Hello sa lahat... salamat sa mga new subscriber.
“George! Ano ba?!” singhal ni doktora. “Bitiwan mo nga siya!” Kaagad siyang tumayo, at buong lakas na kinakalas ang mga kamay ni George na mahigpit na humahawak sa kwelyo ko.“Umalis ka!” sabi niya, at itinulak si doktora na ikinatumba nito. “George!” sabay na bulalas ng daawang matanda. “Nahihibang ka na ba?” Tinulungan ni Izabel.Si Thomas naman ay hinarap ang anak niyang demonyo. “Bastos ka! Hindi mo na kami iginalang!” Hinablot niya ang kamay nito, at itinulak ng malakas na muntik rin nitong ikatumba. Inunat ko ang aking kwelyo nang mabitiwan niya ako, at ni minsan ay hindi ko siya tinantanan ng tingin. Sinabayan ko pa ng nakakaasar na ngiti na lalong ikinapula ng mukha niya sa galit. Pinakita ko sa kanya na hindi ako natatakot kahit nasa pamamahay pa nila kami. Kung hindi nga lang umawat si Thomas, sinapak ko na siya. Kuyom na ang kamao ko ‘e. Napatingin naman ako kay doktora, kaya lang nadismaya ako sa klase ng titig niya—titig na nagmamakaawa na ‘wag kong patulan ang dati n
CHERRY "Salamat, Reynan," sabi ko paghinto ng kotse, at agad na akong bumaba. Narinig ko pa ang pagtawag niya sa akin, pero hindi ko na siya pinansin. Gusto ko munang mapag-isa ngayon. Gusto ko munang kulmalma. Gusto ko munang mawala sa isip ko ang eksenang nangyari kanina. Ang pagiging epokrito ni George. "Hayop ka, George! Minahal kita ng buong puso," gigil kong sabi. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa galit. Hindi ko maintindihan kung bakit ko deserve na pahirapan niya. Binuhos ko sa kanya lahat. Minahal ko siya ng buong puso, at walang tinira para sa sarili ko, ito lang pala ang mapapala ko. Nanghihina akong humiga sa kama. Isinubsob ang aking mukha sa unan. Hindi ako nagpigil, iniyak ko ng buong lakas ang sama ng loob at galit ko hanggang sa kusang tumigil ang hikbi ko, pero patuloy paring pumapatak ang luha ko. Wala kasi si Anna, mamayang gabi pa ang uwi niya, kaya malaya akong ilabas ang mga naipong hinanakit dito sa loob ko na hindi nah
“Sigurado ka?” Umawang ang labi niya. Malinaw sa ekspresyon niya na hindi siya naniniwala. “Ayaw mo yata e’!” “Hindi sa ayaw, Dok. Kaya lang, lasing ka. Paano kung bukas magbago ang isip mo? Paano kung makalimutan mo na pumayag ka na sa kasal. Ayoko lang umasa. Masakit kaya ‘yon.” “ ‘Di ka nga masasaktan…sigurado nga ako.” Tumayo ako, tinaas ang kanang kamay, pero hinila naman niya ako pabalik sa pag-upo. “Buo na ang desisyon ko. Ma lasing man o hindi. Pakakal ako kasi mabait ka.” “Teka, hindi ko masyadong naintindihan. Ulitin mo nga, ‘yong malinaw.” “Payag na nga ako.” Itinaas ko na naman ang kanang kamay ko. "I, Cherry Villafuerte, agree to marry you, Reynan Cuevas." Dahil gusto nga niya ng malinaw, sinadya kong bagalan ang pagsasalita ko at diniin ko pa para klarong-klaro kahit lasing ako. “No turning back, no regrets?” Inilapit na naman niya ang mukha sa akin. Tumango ako, ngumiti pa. “Oo na nga…” “Sinabi mo ‘yan, ha? Kapag binawi mo, tutubuan ka ng dalawang pigsa sa puw
