I'M VERY SORRY PO! sadyang di talaga ako makapagsulat dahil di ako makapagfocus. Pabalik balik kasi lagnat ng panganay ko at kanina ko pinacheck up at napag alaman kong may UTI pala.... Don't worry! Babawi po ako sa update kahit paisa isa po. Miss you all. Miss all your comments! Love you!
Ang marahang pagyugyog nito sa aking balikat ang tuluyang nagpagising ng aking diwa mula sa pagkakatulog. "We're here." Mahinahong sambit niya. Naalimpungatan ako kaya agad akong napaayos ng upo saka inilayo ang sarili sa kanya. Shit! Napahilot pa ako sa ulo ko dahil pakiramdam ko bitin na bi
( Maximus POV ) Di mapakaling nagpabalik balik ako ng lakad sa terrace ng aking kwarto habang hithit ang sigarilyo. Ang kabilang kamay ko naman ay hawak ang aparatu dahil tinawagan ko si Bradley. Pakiramdam ko masisiraan ako ng ulo kung wala akong mapagkukwentuhan. Tang ina! Anong ibig sabihin n
Napaawang ito ngunit agad akong humakbang papalayo sa kanya coz there's no need for me to explain. I don't mind her reaction dahil ito ang gusto kong gawin ngayon. At nang makarating ako sa pintuan ng guest room ay nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga para tanggalin ang kabang nararamdama
( Thalia's POV ) Sobra akong natulala sa mga narinig mula sa kanya. I lost my words. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko o kung anong magiging reaksyon ko. Pero isa lang ang sigurado, at iyon ay ang di ko mapigilang pagwawala ng aking puso. Is this all for real? Totoo ba lahat ng narinig ko? T
Hindi dapat ako sasama sa kanya. Wala dapat sa plano ko ang pagsama. Pero dahil sa narinig ko ang pangalan ng bruhang babae ay kusang naglakad ang mga paa ko papapalabas ng pintuan. Nilagpasan ko siya kaya napansin ko sa peripheral vision ko ang dumaang pagkagulat sa mga mata niya. At nang hindi p
( Maximus POV ) My heart bleed....... Napakasakit tang ina! Para akong sinasaksak sa puso ng makailang ulit dahil sa mga binitawan niyang mga salita. Ganito na naman siya makitungo at magsalita noong unang araw na muli kaming nagkita pero tagos pa rin pala hanggang kaluluwa ko yong sakit. Wala
"At kailan ka pa naging pakialamero? I don't need your fucking opinion!" Inis na sambit ko kaya napatakip ito sa bibig niya. Dismayado akong napailing at humakbang na pasunod kay Thalia. Ewan ko ba, totoo naman ang sinasabi nila pero ayaw na ayaw kong pinupuna siya ng ibang tao dahil alam ko naman
( Thalia's POV ) Di ko mapigilan ang sariling marindi sa kaartehan ng bruhang Krista na ito. Wala naman akong pakialam kung maglandian sila ng halimaw, ang akin lang naman ay sinasayang nito ang bawat paglipas ng segundo. She's wasting my precious time. I mean, they're wasting my time. Dahil sa