Dismayado kong nahilot ang aking sintido nang biglang tumunog ang aparatu ko. Pangalan ni Noli ang tumatak sa screen kaya sinagot ko ito kaagad. "Noli..." Usal ko palang sa pangalan nito ngunit agad itong nagsalita na parang natatanta sa pagmamadali. "Bo--- boss, nakita ko na po si Ma'am Natalie
( Natalie's POV ) Apat na araw na ang nakalipas magmula ng magkita kami ni Alas. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil hindi na iyon muling nagpakita pa at nangulit o madismaya dahil sa ekspresyong nakita ko nun sa kanya ay mababanaag ang sakit sa kanyang mga mata pero wala man lang siyan
Ilang oras pa akong nanatili sa hotel bago muling tumawag si Manang Martha para impormahin ako na nakaalis na si Alas at ang kasama nung si Kuya Noli kaya agad ko na rin inasikaso ang lahat dito bago ako bumiyahe pauwi. Ewan ko ba, uuwi na nga ako pero ang bigat bigat pa rin ng pakiramdam ko. Inis
"Hindi mo man lang ba ako sasalubungin ha anak ? Ganyan ka ba kafocus at mukhang ayaw mong magpaabala?" Mariin ang bawat bigkas nito ng salita kaya mas lalong nagwala ang dibdib ko. "Ma..... mama...." At nang tuluyan itong nakalapit ay puno ng pagkadismayang bumaba ang mga mata nito sa sinapupunan
Bagong Yugto ( Makalipas ang dalawang taon ) "Amma.. pizzz hom... hom... " Natatawa ako at kinikilig at the same time nang marinig ang cute na cute na boses na ito ng anak ko sa kabilang linya. Dalawang taon palang ito kaya talagang bulol pa sa pagsasalita pero ako bilang nanay ay nauunawaan ko
"Hindi po sila magkikita Manang. Malabo po." Mabigat ang loob na wika ko dahil iyon ang pinaka- iniiwasan kong mangyari. Natatakot ako. Sobrang natatakot. "Pero kailangan mo pa ring paghandaan Natalie dahil hindi mo hawak ang takbo ng panahon at ang plano ng tadhana. Noon nga ay pinagtagpo pa rin
( Alas POV ) "Apo ko! Gusto mo ba ng kape? Ipagtitimpla kita." Abot tainga ang ngiti ni Lola Greta nang bumungad sa akin. Kakarating ko lang para bisitahin ito kaya nagtaka ako kung bakit napakaganda ng mood nito ngayon kumpara sa palagi niyang inaasal. Nakahawak pa ito sa braso ko habang suma
Fuck! Fuck! Fuck! Nakailang hampas na ako sa manibela. Hindi ko maipaliwanag ang nagkahalo halong emosyon sa aking damdamin ngunit nanaig dito ang guilt para sa lalaking itinuring kong kalaban! Sa lalaking wala akong ibang hinangad kundi mapabagsak. Ngunit kung kailan ay naputulan na iyon ng pak
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na