Hindi ko alam kung ilang araw na ba akong umiiyak simula nang magtalo kami ni Johan. Sa mismong araw ring iyon ay nagbihis siya at walang paa-paalam na umalis. Ni hindi niya nga man lang ako nagawang pasadahan man lang ng tingin kahit na saglit lang. Akala ko ay babalik pa siya at maayos pa namin ang hindi namin pagkakaunawaan kaya naman naghintay ako ng ilang araw sa condo niya. Wala akong pinagsabihin na may gusot na sa relasyon namin, sinarili ko lang 'yon dahil baka may mas mabigat lang siyang dinadala at napagbuntungan niya lang ako. Pero hindi, nawindang na lang ako ng bumisita si Thanos sa akin at sa pagkakakita ko sa kaniya ay alam ko nang alam niya ang nangyari sa amin. Wala siyang sinabi kung hindi ang pag-alis ni Johan patungo sa kaniyang ama.Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa. Ilang araw at gabi rin akong naghintay sa kaniya, tapos mababalitaan ko na lang na gano'n? Na wala na siya dito sa Pilipinas? Para akong mababaliw sa pag-iisip sa kaniya. Para akong pinaparu
Dumaan ang ilang araw hanggang sa naging ilang buwan na wala na talaga akong balita pa kay Johan. Sila Thanos at Eric naman ay panay ang dalaw sa akin ngunit hindi sila pinapayagan na makapasok nila mama at ni papa, lalong lalo naman ng bunso kong kapatid. Sila ang humaharap kay nila Thanos at nagsasabing huwag nang bumalik pa ngunit masyado silang pursigido at inaraw-araw na ang pagpunta sa bahay namin, maka-tiempo lang na makita at maka-usap ako. Ngunit hindi talaga pumayag ang pamilya ko. Bagay na sang-ayon din naman ako dahil hanggat makakausap ko sila ay patuloy pa rin akong magkakaroon ng koneksyon kay Johan. Ayaw ko mang putulin ang ugnayan ko sa kanila ngunit ito lang naman ang nakikita kong paraan para tuluyang makalayo sa masalimuot na kahapon ko.Matiwasay kong naisilang ang anak ko sa dumating na buwan ng aking panganganak. Akala ko ay mababawi maging ang buhay ko ngunit buti na lang ay nakayanan ko ang sakit ng panganganak. Halos hindi ko nga maisip na nakayanan ko ang pa
"Dead on arrival ang tatay ni Kuya Johan nang araw na nagkasagutan kayo. Sumakto daw ang balita ng imbestigador na siyang sinundan pa ng isang balita mula sa mga tauhan ng kaniyang ama. Kaya daw hindi na nakapagpaalam pa si Kuya Johan sa 'yo."Napakunot lamang ang noo ko sa winika ni Alen. Hindi ko kasi makapa sa sistema ko na maniwala lalo pa sa ginawa ni Johan sa akin. Parang ang hirap na lang paniwalaan. Kung totoo man 'yon, dapat ko na lang ba siyang intindihin? Dapat ko na lang bang kalimutan ang mga nangyari? Ang masasakit na salita na nakuha ko mula sa kaniya? Sapat bang rason ang balitang nakuha niya sa kaniyang ama para ibuntong niya 'yon sa akin at maniwala agad sa hindi ko naman ginawa? Ang hirap. Ang hirap umintindi. Sabihan na akong makitid ang utak, pero masyadong hindi na makatao ang narinig kong paratang mula sa kaniya."Mukhang nagbabago ang tingin mo para kay Johan, Alen." Kaswal ko lamang na saad."Hindi naman sa gano'n, Ate. Pero hindi ko naman din maalis sa isip k
