Mabilis ako nitong pinasandal sa pader ng banyo. Tinakpan nito ang bibig ko gamit ang isang kamay niya kaya kahit anong sigaw ko ay walang lumalabas na boses sa aking bibig. Sinipa pa nito ang pintuan kaya kumalabog ito ng malakas bago sumarado.Para akong aatakihin sa puso dahil sa nararamdamang kaba at takot. Napapikit na lamang ako habang nagpupumiglas. Ngunit di ko magawang makawala dahil kinulong ako ng isang braso nitong kasingtigas ata ng kahoy."Pakawalan mo 'ko! Ahhhhh! Bastos ka!"Sigaw kong muli sa pagmumukha nito nang lumuwag ang pagkakatakip niya. Ni hindi ko magawang magdilat ng mga mata dahil sa takot. Takot na makita itong hubo't hubad sa harapan ko at baka kung ano pang kahalayan ang gawin nito sa 'kin."Fuck! What did you just say? Paano ako naging bastos samantalang ikaw itong trespassing!? Who the heck are you!?" Umalingawngaw ang baritonong boses nito sa loob ng banyo. Ramdam ko ang galit at gigil nito."Ma----- ma----- maniningil ako ng renta!" Nagkandautal utal
"Hey! My hand!"Anito ng tuluyan kaming makalabas at medyo nakakalayo na sa bahay ni Mrs. Fuentes. Inis nitong hinila ang kamay niya kaya napatigil na rin ako sa paglalakad.Naiilang akong humarap sa kanya sabay ngiti ng pilit na pilit habang ito'y nakaigting ang pangang nakatitig ng masama sa akin."You intruder!"Sambit bigla nito habang nakaduro sa akin. Kaya di ko alam kung anong sasabihin ko lalo pa't magkasalubong na ang mga kilay nito sa pagkairita."Mr. Mastur.... ahhh I mean Mr. Perez, pasensiya na! Please patawad sa nagawa ko. Di ko naman sinasadya eh!" Pakiusap ko. Ni hindi ko alam kung saan babaling dala na rin ng hiya."Patawad? Matapos mo akong silipan at sinipa do you think asking pasensiya is enough?" Sarkastikong sambit nito kaya napakagat labi akong tumingin sa kanya.Sinalubong niya naman ang tingin ko ng isang naiinis at masamang tingin.Napakagwapo nga nito pero mukhang di lang malibo*g kundi arogante pa! Kung di ko lang nakita ang halimaw na alaga nito ay baka ma
( Zelena's POV )Nagpasalamat ako na lumipas ang araw kinabukasan na wala akong natanggap na anumang text o tawag mula kay Mrs. Fuentes. Ibig sabihin nito, baka hindi itinuloy ng lalaking iyon ang sumbong niya. Hindi na siguro ako palalayasin. O baka ako lang talaga itong paranoid na nag-iisip ng ganoon?But days passed by ay mas nakahinga ako ng maluwag dahil hindi nga nangyari ang iniisip ko. Thankfully, nakapagfocus rin ako sa pag-aaral lalo pa't malapit na rin ang huling examination namin at bakasyon na pagkatapos niyon.Kaunting tiis nalang, makukuha ko na ang minimithing diploma!"Ahay salamat at malapit na tayong makapagpahinga. Anong balak mo sa summer?" Tanong ni Lyneth habang naglalakad kami patungo sa nagtitinda ng barbecue. Alas siyete ng gabi kasi natapos ang klase namin ngayong araw kaya doon na kami didiritso para bumili ng uulamin."Ano pa edi maghahanap ng summer job o baka nga tutulong nalang ako kay tiyang sa pagtitinda sa palengke." Walang paligoy ligoy na sagot ko
