Chapter 4

Hindi rin madali ang magsalita ng english na hindi naman niya nakasanayan. Sana naman maisip ng mamang nasa speaker na Pilipino siya at hindi Amerikano. Sana lang binigyan siya kahit sandaling iproseso ang tanong at makapagisip ng isasagot.

"SA MISS UNIVERSE NGA MAY GANUN EH MAY INTERPRETER PA. EH GAGA MGA BEAUTY QUEEN YUN, EH IKAW CHIMINI..A.A KA LANG ANG DAMI MONG SAY DYAN”

"Eh bakit porket katulong o alila wala ng karapatang unawain ang kabobohan.Anong magagawa nila na hidi marunong amg english yung tao so dapat ng husgahan ganun? Eh kaa nga nauwi sa pagpapaalila dahil hindi pinalad makapag aral hindi ba"

Usig ni Trisha sa sarili. Muli na lang itong umupo sa single sofa at tahimik na nagantay ng sasabihin ng lalaki sa speaker. Ilang minuto pa lang naman pero para kay Trisha ay para na itong walang hanggan. Ang katahimikan ang nagsilbing sagot sa kanya at malinaw iyon. Bobo nga siya sa pag intindi ng ilang english pero madali siyang makaramdam. Yumuko si Trisha dahil hindi na niya mapigilan ang luha.

Pasimple niya itong pinunas saka hinawi ang buhok na naglaglagan na sa pagkakatali. Humugot ito ng malalim na hininga saka tumayo. Lumapit ito sa camera na nakalagay sa itaas ng salamin sa harap niya. Tumitig doon ang dalaga.

“THANK YOU FOR THE TIME SIR I’M GLAD TO MEET YOU SIR. HAVE A NICE DAY... ENJOY YOU MEAL” malungkot na sabi ni Trisha sabay talikod at kinuha ang bag na nasa gilid ng sofa at laglag balikat na tinungo ang pinto. Nagiisip ng dalaga kung ano na ang mangyayari sa kanya ngayon.

Paglabas ng pintuan ay kinuha niya ang papel na bigay ni Miss Martha kung saan doon nakasulat ang isang numero.

SABI NI MR. LEE TAWAGAN ITO KAPAG NAGKA PROBLEMA.Naisip niya siguro naman ito ang nagdala sa kanya doon ay ito rin ang maghahatid sa kanya.

Jeon was stunned. Unable to think properly. He was so shocked when he saw the woman get down on her knees in front of that damn speaker and beg. How can she do that? This woman is something else. There are words he can’t understand but looking at her, she seems explaining and convincing him to change his words. Halos matakot si Jeon ng makita ang babae na halos yakapin na ang speaker para lamang makiusap. Hindi niya naiintindhan ang sinasab ng babae pero the way she act she know she's begging.

"WHAT IS WRONG WITH HER?

Then bigla niyan nakitang inayos ng babae ang sarili na parang ganun lang kakatapos lang nitong ngumawa sa tapat ng speaker pero ang biis ding tumayo pagkatapos ay umupo sa sofa tapos nanatili doon at umiiyak lang. The woman sobbed but managed to stand up and wipe the tears and even utter thanks to him.

" HOW IMPOSSIBLE SHE IS...."

The last employee he fired right then ay halos murahin at isumpa siya. Tinakot pa siya at pinagbabato ng bag ang speaker at sinira . Kinailangan pa niyang magpatawag ng security para ilaba ang babae. But her....  napabuntong hininga si Jeon at napatitig sa babae. She is...... aah..this woman is something.....

"SHE IS DIFFERENT..." Nakaramdam ng bigat ng dibdib si Jeon. May parang suntok at kirot na hndi niya maipaliwanang.

"WHAT IS WRONG WITH HIM...."

When Jeon saw the woman wipe her tears, take her bag, and leave, he didn’t know why he didn't like the sight. He pities her, it’s all about that. He wants to leave it that way. Jeon Kenneth for the first time expresses pity toward others. Nang mawala ang babae sa paningin niya Jeon quickly press the black button na nasa side ng table niya. Saka kampanteng umupo.

Samantala...

Hinanap ni Trisha ang matandang lalaking nagbukas sa kanya ng pinto pero hindi niya makita. Sinubukan niyang umikot sa kabahayan at magbaka sakaling may masalubong at makapagtanung kung maaaring gumamit ng telepono. Sa ikalimang hakbang ni Trisha ay narinig niya ang tunog ng parang nagsasarahang pinto. At tumonog ang isang alarm. Pati si Trisha ay na alarma, may pobia siya sa mga ganitong tunog.

