KABANATA 4
Para akong napako sa kinauupuan ko habang nakatayo siya sa harapan ko. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Para akong nasampal ng kaliwa't kanan. Para akong nagising sa katotohanan.
No.
Nagising ako sa katotohanan.
"What are you doing here?" Tanong niya sa nanghihinalang tono. I gritted my teeth. What I witnessed right now was so unexpected. I can't believe that Hannah was right!
I shouldn't have spend my five years crushing on him if I just known that he is a man...like this!
"I-I was just strolling around and-"
"Naninilip ka?" Natigilan ako sa tanong niya. Nakita ko ang pagsulpot nung babae niya. She's beautiful. Mapupulang labi, mestiza, matangkad at pang-beauty queen ang ganda.
"N-No!" I denied and slowly stood up kahit pa medyo kumikirot pa rin ang ankle ko. Nakakainis! Bakit ba ako nadapa?! Ang tanga tanga ko naman!
"Are you telling me that...you just accidentally went by here?" He asked suspiciously. I don't like his tone! And I swear! I'm gonna hate him for now on!
"Of course at hindi ako naninilip!" Pasigaw kong sinabi. Nagtaas siya ng kilay. Na-distract tuloy ako kasi mas lalo siyang gumagwapo. Kaya lang kapag naaalala ko ang pangyayari kanina mas naiinis lang ako sa kanya!
"Or you just want to join with us?" Malanding sinabi nung babae. Nanlaki naman ang mata ko. Ano raw? Join?! Napatingin ako sa babae. Maganda nga pokpok naman! Letse! Ako? Makiki-join? No way! I will reserve my innocence and virginity to someone who's...worth it!
"Ako? Makiki-join?! I don't stoop down that low!" I argued and rolled my eyes. Naiinis ako! Nabibwisit! So ganito pala? Type ni Levi ang mga katulad niyang pokpok?!
"Tss," Levi hissed and turned his back on me.
"Kung gusto mong makakita ng live show you should visit porn hub first," he said and make an exit. Nanlaki ang mata ko at hindi makapaniwalang nanggaling yun sa lalaking hinangaan ko for...five years!
His girl rolled her eyes at me and followed Levi. Parang niyurakan ang pagkatao ko sa tagpong iyon. Damn him! Napaka walang kwenta niyang lalaki!
Akala ko matino siya! Pero sa tahimik niyang personalidad natatago ang walang kwenta niyang ugali!
Kaya naman badtrip ako buong gabi. Lahat ng pag-asa at panghanga ko kay Levi ay nawala ng parang bula. Pero ramdam ko ang pagkirot ng puso ko. Ang pagbigat ng dibdib ko dahil sa nalaman. Lalo na't nakita ko ito ng harapan.
Maingay si mama habang kami'y pauwi pero ako ay nanatiling tahimik. Pinipigilan ko lang aking damdamin pero pakiramdam ko ay unti-unti nang nayuyurak ang puso ko. Kaya naman pagkapasok ko sa aking kwarto ay sunod sunod na nagpatakan ang mga luha ko. Pero agad ko itong pinahi dahil hindi ako makakapayag na luluha ako sa katulad niyang lalaki!At isa pa he never knows that I have this kind of feeling towards him! Hinding hindi ako iiyak para sa kanya! Hinding hindi!
Pero...natulala na lang ako sa aking ceiling habang inaalala ang lahat. I've been stalking him for five years. Patago kong dinadaanan ang kanyang classroom during lunch. Memorize ko ang schedule niya. I've never seen him with a girl kahit pa alam kong maraming babae ang bumubuntot sa kanya pero hindi ko alam na patago pala siyang lumandi!
Ginawa ko siyang wallpaper sa cell phone ko. Pina-develop ko lahat ng picture niya sa social media at nilagay ito sa isang album!
Bumibili ako ng regalo tuwing birthday niya at nilalagay 'yon sa locker niya! I'd written my name on it hoping for him to at least glance at me but he never did. Hindi ko nga alam kung kinakain niya or tinatabi lahat ng regalo ko! Imposible namang hindi niya ako kilala dahil ilang taon nang secretary ng daddy niya si mama!
Pinagsisisihan kong ginawa ko ang lahat ng kagagahang 'yon para sa kanya! Damn it!
