Sa sumunod na mga araw, sinubukan ni Maya na bumalik sa normal. Ibinuhos niya ang sarili sa trabaho, sa tulong ni Ava, at sa mga pag-exercise para mabawasan ang bigat na nararamdaman niya. Pero kahit anong gawin niya, parang laging may bakas ng presensya ni Ash. “Hoy, Maya!” tawag ni Ava isang gabi habang pareho silang nasa gym. “Girl, ayusin mo naman ‘yang form mo. Mukha kang lulubog na.” “Sorry,” sagot ni Maya, ngumiti ng pilit. “Kumusta ka na ba talaga?” tanong ni Ava, naupo sa tabi niya pagkatapos ng set niya. “Wag mo nang sabihin na okay kasi halatang hindi. Spill na!” Tumigil si Maya, huminga nang malalim, at tinitigan si Ava. “I’m tired, Ava. Ang hirap. Mahal ko pa rin siya kahit na sinaktan niya ako. Kahit na iniwan niya ako, hindi ko pa rin siya maalis sa utak ko.” “Alam mo, girl,” sagot ni Ava, hinawakan ang kamay niya, “hindi ka martir para ipaglaban ang isang taong hindi pa sigurado sa sarili niya. Pero kung mahal mo siya, I get it. Kaya lang, kailangan mo rin ma
Sa gabing iyon, si Maya ay nakaupo sa kanyang kama, tahimik na iniisip ang mga nangyari. Sa loob ng maraming linggo, patuloy siyang umaasang magkakaroon ng kaliwanagan mula kay Ash, pero wala siyang natanggap kahit anong paliwanag. Naputol ang kanyang pag-iisip nang biglang mag-ring ang telepono niya. Si Ava ang tumatawag. “Maya, alam kong gabi na, pero kailangan mong pumunta sa NovaSpire office ngayon,” sabi ni Ava, ang boses nito puno ng urgency. “Ano? Bakit? Ava, gabi na! Ano na namang iniisip mo?” tanong ni Maya, pero naramdaman niyang may kakaiba sa tono ni Ava. “Trust me, girl. Just get dressed and go. Alam kong matagal mo nang hinihintay ‘to.” Hindi na nagtanong pa si Maya. Sa puso niya, alam niyang si Ash ang dahilan kung bakit bigla siyang pinapapunta ni Ava. ---Pagkarating ni Maya sa NovaSpire office, tahimik ang buong gusali. Ang tanging naririnig niya ay ang mahina niyang hakbang habang papunta siya sa opisina ni Ash. Pagbukas niya ng pinto, nakita niyang na
Sa kabila ng pag-uusap nila ni Ash noong gabing iyon, hindi pa rin maalis kay Maya ang kaba. Hindi ganoon kadali para sa kanya na balewalain ang sakit ng nakaraan, pero naisip niyang baka ito na ang pagkakataong muling buksan ang puso niya. Umaga na at nagdesisyon si Maya na mag-focus sa sarili. Sa kabila ng mga nangyari, alam niyang hindi pwedeng si Ash lang ang sentro ng buhay niya. ---“Good morning, Ms. Second Chance!” bungad ni Ava habang nilalagyan ng syrup ang pancakes nila. Nakangisi ito habang tinitingnan si Maya. Umirap si Maya. “Ang aga-aga, Ava. Wag mo akong i-trigger.” Tumawa si Ava. “Sorry na, girl. Pero seryoso, kamusta na kayo ni Ash? Parang drama sa pelikula ang buhay mo lately.” Napabuntong-hininga si Maya. “Hindi ko alam. Sinabi niya na gusto niyang bumawi, pero… ewan ko. Mahirap ulit magtiwala.” Tumango si Ava, seryoso na rin ngayon. “Tama naman. Hindi mo kailangang madaliin. Pero, Maya, kung sa tingin mo may chance pa, bakit hindi mo subukan? Malay mo
Matapos ang lunch ni Maya at Ash, napansin ni Maya na hindi na siya ang dating taong takot magtiwala. Ipinagpatuloy niya ang kanyang buhay, ngunit sa bawat hakbang, naroroon pa rin si Ash, kahit hindi na nila kailangang magsalita para magkaintindihan. May mga pagkakataon na magkasama sila, pero walang maraming salita—tahimik lang sila, subalit puno ng mga hindi nasasabing damdamin.---Isang linggo ang lumipas, at hindi pa rin kumpleto ang mga sagot na hinahanap ni Maya sa sarili niyang puso. Nasa opisina siya, abala sa pag-ayos ng mga papeles nang makareceive siya ng text mula kay Ash. Ang simpleng mensahe na iyon ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya."Maya, I hope your day’s been good so far. How’s the project coming along? Let me know if you need any help."Hindi niya inaasahan ang ganitong mga mensahe mula kay Ash, lalo na’t matagal na nilang hindi nakikita ang isa’t isa. Inisip ni Maya kung paano siya magrereact. Sanay na siya sa ganitong tipo ng komunikasyon—tahimik at hin