REYNAN Kung anong inis ko nang makita si Cherry na lasing ay gano’n din ang saya ko nang sabihin niyang pumapayag na siya sa kasal. Heto na nga, hawak ko na ang draft ng agreement na kailangan pa ng approval ni Cherry. Nilapag ko ang agreement, at dinampot ang maliit na pulang box sa coffee table at binuksan iyon. “Maganda ba?” tanong ko sa assistant ko. Na tumango-tango naman at ngumiti. “Reynan…” Kaya lang sabay napalis ang aming ngiti nang marinig ang boses ni Cherry at makita ang kanyang ekspresyon. “Doktora Cherry,” tumayo ako, at lumapit sa kanya. Hahawakan ko sana ang kamay niya pero inilayo niya. “Nagbago ba ang isip mo?” “Hindi ba dapat?” Tumingin siya sa likuran ko, kaya napalingon din ako. “Ayaw kong manira ng relasyon, Reynan. Kahit sabihin pang contract marriage lang ang papasukin natin, hindi pa rin tama…ayokong manakit ng kapwa babae.” “Ano bang inagsasabi mo?” Napasulyap ako sa likuran ko, doon kasi siya nakatingin. “Teka nga…nagseselos ka ba?” ngiti ko
“Congrats, Mr. and Mrs. Cuevas,” sabi ni Paul, boyfriend ni Mama. Kasama din nito ang kanyang anak na si Rachael. Sila ang tumayong witness sa aming kasal ni Cherry.Kaya ako nagpa-book ng flight papunta rito dahil bukod sa gusto ko rito magpakasal, gusto ko rin na ma-witness ni Mama ang mahalagang araw na ‘to. Ayaw ko nang maulit ang noon, nagpakasal ako nang hindi niya alam. Walang blessing galing sa kanya, kaya nauwi sa hiwalay.“Thank you, Paul,” sabay naming sagot ni Cherry, at sabay din na tumingin sa marriage certificate na hawak niya.“Cherry, welcome to the family,” sabi ni Mama. Ang tamis ng ngiti niya, pero seryoso naman kung titigan si Cherry. “Pareho kayong galing sa toxic relationship—”“ ‘Ma…” “Tumahimik ka, Reynan!” Pinandilatan niya ako. Kaya tumahimik na lang ako. “Wala akong masamang ibig sabihin. Ang akin lang ay gusto ko kayong paalalahanan. ‘Yong hindi magandang karanasan ninyo, gamitin n’yong gabay sa inyong pagsasama bilang mag-asawa. ‘Wag n’yo hayaang maulit
“Gusto mo ako?” Nauutal niyang tanong, pero halata namang curious sa isasagot ko. Hindi na kasi ako tinantanan ng tingin.Nginitian ko siya. “Syempre…gusto kita bilang mabuting tao. Bilang doktor na maalaga, bilang magandang babae, at bilang tanga…”“Okay na sana ‘e. Touch na ako. Damang-dama ko na, sinama mo pa ang tanga!” Sinamaan niya ako ng tingin na ikinangiti ko naman. “ ‘Wag mong small-in ang pagiging tanga mo. Dahil d’yan sa katangahan mo, nakapag-asawa ka ng caregiver na may assistant!” “Loko mo…” Inismiran niya ako, pero napapangiti naman.“Ako ba, dok, gusto mo?” tanong ko. Taas ang kumpyansa na pareho din ang sagot niya sa akin.Kaya lang, bumagsak ang kumpyansa ko. Napasulyap din ako sa kanya. Hindi kasi sumagot. Humalukipkip siya at seryoso akong tinitigan. Nakamot ko tuloy ang batok ko. Nag-init ‘e. Pahiya ako. Tinawa ko na lang ang hiya ko. “Ang linaw ng sagot mo…”“Reynan…”“ ‘Wag na, dok. Saka ka na lang sumagot kapag gusto mo na ako.”“Gusto naman talaga kita…”“An
Unti-unti kong inilapit ang mukha ko kay Cherry. Hindi ko na talaga mapigilan ang tukso. Inangkin ko ang labi niya, marahan, ngunit madiin ang bawat hagod ng labi ko sa kanya. Siya na tila nagulat sa ginawa ko, nanlaki ang mga mata, nanigas ang katawan, at napigil pa yata ang hininga.“Aray!” Napaigtad ako. “Ano ba, Dok?!” daing ko. Matapos ang ilang minutong paglasap ko sa kanyang labi ay nahimasmasan din siya. Kinurot ang aking tagiliran. “‘Hayop ka ‘e. Nanamantala ka,” bulong niya, habang patuloy pa rin sa pagkurot sa tagiliran ko. “Tinulungan lang kita na itaboy si Riza…” Napalunok ako. Pahiya ako. Akala ko, naawa siya sa akin kaya gusto niya akong i-comfort sa pamamagitan ng yakap. Gusto lang palang itaboy si Riza. Sumulyap ako sa may gate. “Naku, Dok, papalapit na siya,” Mabilis akong yumuko at inangkin na naman ang kanyang Labi. Hawak ko ang batok niya, pinipigil na ‘wag siyang lumingon at malaman niyang nagsisinungaling ako. Nanlaki ang kanyang mga mata habang ang akin
