Maya sat quietly in her apartment, the faint hum of the city outside barely reaching her ears. She had spent the entire week reflecting on everything that had happened. She wasn’t sure if she had made the right decision to put a hold on things with Ash, but for the first time in a long while, she felt like she was on the right path. Masaya siyang naglaan ng oras para sa sarili niya, pero minsan, naiisip pa rin niyang kung wala ba siyang ginawa ay magiging iba ang mga pangyayari.She had spent the past few days going to yoga classes, reading books she had been meaning to finish, and even visiting her mom more frequently. Maya needed space. She needed to clear her mind before making any big decisions. It was as if the more she tried to make sense of her emotions for Ash, the more she realized that there was something she had to work on within herself first. Hindi lang tungkol kay Ash, kundi pati na rin sa mga sugat na iniwan ng kanyang nakaraan.---Sa kabila ng lahat ng kanyang mga eff
The cool breeze outside brushed through the trees as Maya walked out of her apartment, feeling a sense of calm she hadn’t experienced in weeks. For the first time, everything seemed to fall into place—her thoughts, her emotions, even the way she viewed herself. It wasn’t just about Ash anymore. It was about finally taking control of her life and healing from the things that had held her back for so long.She glanced at her phone. There was a message from Ash.“I’ve been thinking a lot about you. I know we agreed to take things slow, but I can’t help but feel like we’re on the same page. I’m here whenever you’re ready. No pressure.”Maya smiled softly. “I’m ready. And no pressure for either of us. Let’s take it one step at a time.”She pressed send, then stared at the screen for a moment longer, her heart still beating in anticipation. Every word she typed felt like a small victory—one that she was finally allowing herself to claim.---The following day, Maya received an unexpected ca
The days following their meeting felt like a quiet awakening for Maya. She could feel her heart slowly thawing, the walls she had built around it over the years beginning to crack. It wasn’t that she was rushing into anything, but the truth was undeniable: she was starting to fall for Ash. Hindi pa niya kayang ipaliwanag kung paano, pero ang bawat sandali na magkasama sila ay nagiging mas magaan.Ash, for his part, was just as determined to take things slow. He respected Maya’s boundaries, something he had learned from his own past mistakes. Pero may mga moments pa rin na hindi niya kayang pigilan ang sarili—like when their eyes met across a room, or when he caught her smiling at something he said, there was an undeniable pull that he couldn't ignore.One afternoon, they found themselves walking along the quiet streets of Makati, the city buzzing with energy, but their small bubble of silence felt like a peaceful retreat from the chaos around them.“Gusto mo ba magpahinga saglit?” Ash
Maya’s days felt like they were blending into one another—full of work, brief moments of rest, and the constant nagging feeling of something unfinished. She hadn’t heard from Ash in days, and though she had tried to convince herself that it was okay, it wasn’t. She couldn’t help but feel like a part of her was missing.That morning, she woke up with a knot in her stomach. Hindi siya makapag-concentrate sa trabaho. Lahat ng ginagawa niya ay parang may kulang, parang may isang bagay na nagpapahirap sa kanya na hindi niya kayang ilabas. Hindi siya sanay na maging ganito, na parang may tanong na hindi nasasagot.Her phone buzzed as she sat at her desk, sipping her coffee. She glanced at the screen and saw the familiar name: Ash.For a moment, she froze. She had half-expected this call, but now that it was finally here, she wasn’t sure how to respond. The past few days had been full of confusion and hurt, and she couldn’t just forget it all with one message.She took a deep breath before s
Hindi na bago kay Maya ang mga pagsubok na dumating sa buhay niya, pero sa pagkakataong ito, iba. As she sat by the window, staring out at the city lights that sparkled under the night sky, her heart still had that feeling of unease, a little bit of fear mixed with hope. Hindi pa rin nawawala yung takot sa puso niya, pero she tried to push it aside. This was something new, something worth fighting for.Her phone buzzed on the table, and her heart skipped when she saw the message from Ash. "Maya, can we talk?"The simple words sent a rush of emotions through her. She hadn’t heard from him in a few days, and though they’d made progress in their relationship, there was still a part of her that couldn’t fully relax. Hindi pa rin kasi nila natutumbasan yung mga huling pag-uusap nila. But this message? This was something different. She could feel it. With a deep breath, Maya stood up and quickly texted him back. "Of course. I’ll be here."The last few days had been a blur of meetings and w
Maya woke up early the next day, the first rays of the morning sun casting a soft glow on her room. As she lay there, her mind replaying the conversation she had with Ash the previous night, a sense of calmness settled within her. It wasn’t the kind of calm that came from avoiding conflict, but from understanding that they were finally on the same page. They were both in this—together. Ngunit alam niya na hindi magiging madali ang lahat, hindi lamang para sa kanila, kundi pati na rin sa mga tao sa paligid nila.Bumangon siya mula sa kama at dumiretso sa banyo upang maghilamos. As she splashed water on her face, she thought about the day ahead. Lalo na ang araw na iyon, kung saan makikita niyang muli si Ash at ang mga desisyon nila. Napaisip siya kung gaano kalaki ang mga pagbabago sa buhay nila. The truth was, despite all the moments of doubt and fear, her heart felt lighter. Maybe this was what she needed all along—someone who would fight for her, someone who wasn’t afraid to be vuln
Maya stood by the window of her apartment, looking out at the bustling city below. The sun was setting, casting an orange hue over the skyline. Her thoughts were far away, replaying the events of the past few days. After the heart-to-heart with Ash, things had started to feel different—more hopeful, yet still uncertain. Hindi siya sigurado kung anong susunod na mangyayari, pero mas malinaw na sa kanya ang mga hakbang na kailangang gawin. She had never imagined that she’d be at this point in her life, torn between love, career, and family. Ngunit ang pinaka-mahalaga sa kanya ay ang pagtanggap na si Ash ay nagsimula nang gumawa ng mga hakbang upang makawala mula sa kontrol ng kanyang ama.Asher had made it clear that he was ready to let go of the reins of NovaSpire, pero hindi niya alam kung paano ito magiging. He had been raised in an environment where family legacy and business were everything. The thought of breaking free from that world, though liberating, came with its own set of c
The morning sun was just starting to rise as Maya stood in her apartment, staring at the window. Ang malamlam na liwanag ng araw ay nagbigay ng mapayapang pakiramdam, pero sa kanyang dibdib ay may kalituhan. She had spent the past few days reflecting on everything that had happened with Ash, wondering what the future would look like for them. The choices he made were significant, but she also knew that it wasn’t just his decision to make. Sa wakas, nararamdaman niyang may partisipasyon siya sa kung anong magiging resulta ng lahat ng ito.Ang mga unang araw na magkasama sila ni Ash ay puno ng mga tanong. He had decided to step away from NovaSpire, but the reality of that decision was beginning to sink in. Ang mundo ng business at ang mga responsibilidad niya bilang anak ni Reginald Reed ay hindi basta-basta maiiwan, ngunit sa wakas, he was doing it for himself. Maya was proud of him, but she also knew how hard it must have been for him. His whole identity had been intertwined with his
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M