Maaga akong nagising para pumunta sa supermarket at para na rin bumili ng ilang mga gamit para sa anak kong si Amira. May nakita akong doll sa facebook at gustong gusto ko 'yong bilhin para sa kaniya. May kamahalan ang presyo dahil may kalakihan din 'yong laruan ngunit deserving naman ni Amira ang makatanggap ng new toy. Isa pa sa mga balak kong bilhin ay doll house na gusto kong itayo sa may hardin para na rin sa kaniya. Usong uso 'yon sa ibang bansa at mukhang maganda lalo na't puwedeng maging pansamantalang bahay bahayan iyon. Hindi ko naranasan ang magkaroon ng gano'n, at may parte rin sa akin na gustong maranasan iyon kasama ang anak ko.Nasa school pa si Allen, samantalang ang napag-iwanan ko naman sa anak kong si Amira ay si mama at papa. Na may balak din atang umalis mamaya kaya't mukhang wala rin akong madadatnan sa bahay."Sale na po 'yan, Ma'am. Kunin niyo na po, mukhang magugustuhan sobra ng anak niyo ang laruang 'yan. Patok din ho iyan sa mga parents na gumagawi dito sa
"Anong ginagawa mo dito, Johan? Baka may makakita sa 'yo! Mapapatay ka ng tatay ko, maniwala ka sa kin." Inis kong asik sa kaniya habang salubong na salubong ang aking paningin."Gusto kitang makita. Kayo ng anak na'tin---""Walang anak na'tin, Johan. Anak ko lang." Buryo kong saad sabay hila sa kaniya papasok sa bahay at mabilis ring hinala sa kuwarto ko.Wala pa rin sa bahay sila mama. Kakauwi ko lang galing sa mall, at bago ko siya iwan sa fast food na 'yon ay sinabihan ko na ang sarili ko na hindi ko na siya makikita ulit, ngunit anong malas nga naman ang natamo ko ngayon dahil sumunod pala sa akin ang lalaking ito. Ang masaklap pa ay may ilan pang kapitbahay namin ang nakamasid sa dayong dumating. "Mag-usap tayo---" "Wala tayong dapat na pag-usapan pa, Johan. Hindi ko alam kung bakit ka pa nagpakitang muli sa akin, ngayon pa mismo na maayos na ang lahat. Hindi ko alam kung nakukulangan ka pa ba sa mga binitiwan mong salita noon, at gusto mong dagdagan ngayon o ano pa." Inis kon
"Anong ginawa mo ditong hayop ka, hah?! Pagkatapos mong abandunahin ang anak at apo ko, ang lakas naman ng loob mong magpakita dito?!""Pa, tama na ho!"Agad akong napatakbo palapit kay papa na siyang naka-amba na naman ang kamao niya kay Johan. Halos ilaan ko lahat ng lakas ko para lang maawat ko siya, dahil ilang beses nang nakatikim si Johan sa kaniyang kamao, at sa itsura niya pa lang ngayon. Latang lata na ang mukha niya dahil sa dami ng dugo."Mahabaging diyos, magtigil ka na Armalio! Mapapapatay mo ang bata, jusko!" Mahi-hysterical na suway ni mama kay papa na tumutulong din sa akin na hilain si papa palayo kay Johan.Si Allen naman na kakauwi lang galing sa paaralan ay agad na itinakbo sa taas si Amira dahil umiyak na ito dahil sa nasaksihan na sigawan kanina."Bitiwan niyo nga ako! Dapat lang talagang patikimin ang taong ito. Sa ginawa niya sa panganay ko, sino bang ama ang hindi magiging ganito ang reaksyon?!" Galit na sigaw ni papa at bumewelo na suntukin si Johan ngunit na
"I already filed complaints against her. Mabigat ang bawat kaso lalo na't my father's plane crashed by her. Those investigation that I received, is also submitted to the Supreme Court. Maging ang ilang pera na nawawala sa company ni dad ay naka-ilalim na sa imbestigasyon."Nakikinig lamang ako habang panay ang paliwanag ni Johan sa akin habang panay rin ang pagbuklat niya ng samo't saring papeles.Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng awa para sa kaniya, dahil masyadong mabigat pala ang kaniyang pinagdadaanan. Alam kong bumali ako sa gusto kong mangyari, gusto ko siyang pahirapan ngunit tila hindi ko naman magawa-gawa.Kagagawan pala ito lahat ng kaniyang tiya. Kung saan hindi tanggap ng mga ito na sa kaniyang naipangalan lahat ang kanilang mga properties. Si Thanos ay siyang nagkusa ring bitiwan ang share niya sa pamilya nila, kung kaya't salong salo ni Johan at ng kaniyang ama. Ngunit ang pagkakataon na hinihintay nila ay siyang kanilang hindi pinalagpas.Plinano ang pagkakasabog n