"Oh, Cherry..." Umawang ang aking labi nang dumampi ang mainit niyang balat sa akin. Lalo pang nabuhay ang aking pagnanasa at parang hindi ko na kayang magpigil pa. Naakit ako sa titig niya, sa mga haplos niya sa aking dibdib, at pagdampi ng gitna niya sa akin. Inangat niya ang aking t-shirt, habang kaga-kagat ang kanyang labi. Tinulungan ko siya, nagmamadali ang aming mga kilos na parang inu-orasan kami. "Reynan..." Namamaos ang boses niya, mahina, at pinahangin na parang inaakit lalo ako. Hindi ako makasagot, tumitig lang ako sa kanya, at hinapit ang batok niya. Siniil ko siya ng halik, na tinutugunan naman niya abot ng kanyang makakaya.Saglit kong inilayo ang aking labi, tinitigan ko siya. Hindi na siya nagsasalita, pero ang mga mata niya ay namumungay na tumititig rin sa akin. Muli kong hinapit ang batok niya, at inangkin ang labi niya. Sa puntong ‘to hindi na ako nagpipigil. Nilasap ko ang kanyang labi, madiin, at mapusok na pilit pa rin niyang tinutugon. Gumala na rin ang ka
CHERRYNaiilang akong muling umupo sa harap ni Jerome dahil panay pa rin ang lingon ni Reynan sa amin hanggang sa makapasok sila sa function room. Si Jerome ay gano’n din, at ngayon ay tumingin naman sa akin. “Sino ‘yon? Boyfriend mo?” tanong niya. Hindi ako direct na sumagot, pero ngumiti naman ako na ikinatango niya na para bang naiintindihan agad ang ibig sabihin ng aking ngiti.“Akalain mo nga naman…” Tipid siyang ngumiti. “Akala ko si George na ang forever mo, hindi pala—”“Ah…Jerome…” Tumayo ako na nagpahinto sa pagsasalita niya. “Salamat sa lunch, hah. Masaya ako na nagkita uli tayo…” Tumayo rin siya. Nag-iba ang ekspresyon. Parang nahihiya. “Cherry, sorry…hindi ko na dapat binanggit—”“Hindi…hindi naman ‘yon ang dahilan, at saka, wala ka dapat ihingi ng sorry,” sagot ko na parang wala lang sa akin ang sinabi niya. Pero ang totoo, mas lumala ang pagkailang ko sa pagbanggit niya kay George. Hindi siya sumagot, tumitig lang sa akin. Nagkunwari na lang akong tumingin sa aking
Tumawag si Anna para i-inform ako na gustong makipag-collab sa amin ang Tech Pharma. Natuwa talaga ako, at hindi ko napigil ang mapangiti. Bilang isang international company na nagsisimula pa lamang palawakin ang presensya sa bansa, napakalaking bagay ang makipag-collaborate sa mga kilala at matatag na kumpanya sa lokal na industriya. Hindi lang ito makatutulong sa pagpapalawak ng aming koneksyon, magsisilbi rin itong tulay upang mas makilala ang aming brand at mga produkto sa mas malawak na merkado. Sa tulong ng established na reputasyon ng kumpanyang ito, mas magiging madali ang pagbuo ng tiwala ng mga potensyal na kliyente at partner. At higit sa lahat, malaking tulong din ito sa aspeto ng marketing—dahil sa lawak ng naabot ng mga kumpanyang ito, mas mabilis na maipapakilala sa publiko ang mga produkto at serbisyo na aming inaalok."Hintayin mo ako sa study. Bababa na ako…" sabi ko kay Anna, sabay lingon sa banyo na kasasara lang.Saglit akong napatitig sa pinto. Hindi ko kasi n