Mabilis akong tumayo at kinuha ang cell phone ko. Binura ko lahat ng pictures niya doon at tinanggal ang wallpaper na mukha niya. Mabilis ko ring binuklat ang aking drawer at hinanap ang album at scrapbook na ginawa ko para sa kanya!
Pero nang makita ko ang mga ito ay parang may kumirot sa puso ko.
"I can't...throw this," I whispered to myself. Pagkakita ko pa lang sa album ay dahan dahan ko itong binuklat. I saw his pictures, smiling. His profile pictures in all of his social media is here. Levi in the library, Levi in the kiosk, Levi in the beach, Levi with his family and more!
Binuklat ko naman ang scrapbook at nakita ko doon ang mga pinagdidikit kong mga pictures. Halos matawa ako ng makita ko ang picture ko na ginupit ko at tinabi iyon sa picture ni Levi para magmukhang magkasama kami and it has a caption 'Levi and Astrid forever'.
"Why am I so stupid?" Naiinis kong tanong dahil sa kakornihan ko.
Napabuntong hininga ako at napasabunot sa sarili dahil hindi ko talaga kayang itapon ang lahat ng ito. Kaya naman kinuha ko ang lahat ng ito at nilagay sa pinaka ilalim ng drawer ko kung nasaan nakalagay ang mga underwear ko.
Siguro naman ay walang mangingielam nun 'di ba?
Kinabukasan ay wala akong gana sa lahat. Para akong estatwa habang kumakain at suot-suot na ang uniform para pumasok sa school.
"Kung hindi ngumingiti mag-isa ngayon naman ay para kang nasa gitna ng zombie apocalypse! Normal ka pa ba anak?!" Biglang sinabi mama habang nag-aalmusal kami. Napangiwi ako.
"Whatever Ma," I said and sipped my juice.
Napailing na lang si mama. Umalis na rin ako para maiwasan ang pagiging late. Maagap akong nakarating sa room at nakitang si Hannah pa lang ang nandoon. Wala pa si Chloe.
"Kamusta? Anong nangyari kagabi?" Tanong ni Hannah pagkaupo ko.
"Something horrible," I said and put my hands under my chin.
"Bakit? What happened?" She asked worriedly.
"Mamaya ko ikekwento pagdating ni Chloe dahil siguradong magtatanong din yun. Ayaw kong magpaulit-ulit," I said.
"Wow! Badtrip ka girl?" She asked and chuckled.
I just hissed and closed my eyes. Maya maya lang ay dumating na rin si Chloe. Nang kinwento ko sa kanila ang lahat ng nangyari kagabi ay parehas laglag ang panga nila.
"You mean...the silent...Leviticus Galford is a typical heartbreaker?!" Chloe asked in shock. Marahan akong tumango.
"Hindi ako makapaniwala! Grabe! Akala ko matino siya! Isa pala siya sa populasyon ng mga lalaking sex lang ang hanap sa babae!" Giligit na banggit ni Chloe. I glared at her.
"Chloe! Lower your voice!" Singhal ko sa kanya.
"I told you guys. May kilala akong umiyak ng todo diyan dahil kay Levi," Hannah said.
Bumuntong hininga ako. This is so unexpected. I bit my lower lip and tried so hard to compose myself.
"Paano ka Astrid? Kamusta puso mo?" Nag-aalalang tanong ni Chloe.
"I'm okay..." malumbay kong sinabi. Bumuntong hininga ako.
"I will stop liking him from now on! Hindi ko na siya type at mas lalong...wala na akong pakielam sa kanya!" Saad ko.
"You sound like you're just convincing yourself Astrid," Hannah teased.
"Hindi no! Totoo ito! I'm not affected by him anymore-"
"You liked him for five years Astrid! Imposibleng mawala ang nararamdaman mo para sa kanya!" Putol sa akin ni Chloe. Umirap ako.
"I will make it possible Chloe. Ah basta! Hinding hindi na-"
"Astrid!" Natigilan ako sa kaklase kong tumawag sa akin. Napatingin ako doon at napakunot ang noo nang mapansing maraming tao sa labas at puro ay babae! Ano naman kayang meron?
"What?" I asked. Pati sina Chloe at Hannah ay nagtaka kaya tumayo na. Ako naman ay nanatiling nakaupo.
"Someone is...calling for you," my classmate said that made my brows furrowed.
