Chapter 5 WEIRD

ERICA

  

  Pagbaba ko ay nakita ko si Fatima at prenteng nakaupo sa sofa. Naka dikwatro ang paa na para bang nasa sariling bahay lang. Nakita niya agad ako. "Hi good morning." Bati niya sakin.Tumayo siya at lumapit sakin."Good morning." Sagot ko. "Balita ko hinahanap mo raw ito?" Sabay abot sakin ng wedding tape namin ni Troy.Nanlaki ang mga mata ko sa gulat kinuha ko sa kamay niya at nilagay sa dibdib na parang niyayakap ko.

  

  "Bakit na sayo to at san mo nakuha to? Paanong napunta to sayo?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya.Sobrang saya ko dahil nasauli na sakin ang tape napakahalaga nito sa buhay ko. Napangiti siya. "Oopps! Dahan-dahan lang someone told me to give it back to you."  Sabi niya. Napaisip ako pinakiusapan siguro siya ni Troy na ibalik ito sakin kasi alam niya kung gaano ito kahalaga sakin.

  

  "I can't understand what's going on between the two of you guys hindi pa kayo ganun katagal na kasal. You guys are newly wed don't fight with each other always." Mahaba niyang litanya. Tiningnan ko siya at seryoso ang mukha. "Thanks sa concern and advice mo Fat pero normal lang sa mag-asawa ang magtalo o mag-away." Sagot ko sa kanya. "Talk to each other always para maayos niyo kung ano man ang problema nyo." Dagdag niya. 

  

  "Si Troy kasi ang weird niya nitong mga nakaraan hindi ko siya maintindihan bigla-bigla na lang nagbabago ang mood niya sa pagkakaalam ko wala naman akong ginagawang masama. Hindi ko alam kung may problema ba siya." Paliwanag ko sa kanya. "Maybe its because you offended him last time sa veranda remember?" Sabi niya. 

  

  I shrugged my shoulder bilang senyas na wala akong ideya. "Ikaw baka may alam ka?"  Tanong ko sa kanya. Medyo may diin ang pagkakatanong ko. Nabigla siya sa sinabi ko mukhang hindi niya inaasahan ang sasabihin ko. "Paano ko malalaman? Teka you are the closest one to Troy asawa ka niya if you don't know who else does?" Balik tanong niya sakin. "No, you're also close to him." Sabi ko sa kanya.Napaatras siya. "I saw him taking a ride with you." Dagdag ko.Bakas sa mukha niya ang gulat at tumawa lang ito.

  

   "You still remember that? I'm his secretary nakalimutan mo na ba? And last time, he was asking me to help him to arrange for your candle light dinner. Besides, I think he was provoking you. To make you jealous." mahaba niyang litanya."To make me jealous? Bakit niya naman ako pagseselosin?" Tanong ko ulit."I don't know you may please him and say sorry to him and it'll be okay." payo niya sakin.Napaisip ako sa sinabi niya. Please him and say sorry to him? Pero hindi ko na yun sinambit pa sa kanya. 

  

  Pero bago umalis si Troy kanina ay may iniwan itong bulaklak sa side table ng kama namin.Sigurado akong sa kanya yun galin at hindi na rosas ang binigay niyang bulaklak. Nginitian ko siya. "Tara sabayan mo na akong mag-almusal doon na tayo mag-usap habang kumakain." aya ko sa kanya.Tumango siya. "Okay!" Naapreciate ko naman si Fatima mabait siya sakin palagi nga lang talaga siya pumupunta sa bahay. "Troy give me a flower to express his apology paano kaya kong ako naman ang magbigay ng sorpresa sa kanya?" Nakangiti kong tanong habang kumakain kami.

  

  "Your husband is a very busy person actually almost everyday halos hindi na nga siya makapagpahinga he is the President and CEO of SGC maybe you let him play some small games and have a relax." Sabi niya. "Alam kong busy na tao ang asawa ko kaya nga gumagawa ako ng way para makapagpahinga siya that's why I'm asking your opinion kasi ikaw naman ang palagi niyang kasama sa trabaho." Sagot ko sa kanya.