Binabasa ko lang ang minsahe ni George, pero parang naririnig ko mismo mula sa kanyang bibig. Parang naririnig ko kung paano kadiin at katigas ng bawat bigkas niya sa mga salita. ‘Yong na nararamdaman ko kaninang kaba, mas lumala pa. "Ano? Pupunta ka? Susundin mo na naman ang utos ng hayop na ‘yon?" Napalingon ako kay Reynan. Nakakunot ang kanyang noo habang hawak ang aking cell phone na inagaw niya kanina. Tahimik akong napatitig sa kanya. Nalito ako kung ano ang aking isasagot. Sa loob-loob ko, gusto kong makita si Tita Izabelle, kaya lang, pay parte rin sa akin na nagdadalawang-isip. "Kung pupunta ka, sasama ako,” diretsong sabi ni Reynan. Napakagat ako sa labi. Agad-agad na buo sa isip ko ang magulong eksena kung sakaling magkita na naman si Reynan at George. "Ayaw kong magpunta ka mag-isa, Cherry," dagdag pa niya, seryoso at ma-awtoridad ang kanyang boses, hindi sa paraang humihiling na isama ko siya. “Ikaw ang sinisisi niya sa nangyayari sa kumpanya nila ngayon, kaya sigu
CHERRY“Tumigil ka na nga…” Tinulak ko ang kanyang mukha. Namimihasa na ngang halikan ako, namimihasa pang magpa-cute at magpa-sweet sa akin ng ganito. Nakakatakot kapag hinahayaan ko na ganito kami palagi. Baka masanay ako, at hahanap-hanapin ko na ang paglalambing niya.“Ayoko ngang tumigil, hindi kita titigilan…” Kagat sa ibabang labi ang tumapos sa salita niya.“Alam mo, gutom lang ‘yan.” Tumayo ako, at iniwan siya. “Tama ka nga! Gutom na ako…sa’yo…” Sinundan niya ako, at agad namang hinapit ang aking baywang, at ginagat ang aking tainga. “Reynan…” Napahawak na lang ako sa aking tainga at napapailing. Habang siyang, pangiti-ngiti pa rin. “Umupo ka na nga at ihahanda ko na ang pagkain.” Sumunod naman siya, at inilabas ang kanyang cell phone. Ako naman ang napatitig sa kanya. Parang nag-iibang tao na naman kasi siya habang nagtitipa ng mensahe. ‘Yong seryoso at mature na awra na naman niya ang aking nakikita.“Mamaya na ‘yang cell phone. Kumain ka muna,” sabi ko sabay upo na sa
Napasinghap si Cherry nang hinila ko siya sa aking kandungan, at mahigpit na inilingkis ang aking mga kamay sa kanyang baywang habang ang aking labi ay mapusok na naglandas pababa sa kanyang leeg."Reynan..." mahina at halos paungol niyang sabi. Ang kanyang mga kamay ay bahagya akong itinutulak pero, hindi naman tumitigil sa pagtugon sa aking mga halik.Ewan ko ba kung bakit ako ganito, hindi ko maawat ang aking sarili, sa tuwing malapit kami sa isa’t-isa parang may kung anong pwersa na humihigop sa akin na angkinin siya. Hinawakan ko ang batok niya, hinila palapit pa sa akin at mas naging mabilis at mariin pa ang aking halik. Walang tigil, walang preno. Narinig ko pa ang mahina niyang impit, at kung kanina ay bahagya niya akong tinutulak, ngayon ay hawak na niya ang aking batok at mahinang sinasabunutan ang aking buhok.“God! Sir Reynan—sorry!” Parang lumayas ang kaluluwa ko sa aking katawan. Agad ding tumayo si Cherry nang marinig namin ang boses na ‘yon—si Anna na ngayon ay nanl
REYNANTahimik akong nakatingin sa mga balitang sunod-sunod na sumabog online — headline after headline, exposing George for what he really was.Manloloko.Sinungaling.Duwag.Isang lalaking nagawang yurakan ang isang babae na buong pusong nagmahal sa kanya.Nandito ako ngayon sa hotel ng kaibigan kong si Danreve. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nakaupo rito sa sulok, hawak ang telepono, habang isa-isang lumilitaw sa mga feed ko ang mga litrato, video, at mga ebidensyang siya mismo ang gumawa. Siya mismo ang may sala.Gaya ng aking plano, naisiwalat na sa buong mundo ang tunay niyang mukha."Reynan, ayos na ba? Nangyari na ang gusto mo," putol ni Danreve sa tahimik kong pagmumuni-muni.Mapait lang akong ngumiti. “Salamat sa tulong mo,” sagot ko. Si Danreve ang hiningian ko ng tulong sa pagpapalabas ng balita tungkol kay George. Ma-impluwensya siya, kaya kapag kampo niya ang naglabas ng balita, walang sinumang makakalinis ng mga kalat. “Walang anuman, pamilya tayo,” sabi ni