"I--- ikaw!?Kapwa kami sabay na napabulalas nang mamukhaan ang isa't isa. Dahil medyo may kaunting ilaw na sa tinakbuhan ko ay klarong klaro na sa paningin ko ang mukha ng lalaking ito. Kanina lang ay pinagkakaguluhan ito ng mga babaeng haliparot tapos ngayon nasa harapan ko na! Para naman itong kidlat kung kumilos.Tao ba talaga 'to? O baka naman kapre? Kaso masyado itong gwapo para maging kapre.May mga lalaking biglang nagsidatingan kaya doon nabaling ang atensyon namin. May dala pa ang mga ito na flashlight na parang nagroroving kaya nakita ko rin ang nakahandusay na kawatan dahil sa pagkakagulpi."Yang holdaper na yan! Dalhin niyo yan sa pinakamalapit na presinto!" Tugon nito sa mga lalaki na sa tingin ko'y mga tanod.Lumapit naman sa akin ang dalawa sa mga ito para kumuha ng impormasyon ukol sa nangyari kaya hindi na kami muling nagkausap pa ni Mr. Masturbate.Detalyado ko namang isinawalat ang lahat at nangako silang papanagutin ito dahil nahuli na rin pala ito dati sa kapareh
( Cole's POV )Nakangiti ako matapos makita ang resulta ng painting na pinagpuyatan ko. It is an image of my late mother. She was smiling from ear to ear and that made her even more beautiful. "I miss you mom!" Emosyonal na sambit ko habang inaalala sa aking isipan ang mga panahong buhay pa si mommy at masaya kaming magkasama. I was a teenager when she died due to a car accident. At ang araw na nawala siya ay ang pinakamalungkot na araw na nangyari sa buong buhay ko.Napailing kong pinahid ang namumuong butil sa aking mga mata. Sadyang napakababaw ng mga luha ko sa tuwing naaalala ko si mommy.Muli kong tinitigan ang painting. It was supposed my try out bago ko sisimulan ang pagpipinta sa mga kliyenteng nakuha ni Jonas. And I'm just so overwhelmed and satisfied sa outcome dahil kuhang kuha ko ang pigura at hitsura ni mommy. Nakakatuwa lang isipin na kahit ilang taon akong huminto sa pagpipinta ay hindi pa rin pala nawawala ang talento kong ito na namana ko pa sa aking yumaong abuelo
( Zelena's POV )"Galit na galit siya sa 'kin. Ang sama ng tabas ng dila ng lalaking yun! Ang sabi eh mahal pa daw yun sa pagkatao ko. Magkano ba ang halaga ng pintura na ganoon? Singkwenta pesos lang naman ata yun sa palengke eh." Maluha- luhang kwento ko kay Lyneth. Pagkauwi ko galing sa apartment ng hambog slash bastos na yun ay dito ako dumiritso sa tinutuluyang apartment nila ng ate niya para maglabas ng sama ng loob.Hinaplos haplos naman nito ang likuran ko. "Hindi ko rin alam Liwayway pero baka mahal nga. Kasalanan ko 'to eh, kasi ako itong nag- insist sayo na bumawi ka. Yan pa tuloy ang napala mo." Sisi nito sa sarili sabay kamot sa ulo niya."Hayaan mo na, mabuti naman ang intensyon natin sadyang pangit lang ang ugali nung hambog na yun. De bale, babayaran ko yun para wala na siyang masabi pa." Buong loob na turan ko at desidido ako sa sinabi."Sigurado ka? Nagtitipid ka na nga sa budget mo idadagdag mo pa yun." Nag- aalalang wika ni Lyneth na tinanguan ko ng mabilis."Magsa
Panay hinga ako ng malalim bago buong loob na nagdoorbell sa apartment ng hambog. Nakailang pindot pa 'ko bago nito binuksan ang pintuan.At nang buksan niya ito ay inilahad ko kaagad ang pera sa kamay ko.Kumunot pa ang noo nito habang mataman na nagpalipat lipat ang tingin sa aking mukha at kamay bago nagsalita. "What's that?""Edi pera. Bulag ka ba?" Sarkastikong sagot ko naman habang nakanguso.Sarkastiko din itong napangisi sabay iling. At mas lalo akong nakaramdam ng insulto nang bigla na lamang itong tumalikod na parang walang gana at interes."Hoy ano ba! Hindi 'to galing sa pagbebenta ng laman o nakaw kaya tanggapin mo na." Mariing sambit ko kaya napalingon siyang muli."Eight hundred pesos? Ano namang gagawin ko sa eight hundred pesos Miss? Damn! You better keep it! Di ko kailangan yan." Seryosong sabi nito kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Masyado bang maliit kaya di mo tatanggapin? Magkano ba talaga ang halaga nun hah? Sabihin mo na para matapos na tayo." Buong loob
