"Oh, Cherry..." Umawang ang aking labi nang dumampi ang mainit niyang balat sa akin. Lalo pang nabuhay ang aking pagnanasa at parang hindi ko na kayang magpigil pa. Naakit ako sa titig niya, sa mga haplos niya sa aking dibdib, at pagdampi ng gitna niya sa akin. Inangat niya ang aking t-shirt, habang kaga-kagat ang kanyang labi. Tinulungan ko siya, nagmamadali ang aming mga kilos na parang inu-orasan kami. "Reynan..." Namamaos ang boses niya, mahina, at pinahangin na parang inaakit lalo ako. Hindi ako makasagot, tumitig lang ako sa kanya, at hinapit ang batok niya. Siniil ko siya ng halik, na tinutugunan naman niya abot ng kanyang makakaya.Saglit kong inilayo ang aking labi, tinitigan ko siya. Hindi na siya nagsasalita, pero ang mga mata niya ay namumungay na tumititig rin sa akin. Muli kong hinapit ang batok niya, at inangkin ang labi niya. Sa puntong ‘to hindi na ako nagpipigil. Nilasap ko ang kanyang labi, madiin, at mapusok na pilit pa rin niyang tinutugon. Gumala na rin ang ka
CHERRYIlang beses na akong bumuga ng hangin. Ilang ulit ko na ring inangat ang aking kamay para buksan sana ang pinto kung saan kami nakatayo ni Reynan ngayon, kaya lang, hindi ko magawa. Hindi ko kayang makita na may isa na namang tao na malapit sa akin na nag-aagaw buhay. Noong natanggap ko ang tawag mula kay George na na-aksidente ang kanyang magulang at nag-agaw buhay si Tita Izabelle, hindi ko napigil ang aking emosyon. Nadudurog ang puso ko para sa kanya. Tinuring ko silang mga magulang, kahit pa hindi maganda ang naging kahihinatnan ng relasyon namin ni George. Hindi ko pwedeng ipagkibit-balikat lang ang nangyari sa kanila. Kaya kahit ayaw ko sanang makita si George, sinabi kong pupunta ako.Kinapalan ko ang aking mukha, hiniling ko kay Reynan na bumalik kami sa Pilipinas. Mabuti na lang at naunawaan niya ako. Agad siyang nag-book ng flight pabalik dito.Kararating lang namin. Mula airport ay dumiritso kami rito sa hospital. Kaya lang, para naman akong nawalan ng lakas na mak
Nang bumukas ang elevator, agad niya akong hinila palabas, at hindi na sinagot ang aking tanong. Ang higpit rin ng hawak niya sa aking kamay at panay ang lingon na parang takot na mahabol na naman kami ni George. “Reynan…” Binawi ko ang aking kamay. Napalingon naman siya at nahinto sa paglalakad. “Cherry, sa bahay na lang tayo mag-usap, pwede ba?”Umiling-iling ako. “Hindi ako uuwi kasama mo. Hindi ako tiitira sa bahay ng lalaking may tinatago sa akin.”Bumagsak ang balikat niya. Nahagod niya rin ang kanyang buhok, pero lumapit naman sa akin. “Cherry…”Mahina ko siyang itinulak. “Ano ba talaga ang motibo mo sa paglapit sa akin, Reynan? Bakit mo alam ang nangyari sa hotel?“Cherry, wala akong motibo…maniwala ka naman, oh.”Napatitig ako sa kanya. Hindi ko na rin halos mapigil ang mga luha ko. Nadidismaya ako. Nagsisimula na akong magtiwala sa kanya, tapos malalaman kong alam pala niya ang isa sa mga nakakahiyang pangyayari ng aking buhay. “Kung totoong wala kang motibo, magpaliwanag