Tumayo ako at dahan dahang sumilip sa pinto.
"Damn! Ang gwapo talaga niya ano?!"
"I heard he is a STEM student?"
"Yeah! Kasama rin siya sa dean lister,"
"Oh my! He's like a prince charming!"
Unti-unti akong sumilip sa pinto at halos malaglag ang panga sa nakita.
"OMG Astrid! Sabihin mong hallucination ko lang 'to!" Tili ni Chloe sa likod ko.
"Gaga! Paano magiging hallucination mo ito kung nakikita naming lahat si Levi?" Saad naman ni Hannah.
Ako naman ay parang tanga'ng nakatitig kay Levi habang nakapamulsa siyang nakatitig sa akin. My heart pounded so fast. May kung anong mga demonyo ang nagliliparan sa aking tiyan!
Marahan siyang lumapit sa akin at nagtaas ng kilay.
"Follow me," he said and purse his lips. I blinked twice. Stop heart! You just said earlier that you are not affected anymore!
"A-At bakit?!" Kunwaring galit kong sinabi.
"Pakipot ka pa girl gusto mo rin naman," bulong ni Chloe. Bahagya ko siyang siniko dahil hindi ko nagugustuhan ang lahat ng ito!
He raised his brows and looked at me with his serious eyes.
"Why don't you check your things first if you lost something? And if you figured it out already just find me in the library and you'll see me there," he said and left me there dumbfounded.
"Anong naiwan mo Astrid?!" Tanong ni Chloe. Pati ang ibang mga kaklase ko ay nagbubulungan na habang ako naman ay nag-iisip ng mga posibleng naiwanan ko sa gathering!
Anong naiwanan ko kagabi?! Damn it!
KABANATA 5Pilit kong hinalukay ang aking isipan kung ano bang naiwanan ko kagabi sa gathering habang nag-lelecture ang teacher sa harapan. Lumilipad ang isipan ko at hindi na maintindihan ang sinasabi ng guro sa harapan!Kinakagat kagat ko pa ang dulo ng aking ball pen habang iniisip at binabalikan ang mga nangyari kagabi dahil hindi pwedeng maniwala ako kay Levi! Paano kung nagbubulaan lang siya? Paano kung trap ito at gusto niya lang makaganti dahil ako ang may kagagawan kung bakit nabitin siya kagabi?!Napailing ako at lalo pang kinabahan pero natigilan ako sa pag-iisip nang biglang may sumagi sa isipan ko. Naalala kong...naiwanan ko ang aking purse sa lamesa kung saan nakaupo si mama!Damn it! Hindi pala ni mama nakita yung purse ko at basta na lang umalis?!Para akong pinagsakluban ng langit at lupa sa na-realize. I didn't know that my mother would be this careless! Hindi man lang niya napansin na nakapatong ang purse ko sa ibabaw ng table! B
KABANATA 6Halos nagpaulit-ulit sa akin ang mga salita ni Levi! Para na itong sirang radyo na paulit-ulit sa aking isipan!Bumaluktok ako sa aking kama at niyapos ang aking unan. 11 pm na nang gabi pero heto pa rin ako gising na gising at iniisip ang lalaking 'yon!Bumuntong hininga ako at kinuha ang aking phone para magbukas ng social media account. Pagkabukas ko pa lang ay puro message nina Hannah at Chloe ang nakita ko. Nagtatanong kung nakuha ko raw ba yung purse ko. Hindi ko 'yon pinansin at binuksan ang notifications ko.At halos bumaligtad ang aking mundo ng may makitang hindi inaasahan doon! Napatulala at halos lumipad kung saan ang utak ko!Namamalikmata lang ba ako?Kaya lang napapikit ako nang mariin at napadaing sa sakit nang bumagsak sa mismong mukha ko 'yong cell phone!"Punyeta!" Singhal ko at napaupo sa kama habang hawak-hawak ang aking mukha. Pero gayon pa man ay kinuha ko ang aking phone at tiningnan muli ang notific
