Kabanata 44

( Amina's POV )

Mula sa mahabang pagkakatulog ay nagising ako sa isang maaliwalas na kwartong purong puti, puting pintura at puting kurtina.

"Nasaan ako?" Nagtatakang usal ko sa aking sarili habang inilibot ang aking mata sa kabuuan ng malaking kwarto. Alam kong hindi pa ito ang langit kaya hindi ko alam kung paano pa ako nabuhay matapos ang matinding bangungot ko ng gabing iyon.

Hinaplos ko ang umbok ng aking sinapupunan kaya agad nagtubig ang aking mga mata.

Imposible! Napakaimposible!

"Buhay tayo anak! Buhay tayo!" Di makapaniwalang sambit ko kasabay ng mahinang paghikbi. Sadya ngang totoong may himala dahil isang napakalaking milagro ang nangyari sa kung paano ako nakaligtas sa trahedyang iyon.

At ang pinakamalaking mga katanungan sa isip ko ay ang kung sinong nagligtas sa akin? At paano niya ako nagawang iligtas?

Tiningnan ko ang aking sarili. May marka pa ng mga pasa at sugat ang aking braso at katawan na dulot ng pagtama sa pader ngunit wala na akong maramdamang sakit.

Nakasuo