"P*TCHA RAID BA YUN? P*TCHA NAMAN OH, HINDI LANG AKO NAKASAGOT SA QUESTION AND ANSWER PORTION AGAD IPADADAMPOT NA AKO SA PULIS? ANAK NANG, LULUPET NYO NAMAN”

Nangangambang sambit ni Trisha. Ganito ba talaga dito sa bansang ito kahit late ka lang ng sagot kulong agad. Naalala niya ang mga binilin ni Miss Martha. Dapat nga pala lahat tama ang gawin niya dahil bawal ang mali. Eh kaso nga bobo siya sa English. Wala man lang second chance grabe. Wala naman kase sa isip niya na kailangan pag nagtrabaho sa abroad ay magaling mag english.

“ANAK NG PUTAKTI NAMAN OH PATI BA NAMAN DITO PULIS PA RING ANG SYOTA KO”

Halos mangiyak ngiyak na si Trisha. Pakiramdam ng dalaga kahit anong ahon niya ay hindi siya pagbibigyang ng pagkakataon. Wala talaga sigurong puwang sa lipunana ang mga tulad niya.

"PERO KASALANAN BA NIYANG DUKHA SIYA"

Pagkatapos tumonog ng isang alarm nakita niya ang matandang kanina ay sumalubong sa kanya may kasama itong matandang babae pero maputi ang kulay nito at singkit din. Nagmamadali ang kilos ng mga nito at patungo sa kanya ang dereksiyon. Huminga ng malalim si Trisha. Eto marahil ang kapalaran niya. Pero sana wag namang kamatayan ang parusa niya tulad ni Flor Contemplacion.

Sana ikulong lang ng ilang buwan o kaya sana ideport na lang siya. Mamumuhay na lang siya sa bundok at papasok ng NPA. Inihanda na ni Trisha ang sasabihin paglapit ng dalawa sa kinaroroonan niya. Agad kinuha ng matandang babae ang kanyang bag,at inisprayhan siya ng amoy alcohol ewan niya kung bakit.

“COME FOLLOW ME MISS TRISHA?” utos ng matandang lalaki at nagpatiuna ng patungo sa dulo ng hallway.

Akala niya ay yun ang pintuan palabas ng bahay na iyon sa sobrang pagka anga anga niya kase kanina ay hindi niya natandaan kung saan sila dumaan at kung paano sila napunta sa library. Akala ni Trshia ay dun na sa dulong hallway ang distinasyun nila. Hagdan pala ang nasa dulo niyon. Bumaba roon ang dalawang matanda at huminto sa isang nakasaradong silid.

“ANO TO? DITO BA AKO IKUKULONG PANSAMANTALA BAGO TUMAWAG NG PULIS, GUGUTUMIN BA MUNA AKO O HAHAGUPITIN NG LATIGO.OH, DIYOS NAMAN ANO BA TONG NAPASOK KO”

nangangatog na ang tuhod ni Trisha. Sa totoo lang hindi siya matatakutin ngayon pa lang.

“RELAX DEAR” sabi ng matandang babae na malambing pala ang boses.

“ANONG RELAX DEAR KAYO DYAN. PAPATAYIN NA AKO RELAX DEAR LANG” sarkastikang sabi ng dalaga. Kumunot ang noo ng matanda dahil hindi siya naintindihan.

WHAT DID YOU SAY? IS THERE ANYTHING YOU WANT” Tanong tuloy nito na takang taka.

Ah, ayun okay yun mabagal ito magsalita at naintindihan nya yun.

“OH, WALA NAMAN, I TELLING YOU WHY YOU

LOCK LOCK ME HERE. ME BITAY NA BA? . PLS SEND BACK ME YOU PLS TELL BOSS”  Hirap na sabi ni Trisha.

"P*UTCHA NAMANG BUHAY TO, AKO NGA NATATAWA SA SARILI KO ETO PA KAYANG MGA ITO"

"MAS MADALI PANG PUMITIK NG PITAKA SA DIVISORIA KESA SA GANITO.

Kung hindi lang talaga nakakasuka ng mamuhay sa Pilipinas at napakarami ng mga buwaya na nanganganak pa ay hindi talaga siya magkakamaling pumunta sa lugar na hindi na nga niya maintindihan ay malulupet pa ang mga amo na parang mga diyos kung minsan. Ano kaya ang pakiramdam ng maging mayaman. Siguro  kung naging mayaman ako aambyunan ko ng pera ang mahihirap para wala ng tulad kong makukulong dahil lang sa hindi nakasagot sa Miss Universe Question.

bulong ng dalagang nawawalan na ng pagasa.