KABANATA 7Hindi ako mapakali. Lumalagpas lang sa kabila kong tainga ang mga sinasabi ni ma'am sa unahan. Para ako ritong kiti-kiti dahil hindi na ako mapakali."You look constipated," Levi chuckled beside me pero pabulong. Huminga ako nang malalim. Pinangako ko sa sarili kong hinding hindi na ako magkakagusto sa lalakeng katulad ni Levi. Hind siya 'yong mga tipo ko. I want a guy who's gentleman. Para bang prince charming na nakikita ko sa mga fairytales pero mukhang walang gano'n sa totoong buhay!"Why don't you accept my request on social media? I didn't know you're such a snobber?" He whispered. I clenched my jaw as I stared at the teacher in front of me. Bakit ba ngayon pa siya lapit nang lapit sa akin ngayong na realize ko nang pangit pala ang ugali niya?Kung kailan lumalayo ako at ayaw ko na siyang makita tsaka pa naging ganito!"Don't talk to me," I whisperee back para maiwasan ang pagkakapansin sa amin ng teacher. Ayaw kong mapagalit
KABANATA 8Hindi ako mapakali sa kwarto ko dahil paulit-ulit na nagpe-play sa utak ko 'yong sinabi ni Levi. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Kinakabahan ako at naiinis at marami pang iba.He said he likes me. Pinaglalaruan niya ba ako? Sa limang taon na sinusulyapan ko siya mula sa malayo ni isang tingin ay hindi niya ako sinulyapan. While I was waiting for his glance he was lauhing with his friends. I was so pathethic for admiring him from afar. At ngayong alam ko na ang buo niyang pagkatao syaka niya ngayon sasabihin na gusto niya ako?Hindi ko alam kung bakit at paano at ayaw ko nang malaman pa. Ang dapat kong gawin ngayon ay umiwas dahil maaaring ako ang next target niya. Imposibleng nagsauli lang siya ng purse ko ay gusto niya na ako!Napabangon ako sa aking higaan nang pumasok si mama sa kwarto ko. Kunot na kunot ang noo ko nang makita ko siyang ayos na ayos. Ano na namang meron?"Bumangon ka diyan Astrid! Bilis! May fine dinin
KABANATA 9Wala pa si mama nang dumating ako sa bahay. Basang basa ako pagkauwi dahil sa lintik na Levi na 'yan! Damn it! Pag talaga nagkasakit ako ilulublob ko siya sa inidoro. Pagkatapos kong magbihis sa pajama ay nagluto ako ng pagkain sa dinner. Ako talaga madalas ang nagluluto ng dinner dahil laging late si mama dumating galing sa work.Matapos kumain ay muli akong umakyat sa aking kwarto at tinapos ang mga assignment. Maagap akong natapos sa aking assignment kaya meron pa akong time mag scroll sa social media pero halos mapabangon ako nang may makita ako sa aking wall! At ang nag-post nito ay walang iba kundi si Leviticus Galford!Leviticus Galford: Astrid Naomi Wadler is a scam.Nanlaki ang mata ko nang makita kung ilang shares, comments at angry react ito! At hindi ako makapaniwala nang mabasa ang mga comments! Lahat ito ay masasamang patama sa akin! Halos maitapon ko ang aking phone buti na lang nakita ko ang message ni Hannah at Chloe sa g
KABANATA 10Wala nang makakapagpabago pa ng isip ko. Buo na ang desisyon ko at hindi ako magpapatalo sa kanya. Ang kailangan ko lang ay lakasan ang loob ko. Kaya naman kinabukasan pagkapasok sa eskwelahan ay agad kong hinanap si Levi. Maagap akong pumasok para makapunta sa kanyang room.Hinihingal pa ako nang dumating ako sa room nila. Ang lahat ay napatingin sa akin. Bahagya akong nahiya nang makita silang magbulong bulungan dahil sa presensya ko rito sa pintuan. Huminga ako ng malalim."N-Nakita niyo ba...si Levi?" Tanong ko. Tumaas ang kilay ng mga babae. Para bang isang kasalanan ang banggitin ang pangalan ni Levi sa kanilang harapan. Medyo nawalan tuloy ako ng lakas ng loob. Tama nga kaya ang gagawin ko? Ito nga ba ang paraan para matapos na ang kabaliwan ni Levi? Umiling ako. Hindi ka dapat mabilis sumuko Astrid!"At bakit? A scam girl like you doesn't have a right to even mention his name." Mataray na sinabi nung babaeng may eye liner. Napalunok ak
KABANATA 11Alam kong malakas ang loob ko nang maisip na pumayag sa gusto ni Levi dahil ayaw ko na ng ginugulo niya ako. Naisip kong baka tama si Hannah. Na hindi dapat ako magpatalo. Na hayaan kong magpaagos sa kanyang alon at sa dulo ay siya ang saktan ko bago niya pa magawa sa akin ang madalas niyang ginagawa sa mga babae niya.Pero ngayon...nawawalan na ako ng pag asa. Hindi ko maiwasang kabahan sa mga maaaring mangyari. Pero...kung magpapatuloy akong ganito at hindi confident mas lalo akong masasaktan sa huli. Kailangan kong patunayan sa sarili ko na hindi naman talaga malalim ang nararamdaman ko sa kanya. Kailangan kong patunayan sa sarili ko na hindi ako naaapektuhan sa kanya.Tama. Hindi dapat ako nagtatago sa kanya. I should act normally! Bahala na!Kinabukasan nakita ko ang breakfast sa lamesa with sticky notes. Umalis ng maagap si mama dahil daw sa trabaho. Kaya naman kumain ako ng mag-isa at habang tumatagal at iniisip kong magkikita kami ni L
KABANATA 12Mababaliw na ata ako. Kulang na lang ay ang i-confine ako sa mental hospital para umayos ang utak ko. Halo halo ang pakiramdam ko. Hindi ko na alam ang dapat kong maramdaman. Shit!Lutang akong umupo sa harapan ni Hannah at Chloe habang kumakain sila ng lunch sa cafeteria. Parehas silang nabitin ang pagsubo dahil sa bigla kong pag-upo sa harapan nila."Oh? Anong drama 'yan? 'Wag mong sabihing break na agad kayo?" Natatawang tanong ni Hannah. Umiling ako habang natutulala. Chloe snapped a finger in front of my face but my mind is still floating in the air."Wala ito. Hannah, I think wala na sa katinuan ang kaibigan natin!" Chloe chuckled. Tama si Chloe! Sinong hindi mawawala sa katinuan kung naaalala ko kung paano ko siya hinalikan?! Damn! I initiated the kiss!? Pano ko 'yon ginawa?! I mean...bakit ko 'yon ginawa?!Darn it!"Kumain ka na nga lang! Simula nang guluhin ni Levi ang buhay mo na stress na ng bongga ang mukha mo!" natat
EPILOGUE (THE FINAL CHAPTER) “Levi…I told you…I am just…paying my debt and after this we’re nothing but strangers, right?” Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Something happened to us back on the yacht, but it feels like it was all nothing to her. Yes! Sinabi ko sa kanya na ang tangi ko lang dahilan kung bakit ginagawa ko ang lahat ng ito ay dahil sa utang nila sa daddy ko. But fuck! Ayaw ko ng lokohin ang sarili ko. Ginawa ko ang lahat ng ito hindi dahil gusto ko ring ibalik ang sakit na pinaranas niya sa akin noong iniwan niya ako. Ginawa ko ang lahat ng ito dahil hanggang ngayon…mahal na mahal ko pa rin siya. Hanggang ngayon siya pa rin ang laman ng puso at isipan ko. Hanggang ngayon lahat ng parte ng katawan ko siya lang ang hinahanap. It was fucking ridiculous. To love someone like this is so ridiculous. Hindi ko nga namalayan na lahat pala ng ginagawa ko ay para sa kanya. I earned the highest position in my grandfather’s company para hindi ako mapasunod ng lolo ko sa pag
EPILOGUE (Part 5)Hindi ko kayang palipasin ang buong gabi na galit sa akin si Astrid. Hindi ko makakayang hayaan siyang mag isip ng masama sa akin. Maaaring tinago ko ang lahat ng ito at hindi sinabi sa kanya pero hindi magbabago na mahal na mahal ko siya.Kaya lang kahit anong gawin ko pakiramdam ko hindi umaayon sa akin ang panahon. Hindi ako nakatiis na kausapin si Astrid. Pumunta ako sa kanyang bahay at nadatnan ko roon si Nellen Wadler at dahil alam niyang may alam ako sa relasyon niya sa aking ama agad siyang nag isip ng masama sa akin.“Levi! Tigilan mo ang anak ko! Ito ba ang plano niyo ni Leslie? Sinabi kong ‘wag niyong idamay ang anak ko! Ako ang nagkamali! Babayaran ko kung ano man ang ginastos ni Vincent kay Mr. Chua! Tigilan niyo na ‘to!”She knows my mom’s plan. Marahil ay kinompronta siya ni Mommy at sinabi ang detalyeng ‘yon. Now she thoughts that I have a bad intention with her daughter. Wala rin naman akong pakialam sa per ana pinambayad ni daddy sa utang nila ang g