"Magpahinga na muna kayo, aasikasuhin ko lang ang pananghalian na'tin." Habilin ni Johan bago ako hagkan sa noo at si Amira na tulog pa sa aking kanlungan.Hindi agad ako nakapag-react sa naging kilos niya. Ngayong araw ay hindi ko na halos mabilang sa aking sampong daliri kung ilang beses na bang dumampi ang kaniyang labi sa aking noo. Tila sa ilang beses niyang ginawa iyon ay puro pa rin gulat ang mahihinuha sa aking sistema."M-Mamam."Napukaw ako sa boses ni Amira. Dilat na ang mga mata nito at halos namumula na ang gilid ng kaniyang dalawang mata. Mukhang paiyak.Agad akong tumayo, habang karga karga ko pa rin siya. Nilagyan ko ang bote niya ng tubig at ibinigay sa kaniya.Nang mailapag ko naman siya sa kama ay agad naman itong humiga at muling ipinikit ang kaniyang mga mata. Pinanood ko lang siya hanggang sa maging mahimbing ang kaniyang pagkakatulog. Napangiti ako habang pinagmamasdan si Amira. Sa edad niyang isang taon ay marunong na itong mag-salita nang paunti unti. At sa ed
Arabella's Point of View:After 4 years"Babe, we're going! I'll be back immediately after my meeting, I love you!"Hindi ko maiwasang hindi matawa sa pagsigaw ni Johan mula sa labas ng gate, habang pa-ikot ito sa kaniyang sasakyan.Ikinuway ko na lang ang kamay ko sa kaniya at maging kay Mira na nasa front seat ni Johan at nakangiting kumukuway din sa akin."I love you, Mommy!" Sigaw pa ng anak namin na siyang lalong ikinalawak ng aking pagkakangiti.Ilang sandali lang din at tuluyan na silang umalis, ako naman ay bumalik na sa loob ngunit bago no'n ay iniwanan ko muna ng tingin ang kapatid kong si Allen na magsara ng gate.Nang makapasok ako ay sakto naman ang pagkaka-ring ng telepono ko na siyang mabilis kong sinagot.Mga magulang ko ang nasa kabilang linya. Tumawag lang ang mga ito para sabihin sa aking luluwas na sila para naman makapunta sa baby shower na gaganapin ngayong sabado sa bahay.Yes, it's mine. I'm more than 8 months being pregnant with our second child. And it's been
Johan's Point of View:"Kung anong kaso ang pwedeng iakusa sa mag-ama ay gawin na'tin iakyat sa korte. Kahit magpatong patong pa 'yan." Aniya ko habang kaharap sila Sergeant Manalo at si Thanos.Sabay silang napatango sa akin. Tanda na sang-ayon sila sa aking desisyon."But we're still going to have Irish inside of the mental facility or maybe for her security, I'll take care of everything, maging ang psychiatrist na dapat na'ting maibigay sa kaniya." Thanos on the other hand.Bahagyang naningkit sa kaniya ang aking paningin."Do you think that's a good idea for you, Thanos? Zielle will probably be mad at you." Pagpapa-alala ko dahil alam naman naming pareho kung papaano magselos si Zielle kahit pa wala naman itong dapat na ika-selos."That's not going to be a problem, isa pa. Hindi ko naman ililihim sa kaniya, sasabihin ko din ka-agad once na aprubahan mo ako sa suggestion ko." Kalmado at kampante niyang sagot sa akin.I just shrugged my shoulder and nodded. "Fine, bahala ka na."Bin
