Share
Chapter 75
Kaugnay na kabanata
Loving the Rainbow Chapter 76
Nakamasid lamang ako sa kanila habang panay ang pagpapaalala ni Thanos na mag-ingat ang mga tauhan nila sa pagmamanman na gagawin. Lahat sila ay aligaga sa pagsusuot ng kung ano anong mga device na trina-try muna ni Johan bago tuluyang ipa-suot sa kanila.Seryoso ang lahat. Lalo na si Johan na halos wala nang mababakasan na emosyon sa kaniyang mukha. Halata rin na ilang araw na itong hindi nakakatulog ng maayos. Kitang kita naman ‘yon ng dalawang mata ko, maging tainga ko ay dinig din ang mga patunay na wala pang nagpapahinga nino man sa kanila.Umusog ako nang bahagya upang tuluyan akong makapasok sa conference room at para na rin masabi ko kay Thanos na gusto ko ring sumama sa mga tauhan nila. Alam kong hindi magiging madali na maki-usap sa kanila, ngunit kailangan ko pa ring subukan.Marahan ang bawat paghakbang na ginagawa ko. Kahit pa nga maraming tao sa loob ay wala man lang nakakapansin sa akin, bagay naman na ikinapagpasalamat ko.Saglit muna akong tumigil upang matanaw ko si
Loving the Rainbow Chapter 77
Johan’s POINT OF VIEW“Paano kung mapahamak ka? Nasisiraan ka na ba, Johan? Talaga bang pagbibigyan mo sila?” Ilang ulit na tanong na ni Thanos sa akin. Panay din ang pagsunod niya kung saan man ako dumako sa loob nitong conference room. Naiirita na nga ako sa kakasunod niya. “Can you calm down even for a bit, Thanos? You’re acting crazy, dude.” I said. Sinamaan niya ako ng tingin at daglian na lamang akong napangiwi sa suntok na ipinatama niya sa balikat ko. Hindi naman ‘yon kalakasan, ngunit masakit pa rin dahil sa pasa na natamo ko dulot sa paglalabas ko nang sama ng loob ko nitong nakaraan.“How can i calm down, kung alam ko ‘yang binabalak mong gawin? May plano naman tayo, Johan. Malinaw at maayos na ang lahat, ang kailangan na lang na’tin gawin ay ipain sa patibong ang kung sino mang nasa likod ng pagtawag na natanggap na’tin.”Kanina-kanina lang ay may numerong bigla na lang lumitaw sa phone ko. Lahat kami ay naalerto sa numerong hindi ko naman kilala kung sino ang nagmamay-a
Loving the Rainbow Chapter 78
“Hindi mo naman siya kailangang suntukin. Sana kinausap mo na lang or mas better kung hindi mo na lang pinansin.”Sermon sa akin ni Arabella habang busy siya kaka-hot compress sa kamao ko. Hindi ko maiwasang hindi mapangiwi dahil narinig. Kahit sinong lalaki ang sa posisyon ko at gano’n ang ibalita ay walang magkikiming gawin ang ginawa ko, even if that person is old or not.“Nangyari na. Huwag mo na akong pagsabihan pa.” Aniya ko sa kaniya.“You almost killed him, Johan.” Pagdiin niya.“Hindi naman namatay, Arabella. I'm just almost . . . so chill.” Pagtatanggol ko sa aking sarili.Ayon na naman ang malalim at nagbabanta niyang tingin sa akin. Napahinga na lang ako ng malalim at seryoso siyang pinakatitigan.“Ano ba ang kinababahala mo? Ginawa ko ‘yon dahil kitang kita at halatang halata naman na may kabastusan na taglay ang matandang ‘yon. Kung sino man ang nasa sitwasyon ko kanina, sigurado akong mas higit pa sa ginawa ko ang gagawin ng taong nasa posisyon ko. I did it to protect y
Loving the Rainbow Chapter 79
Arabella’s POINT OF VIEWNakamasid lamang ako kay Thanos habang panay ang pagka-usap niya kay Zielle. Hindi ko sila masyadong madinig dahil malayo sila sa akin, ngunit alam ko sa aking sarili na ako ang pinag-uusapan nila dahil sa makailang ulit nilang pagsasalitan sa pagbibigay ng tingin sa akin.Kalahating minuto pa lang ang lumilipas simula nang makarating si Zielle dito. Hindi ko nasaksihan ang pagpunta niya dito. Ang tauhan ni Johan na si Lea ang nagsabi sa akin na ipinapatawag daw ako ni Thanos dahil sa pagdating ng isang bisita. Wala sana akong balak na paunlakan ang pagtatawag na ‘yon ng sabihin naman sa akin ni Lea na si Zielle ang sinasabing bisita.“Akong bahala, Thanos. Hindi ko siya ililihis sa paningin ko.” Nakangiting sabi ni Ziella habang nakatingin sa akin at marahang lumalakad palapit.Nasa likod niya naman si Thanos na parang hindi sigurado sa binitiwang salita ni Zielle.“Don’t make that face, Hon. Magtiwala ka nga sa ‘kin. Kaya nga ako nandito to help her, and ofc