Halos nahalungkat ko na lahat ng mga cabinet ngunit wala pa rin akong mahanap na groceries kahit noodles man lang, maging bigas. Napangiwi akong napakamot sa ulo ko. Useless lang din pala yung binili kong gamot dahil hindi niya maiinom dahil nga halata namang hindi pa siya kumakain.Ang yabang yabang nito kanina pero kagaya ko'y hikahos din pala ito sa buhay. Mabuti pa nga eh ako sanay na sanay dumiskarte para makakain. Eh ito mukha namang walang alam. Nagrereklamo pa siyang nagugutom pero wala rin namang nakaimbak na pagkain na pwedeng lutuin.Napahawak ako sa sintido ko. Sa isang iglap lang ay nadagdagan ang alalahanin ko sa buhay. Pakiramdam ko, kakambal ko parati ang kamalasan. Tipong lagi akong napapasubo sa problema ng ibang tao.May parte sa 'kin ang sumisigaw na hayaan nalang ang hambog na ito. Ngunit mas malaki naman ang parte na nagsasabing tulungan ko nalang dahil mas nananaig pa rin sa 'kin ang pagiging isang mabuting tao. Tsaka pambawi na rin ito sa nagawa niyang pagtulong
Conrad held my waist habang karga karga nito si Connor sa matipuno niyang braso. Lahat ng mga kasambahay nila sa mansyon ay nanlaki ang mga mata na halatang gulat na gulat at puno ng pagtatakang nakatingin sa amin.Nakakaasiwa man ang tipo ng titig nila ngunit di ko inaasahang mas malala pa ang magiging reaksyon ng dad niya at ng mommy ni Keron. Napaawang din si Keron nang makita kami pero ngumiti rin ito sa 'kin na ginantihan ko naman. Pero di ko napaghandaan ang biglaang pagtayo ni Lorraine sabay turo sa amin sa nanlilisik na mga mata.At ano namang ginagawa ng babaeng ito dito? Akala ko family dinner ito!"What is this Conrad!? Bakit kasama mo yang pobreng janitress ng hotel mo? At yang bata...." Puno ng gigil na asik ng matapobreng babae pero sinamaan ito ng tingin ni Conrad at puno ng gigil na pinagbantaan."Just fucking stop Lorraine! Kung wala kang respeto sa sarili mo, respetuhin mo ang mag ina ko." Buong loob na sambit ni Conrad.Irritableng umupo muli ang babae na kita na a
"Baby, may ipapadala akong box diyan sa tauhan ko. It's for you and Connor, susuotin ninyo ngayong gabi." Wika ni Conrad sa kabilang linya.Magmula ng umuwi kami ng San Agustin ay pumirmi na muna siya sa Maynila dahil may mahalaga raw na aasikasuhin. Habang kami nina Connor at Tita Charo ay dito na nanatili sa resthouse niya sa Batangas. Di na rin naman ako nag isip ng anupaman o nagbusisi pa dahil malaki naman ang tiwala ko sa kanya. At syempre halos oras oras naman itong nagtetext o di kaya'y tumatawag dahil namimiss niya raw kami sa bawat minuto. Medyo OA man pakinggan but maybe ganito lang siya magpakita at magparamdam ng pagmamahal na sobra ko namang na- aapreciate."Bakit? May okasyon ba? Anong meron ngayong gabi?" Nagtatakang tanong ko pero sa malambing na boses."Magdidinner tayo sa bahay. Dumating na kaninang umaga sina daddy. Gusto ko na kayong pormal na ipakilala sa kanila and please don't get nervous or afraid dahil nandito ako baby, I will always protect the two of you!"
