Being a nurse is not easy. Bagamat alam nya iyon ay iba pala pag nandun kana sa sitwasyon na iyon at ginagawa mo na ng actual ang trabaho.
"tired?" Loo ask her.
Its lunch time. Magkasabay sila nitong kumaen.
Halos araw araw na nyang kasama ang binata.
Mula sa bahay hanggang sa trabaho at sa pag uwi ay sabay sila.
Its been a month since she started working, so meaning mag to two months na syang kasama ang lalaki sa iisang bubong. And that span of time she saw how kind Loo is. How gentleman he is as a man. How appreciative he is to her and how understanding to her sentiment everyday.
Lagi ng pumapasok sa isip nya na sana nauna nya itong nakilala. Sana nauna itong dumating sa buhay nya. Sana ito na lang ang pinakasalan nya.
Agad nyang sinaway ang isip.
"Don't get affected too much, Chinggay." Bulong nya sa isip
A/N: Heto naaa, every chapter is Zade and Chinggay's meeting naaa 😂😂LATE na nakapasok si Chinggay sa Ospital. Tanghali na kasi sya nagising. Hindi mawala sa isip nya ang naramdaman nya mag iisang bwan na ang nakaraan. The feeling she thought she has for Loo, is just infatuation. She confirmed it because now, she can see Loo as a friend, a brother and nothing more. Maybe she felt it because she is longing to that kind of feelings. A feeling of being inlove. A feeling of being Happy because of a person. Na mi miss na nya ang may mahalin at mahalin. Kulang na sya sa pagmamahal na natatanggap. Because in her case, no one loves her. She's alone. Not literally alone but, Inside, its cold. "Are still with us Nurse Chi?" tanong ng head nurse nila.
"Zade .." usal nya sa pangalan nito. Ng maalala nyang hindi lang sila ang tao sa loob ng silid na iyon ay tarantang napatingin sya sa paligid. Ngunit ang mga taong naroon ay nanatiling nakayuko lang ang mga ulo na parang takot magtaas ng tingin, kasama na ang head nurse nila na sa loob ng tatlong buwan ay pinahirapan sya. Palagay nya ay kahit nakayuko ang mga ito ay bukas ang mga tainga ng mga ito ay naghihintay pa sa mga susunod na mangyayari. Mabuti na lang ay umatras na ito. Nakahinga sya ng maluwag. Ayaw nyang maging sentro ng chismis. Palagay nya at natauhan na ito na maraming tao sa paligid dahil nagsimula na ulit itong bumalik sa unahan. "May isa akong pinaka ayaw sa lahat. Ayaw ko ng nagkakamali lalo na sa oras ng trabaho. I want you all to be focus at all times. We are here to save lives, at konting pagkakamali lang ay maaring may masawi." Napaisip sya sa
THE week goes smoothly for Chinggay. She saw how dedicated Zade as a doctor. Akala nya ay mahihirapan sya na makasama ito sa trabaho pero nagkamali sya. napaka propesyonal ng lalaki af hindi na muli nito nabanggit ang pinag usapan nila. Ber months is approaching kaya napapadalas na ang pag ulan. pabugso bugso. She was in the waiting area of the hospital , waiting for Loo. nagsabi ito sa kanya na maghintay at sabay na sila uuwi which is her advantage dahil hindi na sya mag cocommute. Pag kasi hindi nya kasabay ito ay nag tataxi lang sya. Maulan pa man din, kaya its better if she's going to wait for him for 1 hour.Tiningnan nya ang orasan, malapit na matapos ang shift nito. Inaantok na sya. gusto na nyang mahiga at mailapat ang likod sa malambot na kama. she is more than comfortable in her bed now. she feels safe in Loo's house. Nag usap narin sila n
"JINRY .." ulit ko sa pangalan nya.We're both looking at each other. I can see the sadness to her eyes. Napakadali talaga nitong basahin.Pero para saan ang lungkot na iyon?Kasi niloko sya nito?"Ciara .." once again, she call my name.I felt a pang in my chest when Jinry go near Zade and hold his hands.Sandali pa akong napatitig sa magkahugpong nilang mga kamay.Pain.Its still here in my heart, growing.Tumaas ang tingin ko sa dalawa, only to find out that Zade is looking at me intently.Pinatigas nya ang ekspresyon."Let's go Chinggay." rinig nyang bulong sa kanya ni Loo.Hindi nya alam kung paano sya nakarating sa tabi nito samantalang si Zade ang katabi nya kanina.Nawala sya sa sarili ng ilang saglit. At hind
ONE WEEK. One week na syang hindi pumapasok sa ospital. Laging masama ang pakiramdam nya. She always feels dizzy. At indi naman nya itatanggi, may iniiwasan syang makita.Jinry started working there. Nandun na ang dalawang nagbibigay ng sakit sa kanya.She don't wanna torture herself any more."Hindi ka pa rin papasok? Chinggay, if you're not ready to see them and i know you're not. I suggest its better if you resign." Papasok na ito. Sya naman ay nakahilata sa sofa.Hindi nya ito sinagot. Ibinaon nya lalo ang ulo sa unan."Go up. Sumabay kana sa akin. Hand your resignation personally"Napaupo sa sya sinabi nito."Wala akong ginawang resignation letter." nakakunot ang noo nyang tumingin dito."Alam ko. That's why I made you one. Signed it then Mag asikaso kana. Make it quick ma le late na ako Chinggay." alam nyang naiinis na ito.N
KINAKABAHAN, excited at takot ang nararamdaman nya ng tumapak ang kanyang mga paa sa Ospital na pag mamay ari pala ng kanyang dating asawa.“Ready?” tanong ni Loo sa kanya. Tumingin sya rito at tumango. Pero kabaligtaran iyon ng nararamdaman nya.“Hindi ka talaga magaling magtago nang nararamdaman Chinggay” he stated as if he was so sure about it.Then she asked herself. Is it true? Well, she is not really good into hiding her feelings dahil alam nyang hindi nya kaya iyon.Narinig nyang napabuntong hininga si Loo.“Don’t forget to hand your resignation to him personally okay? I’ll just check my patient and come with you. I already made you an appointment to Dra. Silvia, the best ob gyn doctor here in the hospital. So, go.” Utos nito sa kanyaAlam naman nya kung saan sya pupunta kaya nagmamadali syang pumunta roon. Hindi dahil nagmamadali sya. May iniiwasan syang makita
"You're three moths and 2 weeks pregnant Nurse Chi” nakangiting balita sa kanya ng doctor.Upon hearing it, she doesn’t know what to feel but one thing is for sure, she’s happy with the news.She’s happy knowing that there’s a little angelaA growing in her tummy. And it more than enough to lessen her worries.“Thank you po doktora” Malaki ang ngiting sagot nya rito habang hinihimas ang tyan nya“Pero tanong ko lng po doc, bakit parang di po Malaki ang tiyan ko?" tanong nya. It bothers her“oo nga doc, para lang po syang busog Doc” sagot naman ng lalaki sa tabi nya.Pa simple nyang siniko ito. Agad naman itong napahawak sa tagiliran at tiningnan sya. Bakas ang kasiyahan sa mukha nito at pang aasar.“what?" he mouthed.Sinamaan nya ito ng tingin. Mamaya ito sa kanya.Narinig nila ang tawa nang doktora.
"I k-know you w-won't b-believe me even if I s-say na h-hindi ko s-sinasadya ang mga n-nangyari .." Umiiyak na pagpapatuloy nito.Halos na hindi na ito makapagsalita ng maayos dahil sa pag iyak. She wants to comfort her, tell her it's okay. But she stayed there looking at the view. Tiningnan lang nya ito and then she looked away. Kahit na malaki ang kasalanan nito sa kanya, she can't bear to see her crying."Its just happened once, maniwala ka. And its an accident. I don't know that It's him, Chi." pinupunasan na nito ang mga luha nito kaya at naging klaro na rin ang pagsasalita.She arch her eyebrow.Accident?Happened once?Sinong niloloko nito?She smiled bitterly."I know that you love him Jinry." i said in a very cold voice as possible.Jinry stilled for a second at nanlalaki ang mga matang t
Salamat sa patuloy na suporta at pagbabasa. Minsan napang hihinaan na ako ng loob, but seeing few reads, comments and votes, it keeps me going. Readers, you just save the day. LALABAS na sana si Chinggay ng bumukas ulit ang pinto. They both shock when they see each other. Halata sa mukha nito ang gulat. Bakit ganon? Kahit mukhang gulat ay napaka gwapo parin nito.“mom? What are you doing here?”tanong nito ng makita ang ina nito.Dinaanan sya nito. Napatulala sya ng ilan Segundo. Hindi man lang sya nito binati. Nanatiling seryoso at walang emosyon ang mukha nito.Nakatalikod sya sa dalawa. She heard them talking.“What brought you here mom?”“I just came in . . and I found out that your ex wife
MAGAAN ang loob na naglakad si Chinggay pababa ng rooftop. The talk was good. It made her feel lighter than the usual. Hindi naman talaga sya galit kay Jinry. Nasaktan sya. The two was different matter. May mga taong pag nasasaktan, they seek for revenge because they're angry. But to her, its different. Hindi siguro nya kayang magalit knowing na kaibigan nya ito. Jinry was her friend. A good friend.Inilabas nya ang cellphone at triny tawagan si Loo. Ilang rings lang ay sumagot ito."Hey, you done?" tanong agad nito."Oo. Nasan ka? Paalis na ako. I'm craving for turon na may langka sa loob. Hahanap ako sa labas" Nang maisip nya ang pagkaen ay nanubig ang bagang nya. She wants to eat it as soon as possible. Hindi na sya makakapag hintay."Ahm, kasi, May pasyente ako now e. I can't come
"I k-know you w-won't b-believe me even if I s-say na h-hindi ko s-sinasadya ang mga n-nangyari .." Umiiyak na pagpapatuloy nito.Halos na hindi na ito makapagsalita ng maayos dahil sa pag iyak. She wants to comfort her, tell her it's okay. But she stayed there looking at the view. Tiningnan lang nya ito and then she looked away. Kahit na malaki ang kasalanan nito sa kanya, she can't bear to see her crying."Its just happened once, maniwala ka. And its an accident. I don't know that It's him, Chi." pinupunasan na nito ang mga luha nito kaya at naging klaro na rin ang pagsasalita.She arch her eyebrow.Accident?Happened once?Sinong niloloko nito?She smiled bitterly."I know that you love him Jinry." i said in a very cold voice as possible.Jinry stilled for a second at nanlalaki ang mga matang t
"You're three moths and 2 weeks pregnant Nurse Chi” nakangiting balita sa kanya ng doctor.Upon hearing it, she doesn’t know what to feel but one thing is for sure, she’s happy with the news.She’s happy knowing that there’s a little angelaA growing in her tummy. And it more than enough to lessen her worries.“Thank you po doktora” Malaki ang ngiting sagot nya rito habang hinihimas ang tyan nya“Pero tanong ko lng po doc, bakit parang di po Malaki ang tiyan ko?" tanong nya. It bothers her“oo nga doc, para lang po syang busog Doc” sagot naman ng lalaki sa tabi nya.Pa simple nyang siniko ito. Agad naman itong napahawak sa tagiliran at tiningnan sya. Bakas ang kasiyahan sa mukha nito at pang aasar.“what?" he mouthed.Sinamaan nya ito ng tingin. Mamaya ito sa kanya.Narinig nila ang tawa nang doktora.
KINAKABAHAN, excited at takot ang nararamdaman nya ng tumapak ang kanyang mga paa sa Ospital na pag mamay ari pala ng kanyang dating asawa.“Ready?” tanong ni Loo sa kanya. Tumingin sya rito at tumango. Pero kabaligtaran iyon ng nararamdaman nya.“Hindi ka talaga magaling magtago nang nararamdaman Chinggay” he stated as if he was so sure about it.Then she asked herself. Is it true? Well, she is not really good into hiding her feelings dahil alam nyang hindi nya kaya iyon.Narinig nyang napabuntong hininga si Loo.“Don’t forget to hand your resignation to him personally okay? I’ll just check my patient and come with you. I already made you an appointment to Dra. Silvia, the best ob gyn doctor here in the hospital. So, go.” Utos nito sa kanyaAlam naman nya kung saan sya pupunta kaya nagmamadali syang pumunta roon. Hindi dahil nagmamadali sya. May iniiwasan syang makita
ONE WEEK. One week na syang hindi pumapasok sa ospital. Laging masama ang pakiramdam nya. She always feels dizzy. At indi naman nya itatanggi, may iniiwasan syang makita.Jinry started working there. Nandun na ang dalawang nagbibigay ng sakit sa kanya.She don't wanna torture herself any more."Hindi ka pa rin papasok? Chinggay, if you're not ready to see them and i know you're not. I suggest its better if you resign." Papasok na ito. Sya naman ay nakahilata sa sofa.Hindi nya ito sinagot. Ibinaon nya lalo ang ulo sa unan."Go up. Sumabay kana sa akin. Hand your resignation personally"Napaupo sa sya sinabi nito."Wala akong ginawang resignation letter." nakakunot ang noo nyang tumingin dito."Alam ko. That's why I made you one. Signed it then Mag asikaso kana. Make it quick ma le late na ako Chinggay." alam nyang naiinis na ito.N
"JINRY .." ulit ko sa pangalan nya.We're both looking at each other. I can see the sadness to her eyes. Napakadali talaga nitong basahin.Pero para saan ang lungkot na iyon?Kasi niloko sya nito?"Ciara .." once again, she call my name.I felt a pang in my chest when Jinry go near Zade and hold his hands.Sandali pa akong napatitig sa magkahugpong nilang mga kamay.Pain.Its still here in my heart, growing.Tumaas ang tingin ko sa dalawa, only to find out that Zade is looking at me intently.Pinatigas nya ang ekspresyon."Let's go Chinggay." rinig nyang bulong sa kanya ni Loo.Hindi nya alam kung paano sya nakarating sa tabi nito samantalang si Zade ang katabi nya kanina.Nawala sya sa sarili ng ilang saglit. At hind
THE week goes smoothly for Chinggay. She saw how dedicated Zade as a doctor. Akala nya ay mahihirapan sya na makasama ito sa trabaho pero nagkamali sya. napaka propesyonal ng lalaki af hindi na muli nito nabanggit ang pinag usapan nila. Ber months is approaching kaya napapadalas na ang pag ulan. pabugso bugso. She was in the waiting area of the hospital , waiting for Loo. nagsabi ito sa kanya na maghintay at sabay na sila uuwi which is her advantage dahil hindi na sya mag cocommute. Pag kasi hindi nya kasabay ito ay nag tataxi lang sya. Maulan pa man din, kaya its better if she's going to wait for him for 1 hour.Tiningnan nya ang orasan, malapit na matapos ang shift nito. Inaantok na sya. gusto na nyang mahiga at mailapat ang likod sa malambot na kama. she is more than comfortable in her bed now. she feels safe in Loo's house. Nag usap narin sila n
"Zade .." usal nya sa pangalan nito. Ng maalala nyang hindi lang sila ang tao sa loob ng silid na iyon ay tarantang napatingin sya sa paligid. Ngunit ang mga taong naroon ay nanatiling nakayuko lang ang mga ulo na parang takot magtaas ng tingin, kasama na ang head nurse nila na sa loob ng tatlong buwan ay pinahirapan sya. Palagay nya ay kahit nakayuko ang mga ito ay bukas ang mga tainga ng mga ito ay naghihintay pa sa mga susunod na mangyayari. Mabuti na lang ay umatras na ito. Nakahinga sya ng maluwag. Ayaw nyang maging sentro ng chismis. Palagay nya at natauhan na ito na maraming tao sa paligid dahil nagsimula na ulit itong bumalik sa unahan. "May isa akong pinaka ayaw sa lahat. Ayaw ko ng nagkakamali lalo na sa oras ng trabaho. I want you all to be focus at all times. We are here to save lives, at konting pagkakamali lang ay maaring may masawi." Napaisip sya sa