Chapter 42

The whole day I was in school is exhausting. Kaya nang makauwi ako sa bahay ay mabilis akong nagkulong sa loob ng kwarto ko. Kinatok lang ako ni Tatay para kumain pero dahil wala ako ay tumanggi ako.

Sa pagtanggi ko akala ko ay isasarado na niya muli ay pinto ng kwarto ko pero dwhan-dahan siyang pumasok sa tuloy-tuloy na umupo sa paanan ng kama ko. Kita ko na ang kulubot ng balat niya at noong bahagya siyang ngumiti sa akin ay nawala ang mga mata niya.

"May problema ba, Anak?" mahinang tanong niya na puno ng pag-aalala kaya kaagad nanubig ang mga mata ko kaya nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

I took a deep breath before looking at him again after a couple of seconds.

"Tay, naalala mo ang nawala kong anak na sinabi ko sa iyo noon?" nanghihinang tanong ko kaya mabilis dumaan ang sakit at gulat sa mga mata niya.

"Anak—"

I continued, "The father is back," mahinang sambit ko kaya natigilan siya.

"Kaya ka ba matamlay nitong mga nakaraang araw? Nakita mo muli ang lalaking ama ng anak mo?" tan