At gaya nga ng mariing sinabi at pangako ni Conrad, pormal kaming humarap kami kina Tiyang. Sobrang nagwawala ang puso ko nang nasa harapan ng luma nilang bahay at naabutan si Tiyang na naglalabada. Mangha at gulat na gulat ang mga mata nito habang nakatitig sa akin. "Ze---- Zelena?" Di makapaniwalang turan nito at pansin ko kaagad ang namumuong mga luha sa mga mata nito."Tiyang....."Emosyonal akong lumapit at kinuha ang basang kamay niya na dali dali niyang pinunasan bago ito inilahad sa akin at nagmano.Di ko mapigilan maging emosyonal habang nakatitig sa mukha nitong pinaglipasan na ng panahon. Marami na itong puting buhok sa ulo at kulubot na rin ang mataray nitong mukha.At di ko na napigilan ang sariling mapaluha nang ito na mismo ang kusang yumakap sa akin at una pang humagulhol ng iyak.Tahimik lang na nakatingin sa amin si Conrad na mababanaag din ang emosyon sa mga mata niya."Kumusta ka na pamangkin ko? Patawad! Sana mapatawad mo ako!" Humahagulhol na sambit ni Tiyang kay
Matapos namin kumain ng breakfast at nakapaghanda para tumungong San Agustin ay di ko inaasahan ang biglaang pagdating ni Tita Charo."Lala Charoooo!" Tuwang tuwa itong sinalubong ni Connor at ganoon din ako."Tita!" Kapwa kami napayakap sa kanya."Naku! Namiss ko kayong dalawa. Ang isang gabi ay para ng isang linggo." Emosyonal na sambit nito."Welcome po kayo rito. Feel at home lang po." Magalang na ani ni Conrad at nagmano kay tita na ikinangiti naman nito. Inutusan nito ang driver at isang tauhan niya na bitbitin ang malalaking bag na dala ni tita. "Ang dami mo namang gamit na dala ta." Wala sa sariling sambit ko nang mapuna ang mga ito."Hindi ko lang mga gamit iyan. Mga gamit yan natin, inutos daw nitong si Conrad ehh. Ibabahay na ata kayong mag ina. Nakipag agawan pa yan kay Keron para lang mapuntahan kayo nung gabi." Salaysay ni tita kaya napamaang akong nakatingin sa lalaking napakamot pa sa ulo niya na parang nahihiya."Total naman nakahanda na ang paglipat ninyo kaya ipina
Dahil sa sinabi niya ay halos nabuhay ang diwa ko sa buong magdamag. Paano ba namang hindi? Conrad was talking about marriage and building our own family. Para akong nanaginip. Napakabiglaan ng lahat at di ko aakalaing iaalok niya ang ganoon kaseryosong bagay.Dahil lang ba talaga ito kay Connor? O baka may mas malalim pang dahilan?Napapikit ako sa sariling kaisipan at marahang tinampal ang umiinit na pisngi ko dahil sa pagiging ilusyonada. Dahil kahit magdeny pa 'ko, alam ko sa sarili kong umaasa ako na minamahal pa rin ako ng puso niya gaya ng naunawaan ko sa mga sinabi niya kanina.At ang kaba, takot at pag aalinlangan ay napawi lahat sa isang iglap lang. Mahirap man magtiwala ngunit sa salita pa lang niyang iyon ay parang nanumbalik ang lakas kong ipaglaban ang naudlot na pagmamahalan namin noon. Unti unting napapawi ang kaduwagan at takot ko para sa kaligtasan ni Connor dahil nagtiwala at kumakapit ako na poprotektahan kami ni Conrad gaya ng pangako niya.Dahil sa sobrang daming
