Ang araw na iyon ay tila isang bagong simula para kay Maya. Matapos ang lahat ng mga pagpupulong, pag-uusap, at mga desisyon na kanyang ginawa, naramdaman niyang unti-unti siyang nakakabangon mula sa matagal na panahon ng kalituhan at takot. Ngunit hindi niya rin maiiwasang isipin ang mga tanong na patuloy na naguguluhan sa kanyang isipan—si Ash, si Julian, ang relasyon nilang tatlo, at kung ano ang kanyang tunay na nararamdaman.Habang papalapit ang hatingabi, Maya nakaupo sa kanyang sala, ang laptop na bukas sa harap niya. Habang ini-scan ang mga mensahe nila ni Ash at Julian, naramdaman niyang malapit na siyang magdesisyon. Ngunit ang takot ng pagkatalo o pagkabigo ay patuloy na bumangon sa kanyang dibdib. Paano kung mali ang kanyang desisyon? Paano kung wala sa kanila ang magiging tama para sa kanya? ---Sa kabilang banda, si Ash ay tila nagiging mas magaan ang pakiramdam matapos ang kanilang pag-uusap. Hindi siya umaasa na magiging madali ang lahat, ngunit naramdaman niyang ang
Maya was feeling a sense of relief that she hadn’t felt in a long time. Her heart, although still uncertain in some ways, was now at peace. Sa lahat ng mga pinagdadaanan niya, sa lahat ng mga desisyong kailangang gawin, finally, she was focusing on herself. Hindi na siya natatakot o kinikilig sa mga ideya ng love or relationships. It was as if, for once, she was completely free from expectations—mula sa pamilya, mula kay Ash, mula kay Julian, at higit sa lahat, mula sa sarili niyang takot.As she walked down the bustling streets of the city on a Sunday afternoon, feeling the cool breeze against her skin, Maya couldn’t help but reflect on everything that had happened up to this point. The ups and downs, the heartaches, the joys, the lessons. She had come a long way from the girl who was afraid of vulnerability and rejection. She had faced her fears head-on, and while she still wasn’t sure of everything, one thing was for certain: she was no longer the same person.Her phone buzzed in h
Ang araw ay malapit nang magtakipsilim nang maglakad si Maya sa mga kalsada ng makulay na syudad. Ang kanyang mga hakbang ay mabigat ngunit matatag. Sa kanyang mga mata ay makikita ang mga kislap ng pangarap at takot na magkasama, ngunit sa ilalim ng lahat ng iyon ay ang pakiramdam ng pagka-buhay—na para bang may bagong simula na nag-aabang. Nais niyang umusad, maisip na tama ang mga desisyon na ginagawa niya, at maramdaman na siya na lang ang pinapahalagahan niya sa ngayon.Hindi na siya katulad ng dating Maya na laging umaasa sa ibang tao para sa validation, o di kaya'y takot magkamali. She had learned to embrace the uncertainty, to trust herself more, and to allow space for both the joy and the pain that life had to offer. She was no longer that girl who feared vulnerability.Isa sa mga bagay na gumugulo pa sa kanyang isipan ay ang relasyon nila ni Ash. Despite all the space and the silence that had filled their recent interactions, she knew that Ash respected her boundaries. Still
Habang ang hangin sa labas ay nagdadala ng lamig ng gabi, si Maya ay nakaupo sa kanyang sala, nakatapat sa isang malalim na tasa ng tsaa. Ang oras ay lumipas nang mabilis mula nang mag-umpisa siya ng bagong chapter sa kanyang buhay, ngunit hindi pa rin maiwasang mag-isip ng mga bagay na hindi pa niya kayang sagutin.Isang linggo na ang nakalipas mula nang mag-usap sila ni Ash, at simula noon ay nagkaroon siya ng konting pagbabago sa kanyang pananaw. Sabi nga nila, “Love is a journey, not a destination,” at mukhang nauunawaan na niya ito. Ngunit sa kabila ng lahat ng mga mabubuting bagay, hindi pa rin mawala sa isip niya ang mga takot at alinlangan. She wasn’t sure if she was ready for something more, something real, with Ash. Sa bawat hakbang na ginagawa niya, parang may kalakip na tanong. “Ready ba ako? Puwede ba akong magtiwala? May space ba para sa akin at kay Ash na magtulungan, or am I just setting myself up for another heartache?” Sa mga sandaling ganito, gusto niyang makipag-
Sa isang maaliwalas na hapon, si Maya ay nakaupo sa tabi ng isang café sa may tabi ng park, ang malamlam na sinag ng araw ay dumadapo sa kanyang balat. Sa harap niya, isang tasa ng kape ang nagsisilbing aliw. Ang kanyang utak ay puno pa rin ng mga tanong—pero sa pagkakataong ito, hindi na niya alintana. Sinasadya niyang magpahinga mula sa lahat ng kalituhan, umaasa na kahit sandali, ang tahimik na pagninilay ay magbibigay ng sagot sa mga tanong na nagmumulto sa kanyang isipan.It had been two weeks since that day, and everything had shifted slightly. Hindi na siya kasing takot tulad ng dati. Hindi na siya natatakot magtiwala, at hindi na siya natatakot mabigo. Siguro, part of it was because Ash had proven himself. Hindi siya nagmadali. Wala siyang iniiwasang expectations. He was just there, patiently waiting for her to open up, to find her own pace.Pero may isang tanong na hindi pa rin niya kayang sagutin. Ano ang future nila ni Ash?Maya wasn’t sure where things were going. They wer
Maya sat at her desk, staring at the screen in front of her, her mind elsewhere. Hindi na niya matanggal sa isip ang mga salitang sinabi ni Ash ilang araw na ang nakalipas. Ang tanong na “What’s next?” ay paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan. Hindi siya natatakot—at yun ang unang pagkakataon na naramdaman niya iyon sa isang relasyon.She was learning to trust again. She was learning to be vulnerable, and with Ash by her side, it felt like she could take on the world.That afternoon, Maya met with her best friend, Ava, at their usual café. Nasa tabi sila ng isang maliit na lamesa, at habang hinihigop nila ang kanilang kape, hindi maiwasan ni Ava na magtanong.“So, how’s everything going with Ash?” Ava asked, her eyes twinkling with curiosity. “Are you two really… official na ba?”Maya chuckled, brushing a lock of hair behind her ear. “I don’t know yet. We’re taking it slow. Pero… I think we’re getting there.”Ava’s eyes widened, obviously excited. “Ooh! So, you’re starting to rea
Maya woke up to the soft hum of her phone vibrating on the nightstand. She reached for it, squinting at the bright light from the screen as she checked the time. It was already 7:30 AM. Kailan lang ba naging ganito kaaga ang gising ko? She thought, half-smiling as she saw the notification from Ash.Good morning, love. I hope you slept well. Can’t wait to see you today.Her heart fluttered. Kahit simpleng message lang, it still managed to make her feel special. She sat up, rubbing her eyes as she thought about everything that had happened between her and Ash. For the first time in years, she was waking up with a sense of excitement, something she hadn’t felt before in a relationship.“Okay, Maya,” she muttered to herself, standing up to get ready. “One step at a time. Don’t rush this. You’re doing great.”---By 9:00 AM, Maya was already at the office, trying to focus on the stack of reports in front of her. But even with all the work, her mind kept drifting back to Ash. They’d spent t
Maya had been pacing back and forth in her apartment for the past hour, trying to organize her thoughts. Today was the day. It was finally happening. Ang araw na kung saan magkakaroon sila ng official na pag-uusap ni Ash tungkol sa pamilya nila, at kung paano nila ipapaalam ang tungkol sa relasyon nila. Maya took a deep breath as she stood in front of her mirror. She adjusted her dress one last time, smoothing out the wrinkles that didn't even exist.You can do this, Maya. For you and Ash. For the future you're about to build with him.Her phone buzzed in her pocket, pulling her out of her thoughts. It was a text from Ash.I’m here, love. Just a few more minutes, okay? I’m thinking of you.Maya smiled, feeling the warmth in her chest. She couldn’t deny it anymore—she was scared, yes, but she was also excited. Wala nang atrasan. They had agreed to meet halfway—sa isang café kung saan hindi sila magiging obvious sa mga tao. Their families didn’t know yet, but that would change today.Sh
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M