  

  Natigilan siya sa sinabi ko."Well, ahhm why don't you try this application game? It has a lot of funny games siguradong matutuwa siya ano sa tingin mo?" Sabi niya sabay abot sakin ng cell phone niya para makita ko ang app na sinasabi niya. Tumango ako sa kanya. "Wala ka na bang ibang naiisip bukod diyan? What I mean is isang bagay na makakapagpasaya sa kanya?" Tanong ko. 

  

  "Well I have no other ideas Troy already has everything in life. Lahat ay nasa kanya na at kaya niyang bilhin lahat ng gugustuhin niya. But wait have you tried to compared him with other men? Parang may kulang sa kanya para bang may bagay or taong napakaimportante sa kanya tapos nawala." Pag-iiba niya ng usapan.

  

  Napatigil ako sa pagkain at tiningnan siya. I stared her for a while at si-nink-in muna sa utak ko ang sinabi niya."Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko sa kanya. "Ha? ah eh... ano... sige ha mauna na ko may pupuntahan pa pala ako nakalimutan ko na by the way thank you sa breakfast. Bye!" Nauutal niyang sagot sakin mabilis siyang tumayo at uminom ng tubig saka nagbeso sakin at nagmamadaling umalis na akala mo ay may naghahabol sa kanya.

  

  "Anong nangyari dun?" Usal ko na lamang. Hindi ko maintindihan ang huli niyang sinabi napailing nalang ako baka next time ko nalang itanong sa kanya kapag pumunta ulit siya dito. Mahaba-haba din ang napag-usapan namin ngayon sinundan ko na lang siya ng tanaw. Ang weird ng mga kilos niya at hinayaan ko nalang. Binilisan ko na ang pagkain at pagkatapos ko ay pupunta ako ng library.

  

  * * * *

  

  Araw ng sabado ngayon habang nagbubukas ako ng bintana ay natanaw ko si Troy nasa hardin siya at nagdidilig ng mga rosas. Alam niyang alergy ako sa mga rosas pero nagtanim parin siya inintindi ko nalang. Mahilig kasi sa mga bulaklak ang mommy niya baka namana niya ito doon ang pagkahilig sa mga halaman. Bumaba ako at pinuntahan siya.

  

  Lumapit ako sa kanya sa bandang likuran niya baka masagi ko ang mga rosas at mamantal na naman ang balat ko. Iwan ko ba kung bakit ako allergy sa napakagandang bulaklak na ito. "Hi good morning! Sinipag ka ata magdilig ngayon?" Bati ko sa kanya. Nilingon niya ako pero tuloy parin siya sa pagdidilig at hindi niya ako sinagot.

  

  "Do you like rose that much? Kasi kapag narito ka lang sa bahay ay palagi mo silang dinidiligan?" Tanong ko sa kanya. "I've put some of my energy into this rose kasi sentimental to sakin." Sagot niya ng hindi ako tinitingnan.He's cold again. "Ahm, well I can give you some gift just equal to the value of these roses gusto kong mag sorry sa ginawa ko sa veranda dapat tiningnan ko muna yung paint mo bago nagsalita masyado lang ata akong assuming." Mahabang sabi ko sa kanya.

  

  Napalingon siya sakin at taka akong tiningna he grinned. At pinatay ang gripo. "I don't like gifts I don't need other things. You know that." Sabi niya. "Then what do you want?" Tanong ko. Lumapit siya sakin at dahan-dahang yumuko palapit sa mukha ko naamoy ko na ang mabango niyang hininga. "You." He paused his words. 

  

  Then he grinned again. Nanlaki ang mga mata ko nabigla ako sa sinabi niya. Feeling ko ang pula ng pisngi ko. "I'd like you to help me catch some worms." Halos pabulong niyang sabi. "Parang iba ang pumasok sa utak mo? Forget it at magpalit ka ng damit." Sabi niya sakin. "A-aano? C-catch worms?" Nauutal kong sagot. 