"Aba'y oo naman! Di lang yun, ipagluluto rin kita ng paborito mong kakanin nang matikman din nitong maganda mong asawa. Ano nga ulit ang pangalan mo iha?" Inosenteng tanong ni Manang na walang ka alam alam sa nangyayari."Uhmmm Zelena po Manang." Tipid na sagot ko lang at iniwas na ang mga mata sa mapanuksong lalaki."Aba'y kaygandang pangalan, kasing ganda mo. Naku! Kung ako sa inyong dalawa, hangga't bata pa kayo eh mag anak kayo ng marami nang sa gayun dadami ang magagandang lahi ninyo." Ngiting ngiti na turan ni Manang na sinang ayunan naman ni Conrad.Gosh! Inaasar ba ako ng lalaking ito? Kaya naman para makaiwas na sa pang iinis o kung anumang pantitrip niya ay minadali ko ang pag ubos sa pagkain ko at nauna ng tumayo sa kanila.Hawak hawak ko ang dibdib nang makalabas ng kusina. Kokomprontahin ko talaga siya ngayon kung bakit niya iyon sinasabi. Anong klaseng pantitrip ba ang gusto niya. Hindi na nakakatuwa dahil yung puso kong marupok ay umaasa na naman.Upang pakalmahin ang n
Kita ko ang nag uumapaw na kagalakan at kasiyahan sa mga mata niya nang aminin kong siya ang ama ni Connor at nabuo ang bata noong nagkakilala kami sa San Agustin, kung saan siya nangupahan ng halos dalawang buwan lang. Na ganoon lang kami kadaling nagkapalagayan ng loob at nagkaroon ng relasyon. Ngunit ganoon din kabilis na naglaho ang masayang ala ala namin na magkasama nang bigla na lamang siyang nawala sa ere na parang bula. At yun pala ay naaksidente siya ayon na rin sa kwento ni Jonas.Kita ko ang namumuong luha sa mga mata niya. Sobra din siyang nagulantang sa narinig."So it's all for real? And I am using the name Cole Perez? Kaya pala may time noon na nilapitan ako ng magkaibang babae at tinawag sa ganyang pangalan. But why? Bakit nagpakilala ako sa ibang katauhan? " Garalgal ang boses na tanong niya.Marahan lang akong tumango at di rin naitago ang pagiging emosyonal. "Siguro nagpanggap kang ibang tao dahil ayaw mo ng balikan ang buhay mo bilang isang Conrad Lexus Farris. Kw
( Zelena's POV )"Nasaan tayo?" Ito ang unang tanong ko sa kanya matapos magising mula sa mahabang pagkakatulog. Dahil sa labis na katahimikan namin sa biyahe matapos ang emosyonal na sagutan kanina ay di ko namalayang nakatulog na pala ako. Maging si Connor ay mahimbing at malalim na rin ang tulog."Batangas." Tipid na sagot niya na tutok na tutok ang mga mata sa pagmamaneho.Napalunok ako ng mariin habang tinitingnan ang tinatahak naming daan. Sa dami ng punong kahoy ay alam kong malayo na nga kami sa Maynila.Di ko alam kung anong mararamdaman ko. Pero isa lang ang alam kong sigurado, kinakabahan ako ng sobra ngunit di ko rin maikakaila ang kakaibang galak sa puso ko.Ganoon pa man, kailangan kong manatiling pormal at kalmado sa harapan niya. Alam kong mapag uusapan na namin ang lahat tungkol sa nakaraan dahil wala na naman akong takas pa. Ngunit hanggang doon lang din iyon. Hindi na ako aasa pang manunumbalik pa kami sa dati kahit na may anak kaming mag uugnay sa 'min. Itinatak ko
( Conrad's POV )"Papa! Papa!"Nagulat ako nang makita ang isang batang sumalubong sa 'kin pagpasok ko sa isang fastfood.At nang tuluyan itong makalapit at magpang abot ang mga mata namin, ay nakaramdam ako ng bolta boltaheng di maipaliwanag na emosyon sa puso ko.Di ko magawang ialis ang mga mata sa mukha ng inosenteng bata na alam kong napakapamilyar sa 'kin at nakita ko na noon! Fuck! It's because I saw my old self to him, when I was a kid just like his age. Na hanggang ngayon ay nakatago pa ang larawan kong iyon sa wallet ko."Who is he? Damn! Bakit ako nakakaramdam ng ganito sa batang ito?" My mind shouted. I want to touch and caress this kid's face.At mas lalong nagwala ang damdamin ko nang tarantang lumapit ang ina ng bata.Fuck! It's Zelena....Of all woman ay siya pa talaga!? Kaya mas lalo lang namuhay ang kuryosidad ko. I can't even blink habang nakatutok ang mga mata sa mag ina. Ni hindi ko na halos marinig ang sinasabi ni Zelena dahil sa pagwawala ng damdamin ko.Para la