Loving the Rainbow Chapter 80
“Shit! Johan! Can you hear me?! . . . Sergeant Manalo, are you there?! Hello?!”Samo’t saring kabog sa dibdib ang sumakop sa buong sistema ko sa hindi magkamayaw na pagtawag ni Thanos kay nila Johan mula sa kabilang linya. Gusto kong magtanong kung ano bang nangyayari at bakit panay na lang ang pagsigaw niya at pagmumura, ngunit walang lumalabas na tinig sa akin. Ayaw man lang makisama ng aking bibig at boses dahil sa pagkabahala na nararamdaman ko. Sa pagkakakilala ko sa kaniya ay hindi magandang isipin ang masasalamin sa ganiyang kilos at boses niya. Kinakabahan ako. Kinakabahan ako sa maaaring mangyari sa kanila.“Johan, can you hear me?! Am I audible?!” Sunod sunod pa ring tanong ni Thanos sa pinsan, habang mabilis na nagtitipa sa laptop niya kasama ang ilan sa mga pamilyar na tauhan nila ni Johan.“Sir, Thanos. Wala na po kaming signal kay Sir, Johan—”“What?!” Nakakabinging pagsigaw ni Thanos, kasabay nang buong puwersang pagtayo sa kaniyang upuan upang lumapit sa isang tauhan
Loving the Rainbow Chapter 81
Thanos Point of view:Ilang beses ko nang sinusubukang tumawag sa linya nila Johan at Sergeant Manalo, but until now, wala pa rin akong makuhang sagot ni nino man sa kanila. I already tried contacting some of our men's na kasama nila sa lugar, maging sila ay nawawala na sa linya and I'm starting to think some of the dark side that can be happen to each of them. Nasa pagmamanman pa lang kami. Nakakatakot na umusad kung dito pa lang ay palpak na ang plano namin. We'd successfully manage to made up a plan of having John's daughter back and how to catch the culpritu behind all of this. But then again, in the back of my mind... Of course, abruptly of chances of having a bad luck is real. And that's quite not in line. Napailing ako.Sana lang nga ay mali ang huna hunang nasa isipan ko. Sana lang nga ay hindi lumihis sa plano ang pinsan ko. Sana ay may tiwala siya sa planong nabuo.Nasa kalagitnaan ako sa aking pag-iisip nang mapukaw sang atensyon ko ng isa sa aking mga tauhan ko. Nagbali
Loving the Rainbow Chapter 82
Johan's Point of View:It's so suffocating to know that I'm capable of having my daughter back to me anytime since I have a lot of connections, but seeing how our plan slowly works is killing me. When I saw Mira an hour ago, when I tried escaping through Sergeant Manalo's eyes and went inside the base to search for a clue, I then saw Mira inside. She's crying for God's sake and keeps calling her mom, and that breaks my heart. I'm on the verge of shouting to call her name, but some of my men stop me and drag me outside. Laking pasasalamat ko na lang at alerto sila sa akin, but then, nasa akin pa rin ang panghihinayang dahil sa bawat pagpatak ng segundo sa orasam ay parang gusto ko nang sugurin sa loob ang mga taong nagbabantay sa anak ko. Alam ko kung gaano ko ginugulo ang plano, pero hindi ko na kayang maghintay pa ng panibagong segundo, minuto o oras. Hindi ko na kayang idaan pa 'to bukas o kinabukasan, dahil nakakatakot ang puwedeng mangyari, lalo na't wala pa kaming natatanggap
Loving the Rainbow Chapter 83
"You're probably guessing how your personnel became my asset to your own circle, huh."I bit my lips out of anger while directly giving Irish a dark glance. We're still here at their basement, but I can't move because of the gun that's pointing at me, while this woman walk away to me and leading her walk towards my daughter who's asleep. Napalunok ako nang ilang beses sa tindi nang nararamdaman ko. "Do you care about your daughter, Johan?" Biglang tanong niya. Nangunot noo naman ako. Nang muli kaming magkatitigan ay ibang ekspresyon na ang namumitawi sa kaniyang mga mata. Walang galit. Kung hindi purong inggit ang masasalamin sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, dahil wala naman akong alam sa buhay niya at kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ko na mangialam sa kaniya kahit pa nga para siyang isang bukas na libro na ipinipilit na ipabasa ang mga nakasulat sa akin. "What kind of question is that, Irish." I pointed out. "Of course I cared about her, she's my daughter. Dugo at lama
Pinakabagong kabanata
