Thank you everyone for your lovable comments. I love you all po!
( Thalia's POV ) [ "Tulong! Tulong!" "Lola Cita, Tiyang Miling, tulungan niyo po ako... Manang Sonya..." Panay ang sigaw at pagtawag ko sa mga taong tanging malalapit sa akin habang nagpupumilit na makawala sa isang bakal na rehas. Nag iisa ako sa isang napakadilim na lugar at walang sinuman a
Walang imik ang halimaw sa tinuran ni doktora kaya ako na rin ang unang nag iwas ng tingin sa kanila. Ang sabi ni Manang Sonya ay ang halimaw na ito tumulong sa 'kin, na siya ang nagpapunta kay doktora rito. Pero para sa 'kin hindi naman ito tulong dahil tiyak personal ang dahilan niya. Dahilan na p
Pagkatapos nitong iligpit ang mga gamit ay nagpaalam na rin ito sa 'kin. Akay nito ang halimaw papalabas ng kwarto at di nakaligtaan ng mga mata ko ang pagyapos nito sa braso ng lalaki. Napahinga ako ng malalim nang mapag isa. Siguro nga ay sobrang close ng dalawa dahil nagagawang biruin ni doktor
Kagagaling ko pa nga lang mula sa sakit pero pakiramdam ko buong katawan ko na naman ang nanghina, tipong para akong tinakasan ng lakas nang marinig ang sobrang seryosong banta ng halimaw na yon. Kung noong mga nakaraang araw ay nagagawa pa niyang magtimpi dahil sa mga binigay niyang kondisyon, ng
"Maawa ka Señorito! Maawa ka kay Thalia utang na loob! Kagagaling pa lamang niya mula sa sakit." Umiiyak na sigaw ni Manang Sonya at naramdaman ko nalang ang pagyakap nito sa akin. "I don't fucking care! I told you to stay away from this Manang. Pinagbigyan na kitang ipagamot yang kriminal na yan
Gusto ko ng mawala. Wala akong ibang naiisip ngayon habang tinatanak namin ang kahabaan ng kalsada pabalik ng mansyon. Buong buhay ko ay ngayon lang ako sobrang nawalan ng lakas at pag asa. Durog na durog ako sa nangyari. Parang namanhid ang buong katawan ko sa tuwing naiisip na wala na ang lola C
"Tulong! Tulungan niyo po ako!" Kaso agad din akong natameme nang maramdaman ang isang marahas na kamay na tumatakip sa bibig ko. "Fucking shut up! This is soundproof and tinted kaya kahit matanggal na yang dila mo sa kakasigaw, no one will hear you!" Asik nito. Pero hindi ako nagpasindak dahil bu
Sa mga nangyari ay para na rin akong binawian ng buhay. Maaaring gising ang diwa ko pero yung puso at buong pagkatao ko ay parang wala ng buhay at hindi makahinga. O sadyang, ayaw ko na talagang mabuhay pa dahil sa samo't saring sakit, paghihirap at pambababoy na nararanasan ko sa halimaw na ito!
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra