Library
Maghanap
Home / YA / TEEN / Loving the Opposite / Chapter 56

Share

Chapter 56

Author: Patrisha Sulio
last update Huling Na-update: 2024-10-29 19:42:56
Leana’s POV

Pinanood ko kung paano mahigpit na niyakap ni Chance si papa. Hindi na ako nagtaka nung makita kong umiiyak siya dahil bukod sa siya ay isang papa’s boy, antagal niya kasing nawala. Kahit gustong-gusto kong tumakbo palapit sa kanila at yumakap din ay hindi ko magawa dahil ayaw sa akin ni papa.

Kaya ko nga pinipigilan ang sarili kong magpunta sa bahay nina tito nitong mga nakaraang araw dahil binantaan niya ako na hindi siya uuwi sa susunod na bibisitahin ko siya ron. Parang tuod lang akong nakatayo mula rito sa pwesto ko at pinapanood silang dalawa.

Pasimple kong sinulyapan si mama at kumunot ang noo ko dahil hindi man lang niya tinitignan si papa kundi nakatitig lang siya sa sahig. Wala man lang akong makitang galak sa mukha niya. Hinawakan ko ang kamay niya at dahan-dahan naman siyang napatingin sa akin.

“Hindi niyo po ba sasalubungin si papa?” mahinang tanong ko at hindi siya umimik.

Hinila ko siya palapit sa pwesto nina Chance at napatingin naman sa amin si papa.
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • Loving the Opposite   Chapter 57

    Leana’s POV Dahan-dahan akong umalis mula sa kama dahil wala rin naman silbi itong paghiga na ginagawa ko. Hindi ako makatulog sa dami ng mga iniisip ko. Hindi tuwid ang paraan ng pag-iisip ko ngayon. Hindi tulad noon na kaya ko pang isantabi ang mga naiisip ko. Ngayon kasi ay para na akong nakikinig sa isang mismong tao na nagsasalita sa tabi tenga ko dahil sa sobrang lakas ng mga ito. Isinuot ko ang hoodie ko at nilagay ang magkabilang kamay papasok sa bulsa nito bago sinulyapan ng tingin si Chance. Nakakadagdag bigat sa dibdib ang mga pinapakita niyang pag-uugali ngayon pero hindi ko siya mapuna dahil alam kong nasasaktan siya mula sa pag-alis ni papa. Hindi naman siya naging bastos. Naging tahimik nga lang at hindi na madalas makipag-usap. Maski sa akin na lagi niyang kinakausap gabi gabi kahit walang kwenta ang mga pinagsasasabi niya. Natatakot ako na kapag hindi niya sinabi ang laman ng isip niya ay magkaroon ng problema. Wala nang maingay dito sa bahay. Kapag nasa bahay, ma

  • Loving the Opposite   Chapter 58

    Nico’s POV Hindi ako nag-abala na itago ang inis ko mula sa tanong ng mga kapwa ko estudyante. Bakit ba kasi malaking isyu iyon sa kanila? “Are you guys dating?” tanong ng isa. Paulit-ulit! Ang sakit sa tenga at utak! Napakamot akong muli sa pisngi bago sila nilagpasan at nagsimulang maglakad papunta sa music room. Did I really do something wrong? But Leana appreciated it. Did I make those people feel uncomfortable because of the way I comforted my friend? What if they’re talking bad behind our backs? I don’t care if they will hate me or anything. What I’m scared of is about Leana’s reaction to it. What if this would be the reason again that she will distance herself from me? I felt fear all of a sudden. I was just unbothered a while ago. I bit my lip in frustration and quickly changed my pace and decided to just go and lock myself in my room. I’ll just go home and hopefully, I’ll get peace of mind. I rolled my eyes because I know that having a peace of mind right now is impos

  • Loving the Opposite   Chapter 59

    Leana’s POV “Ano po iyon ate?” Napalingon ako sa isang estudyante na lumapit sa akin at tinanong ako dahil marahil sa kanina ko pang pagsilip sa classroom nila. Kanina ko pa kasi hinihintay si Chance pero hindi ko siya makita sa loob ng classroom nila. Nandon naman ang mga kaibigan niya kaya bakit wala siya? “Classmate mo ba si Chance?”Nabuhayan ako dahil sa pagtango niya. “Alam mo ba kung saan siya nagpunta?” Nakita ko ang pag-usbong ng pagtataka sa mukha niya. “Ikaw po ba ang ate niya?” Tumango ako. “Hindi po siya pumasok.” Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. “Ano?” “Hindi po siya pumasok buong mag-hapon.” Napaawang ang labi ko dahil hindi maiproseso ng utak ko ang nalaman ko ngayon lang. Bakit naman siya hindi papasok eh nakita ko lang siya kaninang umaga na naka-uniporme at sumakay ng tricycle. Saan naman siya pupunta kung hindi sa eskwelahan hindi ba? “Sigurado ka ba?” tanong ko muli. “Madalas po siyang hindi pumasok.” Nanigas ako sa kinatatayuan ko dahil doo

  • Loving the Opposite   Chapter 60

    Chance’s POV Sabi ko noon ay pangarap kong magkaroon ng sariling pamilya kapag nasa tamang edad at kaya ko na. Pero hindi na ata mangyayari iyon. Nasira na ang imahe ng pagmamahal sa paningin ko dahil sa nangyari sa pamilya namin. Sino ba naman kasi ang mag-aakala na masisira ang tila napakasaya at mapagmahal na pamilya namin? Hindi lang isa ang nagloko kundi dalawa. Silang dalawa at halos nagsabay pa. Wala na atang mas masakit pa kaysa sa makita ang pamilya mong masisira na. Noong gabi na tuluyang umalis si papa mula sa amin, tila isang parte mula sa pagkatao ko ang nawala at namatay. Masakit para sa akin na nandon ako at pinapanood lang ang mga pangyayari dahil wala akong magawa. Pamilya ang kahinaan ko sa lahat kaya bakit ito pa ang nangyari? Mas matatanggap ko na lang na lagi silang mag-away ngunit hindi totoo ang mga hinala nila kaysa iyong ginawa nila na umastang parang mahal na mahal ang isa’t-isa pero nagloloko pala. Hindi na tulad ng dati ang bahay na kinaroroonan ko. Hi

  • Loving the Opposite   Chapter 61

    Leana’s POV Sa eskwelahan ay medyo okay naman ang pakiramdam ko. Hindi tulad kapag nasa bahay ako na para bang namamanhid ang dibdib ko. Nakakangiti pa naman ako kapag pumapasok. Dahil ba kasama ko si Nico? Dahil ba kapag kasama ko siya ay nadi-distract ako mula sa sakit na nararamdaman ko? Nakaka-guilty. Bakit sa bahay na nandoon ang kapatid ko ay hindi ako makaramdam ng saya? Hindi pwede iyong ganito. Kailangan kong samahan ang kapatid ko. Tsaka ano pa bang silbi ng pagpasok ko? Ayaw ko naman ang strand na pinasukan ko. Ayoko naman ‘yung kursong kukunin ko. Tsaka hindi ko pa alam kung makakapag-aral pa ba ako sa kolehiyo dahil mag-isa na lang si mama na nagtataguyod sa aming magkapatid. Baka ibigay ko na lang sa kapatid ko ang tyansa na makapag-aral. Tutal, unti-unti naman nang nawawala ang mga pangarap ko. Para silang nawawala ng parang bula. Isang bagay na hindi ko kailanman naisip na mangyayari sa akin. Nawawalan ako ng pangarap. Kilala ko ang sarili ko. Alam ko na ako ‘yung

  • Loving the Opposite   Chapter 62

    Leana’s POV Pinanood namin kung paano halos umusok ang ilong at tenga ni mama dahil sa galit. Nakakatawa lang na sabay pa siyang tinawag ng mga advisers namin para kausapin kung ano ang dahilan kung bakit hindi kami pumapasok. Alam kong hindi siya makapaniwala dahil hindi naman kami kailanman naging ganito. Lalo na si Chance na halos ilang linggo na hindi pumasok. Pumapasok pa naman ako. Tatlo o dalawang beses nga lang sa isang linggo. Hindi ko na nga alam kung ano pa ang silbi ng pagpasok ko sa mga araw na iyon dahil wala rin naman akong natututunan. Hirap na hirap na akong humabol sa mga lectures nila kaya wala akong maintindihan. At kung wala akong maintindihan, sasama lang ang loob ko at mas pipiliing tumulala sa teacher kahit pa hindi naman talaga ako nakikinig. Nakaka guilty na rin dahil ginagawa lahat ni Nico para bumalik ulit ang motivation ko para mag-aral. Pinapahiram niya sa akin ang notes niya at minsan pang sinabi na willing niya akong samahan mag-aral kung gusto ko ng

  • Loving the Opposite   Chapter 63

    Leana’s POV Masaya na ba ako? Pinikit ko ang aking mga mata at pinakiramdaman ang malakas na simoy ng hangin na tumama at gumugulo sa buhok ko. Hinayaan kong lamunin ako ng mga iniisip ko dahil magandang gawin na pakinggan ko rin naman ang sarili ko kahit minsan lang. Gusto kong malaman kung ano ba talaga ang nararamdaman ko. Nagbago ang buhay ko dahil sa paghihiwalay ng mga magulang namin. Parang bumaliktad ang mundo. Hindi ko alam kung kaya ko pa bang magpatuloy. Nahihiya ako sa nangyayari sa akin. Nagagalit ako sa sarili ko ng sobra dahil bakit ba hindi ko na magawang pilitin ang sarili ko? Noon, kahit pagod na pagod ako mentally ay hindi iyon sapat para tumigil ako na gawin ang best ko. Pero ngayon, napabayaan ko na ata ang sarili ko lalo na ang pag-aaral. Recognition kahapon. At sa kauna-unahang beses ay hindi ako nakaabot sa honors. Hindi na ako nagtaka pero nakaramdam pa rin ako ng matinding kirot sa dibdib ko. Habang pinapanood ko ‘yung ibang mga estudyante na umaakyat sa

  • Loving the Opposite   Chapter 64

    Leana’s POV “I’m sorry for your loss.” Hindi ito totoo… Hindi totoo na wala na ang kapatid ko. Hindi totoo ang nangyari kanina. Baka nasa loob lang ako ng bangungot. Baka magigising na ako mula sa panaginip na ito maya-maya lang. May posibilidad na lucid dreaming lang ‘to. Pero totoong-totoo ang mga emosyon na nararamdaman ko para maging panaginip lamang ito. Imposibleng mangyari ‘to. Okay pa ‘yung kapatid ko kaninang umaga. Kahapon ay nagtatawanan pa kami. Kanina nga lang umaga ay nagagawa pa naming irapan ang isa’t-isa. Kanina ay nagawa ko pang makita ang mga ngiti niya at para sa amin ni Nico iyon. Ang ngiti niyang iyon ay para sa amin, sa akin. Ang ngiti niyang naghuhudyat na masaya siya na makita ako. Na para siyang isang bata na excited na makita ang mahal niya sa buhay. Hindi pwedeng iyon na ang huling beses na makakangiti siya. Hindi pwedeng iyon na ang huling beses na makikita ko siyang humihinga. Ni hindi siya nakapag-paalam sa akin. Ni hindi ko narinig ang boses niya

Pinakabagong kabanata

  • Loving the Opposite   Epilogue

    Nico’s POV If there’s one thing that I learned throughout the years that have gone by, that is time will lessen the pain. Back then, I thought I couldn’t escape the darkness that I was trapped in when she died. I was wrong. No matter how much pain I experienced throughout those years of attempting to heal, I eventually did. I moved on. I didn’t even notice it. I just knew that as many years passed, the pain I would feel every time I woke up in the morning felt weaker and weaker. The voices in my head that consumed me for a long time faded like bubbles. I didn’t know I would be able to move on. My family was correct when they said that what happened is not the end of the world. It’s not the end for me as long as I’m alive. As long as I wake up because every day has something new to offer. I felt like I was going to be trapped for the rest of my life but I found the escape. Being in pain makes you think that you’re hopeless. It makes you think that the world is against you. Being

  • Loving the Opposite   Chapter 74

    Nico’s POV “Nico.” I groaned as I felt my brother’s hands on my shoulders. He’s trying his best to wake me up. “What?” “Today is the funeral, Nico. You need to get up and get ready.” Today is the funeral? That was fast. I was just fighting with my father in the hospital to give me ten more minutes before they take Leana away from me and today is now the funeral? This is unbelievable. And for the first time after a while, I hated how time flies fast. Before this entire thing happened, I used to wish every single night for time to fly fast because I wanted to spend another day with Leana. “Do I have to go?” I opened my eyes and shoved him away from me. I sat and my back felt like it was going to break anytime soon. “Of course, you have to go. Don’t you want to say goodbye?” “It’s not like she’s going to hear me.” “Nico, please. You haven’t gone at the wake for once. You’re her best friend. You should be there.” I hated that my breathing started to get heavy again. “But…” “B

  • Loving the Opposite   Chapter 73

    Michael’s POV Naalimpungatan ako dahil sa isang malakas na pag-iyak. Agad kong nahimigan na boses ni iyon ni Rose kaya itinalukbong ko na lamang ang blanket sa buong katawan ko. It looks like she just had another bad dream. I can’t blame her for that. I mean, she’s a kid. At dahil alam ko sa sarili kong maikli pa lang ang tulog ko, agad na nanakit ang ulo ko sa ingay ng pag-iyak niya. Napakatinis ng boses niya na akala mo ay tinutusok ang tenga mo dahil doon. Sinubukan kong bumalik sa pagtulog sa pag-aakalang titigil din siya ngunit hindi iyon nangyari. Padabog akong bumangon at naglakad papunta sa kwarto niya. “Rose, people are sleeping…” I tried my best to remain calm. Kumunot ang noo ko nang may marinig akong mga boses sa loob kaya naman ay binuksan ko iyon at bumungad sa paningin ko sina tita at dad. “What’s going on?” I asked as I approached them. “Bigla na lang siyang gumising at umiyak.” Tinitigan ko si Rose at napangiwi sa itsura niya. Namumula ang mukha niya at sa tin

  • Loving the Opposite   Chapter 72

    Nico's POV “Where do you want us to go this time?” I asked her while she was busy staring at nothingness, probably thinking where to go. “Baka gusto mo na huwag na tayo lumabas. Sure ka na okay lang sa ‘yo?” I nodded as she stared at me with doubt. “It’s okay.” “Hindi ka pa nawawalan ng gana?” “Why would I?” I smiled at her to assure her that it doesn’t matter. I have to assure her that I really am enjoying this. “If you’re worried that I might be forcing myself when I really don’t want to go out, you’re wrong. I recharge my energy every night, Leana.” “Sure?” “Yes.” Nagkibit balikat siya ngunit napangiti lang din ng malapad sa huli. “Gusto kong pumunta sa garden- huwag na pala. Ihuli na lang natin ‘yun.” “We have a few more days before our classes resume. Take your time.” Leana had been going out a lot these days. She barely settles in their house now, especially in the afternoon. For the past few days, I’ve been going out with her just to go to the places we once went

  • Loving the Opposite   Chapter 71

    Leana's POV Bigla akong nagising kaya naman ay agad kong kinapa ang cellphone ko para tignan kung anong oras na. Alas dose pa lang ng madaling araw at ramdam ko ang pananakit ng ulo ko. Nakakaramdam ako ng mga pagpitik sa ulo ko at napakasakit nun. Senyales na hindi pa matagal simula nung nakatulog ako. Bahagya ko pang sinabunutan ang sarili ko nang pumasok na naman sa isip ko ang nakita ko sa mall nung araw na iyon. Nandon muli 'yung kakaibang sakit na tulad ng naramdaman ko sa araw din na iyon. Parang nadadaganan ang dibdib ko sa sobrang bigat nito at tila mahirap din tuloy huminga. Umupo ako sa kama at kumunot ang noo dahil sa dami ng sakit na naramdaman ko sa katawan. Sakit sa ulo dahil wala na naman akong ginawa kundi ang umiyak, sakit sa likuran dahil sa buong oras na nakahiga ako ay yakap yakap lang ang sarili, hapdi sa mga mata dahil sa sobrang pag-iyak. Ni hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Basta ang alam ko ay nasaktan ako sa nakita ko nung araw na iyon. Hindi ko maint

  • Loving the Opposite   Chapter 70

    Leana’s POV “Anong gagawin mo sa loob ng two weeks na walang pasok Nico?” Nakangiting tanong ko. Hindi na kaya pang itago ang excitement na nararamdaman. “You look so happy.” “Sino bang hindi sasaya sa sem break?” Nakangiti niyang isinara ang notebook na binabasa niya at sumandal sa upuan niya. “I’ll focus on working on our song. I want you to listen to it as soon as possible.” “Hihintayin ko ‘yan!” “I know you’ll not be going anywhere but… wait for it or else-” “Or else what?” hamon ko. “I’ll get upset.” Napabulalas ako ng tawa at agad namang nalukot ang mukha niya. “I’m serious.” “Oo na. Tsaka saan naman ako pupunta diba?” “I don’t know. I just want to tell you.” “Huwag kang mag-alala dahil kahit nasa binggit na ako ng kamatayan, hihintayin ko ‘yan.” Ngumiti ako ng tipid. Natigilan siya at napatitig sa akin na para bang inoobserba kung seryoso ba ako o hindi. “I thought you were scared of that word.” “I saw death with my own eyes, Nico.” Naitikom niya ang bibig niya

