( Alas POV ) "I brought you Pizza and Spaghetti. Do you want to eat now? Susubuan kita." Malambing na turan ni Ehra habang magiliw nitong nilapag sa table ang mga pinamili niyang pagkain. Marahan akong umiling. "Thank you but I'm full. Maybe later Ehra." Ani ko kasabay ng pinong ngiti sa aking l
"Kung may gagawin ka, you can leave now Ehra. I appreciate your concern but ayos lang naman ako rito. Hindi mo na ako kailangang bantayan pa." Marahang turan ko sa babaeng kanina pa nakatambay rito. Halos tatlong oras na ang nakalipas magmula umalis si Tita Gorya pero si Ehra ay nanatili pa rin di
Awang ang aking mga labi habang dinarama ang mahigpit na yakap ni Lola Aida. Damn! I am so fucking speechless habang yung puso ko naman ay nagwawala sa nagkahalo halong emosyon. Why is she acted this way? At bakit pakiramdam ko may napakalalim na dahilan ng pagpunta niya rito? Hindi kaya may k
( Natalie's POV ) Wala sa loob na naging emosyonal nalang ako bigla matapos makapagbook ng ticket patungong US. At ang flight ay sa susunod na araw na. Sa sobrang biglaan ay dapat nga bukas na agad agad, kaso ayaw ko namang umalis na wala pa si Daddy Max na nasa out of town pa for his business tra
Damn him! Fuck him! He's totally a jerk and an asshole. Pero hindi ko na iyon kailangang ipagsabi pa sa pamilya ko dahil ayaw kong lumaki lang ang gulo. Knowing dad? Tiyak, hindi niya iyon mapapalampas kaya it's better this way na wala silang alam sa buong katotohanan. Ang tanging nakakaalam lang ay
( Alas POV ) Di ko mapigilan maging emosyonal habang nakatitig sa nakaidlip na mukha ni Lola Aida. Nakaupo ito sa upuan habang ang ulo ay nakasandal sa may pader. At kahit may katandaan na ay mababanaag pa rin ang kagandahan sa mukha nito. Emosyonal akong napangiti. Hinding hindi ko kailanman in
"Ma," Marahang tawag ko sa aking biological mother. Nakatalikod kasi ito, naglalaba. Dali dali naman itong humarap sa akin nang maulinigan ang boses ko. "A--- anak! Mabuti naman at napadalaw ka! Ku--- musta ka?" Abot tainga ang ngiti nito nang sumalubong sa akin ngunit agad ding napawi nang tu
( Natalie's POV ) "Mag- iingat ka doon anak ha? Kung may problema, tumawag ka kaagad!" Naluluhang wika ni Mama Thalia hindi pa man lang ako nakakababa ng sasakyan. Kasalukuyan kaming nasa biyahe ngayon para ihatid ako ng mga ito patungong airport. "Oo naman ma! Huwag na po kayong mag- alala, kay
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na