“Walang sayang, Cherry… masaya akong kasama ka. Masaya akong gawin ’to para sa’yo. Kaya, please. ’Wag mo na ulit sabihin ang salitang sayang, okay?”“Reynan, talaga naman kasing sayang—”Naputol ang pagsasalita ko nang bigla niyang hinapit ang aking batok at siniil ako ng halik—mapusok at mapagparusang halik na hindi ko magawang tugunin.“Sabihin mo ulit ang salitang sayang, puputukan kita sa loob nang wala talagang masayang…”“Sira-ulo ka!” Tinulak ko siya na ikinahagikhik niya lang.“Sige na magpahinga ka na, kausapin ko lang si Anna,” sabi niya na sumabay sa paglalakad niya palabas ng pinto.Napahawak naman ako sa aking labi, at saka napabuntong-hininga. Naguguluhan kasi ako. Contract marriage lang ang namamagitan sa amin, pero kung tratuhin niya ako, para namang hindi ako contract wife.Pabagsak akong humiga. Totoong pagod ako. Medyo nahihilo rin, pero ayaw naman akong dalawin ng antok.Bumangon ako, at lumapit sa bintana. Kita ko mula rito si Reynan at Anna. May mga dokumento sil
REYNANTahimik akong nakatingin sa mga balitang sunod-sunod na sumabog online — headline after headline, exposing George for what he really was.Manloloko.Sinungaling.Duwag.Isang lalaking nagawang yurakan ang isang babae na buong pusong nagmahal sa kanya.Nandito ako ngayon sa hotel ng kaibigan kong si Danreve. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nakaupo rito sa sulok, hawak ang telepono, habang isa-isang lumilitaw sa mga feed ko ang mga litrato, video, at mga ebidensyang siya mismo ang gumawa. Siya mismo ang may sala.Gaya ng aking plano, naisiwalat na sa buong mundo ang tunay niyang mukha."Reynan, ayos na ba? Nangyari na ang gusto mo," putol ni Danreve sa tahimik kong pagmumuni-muni.Mapait lang akong ngumiti. “Salamat sa tulong mo,” sagot ko. Si Danreve ang hiningian ko ng tulong sa pagpapalabas ng balita tungkol kay George. Ma-impluwensya siya, kaya kapag kampo niya ang naglabas ng balita, walang sinumang makakalinis ng mga kalat. “Walang anuman, pamilya tayo,” sabi ni
Napasinghap si Cherry nang hinila ko siya sa aking kandungan, at mahigpit na inilingkis ang aking mga kamay sa kanyang baywang habang ang aking labi ay mapusok na naglandas pababa sa kanyang leeg."Reynan..." mahina at halos paungol niyang sabi. Ang kanyang mga kamay ay bahagya akong itinutulak pero, hindi naman tumitigil sa pagtugon sa aking mga halik.Ewan ko ba kung bakit ako ganito, hindi ko maawat ang aking sarili, sa tuwing malapit kami sa isa’t-isa parang may kung anong pwersa na humihigop sa akin na angkinin siya. Hinawakan ko ang batok niya, hinila palapit pa sa akin at mas naging mabilis at mariin pa ang aking halik. Walang tigil, walang preno. Narinig ko pa ang mahina niyang impit, at kung kanina ay bahagya niya akong tinutulak, ngayon ay hawak na niya ang aking batok at mahinang sinasabunutan ang aking buhok.“God! Sir Reynan—sorry!” Parang lumayas ang kaluluwa ko sa aking katawan. Agad ding tumayo si Cherry nang marinig namin ang boses na ‘yon—si Anna na ngayon ay nanl
CHERRY“Tumigil ka na nga…” Tinulak ko ang kanyang mukha. Namimihasa na ngang halikan ako, namimihasa pang magpa-cute at magpa-sweet sa akin ng ganito. Nakakatakot kapag hinahayaan ko na ganito kami palagi. Baka masanay ako, at hahanap-hanapin ko na ang paglalambing niya.“Ayoko ngang tumigil, hindi kita titigilan…” Kagat sa ibabang labi ang tumapos sa salita niya.“Alam mo, gutom lang ‘yan.” Tumayo ako, at iniwan siya. “Tama ka nga! Gutom na ako…sa’yo…” Sinundan niya ako, at agad namang hinapit ang aking baywang, at ginagat ang aking tainga. “Reynan…” Napahawak na lang ako sa aking tainga at napapailing. Habang siyang, pangiti-ngiti pa rin. “Umupo ka na nga at ihahanda ko na ang pagkain.” Sumunod naman siya, at inilabas ang kanyang cell phone. Ako naman ang napatitig sa kanya. Parang nag-iibang tao na naman kasi siya habang nagtitipa ng mensahe. ‘Yong seryoso at mature na awra na naman niya ang aking nakikita.“Mamaya na ‘yang cell phone. Kumain ka muna,” sabi ko sabay upo na sa
