking isipan ay hindi maalis alis. Parang may mali, na siyang hirap ko namang matukoy."I'm so excited to give this news to my family. I'm sure they will be pleasant, since they know how much I love you. This is going to be a big celebration." Aniyang tila nagpapakulong na sa
Arabella's Point of View:Ilang oras na ang lumipas simula nang mabalita sa amin ni Zielle na nakuha na daw nila Thanos si Mira. Halos manghina na ang tuhod ko dala ng sobrang pasasalamat dahil sa kanilang naging balita. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, dahil naghalo halo na lahat. Ngunit gayon pa man, ang malinaw lang sa akin sa mga oras na 'yon ay sa wakas, mayayakap at makikita ko na ang anak ko. Ngunit ano nga namang kapalit ng saglit na kasiyahan ang binawi sa akin nang makarating kami dito ay masamang balita naman ang sa akin ay ipinarinig. Overdosed daw sa sleeping pills ang anak kong si Mira kung kaya hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito. Blessing in disguised na nga lang daw ang nangyari na nakaligtas ang anak ko sa pagkaka-overdosed, dahil kung sa ibang katawan daw 'yon itinurok ay tiyak na bibigay ito. Hindi ko alam kung dapat ko ba 'yong ipagpasalamat. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko gayong ako dito nag-iisip na kung sino ang