31. Lonely hearts for a Lonely night

Nasa labas muli ako ng mansiyon umaasa na masulyapan ‘man lang siya, pero halos tatlong oras na akong naghihintay rito pero ni anino ni Earniel ay hindi ko pa nakikita, umaasa akong nasa opisina siya pero sa lawak nito ay imposible kaming magkita.

Saan ko pa nga ba siya pwedeng mahanap?

Ilang araw na akong pabalik balik, pero palaging ganito ang nangyayari, iniisip ko na sumuko at pabayaan na ang lahat! Pero sa t’wng maalala ko na mag-iisa si Earniel ay saka ako nabubuhayan ng pag-asa.

Umaasa pa rin ako na magkakasama pa rin kami, at maayos ang lahat.

Nasa labas na ako ng mansiyon ng mga Lao, alam kong naroon siya, natatanaw ko ang kotse niyang laging dala.

“Sino po kayo?” Tanong ng lalaking dumungaw sa gate na medyo bata bata pa.

“Nandyan ba si Mr. Lao?” Napansin kong kumunot ang noo niya, na parang may mali sa sinabi ko.— “I mean si Mr. Earniel Lao!” dugtong ko pa.

“Nandito ho siya!” Pinapasok ako ng gwardiya wala ng masyadong tanong, hindi.ko sigurado kung welcome ba ako dito, pero