Binabasa ko lang ang minsahe ni George, pero parang naririnig ko mismo mula sa kanyang bibig. Parang naririnig ko kung paano kadiin at katigas ng bawat bigkas niya sa mga salita. ‘Yong na nararamdaman ko kaninang kaba, mas lumala pa. "Ano? Pupunta ka? Susundin mo na naman ang utos ng hayop na ‘yon?" Napalingon ako kay Reynan. Nakakunot ang kanyang noo habang hawak ang aking cell phone na inagaw niya kanina. Tahimik akong napatitig sa kanya. Nalito ako kung ano ang aking isasagot. Sa loob-loob ko, gusto kong makita si Tita Izabelle, kaya lang, pay parte rin sa akin na nagdadalawang-isip. "Kung pupunta ka, sasama ako,” diretsong sabi ni Reynan. Napakagat ako sa labi. Agad-agad na buo sa isip ko ang magulong eksena kung sakaling magkita na naman si Reynan at George. "Ayaw kong magpunta ka mag-isa, Cherry," dagdag pa niya, seryoso at ma-awtoridad ang kanyang boses, hindi sa paraang humihiling na isama ko siya. “Ikaw ang sinisisi niya sa nangyayari sa kumpanya nila ngayon, kaya sigu
Saktong natapos ang meeting ko with investor ay lumapit naman sa akin si Anna. “Sir, nasangkot si Doktora Cherry sa gulo sa mall.” Pinakita nito sa akin ang video online.Umalsa ang dugo ko. Hindi ko na tinapos ang video, agad akong lumabas sa function room at mabilis naglakad. Tinawagan ko rin ang aking mga koneksyon, inutusan silang linisin ang kumakalat na video, at kunin ang footage sa mall.Ako na rin mismo ang nagmamaneho, at si Anna naman ay hinihintay ang resulta ng pinapagawa ko. “Sir, natanggap ko na ang footage sa mall,” sabi ni Anna.Saglit ko lang siyang nilingon. Ngayon ay papunta na kami sa presento. Unang kita ko pa lang sa video, alam kong hindi si Cherry ang nagsimula ng kaya ang unang pumasok sa aking utak ay ang pumunta sa presento at i-report ang totoong nangyari. Agad kong inilahad ang ebidensya sa mga pulis at nagsampa na rin ng kaso laban kay Marriane.Ngayon ay papunta na kami sa hospital. Kung walang pulis na sumusunod sa amin, malamang ay mas mabilis pa an
Ang bilis ng pangyayari. Umalingawngaw sa loob ng mall ang singhap ng mga taong naroon. At ako, dahil sa pagkabigla, tanging sigaw lang din ang aking nagawa habang nakatingin kay Jerome na ngayon ay nakasandal sa railings at kapa ang labing may dugo. “Walang hiya ka! Ang lakas ng loob mong saktan ang babae ko!” Nanggagalaiti si George. Tumayo naman ng maayos ni Jerome at walang takot na hinarap si George na umiigting ang pangang dinuduro siya. “At siya may karapatang saktan ang kaibigan ko?” sagot ni Jerome. Tinapatan ang matalim na tingin ni George na kumuyom ang kamao, at agad namang nagpalipad ng isang suntok. Agad umiwas si Jerome at gumanti ng suntok na diretsong tumama sa panga ni George. “Jerome, tama na!” patili kong awat. Hinawakan siya sa barso, pero hinablot niya at muling sinugod si George. Sunod-sunod na suntok ang pinalipad niya, na kina-counter naman ni George. Tuluyan nang lumaki ang gulo. Sigawan na ang naririnig ko. “Awatin n’yo na, please!” Desperdo kon