Maaga pa lang ng araw, at si Maya ay nakatambay sa isang coffee shop. May isang malaking katanungan na nag-uukit sa kanyang isipan, at hindi siya makapagsimula ng kanyang araw nang hindi ito nareresolba. Ang pakiramdam na parang may malaking desisyon na kailangang gawin ay nagpapaalala sa kanya ng mga araw na ginugol niya sa pag-iwas sa mga bagay na hindi niya kayang kontrolin—at ngayon, ang isang bagay na hindi niya kayang iwasan ay ang pag-ibig ni Ash.---Habang umiinom ng kape, nararamdaman ni Maya ang init ng araw sa kanyang balat. Ang mga ilaw sa paligid ay tumama sa kanyang mukha, at ang amoy ng mainit na kape ay nagsisilbing pampagising sa kanya. Hindi niya kayang itago ang iniisip—si Ash at ang alok niyang commitment. Ipinag-isipan na ito ni Maya ng maraming ulit, ngunit wala pa rin siyang desisyon. Hindi siya sanay sa ganitong klase ng pagmamahal na tila sobrang seryoso. "Hindi ko alam, Ava... Baka hindi ko pa kayang gawin ito," sabi ni Maya sa kabilang linya habang kinakau
Maya woke up the next morning with a heavy heart. Her conversation with Ash yesterday was still fresh in her mind. Although she knew that they both needed time, there was a sense of urgency that lingered in her chest. She wasn’t sure anymore if it was her fear of commitment or the overwhelming pressure of having to choose between love and personal space that made her feel conflicted. Ang hirap! Hindi niya kayang balewalain ang nararamdaman niya kay Ash, pero wala pa siyang sapat na tapang para harapin ang hinaharap kasama siya.---Habang naglalakad siya papuntang office, ramdam na ramdam ni Maya ang mabigat na mga saloobin. Wala siyang ibang naiisip kundi si Ash. Ang mga galak na dulot ng mga moments nila, pati na rin ang mga pagsubok na hinarap nila. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, may pangarap siya para sa sarili niya na hindi kayang ipagpalit. Pagdating sa opisina, tinanong siya ni Ava, “So, anong nangyari? How did the talk go with Ash?”Maya took a deep breath and sat down on h
Maya sat quietly in her apartment, the faint hum of the city outside barely reaching her ears. She had spent the entire week reflecting on everything that had happened. She wasn’t sure if she had made the right decision to put a hold on things with Ash, but for the first time in a long while, she felt like she was on the right path. Masaya siyang naglaan ng oras para sa sarili niya, pero minsan, naiisip pa rin niyang kung wala ba siyang ginawa ay magiging iba ang mga pangyayari.She had spent the past few days going to yoga classes, reading books she had been meaning to finish, and even visiting her mom more frequently. Maya needed space. She needed to clear her mind before making any big decisions. It was as if the more she tried to make sense of her emotions for Ash, the more she realized that there was something she had to work on within herself first. Hindi lang tungkol kay Ash, kundi pati na rin sa mga sugat na iniwan ng kanyang nakaraan.---Sa kabila ng lahat ng kanyang mga eff
The cool breeze outside brushed through the trees as Maya walked out of her apartment, feeling a sense of calm she hadn’t experienced in weeks. For the first time, everything seemed to fall into place—her thoughts, her emotions, even the way she viewed herself. It wasn’t just about Ash anymore. It was about finally taking control of her life and healing from the things that had held her back for so long.She glanced at her phone. There was a message from Ash.“I’ve been thinking a lot about you. I know we agreed to take things slow, but I can’t help but feel like we’re on the same page. I’m here whenever you’re ready. No pressure.”Maya smiled softly. “I’m ready. And no pressure for either of us. Let’s take it one step at a time.”She pressed send, then stared at the screen for a moment longer, her heart still beating in anticipation. Every word she typed felt like a small victory—one that she was finally allowing herself to claim.---The following day, Maya received an unexpected ca
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M