  • Loving the Opposite   Chapter 69

    Leana’s POV “Rose dali! Pumwesto ka na!” Napailing na lang kami dahil sa malakas na sigaw na iyon ni Michael sa kapatid niya. “Teka lang kuya!” Nilingon ako ni Michael at binigyan ng nagpapaumanhin na tingin kaya nginitian ko siya at tinanguan. Okay lang naman sa akin na magtagal dito sa kinatatayuan ko habang hinihintay si Rose. “Hindi ka nangangalay dyan ate?” “Bakit naman ako mangangalay? Nakatayo lang naman ako tapos may hawak na camera.” Natatawang saad ko. Napalingon ako kay mama at tito na tahimik lang na pinapanood kami mula sa kinatatayuan nila. Nakasuot si mama ng dress at si tito naman ay suot suot pa ang suit niya na ginamit niya mula sa trabaho. Si Michael naman as usual ay nakasukbit na naman sa leeg niya ang headphones niya. Hindi niya ito mabitawan at laging sinasabi na parte raw ng pagkatao niya ‘yun. “I’m done!” Napalingon kaming lahat sa hagdan dahil sa sigaw na iyon ni Rose. Mas lumapad ang ngiti ko nang makita ko siya na naka dress at ang cute cute niya!

  • Loving the Opposite   Chapter 68

    Leana’s POV “Leana-” “Papasok na po ako.” Tinalikuran ko si mama at dere-deretsong naglakad palabas ng bahay. Natigilan ako sa paglalakad at hindi ko inaasahang nandon na ang sasakyan at bukas na rin ang pintuan. Bumungad sa paningin ko sina Michael at Rose na prenteng nakaupo sa loob. Muli akong tumingin sa likuran ko at nandon si mama at binibigyan ako ng hindi makapaniwalang tingin. Masama ang loob na pumasok ako sa sasakyan at agad na isinara ang pinto upang sa ganon ay hindi na niya ako makita. “Wala kang naiwan sa loob Leana?” “Wala po tito.” Nakita ko ang pagtango niya bago tuluyang pinaandar ang sasakyan. “Saan kayo pupunta?” tanong ko sa magkapatid. “Wala lang. Gusto lang namin makita school mo.” Nakangiting saad ni Rose. Napangiti ako at tumango na lamang bago sumandal sa upuan at idinapo ang paningin sa labas. Ayoko sanang mag-away na naman kami ni mama. Ngayong nakaraang buwan na nga lang kami hindi nag-aaway tapos ngayon ay hindi ko pa siya pinatapos sa sasabih

  • Loving the Opposite   Chapter 67

    Leana’s POV Bakit pakiramdam ko ‘yung mga tao sa paligid ko ay nagpatuloy na sa buhay samantalang ako ay nandito pa rin at hindi alam kung paano makipagsabayan ulit. Pakiramdam ko ay patuloy pa rin ang pag-ikot ng mundo para sa iba ngunit sa akin ay tumigil na. Para sa akin ay tumigil na ang mundo ko simula nung nawala sa amin si Chance. Hindi ko maintindihan kung saan pa ako kumakapit. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw ko pang tanggapin na wala na talaga siya at kailangan kong magpatuloy sa buhay. Kahit gusto kong itigil na lang ang lahat at huwag nang gumalaw pa, hindi ko magawa dahil buhay pa ako at mayroong nakakakita sa akin. At kapag ginawa ko ang nais ko, mag-aalala sila. Masasaktan ko na naman sila kaya wala akong choice kundi panoorin sila at gayahin kung paano sila umasta. Para na lang akong nagpapaanod sa agos ng buhay. Hindi ko alam kung anong gusto kong gawin. Hindi ko alam kung paano ako makakaahon mula sa pagkakadapang ito. At ayokong idamay ang mga tao sa palig

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status