CHERRYNaiilang akong muling umupo sa harap ni Jerome dahil panay pa rin ang lingon ni Reynan sa amin hanggang sa makapasok sila sa function room. Si Jerome ay gano’n din, at ngayon ay tumingin naman sa akin. “Sino ‘yon? Boyfriend mo?” tanong niya. Hindi ako direct na sumagot, pero ngumiti naman ako na ikinatango niya na para bang naiintindihan agad ang ibig sabihin ng aking ngiti.“Akalain mo nga naman…” Tipid siyang ngumiti. “Akala ko si George na ang forever mo, hindi pala—”“Ah…Jerome…” Tumayo ako na nagpahinto sa pagsasalita niya. “Salamat sa lunch, hah. Masaya ako na nagkita uli tayo…” Tumayo rin siya. Nag-iba ang ekspresyon. Parang nahihiya. “Cherry, sorry…hindi ko na dapat binanggit—”“Hindi…hindi naman ‘yon ang dahilan, at saka, wala ka dapat ihingi ng sorry,” sagot ko na parang wala lang sa akin ang sinabi niya. Pero ang totoo, mas lumala ang pagkailang ko sa pagbanggit niya kay George. Hindi siya sumagot, tumitig lang sa akin. Nagkunwari na lang akong tumingin sa aking
Tumawag si Anna para i-inform ako na gustong makipag-collab sa amin ang Tech Pharma. Natuwa talaga ako, at hindi ko napigil ang mapangiti. Bilang isang international company na nagsisimula pa lamang palawakin ang presensya sa bansa, napakalaking bagay ang makipag-collaborate sa mga kilala at matatag na kumpanya sa lokal na industriya. Hindi lang ito makatutulong sa pagpapalawak ng aming koneksyon, magsisilbi rin itong tulay upang mas makilala ang aming brand at mga produkto sa mas malawak na merkado. Sa tulong ng established na reputasyon ng kumpanyang ito, mas magiging madali ang pagbuo ng tiwala ng mga potensyal na kliyente at partner. At higit sa lahat, malaking tulong din ito sa aspeto ng marketing—dahil sa lawak ng naabot ng mga kumpanyang ito, mas mabilis na maipapakilala sa publiko ang mga produkto at serbisyo na aming inaalok."Hintayin mo ako sa study. Bababa na ako…" sabi ko kay Anna, sabay lingon sa banyo na kasasara lang.Saglit akong napatitig sa pinto. Hindi ko kasi n
Binabasa ko lang ang minsahe ni George, pero parang naririnig ko mismo mula sa kanyang bibig. Parang naririnig ko kung paano kadiin at katigas ng bawat bigkas niya sa mga salita. ‘Yong na nararamdaman ko kaninang kaba, mas lumala pa. "Ano? Pupunta ka? Susundin mo na naman ang utos ng hayop na ‘yon?" Napalingon ako kay Reynan. Nakakunot ang kanyang noo habang hawak ang aking cell phone na inagaw niya kanina. Tahimik akong napatitig sa kanya. Nalito ako kung ano ang aking isasagot. Sa loob-loob ko, gusto kong makita si Tita Izabelle, kaya lang, pay parte rin sa akin na nagdadalawang-isip. "Kung pupunta ka, sasama ako,” diretsong sabi ni Reynan. Napakagat ako sa labi. Agad-agad na buo sa isip ko ang magulong eksena kung sakaling magkita na naman si Reynan at George. "Ayaw kong magpunta ka mag-isa, Cherry," dagdag pa niya, seryoso at ma-awtoridad ang kanyang boses, hindi sa paraang humihiling na isama ko siya. “Ikaw ang sinisisi niya sa nangyayari sa kumpanya nila ngayon, kaya sigu
CHERRY“Tumigil ka na nga…” Tinulak ko ang kanyang mukha. Namimihasa na ngang halikan ako, namimihasa pang magpa-cute at magpa-sweet sa akin ng ganito. Nakakatakot kapag hinahayaan ko na ganito kami palagi. Baka masanay ako, at hahanap-hanapin ko na ang paglalambing niya.“Ayoko ngang tumigil, hindi kita titigilan…” Kagat sa ibabang labi ang tumapos sa salita niya.“Alam mo, gutom lang ‘yan.” Tumayo ako, at iniwan siya. “Tama ka nga! Gutom na ako…sa’yo…” Sinundan niya ako, at agad namang hinapit ang aking baywang, at ginagat ang aking tainga. “Reynan…” Napahawak na lang ako sa aking tainga at napapailing. Habang siyang, pangiti-ngiti pa rin. “Umupo ka na nga at ihahanda ko na ang pagkain.” Sumunod naman siya, at inilabas ang kanyang cell phone. Ako naman ang napatitig sa kanya. Parang nag-iibang tao na naman kasi siya habang nagtitipa ng mensahe. ‘Yong seryoso at mature na awra na naman niya ang aking nakikita.“Mamaya na ‘yang cell phone. Kumain ka muna,” sabi ko sabay upo na sa