“Walang sayang, Cherry… masaya akong kasama ka. Masaya akong gawin ’to para sa’yo. Kaya, please. ’Wag mo na ulit sabihin ang salitang sayang, okay?”“Reynan, talaga naman kasing sayang—”Naputol ang pagsasalita ko nang bigla niyang hinapit ang aking batok at siniil ako ng halik—mapusok at mapagparusang halik na hindi ko magawang tugunin.“Sabihin mo ulit ang salitang sayang, puputukan kita sa loob nang wala talagang masayang…”“Sira-ulo ka!” Tinulak ko siya na ikinahagikhik niya lang.“Sige na magpahinga ka na, kausapin ko lang si Anna,” sabi niya na sumabay sa paglalakad niya palabas ng pinto.Napahawak naman ako sa aking labi, at saka napabuntong-hininga. Naguguluhan kasi ako. Contract marriage lang ang namamagitan sa amin, pero kung tratuhin niya ako, para namang hindi ako contract wife.Pabagsak akong humiga. Totoong pagod ako. Medyo nahihilo rin, pero ayaw naman akong dalawin ng antok.Bumangon ako, at lumapit sa bintana. Kita ko mula rito si Reynan at Anna. May mga dokumento sil
Nang bumukas ang elevator, agad niya akong hinila palabas, at hindi na sinagot ang aking tanong. Ang higpit rin ng hawak niya sa aking kamay at panay ang lingon na parang takot na mahabol na naman kami ni George. “Reynan…” Binawi ko ang aking kamay. Napalingon naman siya at nahinto sa paglalakad. “Cherry, sa bahay na lang tayo mag-usap, pwede ba?”Umiling-iling ako. “Hindi ako uuwi kasama mo. Hindi ako tiitira sa bahay ng lalaking may tinatago sa akin.”Bumagsak ang balikat niya. Nahagod niya rin ang kanyang buhok, pero lumapit naman sa akin. “Cherry…”Mahina ko siyang itinulak. “Ano ba talaga ang motibo mo sa paglapit sa akin, Reynan? Bakit mo alam ang nangyari sa hotel?“Cherry, wala akong motibo…maniwala ka naman, oh.”Napatitig ako sa kanya. Hindi ko na rin halos mapigil ang mga luha ko. Nadidismaya ako. Nagsisimula na akong magtiwala sa kanya, tapos malalaman kong alam pala niya ang isa sa mga nakakahiyang pangyayari ng aking buhay. “Kung totoong wala kang motibo, magpaliwanag
CHERRYIlang beses na akong bumuga ng hangin. Ilang ulit ko na ring inangat ang aking kamay para buksan sana ang pinto kung saan kami nakatayo ni Reynan ngayon, kaya lang, hindi ko magawa. Hindi ko kayang makita na may isa na namang tao na malapit sa akin na nag-aagaw buhay. Noong natanggap ko ang tawag mula kay George na na-aksidente ang kanyang magulang at nag-agaw buhay si Tita Izabelle, hindi ko napigil ang aking emosyon. Nadudurog ang puso ko para sa kanya. Tinuring ko silang mga magulang, kahit pa hindi maganda ang naging kahihinatnan ng relasyon namin ni George. Hindi ko pwedeng ipagkibit-balikat lang ang nangyari sa kanila. Kaya kahit ayaw ko sanang makita si George, sinabi kong pupunta ako.Kinapalan ko ang aking mukha, hiniling ko kay Reynan na bumalik kami sa Pilipinas. Mabuti na lang at naunawaan niya ako. Agad siyang nag-book ng flight pabalik dito.Kararating lang namin. Mula airport ay dumiritso kami rito sa hospital. Kaya lang, para naman akong nawalan ng lakas na mak