  

  Sa isip-isip ko bakit mangunguha kami ng uod? Para saan ang uod? Hindi ko na binanggit sa kanya ang saloobin ko baka sabihin niyang nag-iinarte ako. Nagtataka lang ako kasi ngayon lang to nangyari ang yayain akong samahan siya sa paghuli ng mga uod."Ayaw mo? Akala ko ba gusto mong bumawi pero hindi kita pipilitin bumalik ka na lang sa loob." Daddag niya."F-fine I'm going with you saglit lang hintayin mo ko magpapalit lang ako." Sagot ko.He nodded. "Hurry up ayoko ng pinag-hihintay ng matagal saka baka abutin tayo ng tanghali."Dali-dali akong pumasok sa bahay at kailangan kung magpalit dahil naka white dress ako.

  

  

  Nang bumalik ako sa labas ay nakita ko siya prenteng nakasandal sa poste at naka pamulsa at mukhang naiinip na siya saglit nga ang ako e. Lumapit ako sa kanya.

  "Let's go." aya ko.

  "What take you so long?" Nilingon niya ako mukhang nagulat siya at tiningnan ako mula ulo hanggang paa.

  

  "Really? Yan ang susuotin mo?Dinaig mo pa ang muslim sa pagbalot ng katawan tumingin ka ba sa salamin bago lumabas? At saka ang init-init napakaexaggerated mo."

  

  Sabay hablot niya sa panyong naka takip sa mukha ko.Tumahimik na lang ako at hindi siya sinagot baka mag beast mode na naman to.

  Grabe naman siya para takip lang ee malay ko ba kung mabaho ang amoy ng uod may dala rin akong kutsilyo at timba ewan ko ba kung bakit ko naisipan to.

  

  "Alam mo ba kung bakit ganito kaganda ang mga bulaklak ng rosas?" Bigla na lang niyang tanong out of nowhere.

  Nagtaka ako sa tanong niya kaya napatingin ako sa kanya. Ano mag dadrama na lang ba kami dito? Akala ko ba mangunguha kami ng uod bakit parang bigla siyang nag-iba. Ano kaya ang nasa isip niya?

  

  "Anong ibig mong sabihin? Sigurado naman akong dahil sayo kaya magaganda sila inaalagaan mo ng mabuti at hindi pinapabayaan." Sagot ko.

  "No,3 years ago meron isang tao ang tumalon galing sa pinakamataas na rooftop at nahulog siya sa garden ng mga rosas at itong mga rosas ay doon galing sa hardin na yun kung saan nadiligan sila ng dugo in short blood is their best nutrient." Kwento niya.

  

  Napatakip ako ng bibig sa gulat dahil sa ibinunyag niya. Bigla akong napa tulala at may biglaang pangyayari noon ang sumagi sa alaala ko pero hindi malinaw ang mukha ng babae. Sinisisi niya ako.

  

  "Ikaw, ikaw ang dahilan kung bakit siya namatay.Ikaw..!" Galit na sigaw ng babae sakin at pinagsasampal ang mukha ko. Sino siya? Tanong ng isip ko.

  "These roses reminds me of someone." Nasambit ko pero hindi ko naman maaninag sa isipan ko.

  Lumapit si Troy sakin at umikot papuntang likuran ko at bumulong.

  

  "At ang dinig ko isang babae ang dahilan kung bakit siya nagtangkang magpakamatay."

  Nagulat ako sa sinabi niya at bigla na lang lumuwag ang pagkakahawak ko sa kutsilyo kaya naman nabitawan ko ito at muntikan pang mahulog sa paa ko. Mabuti na lang at maagap si Troy at nasalo niya kaagad ito dahil kung hindi siguradong nasaksak na yun sa paa ko. He still care for me kahit ayaw niyang aminin.

  

  Ngunit nasagi niya ang mga tinik ng rosas kaya't nag karoon siya ng mga galos sa braso.

  "Natusok ka halika gamutin natin sa loob." Sabi ko.

  Hinawakan ko siya sa kamay pero tinabig niya lang ito.

  Tiningnan niya ako ng masama."H'wag na, You go back inside." Utos niya sakin

  "Ha? Akala ko ba mangu..." Naputol ang sasabihin ko ng sumigaw siya.

  

  "Hindi na nawalan na ako ng gana sige na pumasok ka na. Go!" Pagtataboy niya sakin.