"I am there with him during his separation with you. Ako ang nasa tabi niya and trying to act as his companion all the times, I was there with him and not you, and I know I deserved to have him. Akin lang siya, Arabella. You are nothing but all in his past!" Naghihimutok na asik sa akin ni Irish habang nakasalampak sa sahig ng kaniyang kuwarto. Napalunok ako ng bahagya at mas lalo pa siyang tinitigan ng matalim. "You left him alone, and I did accompanied him! You should stay away from us with your damn daughter----" Hindi na niya natapos pa ang kaniyang salita ng mabilis na lumapit ako sa kaniya kasabay din ng mabilis kong pagsampal sa kaniyang magkabilaang pisngi. Hindi pa ako nakuntento, I drag her hair down habang ang mga kamay niya ay pilit naman akong inaabot ngunit dahil mas lamang ang puwersa at posisyon ko sa kaniya ay hirap siyang maabot ang buhok ko."You can't talk to my daughter like that you damn crazy woman!" I shouted will all of my anger at her, dragging her even mo
"I should be the one for him! Not you or anyone! It's has to be me! Me! Me only!" Ang nakakarinding pagsi-sigaw ni Irish habang kami ni Johan ay nagkakatinginan na mula sa labas ng kuwarto.Ang sistema namin ay pinapanood namin siya mula sa salamin. Wala pang pumapasok ni isa sa amin doon simula nang makarating kami dito. Tanging sa mic lamang kami nagkikipag-usap sa kaniya dahil masyado siyang nagiging bayolente sa loob."If I can't have you, Johan. Then you can't have your daughter too! I swear, kung hindi niya babantayan ng maayos ang anak niyo, sisiguraduhin kong magkikita kita kayo 6ft under of this fucking ground where you locked me in!" Narurumihidong pagsisigaw pa nito habang direktang nakatingin sa salamin ang kaniyang paningin. "She's crazy. She's literally out of her mind, kailangan niyang madala sa psychologist." Aniya ni Thanos mula sa tabi namin. Sa palagay ko nga ay gano'n dapat ang gawin sa kaniya. As a matter of fact, she needs a therapy more than be in jail. Mas gu
Arabella's Point of View:Ilang oras na ang lumipas simula nang mabalita sa amin ni Zielle na nakuha na daw nila Thanos si Mira. Halos manghina na ang tuhod ko dala ng sobrang pasasalamat dahil sa kanilang naging balita. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, dahil naghalo halo na lahat. Ngunit gayon pa man, ang malinaw lang sa akin sa mga oras na 'yon ay sa wakas, mayayakap at makikita ko na ang anak ko. Ngunit ano nga namang kapalit ng saglit na kasiyahan ang binawi sa akin nang makarating kami dito ay masamang balita naman ang sa akin ay ipinarinig. Overdosed daw sa sleeping pills ang anak kong si Mira kung kaya hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito. Blessing in disguised na nga lang daw ang nangyari na nakaligtas ang anak ko sa pagkaka-overdosed, dahil kung sa ibang katawan daw 'yon itinurok ay tiyak na bibigay ito. Hindi ko alam kung dapat ko ba 'yong ipagpasalamat. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko gayong ako dito nag-iisip na kung sino ang
"We're heading out to Laguna after my call, Johan. Don't make me wait for you, dahil alam na'ting kaya kong bawiin ang anak mo sa 'yo sa oras na gumawa ka nang maling hakbang laban sa 'kin."Napatingin na lang ako ng malalim kay Irish habang sinasarili ko ang malalim kong pagbuntong hininga. Kalaunan ay sinipat ko ng tingin ang anak kong si Mira na nasa kandungan ko't natutulog pa rin.Bahagya akong nagtaka, ngunit hindi ko na lamang isinatinig 'yon. Dahil tila nabasa naman na ni Irish ang gusto kong itanong. Ang sabi niya sa akin ay dala lang ng pagod kaya't sa ingay namin kanina ay hindi pa rin magising gising ang anak ko.Kinapa ko na rin ang pulsuhan niya, normal naman 'yon, ngunit ang kaba at pag-aalala sa aking isipan ay hindi maalis alis. Parang may mali, na siyang hirap ko namang matukoy."I'm so excited to give this news to my family. I'm sure they will be pleasant, since they know how much I love you. This is going to be a big celebration." Aniyang tila nagpapakulong na sa