EPILOGUE (Part 4)Pinilit akong kausapin ni daddy ngunit pilit akong umiiwas. Hindi ko siya kayang kausapin. Pakiramdam ko sa oras na magharap kami mag-aaway lang kaming dalawa. Mas lalo lang lalaki ang gusot sa pagitan naming dalawa.Ngunit wala na akong nagawa nang sabihan ako ni lolo isang araw. Magkakaroon raw ng family gathering at exclusive lang ‘yon para sa aming pamilya. Kaya naman nagpaalam ako kay Astrid tungkol doon. Ngunit hindi ko inasahan na kaming tatlo lang ang uupo sa family gathering na ‘yon.“Where’s grandpa?” I asked as I sat down on my seat.“He decided not to go. He wants us to settle our problem on our own,” sambit ni daddy. Nanatili namang tahimik si mommy.“I wonder kung kaya mong i-settle ang problema ng pamilya?” sarkastiko kong tanong. Hindi ko matiis na mapuno na naman ng galit. I remember the scene I witnessed in his office. Dad sighed problematically. Isang diretso kong ininom ang isang baso ng wine sa aking harapan.“I am trying my best to fix this fami
EPILOGUE (Part 3)Nabitin ako dahil sa babaeng ‘yon. Hindi ko alam kung anong ginagawa no’n doon at kung bakit siya naninilip sa ginagawa namin. Napailing na lang ako. Marahil kahit inosente ang babaeng ‘yon kuryuso pa rin siya sa mga ganoong bagay.“Levi,” natigilan ako nang tawagin ako ni daddy. Napatingin ako sa kanya at napansin ko ang pangbabaeng purse sa kanyang kamay. Kumunot ang noo ko doon.“Schoolmate mo si Astrid ‘di ba?” he asked. My brows furrowed. “Who’s Astrid?” nagtataka kong tanong. Nakita ko ang pagsimangot niya sa akin. “My secretary’s daughter. Naiwanan niya yata itong purse sa table nila. Give it to her,” he said. Napatitig ako sa purse na iyon. How did he know na sa anak talaga ‘yon ng secretary niya?“How did you know it was her?” I asked. Napatitig siya sa akin. Lumikot ang kanyang mata at basta na lang kinuha ang aking kamay at pinahawakan sa akin ang purse.“I just know. Ibigay mo na lang. Baka mahalaga ‘yan kay Astrid,” he said and left. Napatitig ako sa pur
EPILOGUE (Part 2)Lumipas lang ang ilang araw binalik ni daddy ang sasakyan ko pero kahit ganoon hindi ‘yon ang naging dahilan ng pagbabago sa gawi ko. I enjoy my life this way. Ito lang ang paraan para makalimutan ko kung anong klase pamilya mayroon ako.When I turned eighteen, I didn’t think twice but to enjoy being at legal age. Dahil doon ay malaya na akong makakalabas pasok sa bar nang hindi nagbubulaan sa aking edad. Dad always scolds me about that pero wala na naman siyang magagawa kundi ang hayaan ako dahil hindi ko rin naman siya susundin. At alam niyang hindi na uubra sa akin ang mga punishment niya.“Levi, we have a gathering later—”“I don’t want to attend, Mom.” mabilis kong pagtanggi. Medyo may hang over pa ako sa party kagabi kaya wala akong gana mag breakfast ngayon at mas lalo pa akong nawalan ng gana nang marinig ‘yon kay Mommy.“Your grandparents will be there…” she added, still trying to convince me. I continued finishing my plate like I did not hear anything. My g