  Wala na akong nagawa at sinunod siya iniwan ko siya roon para iwas away na din. Bakit ba siya ganyan? Kahit anong magandang pakikitungo ko sa kanya ay badtrip pa rin siya sakin.

  Bakit bigla na lang siyang nanlamig sakin? Hindi na siya ang Troy na nakilala at minahal ko.

  

  Dumiretso ako sa library para magrelax muna at pagsusulat ang libangan ko. Feeling ko kasi kapag nagsusulat ako ay gumagaan kahit papaano ang nararamdaman ko.

  Habang nagmumuni-muni ako ay naalala ko yung sinabi sakin ni Troy kanina lang ang tungkol sa lalaking nagpakamatay. Parang may part sakin ang gustong malaman kung ano at sino ang taong yun.

  

  * * * *

  @HOSPITAL

  

  TROY

  Pumunta ako ng hospital para bisitahin si Rix para tingnan kung ano na ang lagay niya hindi pa rin siya nagigising tatlong taon na siyang bedridden.

  Pagpasok ko sa kwarto niya ay naabutan ko si Dr.Ivan na binibihisan siya. He's a good friend of mine that i should be thankful for. Siya ang doctor ni Rix for almost 3 years at malaki ang utang na loob ko sa kanya dahil hindi niya pinapabayaan ang kapatid ko.

  

  "What's up man?" Bati ko sa kanya.

  Lumingon siya sa gawi ko.

  "Hey! Pare nandiyan ka pala? Hindi ka man lang nagsabi na bibisita ka rito. Kakaalis lang ni Fatima hindi kayo nagpang-abot. Oh anong nangyari sa braso mo? Umupo ka rito at gagamutin ko." Napansin niya kaagad ang braso kong nasagi ng tinik ng rosas.

  

  "Never mind malayo yan sa bituka." Sagot ko.

  Lumapit siya sakin para suriin ang braso ko.

  "Mukhang natinik ka ah ano na naman bang ginawa mo pare? Anong feeling masakit ba o sobrang sakit?" Pang-aasar niyang tanong.

  Nilingon ko si Rix sa kama at naaawa ako sa kapatid ko nakaratay siya ng mahabang panahon. Ilang taon pa kaya ang bibilangin namin bago siya magising.

  

  "That roses hurt me so much. Nung tumalon siya sa ganun kataas na rooftop hindi ko maimagine na gagawin niya yun at mahulog sa rose garden na sobrang daming tinik gaanu yun kasakit para sa kanya? At sa araw ding iyon ay naaksidinte si dad, the same day. At saksi ako sa pighati ni mom noong mga panahong yun. That's why I'm telling you don't worry about me wala 'to kumpara sa sakit at hirap na dinanas ng pamilya ko." Pagpapaliwanag ko sa kanya.

  

  "I know that pare that's why I'm here to help you parang kapatid na rin ang turing ko kay Rix. Isa pa noong nagpatayo ng hospital ang SGC we promised that we're gonna save someone's life.And your family specially Rix will be the one to saved first. Kailangan natin unahin ang kapakanan at kaligtasan ng may-ari para mas marami pa kayong matulungan." Mahaba niyang sagot at totoo lahat ng sinabi niya.

  

  "Bakit naman kasi naiisipan pang gawin ni Rix yun? Ano bang sumagi sa utak ng kapatid mo para gawin niya yon? He tried to finnished his life by jumping on the rooftop while the another one is suffering alive o sadyang nakatadhana na to para mangyari sa kanila? Hindi ka ba naawa kay Erica pare?wala talaga siyang kaalam-alam sa mga plano mo." Dugtong niya.

  

  "Huwag mo ng pakialaman ang desisyon ko Doc, leave it to me just make it sure na ligtas ang kapatid ko. Aalis na ako binisita ko lang si Rix." Sagot ko at tumayo na.

  "Pag-isipan mo ng maigi yang plano niyo pare baka sa bandang huli magsisi ka." Pahabol niya pero hindi ko na siya pinansin at tuluyan ng lumabas kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa then I dialed Ryan's number.