"You're probably guessing how your personnel became my asset to your own circle, huh."I bit my lips out of anger while directly giving Irish a dark glance. We're still here at their basement, but I can't move because of the gun that's pointing at me, while this woman walk away to me and leading her walk towards my daughter who's asleep. Napalunok ako nang ilang beses sa tindi nang nararamdaman ko. "Do you care about your daughter, Johan?" Biglang tanong niya. Nangunot noo naman ako. Nang muli kaming magkatitigan ay ibang ekspresyon na ang namumitawi sa kaniyang mga mata. Walang galit. Kung hindi purong inggit ang masasalamin sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, dahil wala naman akong alam sa buhay niya at kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ko na mangialam sa kaniya kahit pa nga para siyang isang bukas na libro na ipinipilit na ipabasa ang mga nakasulat sa akin. "What kind of question is that, Irish." I pointed out. "Of course I cared about her, she's my daughter. Dugo at lama
Johan's Point of View:It's so suffocating to know that I'm capable of having my daughter back to me anytime since I have a lot of connections, but seeing how our plan slowly works is killing me. When I saw Mira an hour ago, when I tried escaping through Sergeant Manalo's eyes and went inside the base to search for a clue, I then saw Mira inside. She's crying for God's sake and keeps calling her mom, and that breaks my heart. I'm on the verge of shouting to call her name, but some of my men stop me and drag me outside. Laking pasasalamat ko na lang at alerto sila sa akin, but then, nasa akin pa rin ang panghihinayang dahil sa bawat pagpatak ng segundo sa orasam ay parang gusto ko nang sugurin sa loob ang mga taong nagbabantay sa anak ko. Alam ko kung gaano ko ginugulo ang plano, pero hindi ko na kayang maghintay pa ng panibagong segundo, minuto o oras. Hindi ko na kayang idaan pa 'to bukas o kinabukasan, dahil nakakatakot ang puwedeng mangyari, lalo na't wala pa kaming natatanggap
Thanos Point of view:Ilang beses ko nang sinusubukang tumawag sa linya nila Johan at Sergeant Manalo, but until now, wala pa rin akong makuhang sagot ni nino man sa kanila. I already tried contacting some of our men's na kasama nila sa lugar, maging sila ay nawawala na sa linya and I'm starting to think some of the dark side that can be happen to each of them. Nasa pagmamanman pa lang kami. Nakakatakot na umusad kung dito pa lang ay palpak na ang plano namin. We'd successfully manage to made up a plan of having John's daughter back and how to catch the culpritu behind all of this. But then again, in the back of my mind... Of course, abruptly of chances of having a bad luck is real. And that's quite not in line. Napailing ako.Sana lang nga ay mali ang huna hunang nasa isipan ko. Sana lang nga ay hindi lumihis sa plano ang pinsan ko. Sana ay may tiwala siya sa planong nabuo.Nasa kalagitnaan ako sa aking pag-iisip nang mapukaw sang atensyon ko ng isa sa aking mga tauhan ko. Nagbali