EPILOGUE (Part 1)Leviticus Galford“Paano mo nagawa sa ‘kin ‘to, Leslie?!” isang galit na boses ang narinig ko na nagmumula sa second-floor ng aming malaking bahay. Holding my robot toy, I followed where the noise coming from, and I saw dad and mom. Dad looks furious while mom was crying miserably.Noon hindi ko nauunawaan ang tagpong ‘yon. Nasanay na ako sa madalas na pag aaway ng magulang ko kaya hindi na ito bago. Pero sa lahat ng pag aaway nila ito ang pinakamalala. Rinig na rinig sa buong bahay ang pagkabasag ng mamamahaling figurine dahil sa galit ni daddy.“I trusted you! I’ve been faithful to you tapos ito ang igaganti mo?!” may hinanakit at galit sa boses ni daddy. Hindi nila alam na pinapanuod ko sila at malinaw na naririnig ang kanilang mga sinasabi. Kung alam nilang nandito ako paniguradong magkukunwari na naman silang masaya.“I-I’m…sorry, Vincent! Hindi ko…sinasadya! Please…listen to me…ikaw ang mahal—”“Wag mong sabihing ako ang mahal mo matapos kitang makitang may kah
KABANATA 65Hindi ako makatingin kay Levi habang lumalabas ako ng sasakyan niya. Nagpalipas kami ng buong gabi sa loob ng kanyang sasakyan malapit lang sa dagat at madaling araw pa lang ay hinatid niya na ako pauwi. Ayaw ko na sanang maalala ang mga nangyari kagabi pero sa bawat ngisi niya naalala ko ang bawat detalye!Damn it! Dahil sa kanya nabalot na ng lumot ang isip ko!“Una na ako…” paalam ko sa kanya nang makalabas na ako at hawak na ang pinto ng kanyang sasakyan para maisarado ito. He smiled at me. Nakakainis! Alam ko naman na gwapo siya pero bakit hanggang ngayon nagugulat pa rin ako sa mga ngitian niyang ganyan?“Set a date for me to officially meet your mom, alright?” he informed me. Tumango ako sa sinabi niya at tuluyan nang sinarado ang pinto ng sasakyan niya. Napag usapan nga namin kanina ang tungkol diyan. Gusto niyang makausap ng maayos si mama. Alam ko naman na hindi maganda ang tingin ni mama sa kanya dahil sa nangyari noon.Huminga ako ng malalim at pumasok na sa ba
KABANATA 64R18Magkahawak kamay kami habang naglalakad sa dalampasigan. Hawak-hawak namin sa kabilang kamay ang aming sapatos kaya malaya naming nadadama ang pinong buhangin sa aming paa. Madilim na ang paligid pero dahil sa ilaw na nanggagaling sa mga lamp ay maliwanag pa rin sa aming mata ang aming nilalakaran.Pinagmasdan ko ang magkahawak naming kamay ni Levi. Kahit sa simpleng haplos lang kanyang kamay sa akin ay para na akong nililipad sa langit. Masyadong malakas ang epekto sa ‘kin ni Levi at sa ngayon parang hindi ko na talaga siya kayang pakawalan.“You’re being silent. You’re thinking something else?” he asked, breaking my thoughts. Tumaas ang tingin ko sa kanta. Madilim na ang kalangitan ngunit para sa aking mata nagningning ang kanyang mukha.“Nasa’n na ang mommy mo?” tanong ko. Alam kong ayaw niyang pag usapan ang tungkol sa mommy niya pero hindi ko mapigilang macurious.“I told her to leave us alone,” sambit niya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa kanyang sina
KABANATA 63Natagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad sa harapan ng malawak na dagat. Ilang oras na rin akong nakatambay dito ngunit hindi ako nagsasawang pagmasdan ito. Tinitigan ko ang araw na malapit nang lumubog. Nagkulay kahel ang kalangitan at sumalasamin sa dagat ang kulay nito.Napakaganda nitong pagmasdan ngunit bakit puro kalungkutan ang nararamdaman ko? Naalala ko noong kababagong lipat lang namin dito sa Legazpi. I was sorrowful and painfully suffering emotionally. Ang tangi ko lang takbuhan ay ang dagat at tahimik na kinakausap si papa.Hindi ko inaasahang nandito na naman ako, nasasaktan at tahimik na hinihiling na sana’y buhay pa ang aking ama. At muli na naman akong bumabalik sa marami kong what ifs.What if papa never died? What if he stayed with us? What if mom didn’t fall in love with Mr. Vincent Galford? Magtatagpo kaya ang mundo namin ni Levi? Mamahalin ko kaya siya ng ganito?Hindi ko alam kung bakit kung ano pa yung nagpapasaya sa’yo ‘yon pa ang napakahir