Napasinghap si Cherry nang hinila ko siya sa aking kandungan, at mahigpit na inilingkis ang aking mga kamay sa kanyang baywang habang ang aking labi ay mapusok na naglandas pababa sa kanyang leeg."Reynan..." mahina at halos paungol niyang sabi. Ang kanyang mga kamay ay bahagya akong itinutulak pero, hindi naman tumitigil sa pagtugon sa aking mga halik.Ewan ko ba kung bakit ako ganito, hindi ko maawat ang aking sarili, sa tuwing malapit kami sa isa’t-isa parang may kung anong pwersa na humihigop sa akin na angkinin siya. Hinawakan ko ang batok niya, hinila palapit pa sa akin at mas naging mabilis at mariin pa ang aking halik. Walang tigil, walang preno. Narinig ko pa ang mahina niyang impit, at kung kanina ay bahagya niya akong tinutulak, ngayon ay hawak na niya ang aking batok at mahinang sinasabunutan ang aking buhok.“God! Sir Reynan—sorry!” Parang lumayas ang kaluluwa ko sa aking katawan. Agad ding tumayo si Cherry nang marinig namin ang boses na ‘yon—si Anna na ngayon ay nanl
REYNANTahimik akong nakatingin sa mga balitang sunod-sunod na sumabog online — headline after headline, exposing George for what he really was.Manloloko.Sinungaling.Duwag.Isang lalaking nagawang yurakan ang isang babae na buong pusong nagmahal sa kanya.Nandito ako ngayon sa hotel ng kaibigan kong si Danreve. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nakaupo rito sa sulok, hawak ang telepono, habang isa-isang lumilitaw sa mga feed ko ang mga litrato, video, at mga ebidensyang siya mismo ang gumawa. Siya mismo ang may sala.Gaya ng aking plano, naisiwalat na sa buong mundo ang tunay niyang mukha."Reynan, ayos na ba? Nangyari na ang gusto mo," putol ni Danreve sa tahimik kong pagmumuni-muni.Mapait lang akong ngumiti. “Salamat sa tulong mo,” sagot ko. Si Danreve ang hiningian ko ng tulong sa pagpapalabas ng balita tungkol kay George. Ma-impluwensya siya, kaya kapag kampo niya ang naglabas ng balita, walang sinumang makakalinis ng mga kalat. “Walang anuman, pamilya tayo,” sabi ni
“Walang sayang, Cherry… masaya akong kasama ka. Masaya akong gawin ’to para sa’yo. Kaya, please. ’Wag mo na ulit sabihin ang salitang sayang, okay?”“Reynan, talaga naman kasing sayang—”Naputol ang pagsasalita ko nang bigla niyang hinapit ang aking batok at siniil ako ng halik—mapusok at mapagparusang halik na hindi ko magawang tugunin.“Sabihin mo ulit ang salitang sayang, puputukan kita sa loob nang wala talagang masayang…”“Sira-ulo ka!” Tinulak ko siya na ikinahagikhik niya lang.“Sige na magpahinga ka na, kausapin ko lang si Anna,” sabi niya na sumabay sa paglalakad niya palabas ng pinto.Napahawak naman ako sa aking labi, at saka napabuntong-hininga. Naguguluhan kasi ako. Contract marriage lang ang namamagitan sa amin, pero kung tratuhin niya ako, para namang hindi ako contract wife.Pabagsak akong humiga. Totoong pagod ako. Medyo nahihilo rin, pero ayaw naman akong dalawin ng antok.Bumangon ako, at lumapit sa bintana. Kita ko mula rito si Reynan at Anna. May mga dokumento sil